ദൈവ​വ​ചനം “അത്ഭുതങ്ങൾ” പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു

തെരെസ്സ്‌ എയോൻ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

ഞാൻ 1965-ൽ ഒരു ദിവസം, ഒരു ബിസി​നസ്‌ കാര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ പ്രവേ​ശിച്ച്‌ അവിടത്തെ വ്യാപാ​രി​കൾക്ക്‌ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ​യും ഉണരുക!യുടെ​യും പ്രതികൾ കൊടു​ത്തു. പോകാ​നാ​യി തിരി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഒരു പൊട്ടി​ത്തെറി കേട്ടു. എന്റെ പാദങ്ങൾക്ക​ടു​ത്താ​യി തറയിൽ ഒരു വെടി​യുണ്ട തറച്ചു. “അങ്ങനെ വേണം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടു പെരു​മാ​റാൻ,” വ്യാപാ​രി​ക​ളി​ലൊ​രാൾ പരിഹാ​സ​മു​തിർത്തു.

ആ അനുഭവം എന്നെ ഭീതി​പ്പെ​ടു​ത്തി—എന്നാൽ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ ഉപേക്ഷി​ക്കാൻമാ​ത്രം പര്യാ​പ്‌ത​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലത്‌. ഞാൻ പഠിച്ച ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ, എന്റെ ശുശ്രൂഷ ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ ഇടയാ​ക്കുന്ന എന്തി​നെ​ക്കാ​ളും ഏറെ വില​യേ​റി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അങ്ങനെ പറയു​ന്ന​തെന്നു വിശദീ​ക​രി​ക്കട്ടെ.

1918 ജൂ​ലൈ​ലാ​ണു ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. അതിനു​ശേഷം എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, കാനഡ​യി​ലെ ക്വി​ബെ​ക്കി​ലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമ​മായ, അത്ഭുത​ങ്ങ​ളു​ടെ നാട്‌ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നിൽ താമസ​മു​റ​പ്പി​ച്ചു. കന്യാ​മ​റി​യ​ത്തി​ന്റെ പുണ്യ​സ്ഥ​ലത്ത്‌ ആരാധ​ന​യർപ്പി​ക്കാൻ സന്ദർശകർ തടിച്ചു​കൂ​ടി. മറിയ നടത്തി​യ​തെന്നു സങ്കൽപ്പി​ക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങൾ തെളി​യി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, 30,000-ത്തിലധി​കം നിവാ​സി​കൾ വസിക്കുന്ന ഒരു പട്ടണമാ​യി വളർന്ന ആ ഗ്രാമ​ത്തി​ലെ നിരവധി ആളുക​ളു​ടെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ദൈവ​വ​ചനം വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അത്ഭുതം പ്രവർത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

എനിക്ക്‌ 20 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ, മതപര​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള എന്റെ താത്‌പ​ര്യം കണ്ടിട്ട്‌ എന്റെ പിതാവ്‌ എനിക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ബൈബിൾ നൽകി. അതു വായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ, പുറപ്പാ​ടു പുസ്‌തകം 20-ാം അധ്യായം ബിംബാ​രാ​ധ​നയെ തുറന്ന​ടി​ച്ചു കുറ്റം​വി​ധി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി​പ്പോ​യി. കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയിൽ എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന വിശ്വാ​സം ഉടനടി നഷ്ടപ്പെട്ടു. മാത്രമല്ല, ഞാൻ കുർബാ​ന​യിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തും നിർത്തി. പ്രതി​മ​കളെ ആരാധി​ക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല. പിതാവ്‌ ഇങ്ങനെ പറയു​ന്നതു ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും ഓർക്കു​ന്നു: “തെരെസ്സ്‌, നീ പള്ളിയിൽ പോകു​ന്നി​ല്ലേ?” “ഇല്ല, ഞാൻ ബൈബിൾ വായി​ക്കു​ക​യാണ്‌,” ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

1938 സെപ്‌റ്റം​ബ​റിൽ വിവാ​ഹി​ത​യാ​യ​ശേ​ഷ​വും ബൈബിൾ വായന എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗമാ​യി തുടർന്നു. ഭർത്താവ്‌ റോസെർ, പലപ്പോ​ഴും രാത്രി​സ​മയം ജോലി ചെയ്‌തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേഹം ജോലി​യി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ബൈബിൾ വായി​ക്കു​ന്നതു ഞാൻ ഒരു ശീലമാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. താമസി​യാ​തെ​തന്നെ ഞാൻ, ദൈവ​ത്തിന്‌ ഒരു ജനം ഉണ്ടായി​രി​ക്കണം എന്ന നിഗമ​ന​ത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ചേർന്നു. ഞാൻ അവരെ തേടാൻ തുടങ്ങി.

ദൈവ​ജ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള എന്റെ തിരച്ചിൽ

പള്ളിയിൽ പഠിച്ചി​രുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിമിത്തം, കത്തുന്ന നരക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഭയം കൊണ്ട്‌ രാത്രി​യിൽ ഉറങ്ങാൻ ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ എനിക്കു പേടി​യാ​യി​രു​ന്നു. അത്തരം ഭയത്തോ​ടു പോരാ​ടു​ന്ന​തിന്‌, സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ദൈവം അത്രകണ്ടു കൊടിയ ഒരു സംഗതി സംഭവി​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്നു ഞാൻ എന്നോ​ടു​തന്നെ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൃഢവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ, സത്യത്തി​നു​വേണ്ടി തിരഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ എന്റെ ബൈബിൾ വായന തുടർന്നു. വായി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും മനസ്സി​ലാ​കാഞ്ഞ എത്യോ​പ്യൻ ഷണ്ഡനെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 8:26-39.

അപ്പാർട്ടു​മെൻറിൽ ഞങ്ങളുടെ താഴെത്തെ നിലയിൽ താമസി​ച്ചി​രുന്ന എന്റെ സഹോ​ദ​ര​നും ഭാര്യ​യും 1957-ൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​ത്തു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം തുടങ്ങി. സാക്ഷികൾ ആ കെട്ടി​ട​ത്തിൽ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യ്‌ക്കു വരു​മ്പോൾ മച്ചിൽ മുട്ടി എനിക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകണ​മെന്നു ഞാൻ എന്റെ നാത്തൂ​നോ​ടു പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ അവർ വരു​മ്പോൾ എനിക്കു കതകു തുറക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരിക്കൽ നാത്തൂന്‌ എന്നെ അറിയി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

അന്നു ഞാൻ കതകു തുറന്ന​പ്പോൾ കണ്ടത്‌ കേ മുണ്ടേ എന്ന പയനി​യ​റെ​യാണ്‌, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​കരെ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. ദൈവ​ത്തി​നു യഹോവ എന്ന വ്യക്തി​പ​ര​മായ പേരുണ്ട്‌ എന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവർ എന്നോടു സംസാ​രി​ച്ചു. അവർ പറഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം തീർച്ച​യാ​യും ബൈബിൾ വാക്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പിന്തു​ണ​യോ​ടെ​യാ​ണെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്താൻ അവർ പോയ​ശേഷം ഞാൻ ബൈബിൾ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. എന്റെ ഗവേഷണം എന്നെ വളരെ​യ​ധി​കം സന്തുഷ്ട​യാ​ക്കി.—പുറപ്പാട്‌ 6:3, ഡുവേ ഭാഷാ​ന്തരം, അടിക്കു​റിപ്പ്‌; മത്തായി 6:9, 10; യോഹ​ന്നാൻ 17:6.

കേ വീണ്ടും സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോൾ, ദൈവം ഏക​ദൈ​വ​ത്തിൽ മൂന്നു വ്യക്തി​ക​ളാ​ണെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടുന്ന ത്രിത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള കത്തോ​ലി​ക്കാ ഉപദേശം ഞങ്ങൾ ചർച്ച​ചെ​യ്‌തു. പിന്നീട്‌, ബൈബിൾ ത്രിത്വം പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്നു സ്വയം ബോധ്യം​വ​രു​ത്താൻ ഞാൻ എന്റെ ബൈബിൾ ശ്രദ്ധാ​പൂർവം പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:11) യേശു ദൈവ​തു​ല്യ​ന​ല്ലെന്ന്‌ എന്റെ പഠനം ഉറപ്പേകി. അവൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. അവന്‌ ഒരു തുടക്ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ യഹോ​വ​യ്‌ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 90:1, 2; യോഹ​ന്നാൻ 14:28; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 1:15-17; വെളി​പ്പാ​ടു 3:14) പഠിക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ തൃപ്‌തി​തോ​ന്നിയ എനിക്കു ബൈബിൾ ചർച്ചകൾ തുടരാൻ സന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു ദിവസം, 1958 നവംബ​റി​ലെ ഹിമവർഷ​ക്കാ​ലത്ത്‌, അന്നു വൈകു​ന്നേരം ഒരു വാടക ഹാളിൽ നടക്കാൻ പോകുന്ന സർക്കിട്ട്‌ സമ്മേള​ന​ത്തി​നു ഹാജരാ​കാൻ കേ എന്നെ ക്ഷണിച്ചു. ഞാൻ ക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു, പരിപാ​ടി​യും ആസ്വദി​ച്ചു. പിന്നീട്‌, എന്നെ സമീപിച്ച ഒരു സാക്ഷി​യു​മാ​യുള്ള സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഞാൻ ചോദി​ച്ചു: “ഒരു സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി കണിശ​മാ​യും വീടു​തോ​റും പ്രസം​ഗി​ക്ക​ണ​മോ?”

“വേണം, സുവാർത്ത കണിശ​മാ​യും പ്രഖ്യാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ടണം. തന്നെയു​മല്ല, ആളുകളെ അവരുടെ വീടു​ക​ളിൽ സന്ദർശി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു സുപ്ര​ധാന പ്രസം​ഗ​രീ​തി​യാ​ണെന്നു ബൈബിൾ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നുണ്ട്‌,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:20.

ഞാൻ ആ ഉത്തരത്തിൽ എത്രമാ​ത്രം പുളകി​ത​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ! ഞാൻ ദൈവ​ജ​നത്തെ കണ്ടെത്തി​യെന്ന്‌ അതെന്നെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. “വേണ്ട, അതിന്റെ ആവശ്യ​മില്ല” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ സത്യം കണ്ടെത്തി​യോ എന്നു ഞാൻ സംശയി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം വീടു​തോ​റും പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബൈബിൾ പറയുന്ന കാര്യം എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അന്നുമു​തൽ ഞാൻ ദ്രുത​ഗ​തി​യിൽ ആത്മീയ പുരോ​ഗതി കൈവ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ആ സർക്കിട്ട്‌ സമ്മേള​ന​ത്തി​നു ശേഷം, അയൽ പട്ടണമായ ട്ര്വാ​റി​വ്യ​റിൽ നടത്തി​യി​രുന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഞാൻ ഹാജരാ​കാൻ തുടങ്ങി. കേയും അവരുടെ പയനിയർ കൂട്ടാളി ഫ്‌ളോ​റൻസ്‌ ബോമ​നും മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അന്നു കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നിൽ താമസി​ച്ചി​രുന്ന സാക്ഷികൾ. ഒരു ദിവസം ഞാൻ പറഞ്ഞു, “ഞാൻ നാളെ നിങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ വരുന്നുണ്ട്‌.” ഞാൻ അവരോ​ടൊ​പ്പ​മു​ള്ളത്‌ അവർക്കു സന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ ജന്മനാ​ട്ടിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നു

എല്ലാവ​രും ബൈബിൾ സന്ദേശം സ്വീക​രി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു ഞാൻ കരുതി​യത്‌. എന്നാൽ സംഗതി അങ്ങനെ​യ​ല്ലെന്നു പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. കേയും ഫ്‌ളോ​റൻസും മറ്റൊ​രി​ട​ത്തേക്കു നിയമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ, ആ പട്ടണത്തിൽ വീടു​തോ​റു​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. 1963 ജൂൺ 8-നു സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ന്ന​തു​വരെ ഞാൻ ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌, സധൈ​ര്യം പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ തുടർന്നു. അന്നുതന്നെ അവധി​ക്കാല പയനി​യ​റിങ്‌ എന്നറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന സേവന​ത്തി​നു ഞാൻ പേർ ചാർത്തി.

അവധി​ക്കാ​ല പയനിയർ എന്ന നിലയിൽ ഒരു വർഷം ഞാൻ തുടർന്നു. പിന്നീട്‌, ഞാൻ ഒരു നിരന്തര പയനിയർ ആകുന്ന പക്ഷം കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നി​ലേക്കു വന്ന്‌ ആഴ്‌ച​യി​ലൊ​രി​ക്കൽ എന്നോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാ​മെന്നു ഡെൽവി​നാ സാൻലോ​റാൻ വാക്കു​പ​റഞ്ഞു. തന്മൂലം ഞാൻ പയനിയർ ഫാറം പൂരി​പ്പി​ച്ചു. ദുഃഖ​ക​ര​മെ​ന്നു​പ​റ​യട്ടെ, ഞാൻ പയനി​യ​റിങ്‌ ആരംഭി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വെറും രണ്ടാഴ്‌ച മുമ്പ്‌ ഡെൽവി​നാ മരിച്ചു​പോ​യി. ഞാനെന്തു ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു? കൊള്ളാം, ഫാറം പൂരി​പ്പി​ച്ചയച്ച സ്ഥിതിക്കു ഞാൻ പിന്മാ​റാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല. തന്മൂലം, 1964 ഒക്ടോ​ബ​റിൽ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​യാ​യുള്ള എന്റെ ജീവി​ത​വൃ​ത്തി​ക്കു തുടക്ക​മി​ട്ടു. അടുത്ത നാലു വർഷം ഞാൻ ഒറ്റയ്‌ക്കു വീടു​തോ​റും സന്ദർശി​ച്ചു.

കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നി​ലെ അർപ്പിത കത്തോ​ലി​ക്കർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും പകയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ പ്രസംഗവേലയ്‌ക്കു തടസ്സം സൃഷ്ടി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമത്തിൽ ചിലർ പൊലീ​സി​നെ വിളിച്ചു. ഒരിക്കൽ, തുടക്ക​ത്തിൽ സൂചി​പ്പി​ച്ച​പ്ര​കാ​രം, ഒരു വ്യാപാ​രി എന്റെ പാദങ്ങളെ ലക്ഷ്യമാ​ക്കി നിറ​യൊ​ഴി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ എന്നെ പേടി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ശ്രമിച്ചു. അതു പട്ടണത്തിൽ ഒരു കോളി​ളക്കം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. പ്രാ​ദേ​ശിക ടെലി​വി​ഷൻ നിലയം അതിനെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്കെ​തി​രെ​യുള്ള ഒരു കുരി​ശു​യു​ദ്ധ​മെന്നു വിളിച്ചു. ആ മുഴു സംഭവ​വും അനുകൂ​ല​മായ ഒരു സാക്ഷ്യ​ത്തിൽ കലാശി​ച്ചു. സന്ദർഭ​വ​ശാൽ, പത്തു വർഷത്തി​നു ശേഷം, എന്റെ നേർക്കു നിറ​യൊ​ഴിച്ച വ്യാപാ​രി​യു​ടെ ഒരു ബന്ധുത​ന്നെ​യും സാക്ഷി​യാ​യി.

ദൈവ​വ​ചനം പ്രവർത്തിച്ച “അത്ഭുതങ്ങൾ”

വർഷങ്ങൾകൊണ്ട്‌ കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നിൽ ബൈബിൾ സത്യങ്ങ​ളോ​ടുള്ള എതിർപ്പിൻ മതിലു​കൾ ക്രമേണ ഇടിഞ്ഞു​വീ​ഴു​ന്നതു ഞാൻ കണ്ടിരി​ക്കു​ന്നു. 1968-ൽ വേറെ സാക്ഷികൾ ഇങ്ങോട്ടു താമസം​മാ​റ്റി. കൂടാതെ, തദ്ദേശ വാസികൾ ബൈബിൾ സത്യ​ത്തോട്‌ അനുകൂ​ല​മാ​യി പ്രതി​ക​രി​ക്കാ​നും തുടങ്ങി. ഫലത്തിൽ, 1970-കളിൽ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ സംഖ്യ​യിൽ വമ്പിച്ച വർധന​വു​ണ്ടാ​യി. വീടു​തോ​റു​മുള്ള ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ എനിക്കു കുറ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും പങ്കുണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം, ഞാൻ നടത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ങ്ങ​ളിൽ പലതും ഏറ്റെടു​ത്തു നടത്താൻ മറ്റു സാക്ഷി​ക​ളോട്‌ അഭ്യർഥി​ക്കേണ്ട ഘട്ടംവ​രെ​യെത്തി.

ഒരിക്കൽ ഒരു യുവതി എന്റെ പക്കൽനിന്ന്‌ നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം എന്ന പുസ്‌തകം കൈപ്പറ്റി. കാഴ്‌ച​യ്‌ക്കു പരുക്ക​നായ, ഒരു കുറ്റവാ​ളി​യാ​യി​രുന്ന ആൻഡ്രെ എന്നു പേരുള്ള ഒരു യുവാവ്‌ അവളുടെ സുഹൃ​ത്താ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ചർച്ചയിൽ പങ്കെടു​ത്തു. ആൻ​ഡ്രെ​യു​മാ​യുള്ള ഒരു ചർച്ച അയാളിൽ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണർത്തി, അങ്ങനെ ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​മാ​രം​ഭി​ച്ചു. അതിനു​ശേഷം അധികം താമസി​യാ​തെ, താൻ പഠിക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അദ്ദേഹം തന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളോ​ടു സംസാ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഒരിക്കൽ ഞാൻ നാലു മുഷ്‌ക​ര​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം നടത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അവരി​ലൊ​രാൾ അധിക​മൊ​ന്നും സംസാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല, എന്നാൽ ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പിയർ എന്നായി​രു​ന്നു അയാളു​ടെ പേര്‌. ഒരിക്കൽ അതിരാ​വി​ലെ ഏതാണ്ടു രണ്ടു മണിക്ക്‌, ഞാനും ഭർത്താ​വും കതകിൽ മുട്ടു​കേട്ടു. ആ രംഗ​മൊ​ന്നു വിഭാവന ചെയ്യൂ: നാലു മുഷ്‌ക​ര​ന്മാർ എന്നോടു ചോദ്യ​ങ്ങൾ ഉന്നയി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വാതിൽക്കൽ നിൽക്കു​ന്നു. ദൈവാ​നു​ഗ്ര​ഹ​മെന്നു പറയട്ടെ, അത്തരം അസമയ സന്ദർശ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു റോസെർ ഒരിക്ക​ലും പരാതി​പ​റ​ഞ്ഞില്ല.

ആദ്യ​മൊ​ക്കെ നാലു​പേ​രും യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​യി. എന്നാൽ, ആൻ​ഡ്രെ​യും പിയറും മാത്രമേ നിലനി​ന്നു​ള്ളൂ. അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതം ദൈവിക നിലവാ​ര​ങ്ങൾക്കു ചേർച്ച​യിൽ കൊണ്ടു​വന്നു. കഴിഞ്ഞ 20 വർഷത്തി​ല​ധി​ക​മാ​യി ആ രണ്ടു പുരു​ഷ​ന്മാ​രും യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി സേവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അധ്യയനം തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ കുറ്റകൃ​ത്യ പ്രവർത്തനം നിമിത്തം കുപ്ര​സി​ദ്ധ​രാ​യി​രു​ന്നു, പൊലീസ്‌ നിരീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ, ഞങ്ങളുടെ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ത്തി​നു ശേഷമോ സഭാ​യോ​ഗം നടക്കു​മ്പോ​ഴൊ ഒക്കെയാ​ണു പൊലീ​സു​കാർ അവരെ തേടി വന്നിരു​ന്നത്‌. “സകലവിധ മനുഷ്യ”രോടും സംസാ​രി​ക്കാ​നും അത്ഭുത​ക​ര​മെന്നു തോന്നി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ദൈവ​വ​ചനം എങ്ങനെ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​ന്റെ നേരനു​ഭവം ആസ്വദി​ക്കാ​നും കഴിഞ്ഞ​തിൽ എനിക്കു സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌.—1 തിമോ​ത്തി 2:4, NW.

കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നി​ലിൽ ഒരു രാജ്യ​ഹാൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും അതു യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്താൽ നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും എന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ ആരംഭ​ത്തിൽ എന്നോടു പറഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഞാൻ വിശ്വ​സി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ട്ര്വാ​റി​വ്യർ എന്ന അയൽ നഗരത്തി​ലെ ചെറിയ സഭ കാപ്‌ഡ​ലാ​മാ​ട​ലെ​യ്‌നി​ലേത്‌ ഉൾപ്പെടെ മൂന്നു രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലാ​യി കൂടി​വ​രുന്ന, തഴച്ചു​വ​ള​രുന്ന ആറു സഭകളാ​യി വളർന്നി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നെ പ്രമോ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

സമർപ്പിച്ച്‌, സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കുന്ന ഘട്ടത്തോ​ള​മെ​ത്താൻ ഏതാണ്ടു 30 വ്യക്തി​കളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞ​തി​ലുള്ള വ്യക്തി​പ​ര​മായ സന്തുഷ്ടി ഞാൻ അനുഭ​വി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. എന്റെ ജീവിതം യഹോ​വ​യ്‌ക്കു സമർപ്പി​ച്ച​തിൽ ഞാൻ സന്തുഷ്ട​യാ​ണെന്ന്‌ ഇപ്പോൾ, 78-ാം വയസ്സിൽ, എനിക്കു സത്യമാ​യും പറയാൻ കഴിയും. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നിരു​ത്സാ​ഹം എന്നെ പലവട്ടം വേട്ടയാ​ടി​യെന്നു ഞാൻ സമ്മതിച്ചേ മതിയാ​കൂ. അത്തരം ഘട്ടങ്ങളെ വിജയ​പൂർവം നേരി​ടു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ബൈബിൾ തുറന്നു​വെച്ച്‌, എനിക്കു വളരെ​യേറെ ഉന്മേഷ​മേ​കുന്ന ചില ഭാഗങ്ങൾ വായി​ക്കും. ഒരു ദിവസ​മെ​ങ്കി​ലും ദൈവ​വ​ചനം വായി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അചിന്ത​നീ​യ​മാണ്‌. “നിങ്ങൾ എന്നിലും എന്റെ വചനം നിങ്ങളി​ലും വസിച്ചാൽ നിങ്ങൾ ഇച്ഛിക്കു​ന്നതു എന്തെങ്കി​ലും അപേക്ഷി​പ്പിൻ; അതു നിങ്ങൾക്കു കിട്ടും” എന്നു പറയുന്ന യോഹ​ന്നാൻ 15:7 പ്രത്യേ​കി​ച്ചും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മാണ്‌.

ആസന്നമാ​യി​രി​ക്കുന്ന പുതിയ ലോക​ത്തിൽ റോ​സെറെ കാണണ​മെ​ന്ന​താണ്‌ എന്റെ പ്രത്യാശ. (2 പത്രൊസ്‌ 3:13; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4) 1975-ൽ മരിക്കു​ന്ന​തി​നു തൊട്ടു​മുമ്പ്‌ അദ്ദേഹം സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാ​നുള്ള ലക്ഷ്യത്തിൽ നല്ലവണ്ണം പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ, മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ തുടർന്നു നില​കൊ​ള്ളാ​നും യഹോ​വ​യു​ടെ വേലയിൽ തുടർന്നു സന്തുഷ്ടി​യ​ട​യാ​നും നിശ്ചയ​ദാർഢ്യ​മു​ള്ള​വ​ളാണ്‌.