ഇയ്യോബ്‌

 2 “നിങ്ങൾ എത്ര നേരം എന്നെ ഇങ്ങനെ വേദനി​പ്പി​ക്കും?+

വാക്കു​കൾകൊണ്ട്‌ എന്നെ തകർക്കും?+

 3 പത്തു പ്രാവ​ശ്യം നിങ്ങൾ എന്നെ ശകാരി​ച്ചു;*

എന്നോടു ക്രൂര​മാ​യി പെരു​മാ​റാൻ നിങ്ങൾക്കു നാണമി​ല്ലേ?+

 4 ഞാൻ തെറ്റു ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ

അതിന്റെ ഫലം ഞാൻ അനുഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാം.

 5 ഞാൻ അപമാ​നി​ത​നാ​യ​തിൽ ഒരു തെറ്റു​മില്ല എന്നു പറഞ്ഞ്‌

എന്നെക്കാൾ വലിയ​വ​രാ​കാ​നാ​ണു നിങ്ങൾ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ

 6 അറിഞ്ഞുകൊള്ളൂ: ദൈവ​മാണ്‌ എന്നെ വഴി​തെ​റ്റി​ച്ചത്‌;

ദൈവം തന്റെ വലയിൽ എന്നെ വീഴിച്ചു.

 7 ‘ദ്രോഹം, ദ്രോഹം!’ എന്നു ഞാൻ വിളി​ച്ചു​കൂ​കി; പക്ഷേ ആരും എന്നെ സഹായി​ച്ചില്ല.+

ഞാൻ സഹായ​ത്തി​നാ​യി നിലവി​ളി​ച്ചു; പക്ഷേ എനിക്കു നീതി കിട്ടി​യില്ല.+

 8 ദൈവം എന്റെ വഴി കൻമതിൽകൊ​ണ്ട്‌ കെട്ടി​യ​ടച്ചു, എനിക്ക്‌ അപ്പുറം കടക്കാ​നാ​കു​ന്നില്ല;

ദൈവം എന്റെ പാതകൾ ഇരുട്ടു​കൊണ്ട്‌ മൂടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.+

 9 ദൈവം എന്റെ മഹത്ത്വം അഴിച്ചു​ക​ളഞ്ഞു;

എന്റെ തലയിൽനി​ന്ന്‌ കിരീടം എടുത്തു​മാ​റ്റി.

10 ഞാൻ നശിക്കും​വരെ എന്റെ നാലു വശത്തു​നി​ന്നും ദൈവം എന്നെ തകർക്കു​ന്നു;

ഒരു മരം​പോ​ലെ എന്റെ പ്രത്യാശ പിഴു​തു​ക​ള​യു​ന്നു.

11 ദൈവകോപം എനിക്കു നേരെ ആളിക്ക​ത്തു​ന്നു,

ദൈവം എന്നെ ഒരു ശത്രു​വാ​യി കാണുന്നു.+

12 ദൈവത്തിന്റെ പടക്കൂ​ട്ടങ്ങൾ ഒരുമി​ച്ചു​വന്ന്‌ എന്നെ ഉപരോ​ധി​ക്കു​ന്നു;

അവർ എന്റെ കൂടാ​ര​ത്തി​നു ചുറ്റും പാളയ​മ​ടി​ക്കു​ന്നു.

13 ദൈവം എന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ ദൂരേക്ക്‌ ഓടി​ച്ചു​വി​ട്ടു;

എന്നെ അറിയാ​വു​ന്നവർ എന്നിൽനി​ന്ന്‌ അകന്നു​മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.+

14 എന്റെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിമാർ* എന്നെ വിട്ട്‌ പോയി;

എനിക്ക്‌ അടുത്ത്‌ അറിയാ​വു​ന്നവർ എന്നെ മറന്നു.+

15 എന്റെ അതിഥികളും+ എന്റെ ദാസി​മാ​രും എന്നെ അന്യനാ​യി കാണുന്നു;

അവർ എന്നെ ഒരു അന്യ​ദേ​ശ​ക്കാ​ര​നാ​യി കണക്കാ​ക്കു​ന്നു.

16 ഞാൻ എന്റെ ദാസനെ വിളി​ക്കു​മ്പോൾ അവൻ വിളി കേൾക്കു​ന്നില്ല;

എനിക്ക്‌ അവനോ​ടു കരുണ​യ്‌ക്കാ​യി യാചി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നു.

17 എന്റെ ശ്വാസം​പോ​ലും എന്റെ ഭാര്യക്ക്‌ അറപ്പാ​യി​ത്തീർന്നു;+

എന്റെ സഹോദരന്മാർ* എന്നെ വെറു​ക്കു​ന്നു.

18 കൊച്ചുകുട്ടികൾപോലും എന്നെ കളിയാ​ക്കു​ന്നു;

ഞാൻ എഴു​ന്നേൽക്കു​മ്പോൾ അവർ എന്നെ പരിഹ​സി​ക്കു​ന്നു.

19 എന്റെ ഉറ്റ സുഹൃ​ത്തു​ക്കൾക്കെ​ല്ലാം എന്നോട്‌ അറപ്പാണ്‌;+

ഞാൻ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചവർ എനിക്ക്‌ എതിരെ തിരി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.+

20 എന്റെ ശരീരം എല്ലും തോലും ആയിരി​ക്കു​ന്നു;+

തലനാരിഴയ്‌ക്കാണു* ഞാൻ രക്ഷപ്പെ​ടു​ന്നത്‌.

21 ദൈവം എന്നെ കൈ നീട്ടി അടിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.+

എന്നോടു കരുണ കാണി​ക്കേ​ണമേ; എന്റെ കൂട്ടു​കാ​രേ, എന്നോടു കരുണ കാണി​ക്കേ​ണമേ.

22 ദൈവം ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നിങ്ങളും എന്തിന്‌ എന്നെ ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ന്നു?+

എന്തിന്‌ എന്നെ ഇങ്ങനെ ആക്രമി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു?*+

23 എന്റെ വാക്കു​ക​ളെ​ല്ലാം ഒന്ന്‌ എഴുതി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ!

അവ ഒരു പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ കുറി​ച്ചു​വെ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ!

24 ഉളിയും ഈയവും കൊണ്ട്‌

അതു മായാതെ ഒരു പാറയിൽ കൊത്തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ!

25 എന്റെ വിമോചകൻ*+ ജീവി​ച്ചി​രി​പ്പു​ണ്ടെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാം;

ഭാവി​യിൽ അവൻ വരും, ഭൂമി​യു​ടെ മേൽ* നിൽക്കും.

26 ഇങ്ങനെ എന്റെ തൊലി നശിച്ച​ശേ​ഷം

ജീവനു​ള്ള​പ്പോൾത്തന്നെ ഞാൻ ദൈവത്തെ കാണും.

27 അതെ, ഞാൻ ദൈവത്തെ കാണും,

മറ്റാരു​ടെ​യു​മല്ല, എന്റെ സ്വന്തം കണ്ണുകൾ ദൈവത്തെ കാണും.+

29 എന്നാൽ നിങ്ങൾ വാളിനെ ഭയന്നു​കൊ​ള്ളൂ!+

വാൾ തെറ്റു​കൾക്കു ശിക്ഷ നൽകുന്നു.

ഒരു ന്യായാ​ധി​പ​നു​ണ്ടെന്ന കാര്യം നിങ്ങൾ ഓർക്കണം.”+