„Со небесното царство е како со човек, домаќин, кој излезе рано наутро за да најми работници за своето лозје. Кога се погоди со работниците по денариј на ден, ги испрати во своето лозје. Кога излезе повторно околу третиот час, виде други како стојат на плоштадот без работа, па им рече: ‚Појдете и вие во лозјето, па ќе ви дадам колку што е праведно‘. И отидоа. Повторно излезе околу шестиот и деветтиот час и го направи истото. На крајот излезе околу единаесеттиот час и најде други како стојат, па им рече: ‚Зошто стоите овде цел ден без работа?‘ Тие му одговорија: ‚Затоа што никој не нѐ најми‘. А тој им рече: ‚Одете и вие во лозјето‘“ (Матеј 20:1-7).

„Со небесното царство е како со човек, домаќин, кој излезе рано наутро за да најми работници за своето лозје. Кога се погоди со работниците по денариј на ден, ги испрати во своето лозје. Кога излезе повторно околу третиот час, виде други како стојат на плоштадот без работа, па им рече: ‚Појдете и вие во лозјето, па ќе ви дадам колку што е праведно‘. И отидоа. Повторно излезе околу шестиот и деветтиот час и го направи истото. На крајот излезе околу единаесеттиот час и најде други како стојат, па им рече: ‚Зошто стоите овде цел ден без работа?‘ Тие му одговорија: ‚Затоа што никој не нѐ најми‘. А тој им рече: ‚Одете и вие во лозјето‘“ (Матеј 20:1-7).

Свештениците и некои други сметале дека останатите Евреи помалку му служат на Бог, односно дека работат помалку часови во неговото лозје. Во споредбата на Исус, тие биле претставени со оние што дошле на лозјето „околу третиот час“ (9 часот) и со оние кои дошле уште подоцна — во шестиот, деветтиот и единаесеттиот час (17 часот).