ഉത്തമഗീതം
7 “ശ്രേഷ്‌ഠയായ പെൺകൊടീ,
പാദരക്ഷകൾ അണിഞ്ഞ നിന്റെ പാദങ്ങൾ എത്ര മനോഹരം!
നിന്റെ വടിവൊത്ത തുടകൾ
ശില്‌പിയുടെ കരവേലയായ ആഭരണങ്ങൾപോലെ.
2 നിന്റെ പൊക്കിൾ വൃത്താകാരമായ കുഴിയൻപാത്രം.
അതിൽ എപ്പോഴും വീഞ്ഞുണ്ടായിരിക്കട്ടെ.
നിന്റെ വയർ ലില്ലിപ്പൂക്കൾ അതിരുതീർത്ത
ഗോതമ്പുകൂനയാണ്‌.
4 നിന്റെ കഴുത്ത്‌+ ആനക്കൊമ്പിൽ തീർത്ത ഗോപുരംപോലെ.+
ദമസ്‌കൊസിനു നേരെയുള്ള
ലബാനോൻഗോപുരംപോലെയാണു നിന്റെ മൂക്ക്‌.
5 നിന്റെ ശിരസ്സു കർമേൽപോലെ+ നിന്നെ കിരീടം അണിയിക്കുന്നു.
നിന്റെ മുടിച്ചുരുളുകൾ*+ പർപ്പിൾ നിറത്തിലുള്ള കമ്പിളിരോമംപോലെ.+
നിന്റെ ഇളകിയാടുന്ന കാർകൂന്തൽ രാജാവിന്റെ മനം കവർന്നിരിക്കുന്നു.
6 നീ എത്ര സുന്ദരി, എത്ര മനോഹരി!
അത്യാനന്ദമേകുന്ന പലതുമുണ്ടെങ്കിലും എന്റെ പ്രിയേ, നീ അവയെയെല്ലാം വെല്ലുന്നു.
8 ഞാൻ പറഞ്ഞു: ‘ഞാൻ പനയിൽ കയറും,
ഈന്തപ്പഴക്കുലകളിൽ പിടിക്കും.’
നിന്റെ സ്‌തനങ്ങൾ മുന്തിരിക്കുലകൾപോലെയും
നിന്റെ ശ്വാസം ആപ്പിളിന്റെ സൗരഭ്യംപോലെയും
“അത്‌ എന്റെ പ്രിയൻ സുഖമായി കുടിച്ചിറക്കട്ടെ.
ഉറങ്ങുന്നവരുടെ ചുണ്ടുകളിലൂടെ അതു മെല്ലെ ഒഴുകിയിറങ്ങട്ടെ.
11 എന്റെ പ്രിയനേ, വരൂ!
നമുക്കു വെളിമ്പ്രദേശത്തേക്കു പോകാം,
മയിലാഞ്ചിച്ചെടികൾക്കിടയിൽ തങ്ങാം.+
12 മുന്തിരിവള്ളി തളിരിട്ടോ* എന്നു കാണാൻ,
മൊട്ടുകൾ വിരിഞ്ഞോ എന്ന്‌ അറിയാൻ,+
മാതളനാരകങ്ങൾ പൂവിട്ടോ+ എന്നു നോക്കാൻ
നമുക്ക്‌ അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ്‌ മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിലേക്കു പോകാം.
അവിടെവെച്ച്‌ നിന്നോടുള്ള പ്രണയം ഞാൻ പ്രകടിപ്പിക്കും.+
അതിൽ പുതിയതും പഴയതും
എന്റെ പ്രിയനേ, നിനക്കായി ഞാൻ കരുതിവെച്ചിരിക്കുന്നു.