Да ја зајакнуваме нашата доверба во Божјата праведност
„Ти дадов спознание за твојата доверба да биде во самиот Јехова“ (ИЗРЕКИ 22:19, NW).
1, 2. а) Зошто Јеховините сведоци покажуваат доверба во Јехова? (Изреки 22:19, NW). б) Што покажува дека некои поединци треба да ја зајакнат својата доверба во Јехова?
ВИСТИНСКИТЕ христијани се благословени со точно спознание за Јехова и за неговите намери. Еден „верен и разборит роб“ со љубов ги снабдува со духовна „храна во право време“ (Матеј 24:45, NW). Спознанието кое го стекнуваат им дава цврста основа на која ја темелат довербата во Бог. На тој начин, како група, Јеховините сведоци покажуваат извонредна доверба во Јехова и во неговата праведност.
2 Меѓутоа, се чини дека, како поединци, некои Сведоци можеби треба да ја зајакнат таквата доверба. Повремено Заедницата добива писма кои изразуваат несигурност во врска со објаснувањата кои се дадени во нејзините публикации. Можеби овие сомненија се реакција на преиначувањата во разбирањето или, пак, можеби се занимаваат со работи кои го погодуваат оној што прашува, особено во емоционален поглед. (Спореди Јован 6:60, 61.)
3. Што може да им се случи дури и на верните Јеховини слуги, и зошто?
3 Дури и Јеховините вистински слуги ја доживуваат вистинитоста на Проповедник 9:11 (NW): „Се вратив да видам под Сонцето дека брзите не ја имаат трката, ниту силните битката, ниту мудрите ја имаат храната, ниту оние со разбирање го имаат богатството, дури ниту оние кои имаат знаење ја имаат наклоноста; бидејќи времето и непредвидениот настан им се случуваат на сите нив“. На кој начин би можело ова да се докаже вистинито во една проширена, односно духовна смисла? Можеби познаваме христијани кои биле брзи во применувањето на библискиот совет, силни во бранењето на вистината, мудри во применувањето на библиските начела и ревни во тежнеењето кон точното спознание. Сепак, поради „времето и непредвидениот настан“ можеби сега некои сфаќаат дека се ограничени како резултат на некој несреќен случај или, пак, на напредната старост. Можеби се прашуваат дали ќе влезат во Божјиот нов свет без воопшто да доживеат смрт.
4, 5. Зошто христијаните немаат никаква причина да ја изгубат својата доверба во Јеховината праведност?
4 Кога некој христијанин го губи својот брачен партнер, болката и чувството на загуба се сурови. Можеби тие заедно како двојка му служеле на Јехова со години или дури со децении. Живиот партнер знае дека смртта ја прекинува брачната врскаa (1. Коринтјаните 7:39). Сега, за да не биде поткопана неговата доверба, тој мора да ги држи своите емоции под контрола. (Спореди Марко 16:8, NW.)
5 Колку само е мудро да се гледа на смртта на партнерот, родителот, детето или на блискиот христијански пријател како на прилика да се покаже доверба во Јеховината праведност! Дури и покрај личната загуба, ние можеме да бидеме уверени дека Јехова не е неправеден. Можеме да имаме доверба дека секој кој ќе добие вечен живот — без разлика дали преку преживување или преку воскресение — ќе биде среќен. За Бог, псалмистот вели: „Ти ја отвори раката Твоја и исполнуваш сѐ што е живо со сите негови потреби. Праведен е Господ во сите Свои патишта и свет во сите Свои дела. Близу е Господ до сите, кои го признаваат, до сите, кои вистински Го призиваат. Он им ја исполнува желбата на оние, кои се бојат од Него, ги услишува молитвите нивни, и ги спасува“ (Псалм 144:16—19).
Чувства дека непотребно сме страдале
6, 7. а) Зошто можеби некои Сведоци кои во минатото страдале, сега имаат поинакво разбирање? б) Зошто не би требало да го сметаме Јехова за неправеден што дозволил такво страдање во минатото?
6 Во минатото, некои Сведоци страдале заради тоа што одбивале да учествуваат во некоја активност што можеби нивната совест сега им ја дозволува. На пример, ова би можел да биде нивниот избор од пред неколку години во врска со извесни видови цивилна служба. Можеби некој брат сега мисли дека тој можел совесно да ја извршува таа служба без да ја пречекори својата христијанска неутралност во поглед на сегашниов систем на ствари.
7 Дали било неправедно од Јеховина страна што му дозволил да страда заради тоа што го отфрлал она што можеби сега би го правел без последици? Повеќето кои го имале тоа искуство не мислат така. Наместо тоа, тие се радуваат што имале прилика јавно и на јасен начин да покажат дека биле решени да бидат цврсти во врска со спорното прашање за универзалниот суверенитет. (Спореди Јов 27:5.) Каква причина би можел некој да има да зажали што ја следел својата совест во заземањето цврст став за Јехова? Со лојалното поддржување на христијанските начела онака како што тие ги разбирале или оѕвивањето на бодежите на совеста, тие докажале дека се достојни за Јеховиното пријателство. Секако, мудро е да се избегнува правец кој би вознемирил нечија совест или кој веројатно би предизвикал другите да се спрепнат. Во тој поглед можеме да размислуваме за примерот што го дал апостол Павле (1. Коринтјаните 8:12, 13; 10:31—33).
8. Зошто еврејските христијани, кои порано го држеле Законот, немале причина да се сомневаат во Јеховината праведност?
8 За да му угодат на Јехова, од Евреите се барало да ги слушаат Десетте заповеди, како и една голема разновидност од околу 600 додатни закони. Подоцна, под христијанското уредување, послушноста кон овие закони повеќе не била барање за да му се служи на Јехова, дури ни за телесните Евреи. Законите кои повеќе не биле задолжителни ги вклучувале оние кои се однесувале на обрежување, држење на Сабатот, принесувањето животински жртви и придржувањето кон извесни ограничувања во врска со исхраната (1. Коринтјаните 7:19; 10:25; Колосјаните 2:16, 17; Евреите 10:1, 11—14). Евреите — вклучувајќи ги и апостолите — кои станале христијани, биле ослободени од обврската да ги држат законите кои се барало да ги слушаат кога биле под заветот на Законот. Дали тие се жалеле дека Божјата подготовка била неправедна што порано барал од нив работи кои повеќе не биле потребни? Не, тие се радувале на зголеменото разбирање на Јеховините намери (Дела 16:4, 5).
9. Што е точно за некои Сведоци, но зошто немаат причина да жалат?
9 Во поново време, има некои Сведоци кои биле многу строги во своето гледиште за она што тие би сториле или не би сториле. Од таа причина, тие страдале повеќе од другите. Подоцна, зголеменото спознание им помогнало да го прошират својот видик за работите. Но, тие немаат причина да жалат затоа што порано постапувале во склад со својата совест, дури и кога тоа можеби им донесувало додатно страдање. Навистина е за пофалба тоа што ја покажале својата спремност да страдаат верни на Јехова, да ‚прават [сѐ, NW] заради Евангелието‘. Јехова ја благословува таквата побожна оддаденост (1. Коринтјаните 9:23; Евреите 6:10). Апостол Петар со увид напишал: „Ако трпите, кога правите добро и страдате, тоа Му е угодно на Бога“ (1. Петрово 2:20).
Да се учи од Јона
10, 11. Како Јона покажал недостиг на доверба во Јехова: а) кога добил доделба да оди во Ниневија? б) кога Бог не ги уништил ниневјаните?
10 Кога бил упатен да оди во Ниневија, Јона покажал недостиг на ценење за довербата што Јехова ја имал во него. После едно застрашувачко искуство кое било предизвикано поради неговата сопствена колебливост да послуша, Јона си дошол при себе, ја увидел својата грешка, ја прифатил својата странска доделба и ги предупредил ниневјаните за неизбежното уништување. Тогаш дошло неочекуваното: Поради покајничкиот став на ниневјаните, Јехова одлучил да се откаже од нивно уништување (Јона 1:1—3:10).
11 Каква била реакцијата на Јона? Изнервиран, тој му се жалел на Бог во молитва. Суштината на неговата жалба била: ‚Знаев дека работите ќе испаднат вака. Заради тоа во почетокот не сакав да одам во Ниневија. И сега, после сѐ што преживеав, вклучувајќи го и ужасот и понижувањето од тоа што бев проголтан од една голема риба, и после мојата напорна работа да ги предупредам ниневјаните за неизбежното уништување, зарем ова?! Сета моја работа и страдање беа за џабе! Подобро да сум мртов!‘ (Јона 4:1—3).
12. Што можеме да научиме од искуството на Јона?
12 Дали Јона имал оправдана причина да се жали? Дали Јехова бил неправеден со тоа што им пружил милост на покајничките злодејци? Всушност, Јона требало да се радува; десетици илјади луѓе биле поштедени од погубување! (Јона 4:11). Но, неговиот став на непочитување и жалење покажал дека тој не изразувал длабока доверба во Јеховината праведност. Тој премногу мислел на себе а премалку на другите. Да учиме од Јона така што ќе се држиме себеси и своите лични чувства во заднина. Да бидеме уверени дека послушноста кон Јехова, следењето на упатството дадено преку неговата организација и прифаќањето на неговите одлуки, е исправното нешто. Уверени сме дека „ќе им биде добро само на оние, што се бојат од Бога“ (Проповедник 8:12).
Сега е време да ја зајакнеме нашата доверба!
13. Како можеме сите ние да ја зајакнеме нашата доверба во Јехова?
13 Зајакнувањето на нашата доверба во Јехова е мудар правец (Изреки 3:5—8). Се разбира, ние мораме да правиме повеќе отколку само да го молиме Јехова да ни помогне да имаме поголема доверба. Довербата расте на темел на точното спознание, па затоа мораме личната библиска студија, читањето на Библијата и на литературата која ја објаснува Библијата да ги направиме дел од нашата секојдневна рутина. Редовното присуство на христијанските состаноци е витално, како што се витални и добрата подготовка и учество онолку колку што можеме. Ако ни стане навика да ги споделуваме библиските вистини со другите, тактично совладувајќи ги приговорите, тоа исто така ќе ја продлабочи и нашата доверба во Јехова и во неговата Реч. На тој начин секојдневно стануваме поприврзани кон него.
14. Зошто наскоро Божјиот народ ќе биде повикан да ја покаже својата доверба во Јехова како никогаш порано?
14 Во блиска иднина, ненадејно ќе настапи времето на најголемата неволја што некогаш го зафатила човечкиот род (Матеј 24:21, NW). Кога тоа ќе се случи, Божјите слуги ќе треба, како никогаш порано, да покажат доверба во Јеховината праведност и во водството кое го обезбедува неговата организација. Тогаш, на еден симболичен начин, тие со доверба ќе ја послушаат Божјата наредба: „Ајде народе Мој, влези во покоите [внатрешните соби, NW] свои и затвори ги зад себе вратите свои, сокри се за миг, додека да мине гневот“ (Исаија 26:20). Тие веќе се влезени во заштитничката атмосфера на преку 85.000 собранија во 232 земји. Без разлика на тоа што друго ќе биде вклучено во наредбата ‚влезете во своите внатрешни соби‘, ние можеме да имаме доверба дека Јехова ќе ни помогне да го извршиме тоа.
15. Како темата за довербата е нагласена во текот на 1998, и зошто со право е така?
15 Нужно е сега да ја зајакнуваме својата доверба. Без довербата во нашите христијански браќа, во Јеховината организација и, пред сѐ, во самиот Јехова, преживувањето ќе биде невозможно. Затоа, колку само е соодветно што во текот на 1998 Јеховините сведоци ширум светот постојано се потсетуваат преку зборовите на нивниот годишен стих, дека „секој, кој го призове името Господово, ќе се спаси“! (Римјаните 10:13). Мораме и понатаму да имаме доверба во тоа. Доколку откриеме дури и најмала нијанса на несигурност во оваа доверба, треба да работиме на тоа да ја исправиме веднаш — да, уште денес.
Јеховиниот суд ќе биде праведен
16. Што може да се случи со довербата ако не се негува, и како можеме да го спречиме тоа?
16 Во Евреите 3:14 (NW) помазаните христијани се предупредени: „Ние всушност стануваме соучесници на Христос само ако се држиме цврсто за довербата, која ја имавме на почетокот, непоколебливо до крајот“. Во принцип, овие зборови се применуваат и на христијаните кои имаат земна надеж. Почетната доверба може да се нагриза ако не се развива. Колку само е витално да продолжиме да се стремиме кон точното спознание, зајакнувајќи ја со тоа основата на која се темели нашата доверба!
17. Зошто можеме да биде уверени дека, што се однесува до преживувањето, Исус ќе суди исправно?
17 Христос наскоро ќе ги прегледа сите нации за да може да ги „оддели едни од други, како што овчарот ги одделува овците од козите“ (Матеј 25:31—33). Можеме да имаме доверба дека Христос ќе биде праведен во просудувањето на тоа кој е достоен за преживување. Јехова му дал мудрост, увид и други особини кои се потребни за ‚да му суди праведно на светот‘ (Дела 17:30, 31). Нека нашата увереност биде како онаа на Авраам кој рекол: „Не е можно така да постапиш Ти [Јехова], да погубиш праведни со неправедни заедно, та исто да се случи со праведникот како и со неправедникот; не, тоа од Тебе не; зарем Судијата на целата земја нема да суди право?“ (1. Мојсеева 18:25).
18. Зошто не би требало да станеме претерано загрижени околу она што во моментов можеби не го знаеме?
18 Со потполна доверба во Јеховината праведност, ние не треба да се секираме околу тоа да најдеме одговори на прашањата како што се: ‚Како ќе бидат судени бебињата и малите деца? Можно ли е еден голем број луѓе да не бидат достигнати со добрата вест кога ќе дојде Армагедон? Што е со душевно болните? Што е со . . ?‘ Се разбира, во моментов можеби не знаеме како Јехова ќе ги реши тие прашања. Меѓутоа, тој ќе го стори тоа на еден праведен и милосрден начин. Никогаш не би требало да се сомневаме во тоа. Всушност, можеби ќе бидеме вчудовидени и воодушевени кога ќе забележиме како ги решава на начин на кој ние никогаш дури и не сме помислиле. (Спореди Јов 42:3; Псалм 77:11—16; 135:4—9; Матеј 15:31; Лука 2:47.)
19, 20. а) Зошто не е погрешно да поставуваме разумни прашања? б) Кога Јехова ќе ги обезбеди потребните одговори?
19 Јеховината организација не нѐ обесхрабрува да поставуваме искрени, навремени прашања, како што некои противници погрешно тврдат (1. Петрово 1:10—12). Меѓутоа, Библијата нѐ советува да избегнуваме глупави, шпекулативни прашања (Тит 3:9). Поставувањето разумни прашања и истражувањето на Божјата Реч и христијанските публикации за да најдеме библиски одговори може да го зголеми нашето точно спознание и на тој начин може да ја зајакне нашата доверба во Јехова. Организацијата го следи примерот на Исус. Тој се воздржувал да коментира во врска со прашања за кои не било дојдено право време да се одговорат. Објаснил: „Имам уште многу да ви кажувам, но сега не можете да носите“ (Јован 16:12). Исто така, тој признал дека, во тој момент, некои работи и самиот не ги знаел (Матеј 24:36).
20 Јехова има уште многу да открие. Колку само е мудро да чекаме на него, уверени дека манифестирањето на неговите намери ќе биде тогаш кога ќе е вистинско време да бидат задоволени потребите на приликата. Можеме да бидеме уверени дека, штом Јеховиното одредено време ќе дојде, ќе ја имаме радоста да добиеме додатен увид во неговите патишта. Да, ќе бидеме наградени, под услов да практикуваме апсолутна доверба во Јехова и во организацијата која тој ја користи. Изреки 14:26 нѐ уверува: „Во стравот пред Господа има голема надеж [доверба, NW], и на чедата Свои Он им е прибежиште“.
[Фуснота]
a Види Стражарска кула од 15 октомври 1967, страница 638 (англ.); 1 јули 1988, страница 26.
Што мислиш?
◻ Зошто е немудро да дозволиме емоциите да ја поткопаат нашата доверба во Јехова?
◻ Што можеме да научиме од Јониното искуство?
◻ Зошто библиската студија и присуството на состаноците се толку важни?
[Слика на страница 16]
Дури и покрај лична загуба, можеме да бидеме уверени дека Јехова е праведен
[Слики на страница 18]
Дали си сигурен дека твојата доверба е во Јехова?