ഇയ്യോബ്‌

30 “എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, എന്നെക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ പരിഹ​സി​ക്കു​ന്നു.+

എന്റെ ആട്ടിൻപ​റ്റത്തെ കാക്കുന്ന പട്ടിക​ളോ​ടൊ​പ്പം നിറു​ത്താ​നുള്ള യോഗ്യ​ത​പോ​ലും

അവരുടെ അപ്പന്മാർക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല.

 2 അവരുടെ കൈക്ക​രു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ എന്തു ഗുണം?

 3 ഇല്ലായ്‌മയും വിശപ്പും കൊണ്ട്‌ അവർ തളർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു;

നശിച്ച്‌ വിജന​മാ​യി​ക്കി​ട​ക്കുന്ന വരണ്ട ഭൂമി​യി​ലെ മണ്ണ്‌

അവർ ചവച്ചു​തി​ന്നു​ന്നു.

 4 അവർ കുറ്റി​ക്കാ​ടു​ക​ളിൽനിന്ന്‌ ഉപ്പു​ചെടി പറിക്കു​ന്നു;

കുറ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ കിഴങ്ങാ​ണ്‌ അവരുടെ ആഹാരം.

 5 സമൂഹം അവരെ ആട്ടിയ​ക​റ്റു​ന്നു;+

ഒരു കള്ളനെ നോക്കി ഒച്ചയി​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അവരെ നോക്കി ഒച്ചയി​ടു​ന്നു.

 6 അവർ ചെങ്കു​ത്തായ മലഞ്ചെ​രി​വു​ക​ളിൽ താമസി​ക്കു​ന്നു;

പാറക​ളി​ലും നിലത്തെ കുഴി​ക​ളി​ലും വസിക്കു​ന്നു.

 7 കുറ്റിക്കാടുകളിൽ ഇരുന്ന്‌ അവർ നിലവി​ളി​ക്കു​ന്നു,

അവർ ഒരുമി​ച്ച്‌ ചൊറി​യ​ണ​ങ്ങൾക്കി​ട​യിൽ കൂനി​ക്കൂ​ടി ഇരിക്കു​ന്നു.

 8 അവർ വിഡ്‌ഢി​ക​ളു​ടെ​യും നീചന്മാ​രു​ടെ​യും മക്കളാണ്‌;

അതു​കൊണ്ട്‌ അവരെ ദേശത്തു​നിന്ന്‌ ആട്ടി​യോ​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.*

 9 എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവരുടെ പാട്ടു​ക​ളിൽപ്പോ​ലും എന്നോ​ടുള്ള പരിഹാ​സ​മുണ്ട്‌;+

ഞാൻ അവർക്കൊ​രു പരിഹാ​സ​പാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.*+

10 അവർ എന്നെ വെറു​ക്കു​ക​യും എന്നിൽനി​ന്ന്‌ അകലം പാലി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു;+

എന്റെ മുഖത്ത്‌ തുപ്പാൻ+ അവർക്കു മടി തോന്നു​ന്നില്ല.

11 ദൈവം എന്നെ നിരാ​യു​ധ​നാ​ക്കി;* എന്നെ താഴ്‌ത്തി​ക്ക​ളഞ്ഞു;

അതു​കൊണ്ട്‌ എന്നോട്‌ എന്തു ചെയ്യാ​നും അവർക്ക്‌ ഒരു മടിയു​മില്ല.*

12 ഒരു ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തെ​പ്പോ​ലെ അവർ എന്റെ വലതു​വ​ശ​ത്തേക്കു പാഞ്ഞടു​ക്കു​ന്നു;

അവർ എന്നെ ആട്ടി​യോ​ടി​ക്കു​ന്നു;

എന്റെ വഴിയിൽ നാശക​ര​മായ തടസ്സങ്ങൾ വെക്കുന്നു.

13 അവർ എന്റെ പാതകൾ തകർത്തു​ക​ള​യു​ന്നു;

എന്റെ യാതനകൾ വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.+

ആരും അവരെ തടയു​ന്നില്ല.*

14 മതിലിലെ വലിയ വിള്ളലി​ലൂ​ടെ എന്നപോ​ലെ അവർ ഇരച്ചു​ക​യ​റു​ന്നു;

നശിച്ചു​കി​ട​ക്കു​ന്ന സ്ഥലത്തേക്ക്‌ അവർ പാഞ്ഞു​ക​യ​റു​ന്നു.

15 ഭയം എന്നെ കീഴ്‌പെ​ടു​ത്തു​ന്നു;

എന്റെ അന്തസ്സ്‌ ഒരു കാറ്റു​പോ​ലെ പറന്നു​പോ​കു​ന്നു;

എന്റെ രക്ഷ ഒരു മേഘം​പോ​ലെ മാഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു.

16 എന്റെ ജീവൻ എന്നിൽനി​ന്ന്‌ കൊഴി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു;+

കഷ്ടപ്പാ​ടി​ന്റെ ദിവസങ്ങൾ എന്നെ പിടി​കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.+

17 രാത്രിയിൽ വേദന എന്റെ അസ്ഥികളെ തുളയ്‌ക്കു​ന്നു;+

തീരാ​വേ​ദന എന്നെ കാർന്നു​തി​ന്നു​ന്നു.+

18 ഉഗ്രശക്തികൊണ്ട്‌ എന്റെ വസ്‌ത്രം വികൃ​ത​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു;*

എന്റെ കുപ്പാ​യ​ക്ക​ഴു​ത്തു​പോ​ലെ അത്‌ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടി​ക്കു​ന്നു.

19 ദൈവം എന്നെ ചെളി​യിൽ തള്ളിയി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു;

ഞാൻ വെറും പൊടി​യും ചാരവും ആയി.

20 ഞാൻ അങ്ങയെ വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ച്ചു, എന്നാൽ അങ്ങ്‌ എന്നെ സഹായി​ച്ചില്ല;+

ഞാൻ എഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്നു; എന്നാൽ അങ്ങ്‌ വെറുതേ നോക്കുക മാത്രം ചെയ്‌തു.

21 അങ്ങ്‌ ക്രൂര​മാ​യി എനിക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു;+

സർവശ​ക്തി​യു​മെ​ടുത്ത്‌ അങ്ങയുടെ കൈ എന്നെ ആക്രമി​ച്ചു.

22 അങ്ങ്‌ എന്നെ എടുത്ത്‌ കാറ്റിൽ പറത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ പോകു​ന്നു;

എന്നിട്ട്‌ എന്നെ കൊടു​ങ്കാ​റ്റിൽ അമ്മാന​മാ​ടു​ന്നു.*

23 അങ്ങ്‌ എന്നെ മരണത്തി​ലേക്ക്‌,

ജീവനുള്ള സകലരും കണ്ടുമു​ട്ടുന്ന വീട്ടി​ലേക്ക്‌, കൊണ്ടു​പോ​കും എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാം.

24 എന്നാൽ തകർന്നി​രി​ക്കുന്ന മനുഷ്യൻ*+

കഷ്ടതയു​ടെ സമയത്ത്‌ സഹായ​ത്തി​നാ​യി നിലവി​ളി​ക്കു​മ്പോൾ

26 നന്മ വരു​മെന്നു ഞാൻ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചു, എന്നാൽ തിന്മയാ​ണു വന്നത്‌;

ഞാൻ വെളി​ച്ച​ത്തി​നാ​യി കാത്തി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഇരുട്ടാ​ണു വന്നത്‌.

27 എന്റെ ഉള്ളം ഇളകി​മ​റി​യു​ന്നു, അതു ശാന്തമാ​കു​ന്നില്ല;

യാതന​യു​ടെ ദിവസങ്ങൾ എന്നെ എതി​രേ​റ്റി​രി​ക്കു​ന്നു.

29 ഞാൻ കുറു​ന​രി​കൾക്കു സഹോ​ദ​ര​നും

ഒട്ടകപ്പ​ക്ഷി​കൾക്കു കൂട്ടു​കാ​ര​നും ആയിരി​ക്കു​ന്നു.+

30 എന്റെ തൊലി കറുത്ത്‌ പൊളി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു;+

ചൂടേറ്റ്‌* എന്റെ എല്ലുകൾ എരിയു​ന്നു.

31 എന്റെ കിന്നര​ത്തിൽനിന്ന്‌ വിലാ​പ​വും

എന്റെ കുഴൽവാ​ദ്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ കരച്ചി​ലും മാത്രം പുറ​പ്പെ​ടു​ന്നു.