ഉത്തമഗീതം
2 “തീരസമതലത്തിലെ വെറുമൊരു കുങ്കുമപ്പൂവാണു ഞാൻ,
താഴ്വാരങ്ങളിൽ വിരിഞ്ഞ ഒരു ലില്ലിപ്പൂ.”+
2 “മുൾച്ചെടികൾക്കിടയിൽ നിൽക്കുന്ന ലില്ലിപ്പൂപോലെയാണു
പെൺകൊടികൾക്കിടയിൽ എൻ പ്രിയ.”
3 “യുവാക്കന്മാർക്കിടയിൽ എൻ പ്രിയൻ
കാട്ടുമരങ്ങൾക്കിടയിൽ നിൽക്കുന്ന ആപ്പിൾ മരംപോലെ.
അവന്റെ തണലിൽ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ എത്ര കൊതിക്കുന്നു!
അവന്റെ കനികൾ എന്റെ നാവിൽ മധുരിക്കുന്നു.
5 ഞാൻ പ്രണയപരവശയാണ്.
ഉണക്കമുന്തിരിയടകൾകൊണ്ട്+ എനിക്കു ചൈതന്യം പകരൂ!
ആപ്പിൾപ്പഴം തന്ന് എനിക്ക് ഉന്മേഷം പകരൂ!
7 യരുശലേംപുത്രിമാരേ, കാട്ടിലെ ചെറുമാനുകളുടെയും പേടമാനുകളുടെയും+ പേരിൽ
ഞാൻ നിങ്ങളെക്കൊണ്ട് ആണയിടുവിക്കുന്നു:
പ്രേമിക്കാൻ താത്പര്യം തോന്നാത്തിടത്തോളം എന്നിൽ പ്രേമം ഉണർത്തരുതേ, അത് ഇളക്കിവിടരുതേ.+
8 എന്റെ പ്രിയന്റെ സ്വരം കേൾക്കുന്നു.
മലകൾ താണ്ടി, കുന്നുകൾ ചാടിക്കടന്ന്
അതാ, അവൻ വരുന്നു!
9 എന്റെ പ്രിയൻ ചെറുമാനിനെപ്പോലെയാണ്, ഒരു കലമാൻകുട്ടിയെപ്പോലെ!+
അവൻ അതാ, നമ്മുടെ ചുവരിനു പിന്നിൽ നിന്ന്
ജനാലയിലൂടെ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കുന്നു,
ജനലഴികൾക്കിടയിലൂടെ അവൻ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്നു.
10 എന്റെ പ്രിയൻ എന്നോടു സംസാരിക്കുന്നു. അവൻ പറയുന്നു:
‘എന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേൽക്കൂ!
എന്റെ സുന്ദരീ, എന്റെകൂടെ വരൂ.
മഴയും മാറി.
12 നാട്ടിലെങ്ങും പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞുതുടങ്ങി.+
മുന്തിരിവള്ളി വെട്ടിയൊരുക്കുംകാലം വന്നെത്തി.+
ചെങ്ങാലിപ്രാവിന്റെ+ പാട്ടും നമ്മുടെ നാട്ടിൽ കേൾക്കുന്നു.
13 അത്തി മരത്തിൽ ആദ്യം കായ്ച്ചവ പഴുത്തുതുടങ്ങി;+
മുന്തിരിവള്ളികൾ പൂത്തുലഞ്ഞ് സുഗന്ധം പരത്തുന്നു.
എന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേറ്റ് വരൂ!
എന്റെ സുന്ദരീ, എന്റെകൂടെ വരൂ.
14 ചെങ്കുത്തായ പാറയിലെ ഒളിയിടങ്ങളിലും
പാറയിടുക്കുകളിലും ഇരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രാവേ,+
ഞാൻ നിന്നെ കാണട്ടെ, നിന്റെ സ്വരമൊന്നു കേൾക്കട്ടെ.+
നിൻ സ്വരം മധുരസ്വരം, നിൻ രൂപം അതിമനോഹരം!’”+
15 “ഞങ്ങളുടെ മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങൾ പൂത്തുലഞ്ഞിരിക്കയാൽ
അവ നശിപ്പിക്കുന്ന കുറുക്കന്മാരെ,
ആ കുട്ടിക്കുറുക്കന്മാരെ, പിടിച്ചുതരൂ!”
16 “എന്റെ പ്രിയൻ എന്റേതു മാത്രം, ഞാൻ അവന്റേതു മാത്രവും.+
അവൻ ലില്ലികൾക്കിടയിൽ ആടു മേയ്ക്കുന്നു.+