Псалми

141 Те повикувам, Јехова.+

Поитај кон мене!+

Чуј го мојот глас кога те повикувам!+

 2 Мојата молитва нека биде подготвена како темјан+ пред тебе,+

подигањето на моите раце — како вечерна житна жртва!+

 3 Постави ми, Јехова, стража на устата,+

чувар на вратата од моите усни!+

 4 Не дозволувај му на моето срце да се приклони кон нешто зло,+

па во злоба да правам срамотни дела+

заедно со луѓе што прават зло,+

и не дозволувај да јадам од нивните вкусни јадења!+

 5 Ако ме удри праведник, тоа е милост,*+

ако ме укори, тоа е масло за мојата глава,+

и мојата глава нема да го одбие.+

Дури ќе се молам за него кога ќе се најде во неволја.+

 6 Народните судии се фрлени од стрмна карпа,+

и тие ги чуја моите зборови, чуја колку се пријатни.+

 7 Како што дрвата се растурени по земјата кога некој ги сече и ги цепи,

така се расфрлени нашите коски врз устата на гробот.*+

 8 Но моите очи се вперени во тебе,+ о Јехова, Севишен Господару.+

Ти си ми прибежиште.+

Не дозволувај мојата душа да ѝ биде предадена на смртта!+

 9 Чувај ме да не се фатам во стапицата што ми ја поставија,+

чувај ме од замките на оние што прават зло!+

10 Сите зли ќе паднат во мрежата што сами ја поставија,+

а јас ќе поминам безбедно покрај сето тоа.