Тринаесетто поглавје

„Извикувајте радосно и едногласно“!

Исаија 52:1—12

1. Зошто пророчките зборови од Исаија 52. поглавје се извор на радост, и кои две исполнувања ги имаат тие?

ОСЛОБОДУВАЊЕ! Може ли да има порадосен изглед за еден заробен народ? Бидејќи една главна тема во книгата Исаија е ослободување и обнова, не е за изненадување што, освен Псалмите, оваа библиска книга содржи повеќе изрази на радост отколку која и да е друга. Особено Исаија 52. поглавје му дава причина за радост на Божјиот народ. Неговите пророчки зборови се исполниле на Ерусалим во 537 пр.н.е. Но, имаат и поголемо исполнување што го вклучува „горниот Ерусалим“, Јеховината небесна организација на духовни суштества, која понекогаш е опишана како мајка и сопруга (Галатите 4:26; Откровение 12:1).

„Облечи се со сила, Сионе“

 2. Кога се буди Сион, и како се случува тоа?

² Јехова, преку Исаија, го повикува Својот сакан град Сион: „Разбуди се! Разбуди се! Облечи се со сила, Сионе; облечи се во најсјајни алишта, Ерусалиме, свети граде, зашто веќе не ќе се искачуваат кон тебе необрезаните и нечистите. Истреси го правот од себе, стани, заробен Ерусалиме! Симни го оковот од својот врат, заробена Сионска Ќерко“ (Исаија 52:1, 2). Затоа што неговите жители го предизвикале Јеховиниот гнев, Ерусалим лежи опустошен 70 години (2. Цареви 24:4; 2. Летописи 36:15—21; Еремија 25:8—11; Даниел 9:2). Сега е време тој да се разбуди од својот долг период на неактивност и да ги облече сјајните алишта на слобода. Јехова го поттикнал срцето на Кир да ја ослободи ‚заробената Сионска Ќерка‘, така што поранешните жители на Ерусалим и нивните потомци можат да го напуштат Вавилон, да се вратат во Ерусалим и да го обноват вистинското обожавање. Ниеден необрезан и нечист не смее да се најде во Ерусалим (Езра 1:1—4).

 3. Зошто може собранието од помазани христијани да се нарече ‚Сионска Ќерка‘, и во која смисла се тие ослободени?

³ Овие зборови на Исаија се исполнуваат и на христијанското собрание. Собранието на помазани христијани може да се опише како современа ‚Сионска Ќерка‘, бидејќи „горниот Ерусалим“ му е мајка.a Ослободени од пагански учења и отпаднички доктрини, помазаниците мораат да задржат чиста положба пред Јехова, но не со обрежување на телото, туку со обрежување на своите срца (Еремија 31:33; Римјаните 2:25—29). Ова вклучува одржување духовна, умствена и морална чистота пред Јехова (1. Коринќаните 7:19; Ефешаните 2:3).

 4. Иако „горниот Ерусалим“ никогаш не му бил непослушен на Јехова, кои искуства на неговите претставници на Земјата ги одразуваат оние на древните жители на Ерусалим?

⁴ И навистина, „горниот Ерусалим“ никогаш не му бил непослушен на Јехова. Сепак, во текот на Првата светска војна неговите претставници на Земјата — помазаните христијани — несвесно го прекршиле Јеховиниот закон затоа што не ја разбирале исправно вистинската христијанска неутралност. Губејќи ја божествената наклоност, дошле во духовно заробеништво на „Големиот Вавилон“, светската империја на лажната религија (Откровение 17:5). Нивната состојба на ропство достигнала кулминација во јуни 1918, кога осум члена на Watch Tower Society биле затворени на темел на лажни обвиненија, вклучувајќи и обвинение за завера. Во тој момент организираното проповедање на добрата вест скоро запрело. Меѓутоа, во 1919, бил разгласен поттикнувачки повик за духовно будење. Помазаните христијани започнале уште поцелосно да се одделуваат од моралната и духовна нечистотија на Големиот Вавилон. Тие се подигнале од правот на заробеништво, а „горниот Ерусалим“ постепено го добил раскошот на еден ‚свет град‘ каде што не е дозволена духовна нечистота.

 5. Зошто Јехова имал совршено право да го откупи својот народ без да им даде компензација на неговите поробувачи?

⁵ И во 537 пр.н.е. и во 1919 н.е., Јехова имал совршено право да го ослободи својот народ. Исаија објаснува: „Да, вака зборува Господ: ‚Бевте продадени за ништо и ќе бидете откупени без сребреници‘“ (Исаија 52:3). Ниту древниот Вавилон ниту Големиот Вавилон не платил ништо кога го зел Божјиот народ на сојузот во ропство. Со оглед на тоа што немало никаква трансакција што вклучувала пари, Јехова сѐ уште бил законскиот Сопственик на својот народ. Требало ли тој да се чувствува должен некому? Се разбира, не. Во обата случаи, Јехова можел со право да ги откупи своите обожаватели без да им даде каква и да било компензација на нивните поробувачи (Исаија 45:13).

 6. Што пропуштиле да научат од историјата Јеховините непријатели?

⁶ Јеховините непријатели не научиле ништо од историјата. Читаме: „Вака зборува Господ: ‚Мојот народ слезе некогаш во Египет за да се насели таму како странец, потоа Асирците го угнетуваа без причина‘“ (Исаија 52:4). Фараонот на Египет ги поробил Израелците, кои биле повикани да живеат како гости во неговата земја. Но Јехова предизвикал фараонот и неговата војска да се удават во Црвеното Море (Излез 1:11—14; 14:27, 28). Кога асирскиот цар Сенахирим му се заканувал на Ерусалим, еден Јеховин ангел погубил 185.000 негови војници (Исаија 37:33—37). На сличен начин, ниту древниот Вавилон ниту Големиот Вавилон не можеле да ги избегнат последиците од тоа што го угнетувале Божјиот народ.

„Мојот народ ќе ми го знае името“

 7. Како се одразило заробеништвото на Јеховиниот народ врз неговото име?

⁷ Тоа што Јеховиниот народ е во заробеништво се одразува врз Јеховиното име, како што покажува и пророштвото: „,Сега, каков интерес имам јас овде?‘ изјавува Јехова. ‚Зашто мојот народ беше земен за ништо. Токму оние што владеат над него постојано извикуваа‘, изјавува Јехова, ‚и постојано, по цел ден, со моето име се постапуваше со непочитување. Од таа причина, мојот народ ќе ми го знае името, токму од таа причина во тој ден, бидејќи јас сум Оној што зборува. Гледај! Тоа сум јас‘“ (Исаија 52:5, 6, NW). Од каков интерес е за Јехова ваквата ситуација? Што му е грижа нему што Израел е заробен во Вавилон? Јехова мора да дејствува бидејќи Вавилон го одвел неговиот народ во заробеништво и извикува над него во триумф. Таквото фалење водело до тоа Вавилон да постапува со Јеховиното име со непочитување (Езекиел 36:20, 21). Тој пропуштил да сфати дека опустошената состојба на Ерусалим е поради незадоволството на Јехова од својот народ. Наместо тоа, Вавилон гледал на поробувањето на Евреите како на доказ за слабоста на нивниот Бог. Вавилонскиот придружен регент Валтазар дури и се исмејувал со Јехова користејќи ги садовите од Неговиот храм за време на гозбата во чест на вавилонските богови (Даниел 5:1—4).

 8. Како се постапувало со Јеховиното име по смртта на апостолите?

⁸ Како се однесува сето ова на „горниот Ерусалим“? Уште откако отпадништвото фатило корени меѓу оние што се исповедуваат како христијани, може да се рече дека „поради [нив] се хули на Божјето име меѓу нациите“ (Римјаните 2:24; Дела 20:29, 30). Што се однесува до Евреите, пак, од суеверие, на крајот почнале да избегнуваат да го употребуваат божественото име. Набрзо по смртта на апостолите, отпадничките христијани почнале да го следат тој пример и престанале да го користат Божјето лично име. Отпадништвото довело до развој на христијанскиот свет, главен дел на Големиот Вавилон (2. Солуњаните 2:3, 7; Откровение 17:5). Неконтролираниот неморал и дрската вина за крв што ја сноси христијанскиот свет лошо се одразиле врз Јеховиното име (2. Петрово 2:1, 2).

9, 10. Какво подлабоко разбирање на Јеховините мерила и на неговото име стекнал Божјиот народ на сојузот во современа доба?

⁹ Кога Поголемиот Кир, Исус Христос, го ослободил од заробеништвото на Големиот Вавилон во 1919, Божјиот народ на сојузот стекнал поголемо разбирање на Јеховините барања. Веќе се очистил од многу науки на христијанскиот свет, кои влечат корени од претхристијанскиот паганизам, како што се тројство, бесмртност на душата и вечно мачење во огнен пекол. Сега презел чекори да се ослободи од сите траги на вавилонско влијание. Исто така сфатил колку е важно да се задржи стриктна неутралност во врска со партиските работи на светот. Дури сакал да се очисти и од секаква вина за крв што некои Сведоци можеби ја навлекле.

¹⁰ Денешните слуги на Бог исто така стекнале подлабоко разбирање на важноста на Јеховиното име. Во 1931, го усвоиле името Јеховини сведоци, и со тоа јавно објавиле дека го поддржуваат Јехова и неговото име. Освен тоа, преку издавањето на New World Translation во 1950, Јеховините сведоци го вратиле божественото име на неговото соодветно место во Библијата. Да, тие стекнале ценење за Јеховиното име и го објавуваат до краевите на Земјата.

„Оној кој носи добра вест“

11. Зошто извикот „Твојот Бог стана цар!“ е соодветен за настаните во 537 пр.н.е.?

¹¹ Сега вниманието одново ни е свртено кон Сион додека тој сѐ уште е во својата опустошена состојба. Се приближува гласник што носи добра вест: „Колку само се убави на планините нозете на оној кој носи добра вест, кој објавува мир, кој носи добра вест за нешто подобро, кој објавува спасение, кој му вели на Сион: ‚Твојот Бог стана цар!‘“ (Исаија 52:7, NW). Како може, во 537 пр.н.е., да се рече дека Сионовиот Бог станал Цар? Зар Јехова не бил отсекогаш Цар? Се разбира, тој е „Цар на вечноста“! (Откровение 15:3). Но извикот „Твојот Бог стана цар!“ е соодветен бидејќи падот на Вавилон и царската објава да се изгради одново храмот во Ерусалим и да се обнови чистото обожавање таму, претставува нов израз на Јеховиното царство (Псалм 97:1).

12. Кој го презел водството во ‚носењето на добрата вест‘, и како?

¹² Во деновите на Исаија, ниту еден поединец ниту група не биле идентификувани како „оној кој носи добра вест“. Меѓутоа, денес идентитетот на носителот на добрата вест е познат. Исус Христос е Јеховиниот најголем гласник на мир. Додека бил на Земјата, ја проповедал добрата вест дека ќе има ослободување од сите последици на гревот наследен од Адам, вклучувајќи ги болеста и смртта (Матеј 9:35). Исус дал ревносен пример во објавувањето на оваа добра вест за нешто подобро, искористувајќи ја секоја прилика да ги учи луѓето за Божјето Царство (Матеј 5:1, 2; Марко 6:34; Лука 19:1—10; Јован 4:5—26). А неговите ученици го следеле неговиот пример.

13. а) Како го проширил апостол Павле значењето на изразот „Колку само се убави на планините нозете на оној кој носи добра вест“? б) Зошто може да се рече дека нозете на гласниците се „убави“?

¹³ Во своето писмо до римјаните, апостол Павле го цитира Исаија 52:7 за да ја истакне важноста на делото на проповедање на добрата вест. Тој поставува серија прашања, кои наведуваат на размислување, вклучувајќи го и прашањето: „Како ќе чујат ако некој не проповеда?“ Потоа вели: „Токму како што е напишано: ‚Колку се прекрасни нозете на оние кои објавуваат добра вест за добри работи!‘“ (Римјаните 10:14, 15). Со тоа што користи множинска форма „оние“ наместо еднинската „оној“, која се појавува во оригиналниот текст на Исаија, Павле ја проширува примената на Исаија 52:7. Имитирајќи го Исус Христос, сите христијани се гласници на добрата вест на мирот. Во која смисла се „убави“ нивните нозе? Исаија зборува како гласникот да се приближува кон Ерусалим од блиските планини на Јуда. Од далеку, не е можно да се видат нозете на гласникот. Наместо тоа, тој овде се сосредоточува на самиот гласник, нозете го претставуваат него лично. Исто како што Исус и неговите ученици биле убава глетка за очите на кротките од првиот век, и денешните Сведоци им се добредојдена глетка на понизните што обрнуваат внимание на животоспасувачката порака на добрата вест.

14. Како Јехова станал Цар во современа доба, и од кога му се објавува тоа на човештвото?

¹⁴ Во современа доба, од кога се слуша извикот „Твојот Бог стана цар!“? Од 1919. Во таа година, на еден конгрес во Седар Поинт, Охајо, Џ. Ф. Ратерфорд, тогашен претседател на Watch Tower Society, ги подбудил своите слушатели со еден говор под наслов „Обраќање до соработниците“. Говорот, темелен на Исаија 52:7 и Откровение 15:2, ги охрабрил сите присутни да се зафатат со проповедничкото дело. Така, ‚прекрасните нозе‘ почнале да се појавуваат на „планините“. Прво помазаните христијани, а потоа и нивните придружници, „други овци“, ревносно тргнале да ја проповедаат добрата вест дека Јехова станал Цар (Јован 10:16). Како Јехова станал Цар? Тој одново ја покажал својата царска власт во 1914 кога го поставил својот Син, Исус Христос, како цар на нововоспоставеното небесно Царство. Јехова ја изразил својата царска власт и на уште еден начин, кога, во 1919, го ослободил „Израелот Божји“ од Големиот Вавилон (Галатите 6:16; Псалм 47:8; Откровение 11:15, 17; 19:6).

„Твоите стражари го издигаат гласот“

15. Кои се ‚стражарите‘ што го подигаат својот глас во 537 пр.н.е.?

¹⁵ Дали извикот „Твојот Бог стана цар!“ наидува на одѕив? Да. Исаија запишува: „Чуј, твоите стражари го издигаат гласот, сите заедно воскликнуваат од радост, зашто гледаат со своите очи како Господ се враќа на Сион“ (Исаија 52:8). Во 537 пр.н.е., никакви дословни стражари не заземаат позиција во Ерусалим за да ги пречекаат првите повратници од изгнанство. Градот лежи опустошен 70 години (Еремија 25:11, 12). Така, ‚стражарите‘ што го подигаат гласот мора да се оние Израелци што однапред ја добиваат веста во врска со обновувањето на Сион и ја преземаат одговорноста да им ја пренесат веста на останатите деца на Сион. Кога гледаат дека во 539 пр.н.е. Јехова го предава Вавилон во рацете на Кир, стражарите воопшто не се сомневаат дека Јехова го ослободува својот народ. Заедно со оние што се одѕиваат на тој повик, стражарите постојано извикуваат радосно, едногласно, овозможувајќи им на другите да ја чујат добрата вест.

16. Кого го гледаат стражарите „очи в очи“, и во која смисла?

¹⁶ Будните стражари воспоставуваат близок, личен однос со Јехова, гледајќи го, така да се каже, „очи в очи“ или лице в лице (Броеви 14:14). Нивната блиска поврзаност со Јехова и еден со друг ја истакнува нивната обединетост и радосната природа на нивната порака (1. Коринќаните 1:10).

17, 18. а) Како го подигнала гласот современата класа на стражарот? б) Во која смисла класата на стражарот повикала едногласно?

¹⁷ Во современото исполнување, класата на стражарот, „верниот и разборит роб“, го подига својот глас, не само за оние што се веќе во Божјата видлива организација туку и за оние однадвор (Матеј 24:45—47). Во 1919 бил упатен повик да се соберат преостанатите помазаници, а во 1922, на конгресот во Седар Поинт, Охајо, овој повик бил засилен со поканата да се ‚објавува, објавува, објавува Царот и неговото царство‘. Од 1935, вниманието било насочено кон собирањето на едно големо мноштво луѓе слични на овци (Откровение 7:9, 10). Во последниве години се засили објавувањето на Јеховиното царство. Како? Во 2000 година, околу шест милиони поединци им зборуваа на другите за Јеховиното царство во повеќе од 230 земји и подрачја. Освен тоа, Стражарска кула, најистакнатото средство на класата на стражарот, ја разгласува радосната порака на повеќе од 130 јазици.

¹⁸ За да се учествува во такво обединувачко дело потребни се понизност и братска љубов. За повикот да биде делотворен, сите што се вклучени мораат да ја проповедаат истата порака, која ги истакнува Јеховиното име, неговата подготовка за откупнина, неговата мудрост, љубов и неговото Царство. Додека христијаните по целиот свет работат рамо до рамо, нивната лична врска со Јехова е зајакната за да се разгласат радосните вести едногласно.

19. а) Како станале весели ‚ерусалимските урнатини‘? б) Во која смисла Јехова ‚ја оголил Својата света мишка‘?

¹⁹ Бидејќи Божјиот народ извикува од радост, дури и неговото место на живеење изгледа весело. Пророштвото продолжува: „Ликувајте, воскликнувајте [извикувајте радосно и едногласно, NW], ерусалимски урнатини, зашто Господ го утеши Својот народ и го искупи Ерусалим. Господ ја оголи Својата света мишка пред очите на сите народи, за да го видат сите краишта на земјата Спасението на нашиот Бог“ (Исаија 52:9, 10). Со пристигнувањето на повратниците од Вавилон, местата на опустошениот Ерусалим, кои изгледаат жално, добиваат радосен изглед затоа што сега може да се обнови чистото обожавање на Јехова (Исаија 35:1, 2). Јасно, Јехова има удел во ова. Тој ја ‚оголил Својата света мишка‘, небаре ги засукал ракавите со цел да се посвети на задачата да го спаси својот народ (Езра 1:2, 3).

20. Што произлегло и што ќе произлезе од тоа што Јехова ја оголил својата света мишка во современа доба?

²⁰ Во овие „последни денови“, Јехова ја оголил својата света мишка со цел да го оживее помазаниот остаток, ‚двајцата сведоци‘ од книгата Откровение (2. Тимотеј 3:1; Откровение 11:3, 7—13). Од 1919 наваму, тие се доведени во духовен рај, односно на духовниот имот што сега го делат со милиони свои придружници, другите овци. На крајот, Јехова ќе ја оголи својата света мишка за да му донесе спасение на својот народ во „Ар-Магедон“ (Откровение 16:14, 16). Тогаш, ќе „го видат сите краишта на земјата Спасението на нашиот Бог“.

Итно барање

21. а) Што се барало од оние што ‚ги носеле Господовите садови‘? б) Зошто Евреите што заминуваат од Вавилон немаат причина да креваат паника?

²¹ Оние што излегуваат од Вавилон за да се вратат во Ерусалим мораат да исполнат едно барање. Исаија пишува: „Одете си, одете си, излезете оттаму, не допирајте ништо нечисто! Одете си од неговата средина! Очистете се, вие кои ги носите Господовите садови. Зашто нема да излезете набрзина, ниту ќе одите бегајќи, зашто Господ ќе ви биде претходница, а Израелевиот Бог задна стража!“ (Исаија 52:11, 12). Израелците што заминуваат од Вавилон мораат да остават зад себе сѐ што е извалкано од вавилонското лажно обожавање. Бидејќи ги носат садовите на Јехова од храмот во Ерусалим, мораат да бидат чисти, не само надворешно, церемонијално, туку првенствено во своите срца (2. Цареви 24:11—13; Езра 1:7). Освен тоа, Јехова им е претходница, затоа не мораат да креваат паника ниту да трчаат избезумено, како да им се зад петици крвожедни гонители. Израелевиот Бог им е задна стража (Езра 8:21—23).

22. Како ја нагласува Павле потребата од чистота меѓу помазаните христијани?

²² Зборовите на Исаија во врска со одржувањето чистота имаат главно исполнување на потомството на „горниот Ерусалим“. Кога Павле ги советувал коринтските христијани да не се впрегнуваат во нееднаков јарем со неверници, ги цитирал зборовите од Исаија 52:11: „,Затоа, излезете од нивната средина и одвојте се‘, вели Јехова, ‚и престанете да го допирате она што е нечисто‘“ (2. Коринќаните 6:14—17). Исто како Израелците што се упатиле од Вавилон дома, и христијаните мораат да го одбегнуваат вавилонското лажно обожавање.

23. На кои начини слугите на Јехова денес настојуваат да се држат чисти?

²³ Ова посебно се однесувало на оние помазани следбеници на Исус Христос кои во 1919 побегнале од Големиот Вавилон. Тие постепено се очистиле од сите траги на лажното обожавање (Исаија 8:19, 20; Римјаните 15:4). Исто така, станале посвесни за важноста на моралната чистота. Иако Јеховините сведоци отсекогаш поддржувале високи морални мерила, во 1952 Стражарска кула содржела статии што ја нагласиле потребата да се дисциплинираат неморалните за да се зачува собранието чисто. Ваквата дисциплинска постапка исто така му помага на самиот престапник да ја сфати потребата од искрено каење (1. Коринќаните 5:6, 7, 9—13; 2. Коринќаните 7:8—10; 2. Јованово 10, 11).

24. а) Што се ‚Господовите садови‘ во современа доба? б) Зошто христијаните денес се сигурни дека Јехова ќе продолжи да оди како претходница и како нивна задна стража?

²⁴ Помазаните христијани заедно со големото мноштво од други овци се решени да не допираат ништо што е духовно нечисто. Нивната прочистена, очистена состојба, ги квалификува да бидат носители на „Господовите садови“ — драгоцените подготовки што Јехова ги прави за светата служба во делото од куќа до куќа и на библиските студии, како и другите облици на христијанска активност. Задржувајќи чиста положба, тие како дел од Божјиот народ денес можат да бидат уверени дека Јехова ќе продолжи да им биде претходница како и нивна задна стража. Како Божји чист народ, тие имаат изобилство причини ‚да извикуваат радосно и едногласно‘!

[Фуснота]

[Слика на страница 183]

Сион ќе биде ослободен од заробеништво

[Слика на страница 186]

Со почеток во 1919, ‚убавите нозе‘ уште еднаш се појавиле на „планините“

[Слика на страница 189]

Јеховините сведоци зборуваат едногласно

[Слика на страница 192]

Оние што ги ‚носат Господовите садови‘ мораат да бидат морално и духовно чисти