ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണം

നമുക്കു പുരോ​ഹി​തൻമാ​രെ യഥാർഥ​ത്തിൽ ആവശ്യ​മു​ണ്ടോ?

“പൗരോ​ഹി​ത്യ​മെന്ന ദാനത്തി​നു നന്ദി കരേറ​റു​വിൻ,” 1992-ലെ “പെസഹാ വ്യാഴാഴ്‌ച” പുരോ​ഹി​തൻമാർക്കുള്ള ഒരു വാർഷിക ലേഖന​ത്തിൽ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ പറഞ്ഞു. കത്തോ​ലി​ക്കർ മാത്രമല്ല മററു​ള്ള​വ​രും തങ്ങളുടെ തെററു​കൾ സംബന്ധി​ച്ചു വേദന​യോ​ടെ ബോധ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ദൈ​വേഷ്ടം തങ്ങളോട്‌ അറിയി​ക്കാ​നും അവിടു​ത്തേക്കു യാഗമർപ്പി​ക്കാ​നും തങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ മാധ്യ​സ്ഥ്യം വഹിക്കാ​നും ദൈവ​ത്തി​നു സ്വീകാ​ര്യ​നായ ഒരാളു​ടെ ആവശ്യം അവർക്കു തോന്നി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്തര​മൊ​രു വ്യക്തി ഒരു പുരോ​ഹി​തൻ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു ക്ഷമ നേടാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കുന്ന ഒരു പുരോ​ഹി​തൻ യഥാർഥ​ത്തിൽ നമുക്കാ​വ​ശ്യ​മാ​ണോ?

പുരോ​ഹി​തൻമാ​രും യാഗങ്ങ​ളും എന്ന ആശയം ഉത്ഭവി​ച്ചതു മനുഷ്യ​രിൽനി​ന്നല്ല, മറിച്ചു ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നാണ്‌. ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ പാപം ചെയ്‌തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ പുരോ​ഹി​തൻമാ​രു​ടെ ആവശ്യം ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഏദെനിൽ ആദ്യമ​നു​ഷ്യ​നായ ആദാമി​നു പുരോ​ഹി​തന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. പാപര​ഹി​ത​നാ​യാണ്‌ അദ്ദേഹം സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌.—ഉല്‌പത്തി 2:7, 8; സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 7:29.

ആദ്യപു​രോ​ഹി​തൻമാർ ആരായി​രു​ന്നു?

ആദാം മനഃപൂർവം പാപം ചെയ്യു​ക​യും നാം അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സന്താനങ്ങൾ ആയിരി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു നാമെ​ല്ലാം പാപപൂർണത അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. (റോമർ 3:23) ആദ്യമ​നു​ഷ്യ​നായ ആദാമി​ന്റെ പുത്ര​നായ ഹാബേൽ ഇതു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അദ്ദേഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബൈബിൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “വിശ്വാ​സ​ത്താൽ ഹാബേൽ ദൈവ​ത്തി​ന്നു . . . യാഗം കഴിച്ചു.” (എബ്രായർ 11:4) ഹാബേ​ലും വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മററു പുരാതന പുരു​ഷൻമാ​രും—നോഹ, അബ്രാ​ഹാം, ഇയ്യോബ്‌ തുടങ്ങി​യവർ—പുരോ​ഹി​തൻമാർ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അവർ തങ്ങൾക്കു വേണ്ടി​യോ തങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങൾക്കു വേണ്ടി​യോ യാഗങ്ങൾ അർപ്പി​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഇയ്യോ​ബി​നെ​യും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പുത്രൻമാ​രെ​യും സംബന്ധി​ച്ചു ബൈബിൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഇയ്യോബ്‌ പക്ഷെ എന്റെ പുത്രൻമാർ പാപം ചെയ്‌തു . . . പോയി​രി​ക്കും എന്നു പറഞ്ഞു . . . അവരുടെ സംഖ്യക്കു ഒത്തവണ്ണം ഹോമ​യാ​ഗ​ങ്ങളെ കഴിക്ക​യും . . . ചെയ്‌തു​പോ​ന്നു.” (ഇയ്യോബ്‌ 1:5) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അനേകം സംസ്‌കാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പുരോ​ഹി​തൻമാ​രും യാഗങ്ങ​ളും സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീർന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌?

പുരാതന ഗോ​ത്ര​പി​താ​വായ നോഹയെ ചുററി​പ്പ​റ​റി​യുള്ള സംഭവങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ആഗോള ജലപ്ര​ള​യത്തെ അതിജീ​വിച്ച മനുഷ്യർ നോഹ​യും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കുടും​ബ​വും മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. കഴുകി ശുദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ഭൂമി​യിൽ അവർ കാലു​കു​ത്തി​യ​പ്പോൾ യഹോ​വ​യു​ടെ കരുണ​യോ​ടും സംരക്ഷ​ണാ​ത്മക ഭുജ​ത്തോ​ടു​മുള്ള വിലമ​തി​പ്പിൽ നോഹ ഒരു യാഗപീ​ഠം പണിതു യാഗങ്ങൾ അർപ്പിച്ചു. സകല ജനതക​ളും നോഹ​യു​ടെ പിൻഗാ​മി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മാതൃക പിൻപ​റ​റു​ക​യും ക്രമേണ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾക്കു വേണ്ടി മധ്യസ്ഥ​രോ​ടും യാഗങ്ങ​ളോ​ടും ബന്ധപ്പെട്ട പലതരം പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.—ഉല്‌പത്തി 10:32.

ഒരു നൂററാ​ണ്ടി​ലേ​റെ​ക്കാ​ലം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ബാബേൽ എന്ന നഗരത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ​യുള്ള ഒരു മത്സരം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെട്ടു. ദൈവം അവരുടെ ഭാഷ കലക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവർ ചിതറി​പ്പോ​യി. (ഉല്‌പത്തി 11:1-9) അപ്പോൾ ചില പുരോ​ഹി​തൻമാർ ഏതു ദേശങ്ങ​ളി​ലേക്കു പിരി​ഞ്ഞു​പോ​യോ അവിടെ വികൃ​ത​വും അധമവു​മായ വിശ്വാ​സ​ങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​വഴി ഭയങ്കര​മായ ചടങ്ങുകൾ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഒരു മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നും ഉപപു​രോ​ഹി​തൻമാ​രും തനിക്കു സ്വീകാ​ര്യ​മായ യാഗങ്ങ​ളു​മുൾപ്പെട്ട ഒരു യഥാർഥ പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നു വേണ്ടി​യുള്ള തന്റെ ആരാധ​ക​രു​ടെ ആവശ്യം സംബന്ധിച്ച്‌ അവരെ പഠിപ്പി​ക്കേണ്ട ആവശ്യകത ദൈവം മനസ്സി​ലാ​ക്കി.

ദൈവം പുരോ​ഹി​തൻമാ​രെ നിയമി​ച്ച​തി​ന്റെ കാരണം

രണ്ട്‌ അടിസ്ഥാന ധർമങ്ങൾ നിർവ​ഹിച്ച പുരോ​ഹി​തൻമാ​രെ യഹോവ തക്കസമ​യത്ത്‌ ഇസ്രയേൽ ജനതയ്‌ക്കു നൽകി. ഒന്നാമ​താ​യി, ന്യായാ​ധി​പൻമാ​രും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഉപദേ​ഷ്ടാ​ക്കൻമാ​രും എന്നനി​ല​യിൽ അവർ ജനത്തിന്റെ മുമ്പാകെ ദൈവത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്‌തു. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 17:8, 9; മലാഖി 2:7) രണ്ടാമ​താ​യി, ജനത്തി​നു​വേണ്ടി ദൈവ​ത്തി​നു യാഗങ്ങൾ അർപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ ജനത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്‌തു. എബ്രായ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കുള്ള പൗലോ​സി​ന്റെ ലേഖനം വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു: “മനുഷ്യ​രു​ടെ ഇടയിൽനി​ന്നു എടുക്കുന്ന ഏതു മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നും പാപങ്ങൾക്കാ​യി വഴിപാ​ടും യാഗവും അർപ്പി​പ്പാൻ ദൈവ​കാ​ര്യ​ത്തിൽ മനുഷ്യർക്കു വേണ്ടി നിയമി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. . . . എന്നാൽ ദൈവം വിളി​ക്കു​ന്ന​വ​ന​ല്ലാ​തെ ആരും ആ സ്ഥാനം സ്വതവെ എടുക്കു​ന്നില്ല.”—എബ്രായർ 5:1, 4.

ജനത്തെ തന്നോടു നിരപ്പി​ക്കാ​നുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അന്തിമ മാർഗ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു ഇസ്ര​യേ​ലി​ന്റെ പൗരോ​ഹി​ത്യം എന്നു പൗലോസ്‌ തുടർന്നു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. പുരോ​ഹി​തൻമാ​രു​ടെ ചുമത​ലകൾ ഏറെ നല്ല കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌, “സ്വർഗീയ കാര്യങ്ങ”ളിലേക്ക്‌, വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന പ്രതീ​ക​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. (എബ്രായർ 8:5, NW) ആ സ്വർഗീയ കാര്യങ്ങൾ എത്തിക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ മേലാൽ പ്രതീ​കങ്ങൾ ആവശ്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌: നിങ്ങൾക്ക്‌ അങ്ങേയ​ററം ആവശ്യ​മുള്ള ഒരു ഉത്‌പ​ന്ന​ത്തി​ന്റെ പരസ്യം നിങ്ങൾ കൈവശം വെച്ചേ​ക്കാം, എന്നാൽ ആ ഉത്‌പന്നം സമ്പാദി​ച്ചു​ക​ഴി​യു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ അത്‌ ഉപേക്ഷി​ക്കു​ക​യി​ല്ലേ?

ഇസ്രയേൽ ജനത അസ്‌തി​ത്വ​ത്തി​ലേക്കു വന്നിട്ട്‌ ഏറെത്താ​മ​സി​യാ​തെ ഇസ്ര​യേ​ലി​ന്റെ മാത്രമല്ല മുഴു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ​യും അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​നാ​യി ഉതകു​മാ​യി​രുന്ന ഒരു പൗരോ​ഹി​ത്യം ദൈവം ഉദ്ദേശി​ച്ചു. ആ പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ അംഗങ്ങളെ പ്രദാനം ചെയ്യാ​നുള്ള അവസര​ത്തി​ന്റേ​തായ പദവി ആദ്യം ഇസ്ര​യേ​ലി​നു ലഭിച്ചു. ആ ജനത രൂപം കൊണ്ട​പ്പോൾ യഹോവ ഇസ്ര​യേ​ലി​നോട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ എന്റെ വാക്കു കേട്ടു [അനുസ​രി​ച്ചാൽ] . . . നിങ്ങൾ എനിക്കു ഒരു പുരോ​ഹി​ത​രാ​ജ​ത്വ​വും വിശു​ദ്ധ​ജ​ന​വും ആകും.” (പുറപ്പാ​ടു 19:5, 6; ഉല്‌പത്തി 22:18 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.) ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ആ ജനത ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വാക്കു കേട്ടനു​സ​രി​ച്ചില്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു പുരോ​ഹി​തൻമാ​രോ​ടും പരീശൻമാ​രോ​ടും യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ദൈവ​രാ​ജ്യം നിങ്ങളു​ടെ പക്കൽനി​ന്നു എടുത്തു അതിന്റെ ഫലം കൊടു​ക്കുന്ന ജാതിക്കു കൊടു​ക്കും.” മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​നാ​യി പുരോ​ഹി​തൻമാ​രെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ സേവി​ക്കാൻ ഇനി ആരാണു​ള്ളത്‌?—മത്തായി 21:43.

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഏതു പൗരോ​ഹി​ത്യ​മാണ്‌ ആവശ്യം?

നാം ആദാമിൽനി​ന്നു പാപം അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേ​ക്കുള്ള രക്ഷ യേശു നൽകിയ പൂർണ ബലി മുഖാ​ന്തരം മാത്രമേ സാധ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു. (1 യോഹ​ന്നാൻ 2:2) ഇസ്ര​യേ​ലി​ന്റെ പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ മുൻനി​ഴ​ലാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ എന്നനി​ല​യിൽ യേശു​തന്നെ നമുക്കു​വേണ്ടി മാധ്യ​സ്ഥ്യം വഹിക്കു​ന്നു. എബ്രായർ 9:24 ഇങ്ങനെ പറയുന്നു; “ക്രിസ്‌തു വാസ്‌ത​വ​മാ​യ​തി​ന്റെ പ്രതി​ബിം​ബ​മാ​യി കൈപ്പ​ണി​യായ വിശുദ്ധ മന്ദിര​ത്തി​ലേക്കല്ല ഇപ്പോൾ നമുക്കു വേണ്ടി ദൈവ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​നാ​വാൻ സ്വർഗ്ഗ​ത്തി​ലേ​ക്ക​ത്രേ പ്രവേ​ശി​ച്ചതു.” അതു​കൊ​ണ്ടു ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മഹാപൗ​രോ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ അതി​ശ്രേ​ഷ്‌ഠ​മായ വൈശി​ഷ്ട്യം മാധ്യസ്ഥർ എന്നനി​ല​യി​ലുള്ള മനുഷ്യ​രു​ടെ ആവശ്യ​ക​തയെ ഇല്ലാതാ​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ, ഉപപു​രോ​ഹി​തൻമാ​രു​ടെ സേവനങ്ങൾ ഇപ്പോ​ഴും ആവശ്യ​മാണ്‌. ഏതു വിധത്തിൽ?

പുരോ​ഹി​തൻമാർ “യേശു​ക്രി​സ്‌തു​മു​ഖാ​ന്തരം ദൈവ​ത്തി​ന്നു പ്രസാ​ദ​മുള്ള ആത്മീയ​യാ​ഗം” അർപ്പി​ക്കണം. (1 പത്രൊസ്‌ 2:5) ഇത്തരം യാഗങ്ങൾ എങ്ങനെ​യു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചു പൗലോസ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “അധരഫലം എന്ന സ്‌തു​തി​യാ​ഗം നമുക്കു ദൈവ​ത്തിന്‌ എപ്പോ​ഴും അർപ്പി​ക്കാം.” (എബ്രായർ 13:15, NW) അതു​കൊ​ണ്ടു രാജകീയ പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നവർ ഭൂമി​യിൽ ആയിരി​ക്കെ​ത്തന്നെ അവിടു​ത്തെ സാക്ഷികൾ എന്നനി​ല​യിൽ മനുഷ്യ​രു​ടെ മുമ്പാകെ ദൈവത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യുന്നു, മാധ്യ​സ്ഥ്യം വഹിക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​ട്ടല്ല. പിന്നീട്‌, ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ബലിയു​ടെ പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ നടപ്പാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടും എല്ലാത്തരം വൈക​ല്യ​ങ്ങ​ളും സൗഖ്യ​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടും ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടൊ​ത്തു സ്വർഗ​ത്തിൽ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ അവർ മനുഷ്യ​രെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യുന്നു.—മർക്കൊസ്‌ 2:9-12 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.

വിശ്വാ​സി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും സാക്ഷ്യം വഹി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ള്ള​പ്പോൾ താരത​മ്യേന കുറച്ചു​പേർ മാത്രമേ സ്വർഗീയ “പുരോ​ഹി​ത​രാ​ജത്വ”ത്തിൽ സേവി​ക്കു​ക​യു​ള്ളു. യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ചെറിയ ആട്ടിൻകൂ​ട്ടമേ, ഭയപ്പെ​ട​രു​തു; നിങ്ങളു​ടെ പിതാവു രാജ്യം നിങ്ങൾക്കു നല്‌കു​വാൻ പ്രസാ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” (ലൂക്കൊസ്‌ 12:32; വെളി​പ്പാ​ടു 14:1) ഇവർ സ്വർഗ​ത്തി​ലേക്കു പുനരു​ത്ഥാ​നം ചെയ്യ​പ്പെട്ട്‌ “ദൈവ​ത്തി​ന്നും ക്രിസ്‌തു​വി​ന്നും പുരോ​ഹി​തൻമാ​രാ​യി ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടു​കൂ​ടെ ആയിരം ആണ്ടു വാഴും.”—വെളി​പ്പാ​ടു 20:6.

യാതൊ​രു പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നും ഇന്നേവരെ ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത ആത്മീയ​വും ഭൗതി​ക​വു​മായ ഒരർഥ​ത്തിൽ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ഈ സ്വർഗീയ പുരോ​ഹി​തൻമാർക്കു വേണ്ടി ദൈവം ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ അവർ യേശു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ ബാധക​മാ​ക്കു​മ്പോൾ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന മനുഷ്യ​വർഗത്തെ മാനു​ഷിക പൂർണ​ത​യി​ലേക്കു പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പങ്കുപ​റ​റാൻ അവർ പ്രാപ്‌ത​രാ​യി​രി​ക്കും. അപ്പോൾ യെശയ്യാവ്‌ 33:24-ന്‌ [NW] അത്ഭുത​ക​ര​മായ നിവൃത്തി ഉണ്ടാകും. അതിങ്ങനെ പറയുന്നു: “‘എനിക്കു രോഗ​മാണ്‌’ എന്നു യാതൊ​രു നിവാ​സി​യും പറയു​ക​യില്ല. ദേശത്തു പാർക്കുന്ന ജനം തങ്ങളുടെ അകൃത്യം ക്ഷമിച്ചു​കി​ട്ടി​യ​വ​രാ​യി​രി​ക്കും.” (g93 10/8)

[18-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

“Benediction of the Wheat at Artois” 1857, by Jules Breton: France / Giraudon/Art Resource, N.Y.