‘ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാനത്ത്‌ ഇരിക്കു​ന്നു​വോ?’

ഒരു സായം​സന്ധ്യ. യോ​സേഫ്‌ ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ നടക്കു​ക​യാണ്‌. അവൻ ചുറ്റു​മൊ​ന്നു കണ്ണോ​ടി​ച്ചു. അവിട​വി​ടെ​യാ​യി ഈന്തപ്പ​ന​ക​ളും മറ്റു വൃക്ഷങ്ങ​ളും കാണാം. കുളത്തിൽ മനോ​ഹ​ര​മായ പൂക്കൾ. അൽപം അകലെ അതാ, ഫറവോ​ന്റെ കൊട്ടാ​രം തലയു​യർത്തി നിൽക്കു​ന്നു. വീട്ടിൽനി​ന്നുള്ള പലപല ശബ്ദങ്ങൾ അവനു കേൾക്കാം. അവിടെ എന്തൊ​ക്കെ​യാണ്‌ നടക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ അവന്‌ ഊഹി​ക്കാ​വു​ന്നതേ ഉള്ളൂ. മനശ്ശെ അവന്റെ കുഞ്ഞനു​ജ​നായ എഫ്രയീ​മി​നൊ​പ്പം കളിക്കു​ക​യാണ്‌. അത്‌ കണ്ട്‌ അവരുടെ അമ്മ പൊട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതെല്ലാം കേട്ട്‌ അവന്റെ മുഖത്ത്‌ ചിരി​വി​ട​രു​ന്നു. താൻ എത്ര അനു​ഗ്ര​ഹീ​ത​നാ​ണെന്ന്‌ അവൻ ചിന്തിച്ചു.

ദൈവം തന്റെ സകല കഷ്ടതയും മറക്കു​മാ​റാ​ക്കി എന്നു പറഞ്ഞ്‌ യോ​സേഫ്‌ ആദ്യജാ​തന്‌ മനശ്ശെ എന്നു പേരിട്ടു. (ഉല്‌പത്തി 41:51) എത്ര​യെത്ര അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളാണ്‌ അവൻ ഇപ്പോൾ ആസ്വദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌! അത്‌ അപ്പനെ​യും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും വീടി​നെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള വേദനാ​ക​ര​മായ ഓർമ​കൾക്ക്‌ കുറ​ച്ചൊ​ക്കെ ആശ്വാ​സ​മേകി. ജ്യേഷ്‌ഠ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ടെ വിദ്വേ​ഷം അവന്റെ ജീവി​തം​തന്നെ മാറ്റി​മ​റി​ച്ചു. അവർ അവനെ ഉപദ്ര​വി​ച്ചു, കൊല്ലാൻ ഗൂഢാ​ലോ​ചന നടത്തി, അവസാനം സഞ്ചാര​വ്യാ​പാ​രി​കൾക്ക്‌ അടിമ​യാ​യി വിൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. തുടർന്ന്‌ യോ​സേ​ഫി​ന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ഒന്നിനു​പു​റകെ ഒന്നായി കുഴപ്പങ്ങൾ തുടങ്ങി. 12 വർഷ​ത്തോ​ളം അടിമ​ത്ത​വും ജയിൽവാ​സ​വും അനുഭ​വി​ച്ചു. അതിൽ കുറച്ചു​കാ​ലം ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിത​നാ​യി​ക്കി​ട​ക്കേ​ണ്ടി​യും വന്നു. ഇപ്പോൾ ഇതാ ഈജി​പ്‌ഷ്യൻ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തിൽ ഫറവോൻ കഴിഞ്ഞാൽ അടുത്ത സ്ഥാനം അവനാണ്‌!a

ഇക്കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം യഹോവ മുൻകൂ​ട്ടി പറഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​തന്നെ സംഭവങ്ങൾ ചുരു​ള​ഴി​യു​ന്നത്‌ യോ​സേ​ഫിന്‌ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. പ്രവച​ന​മ​നു​സ​രിച്ച്‌ ധാന്യ​സ​മൃ​ദ്ധി​യു​ടെ ഏഴ്‌ വർഷങ്ങൾ കടന്നു​പോ​യി. ഈ സമയത്ത്‌ ഭക്ഷ്യധാ​ന്യ​ങ്ങൾ ശേഖരി​ക്കാ​നുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം യോ​സേ​ഫി​നാ​യി​രു​ന്നു. ആയിട​യ്‌ക്കാണ്‌ അവന്റെ ഭാര്യ ആസ്‌നത്ത്‌ രണ്ട്‌ ആൺകു​ട്ടി​കൾക്ക്‌ ജന്മം നൽകി​യത്‌. ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും, നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ മൈലു​കൾ ദൂരെ താമസി​ക്കുന്ന തന്റെ അപ്പനെ​യും സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള ചിന്തകൾ അവനെ അലട്ടി​യി​രു​ന്നു. പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ ഇളയ സഹോ​ദ​ര​നായ ബെന്യാ​മീ​നെ​യും പ്രിയ​പ്പെട്ട അപ്പനായ യാക്കോ​ബി​നെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള ഓർമകൾ. അവരുടെ ക്ഷേമം, സുരക്ഷി​ത​ത്വം എന്നിവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു അവന്റെ മുഖ്യ ആകുലത. മാത്രമല്ല, തന്റെ ജ്യേഷ്‌ഠ​ന്മാ​രു​ടെ ദുഷ്ടസ്വ​ഭാ​വങ്ങൾ മാറി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ, അവരു​മാ​യി എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു​ചേ​രാൻ കഴിയു​മോ എന്നൊ​ക്കെ​യും യോ​സേഫ്‌ ചിന്തി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

നിങ്ങളു​ടെ കുടും​ബ​സ​മാ​ധാ​നം എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും അസൂയ​യാ​ലോ ചതിയാ​ലോ വിദ്വേ​ഷ​ത്താ​ലോ തകർക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ നിങ്ങളും യോ​സേ​ഫി​നെ​പ്പോ​ലെ ചിന്തി​ച്ചേ​ക്കാം. തന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​നാ​യി കരുതി​ക്കൊണ്ട്‌ യോ​സേഫ്‌ കാണിച്ച വിശ്വാ​സ​ത്തിൽനിന്ന്‌ നമുക്ക്‌ എന്തു പഠിക്കാ​നാ​കും?

തിരക്കു​പി​ടിച്ച ദിവസ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു യോ​സേ​ഫി​ന്റേത്‌. വർഷങ്ങൾ കടന്നു​പോ​യി. ഫറവോ​ന്റെ സ്വപ്‌ന​ത്തിൽ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​തന്നെ സമൃദ്ധി​യു​ടെ ഏഴ്‌ വർഷം കഴിഞ്ഞു. ദേശത്ത്‌ വിളവ്‌ ലഭിക്കാ​തെ​യാ​യി, അങ്ങനെ ക്ഷാമം തുടങ്ങി. ക്രമേണ, അയൽദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും അത്‌ വ്യാപി​ച്ചു. എന്നാൽ, ബൈബിൾ പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “മിസ്ര​യീം​ദേ​ശത്തു എല്ലാട​വും ആഹാരം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.” (ഉല്‌പത്തി 41:54) തീർച്ച​യാ​യും യോ​സേ​ഫി​ന്റെ പ്രവച​ന​ത്തിൽനി​ന്നും അവന്റെ നല്ല സംഘാ​ട​ന​ത്തിൽനി​ന്നും ഈജി​പ്‌തി​ലെ ജനങ്ങൾ പ്രയോ​ജനം നേടി.

ഈജി​പ്‌തു​കാർക്ക്‌ യോ​സേ​ഫി​നോ​ടു കടപ്പാട്‌ തോന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കാം, അവന്റെ സംഘാ​ട​ന​മി​ക​വിൽ അവനെ പുകഴ്‌ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടാ​കാം. അപ്പോ​ഴും അതിന്റെ മഹത്വം തനിക്കല്ല പകരം യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തിന്‌ നൽകാൻ അവൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ നമ്മുടെ എളിയ കഴിവു​കൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ, സങ്കൽപ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​നും അപ്പുറം യഹോവ നമ്മെ ഉപയോ​ഗി​ക്കും.

ഈജി​പ്‌തി​നെ​പ്പോ​ലും ക്ഷാമം കാര്യ​മാ​യി ബാധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർ സഹായ​ത്തി​നാ​യി ഫറവോ​നോട്‌ നിലവി​ളി​ച്ച​പ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞത്‌ ഇതാണ്‌: “യോ​സേ​ഫി​ന്റെ അടുക്കൽ ചെല്ലു​വിൻ; അവൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയും​പോ​ലെ ചെയ്‌വിൻ.” സൂക്ഷി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​രുന്ന ധാന്യങ്ങൾ വിതരണം ചെയ്യാ​നാ​യി യോ​സേഫ്‌ കളപ്പു​രകൾ തുറന്നു. ആവശ്യ​ക്കാർക്ക്‌ അവി​ടെ​നിന്ന്‌ ധാന്യങ്ങൾ വാങ്ങാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു.—ഉല്‌പത്തി 41:55, 56.

സമീപ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ആരും ധാന്യം ശേഖരിച്ച്‌ വെച്ചി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ, മൈലു​കൾക്ക​പ്പു​റം കനാനി​ലാ​യി​രുന്ന യോ​സേ​ഫി​ന്റെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യും പട്ടിണി ബാധിച്ചു. അപ്പോ​ഴാണ്‌ വൃദ്ധനായ യാക്കോ​ബിന്‌ ഈജി​പ്‌തിൽ ധാന്യം ഉണ്ടെന്നുള്ള വിവരം കിട്ടി​യത്‌. ഉടൻതന്നെ ധാന്യം കൈ​ക്കൊ​ള്ളാ​നാ​യി തന്റെ മക്കളെ അങ്ങോട്ട്‌ അയച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 42:1, 2.

യാക്കോബ്‌ തന്റെ പത്തു മക്കളെ അയച്ചെ​ങ്കി​ലും, ഇളയവ​നായ ബെന്യാ​മീ​നെ പോകാൻ അനുവ​ദി​ച്ചില്ല. കാരണം, മുമ്പൊ​രി​ക്കൽ മൂത്ത സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ കാണാ​നാ​യി തന്റെ പ്രിയ​മ​ക​നായ യോ​സേ​ഫി​നെ പറഞ്ഞയച്ച കാര്യം അവന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോ​ഴും തങ്ങിനിൽക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യാക്കോബ്‌ തന്റെ മകനെ അവസാ​ന​മാ​യി കണ്ടത്‌ അന്നാണ്‌. പിന്നീട്‌ അവൻ കാണു​ന്നത്‌ താൻ മകന്‌ സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ സമ്മാനിച്ച വസ്‌ത്രം ചോര​യിൽ പുരണ്ട്‌ കീറി​പ്പ​റിഞ്ഞ അവസ്ഥയിൽ മൂത്തപു​ത്ര​ന്മാർ തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​താണ്‌. ഒരു ദുഷ്ടമൃ​ഗം അവനെ തിന്നു​ക​ളഞ്ഞു എന്ന്‌ അവർ ആ വൃദ്ധപി​താ​വി​നെ പറഞ്ഞു വിശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 37:31-35.

അങ്ങനെ ഒരു ദീർഘ​യാ​ത്ര ചെയ്‌ത്‌ യാക്കോ​ബി​ന്റെ മക്കൾ ഈജി​പ്‌തിൽ എത്തി. അവർ ഇനി ധാന്യം എവി​ടെ​നിന്ന്‌ വാങ്ങും? അതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോൾ ഉന്നതഗ​വ​ണ്മെന്റ്‌ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നായ സാപ്‌നത്ത്‌ പനേഹി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌ പോകാൻ അവരോട്‌ പറഞ്ഞു. (ഉല്‌പത്തി 41:45) അവർ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടപ്പോൾ അത്‌ യോ​സേഫ്‌ ആണെന്ന്‌ അവർക്ക്‌ തിരി​ച്ച​റി​യാൻ കഴിഞ്ഞോ? ഇല്ലേയില്ല. തങ്ങളെ സഹായി​ക്കാൻ പ്രാപ്‌ത​നായ ഉന്നത പദവി​യി​ലുള്ള ഒരു ഭരണാ​ധി​കാ​രി​യാ​ണെന്ന്‌ മാത്രമേ അവർക്ക്‌ തോന്നി​യു​ള്ളൂ. ആദരസൂ​ച​ക​മാ​യി അവർ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മുമ്പിൽ “സാഷ്ടാം​ഗം നമസ്‌ക​രി​ച്ചു.”—ഉല്‌പത്തി 42:5, 6.

യോ​സേ​ഫി​നെ സംബന്ധി​ച്ചോ? കണ്ട മാത്ര​യിൽത്തന്നെ അവർ തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രാ​ണെന്ന്‌ അവനു മനസ്സി​ലാ​യി! അവർ തന്റെ മുമ്പാകെ കുമ്പി​ട്ട​പ്പോൾ ബാല്യ​കാ​ലത്തെ ഓർമകൾ അവന്റെ മനസ്സി​ലേക്കു ഓടി​യെത്തി. തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ തന്നെ നമസ്‌ക​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ താൻ ഒരു കുട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, യഹോവ കാണിച്ച ‘സ്വപ്‌നം യോ​സേഫ്‌ ഓർത്തു’ (ഉല്‌പത്തി 37:2, 5-9; 42:7, 9) യോ​സേഫ്‌ ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയ്യും? അവരെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​മോ? അതോ പ്രതി​കാ​രം ചെയ്യു​മോ?

എന്തായാ​ലും, വികാ​ര​ത്തി​നു​പു​റത്ത്‌ ഒന്നും ചെയ്യേ​ണ്ടെന്ന്‌ യോ​സേഫ്‌ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഈ സംഭവ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം യഹോ​വ​യാണ്‌ നയിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നത്‌. കാരണം, ഇതിൽ അവന്റെ ഉദ്ദേശ്യം ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. യാക്കോ​ബി​ന്റെ സന്തതി ഒരു ശക്തമായ ജനതയാ​യി​ത്തീ​രു​മെന്ന്‌ ദൈവം വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 35:11, 12) യോ​സേ​ഫി​ന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഇപ്പോ​ഴും അക്രമാ​സ​ക്ത​രും സ്വാർഥ​രും വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും ആയി തുടരു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അതിന്റെ ഫലം ദാരു​ണ​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു! ഇനി യോ​സേ​ഫാണ്‌ വികാ​ര​ത്തിന്‌ കീഴ്‌പെ​ടു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ അതും അവന്റെ പിതൃ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ കാര്യങ്ങൾ താളം​തെ​റ്റി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതായത്‌, അവന്റെ അപ്പന്റെ​യും ബെന്യാ​മീ​ന്റെ​യും ജീവൻ അപകട​ത്തി​ലാ​കാൻ സാധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ഇപ്പോ​ഴും ജീവ​നോ​ടെ​യു​ണ്ടോ? തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും മാറ്റം വന്നിട്ടു​ണ്ടോ? അവർ ഏതുതരം ആളുക​ളാണ്‌? എന്നൊക്കെ അറി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ തത്‌കാ​ലം താൻ ആരാ​ണെന്ന്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തേണ്ട എന്ന്‌ അവൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. താൻ എന്തു ചെയ്യാ​നാണ്‌ യഹോവ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ ഇതിലൂ​ടെ അവൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കും.

അത്തര​മൊ​രു അസാധാ​രണ സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ നിങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും കടന്നു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വില്ല. പക്ഷെ, കുടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ വഴക്കും യോജി​പ്പി​ല്ലാ​യ്‌മ​യും ഒക്കെ ഈ ലോക​ത്തിൽ സർവസാ​ധാ​ര​ണ​മാണ്‌. അത്തരം വെല്ലു​വി​ളി​കൾ നേരി​ടു​മ്പോൾ ഹൃദയം പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ചെയ്യാ​നും തെറ്റായ ചായ്‌വു​കൾക്ക​നു​സ​രിച്ച്‌ പ്രവർത്തി​ക്കാ​നും നമ്മൾ ശ്രമി​ച്ചേ​ക്കാം. ഇത്തരം സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ യോ​സേ​ഫി​നെ അനുക​രി​ക്കു​ന്ന​തും ദൈവം ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന വിധത്തിൽ പ്രശ്‌നങ്ങൾ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തും ആയിരി​ക്കും ജ്ഞാനം. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 14:12) കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടു സമാധാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ പ്രധാ​ന​മാണ്‌ യഹോ​വ​യും യേശു​വും ആയി സമാധാ​ന​ത്തിൽ ആയിരി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന കാര്യം മറക്കാ​തി​രി​ക്കുക.—മത്തായി 10:37.

സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ടെ യഥാർഥ​ഹൃ​ദ​യാ​വസ്ഥ അറിയാൻ ചില പരീക്ഷ​ണങ്ങൾ വേണ്ടി​വ​രു​മെന്ന്‌ യോ​സേഫ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ആദ്യം​തന്നെ അവർ വിദേ​ശ​ചാ​ര​ന്മാ​രാ​ണെന്ന്‌ അവൻ ആരോ​പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു പരിഭാ​ഷ​ക​നി​ലൂ​ടെ പരുഷ​മാ​യി അവരോട്‌ സംസാ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ തങ്ങൾ അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വ​ര​ല്ലെന്ന്‌ തെളി​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി അവർ തങ്ങളുടെ കുടും​ബ​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വിവരി​ച്ചു. കൂട്ടത്തിൽ തങ്ങളുടെ ഇളയ സഹോ​ദരൻ വീട്ടി​ലുള്ള കാര്യ​വും വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. അപ്പോൾ, യോ​സേഫ്‌ തന്റെ ആകാംക്ഷ മറച്ചു​പി​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരോട്‌, നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു ഇളയസ​ഹോ​ദ​ര​നും കൂടി​യു​ണ്ടോ എന്ന്‌ ചോദി​ച്ചു. കാര്യങ്ങൾ തന്റെ വഴിക്കു വരുന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ യോ​സേഫ്‌ “ഇതിനാൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ പരീക്ഷി​ക്കും” എന്നു പറഞ്ഞു. ആ സഹോ​ദ​രനെ തനിക്ക്‌ കാണണ​മെ​ന്നും അവനെ ഇവിടെ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തു​വരെ നിങ്ങളിൽ ഒരാൾ കാരാ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കിടക്ക​ണ​മെ​ന്നും ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ മറ്റുള്ള​വരെ പോകാൻ അനുവ​ദി​ച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 42:9-20.

20 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ തങ്ങൾ ചെയ്‌തു​പോയ മഹാപാ​പ​ത്തി​ന്റെ ശിക്ഷയാണ്‌ ഇതെല്ലാ​മെന്ന്‌ അവർ തമ്മിൽത്ത​മ്മിൽ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ സ്വയം പഴിച്ചു. അവർ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇതു നമ്മുടെ സഹോ​ദ​ര​നോ​ടു നാം ചെയ്‌ത ദ്രോ​ഹ​മാ​കു​ന്നു.” കാരണം, “അവൻ നമ്മോടു കെഞ്ചി​യ​പ്പോൾ നാം അവന്റെ പ്രാണ​സ​ങ്കടം കണ്ടാ​റെ​യും അവന്റെ അപേക്ഷ കേട്ടി​ല്ല​ല്ലോ; അതു​കൊ​ണ്ടു ഈ സങ്കടം നമുക്കു വന്നിരി​ക്കു​ന്നു.” (ഉല്‌പത്തി 42:21-24) എന്നാൽ ഇതെല്ലാം യോ​സേഫ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ അവർ അറിഞ്ഞ​തു​മില്ല. പക്ഷെ, യഥാർഥ അനുതാ​പം എന്നു പറയു​മ്പോൾ, ഒരു ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​യു​ടെ പരിണ​ത​ഫ​ല​ങ്ങ​ളെ​പ്രതി ഖേദം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു മാത്രം മതിയാ​കു​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊണ്ട്‌ യോ​സേഫ്‌ തന്റെ പരീക്ഷ​ണങ്ങൾ തുടർന്നു.

അങ്ങനെ ശിമെ​യോ​നെ ബന്ധിത​നാ​ക്കി മറ്റുള്ള​വരെ പോകാൻ അനുവ​ദി​ച്ചു. അവരുടെ ചാക്കിൽ ധാന്യ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അവനവന്റെ പണവും തിരികെ വെച്ച്‌ അവരെ അയച്ചു. അവർ വീട്ടി​ലെ​ത്തിയ ഉടനെ ബെന്യാ​മീ​നെ ഈജി​പ്‌തി​ലേക്ക്‌ കൊണ്ടു​പോ​കേണ്ട കാര്യം ഉൾപ്പെടെ നടന്ന സംഭവ​മെ​ല്ലാം അപ്പനോ​ടു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ, തന്റെ പ്രിയ​മ​കനെ കൊണ്ടു​പോ​കാ​നുള്ള അനുവാ​ദം അപ്പനായ യാക്കോ​ബിൽനിന്ന്‌ ലഭിക്കാൻ അവർക്ക്‌ വളരെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടേ​ണ്ടി​വന്നു. ഈജി​പ്‌തിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തിയ അവർ യോ​സേ​ഫി​ന്റെ ഗൃഹവി​ചാ​ര​ക​നോട്‌ തങ്ങൾക്ക്‌ ചാക്കിൽനിന്ന്‌ ലഭിച്ച പണത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അത്‌ മുഴുവൻ തിരികെ നൽകു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറഞ്ഞു. അത്‌ ഒരു നല്ല സൂചന​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവരുടെ ഉള്ളിലി​രിപ്പ്‌ അറിയാൻ യോ​സേഫ്‌ ആഗ്രഹി​ച്ചു. തുടർന്ന്‌, അവൻ അവർക്ക്‌ ഒരു വിരുന്ന്‌ ഒരുക്കി. ഈ സമയ​ത്തെ​ല്ലാം, ബെന്യാ​മീ​നെ കണ്ടതി​ലുള്ള സന്തോഷം അടക്കി​വെ​ക്കാൻ അവൻ പെടാ​പ്പാ​ടു​പെ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ ധാന്യ​വു​മാ​യി അവരെ വീട്ടി​ലേക്ക്‌ വീണ്ടും പറഞ്ഞയച്ചു. എന്നാൽ, ഇത്തവണ ബെന്യാ​മീ​ന്റെ ചാക്കിൽ വെള്ളി കൊണ്ടുള്ള ഒരു പാനപാ​ത്രം അവൻ ഒളിപ്പി​ച്ചു​വെച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 42:26–44:2.

അങ്ങനെ യോ​സേഫ്‌ സമർഥ​മാ​യി ഒരു കെണി ഒരുക്കി. തന്റെ പാനപാ​ത്രം മോഷ്ടി​ച്ച​താ​ണെന്ന്‌ ആരോ​പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരെ പിന്തു​ടർന്നു​ചെന്ന്‌ പിടി​കൂ​ടി. പാനപാ​ത്ര​മാ​കട്ടെ ബെന്യാ​മീ​ന്റെ ചാക്കിൽനിന്ന്‌ കണ്ടെത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. തുടർന്ന്‌, അവരെ എല്ലാവ​രെ​യും യോ​സേ​ഫി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു കൊണ്ടു​വന്നു. ഇപ്പോൾ അവരുടെ യഥാർഥ സ്വഭാവം എന്താ​ണെന്ന്‌ അറിയാ​നുള്ള ഒരു നല്ല അവസരം യോ​സേ​ഫി​നു ലഭിച്ചു. സാഹച​ര്യ​ത്തി​ന്റെ ഗൗരവം മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ യെഹൂദ സംസാ​രി​ക്കാൻ മുന്നോ​ട്ടു​വന്നു. ഞങ്ങൾ 11 പേരും ഈജി​പ്‌തിൽ അടിമ​ക​ളാ​യി ഇരുന്നു​കൊ​ള്ളാ​മെന്ന്‌ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ കരുണ​യ്‌ക്കാ​യി അവൻ കേണ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. എന്നാൽ ബെന്യാ​മീൻ മാത്രം ഇവിടെ അടിമ​യാ​യി നിന്നാൽ മതി​യെ​ന്നും ബാക്കി​യുള്ള എല്ലാവർക്കും തിരി​ച്ചു​പോ​കാ​മെ​ന്നും യോ​സേഫ്‌ കല്‌പി​ച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 44:2-17.

ഇപ്പോൾ യെഹൂദ വികാ​രാ​ധീ​ന​നാ​യി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അവന്റെ അമ്മ പ്രസവി​ച്ചി​ട്ടു അവൻ ഒരുത്തനെ ശേഷി​പ്പു​ള്ളു; അവൻ അപ്പന്റെ ഇഷ്ടനാ​കു​ന്നു.” ആ വാക്കുകൾ കേട്ട​പ്പോൾ യോ​സേ​ഫി​ന്റെ ഹൃദയം ഉരുകി. കാരണം, തന്റെ അപ്പനായ യാക്കോ​ബി​ന്റെ പ്രിയ​പ​ത്‌നി റാഹേ​ലി​ന്റെ മൂത്ത മകനാ​യി​രു​ന്നു അവൻ. തന്റെ അനുജ​നായ ബെന്യാ​മീ​നു ജന്മം നൽകി​യ​പ്പോ​ഴാണ്‌ അവന്റെ അമ്മ മരിച്ചു​പോ​യത്‌. അപ്പനെ​പ്പോ​ലെ യോ​സേ​ഫി​നും തന്റെ അമ്മയെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള മധുര​സ്‌മ​ര​ണകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ഈ ബന്ധമാണ്‌ ബെന്യാ​മീ​നെ യോ​സേ​ഫിന്‌ ഇത്ര പ്രിയ​ങ്ക​ര​നാ​ക്കി​യത്‌.—ഉല്‌പത്തി 35:18-20; 44:20.

ബെന്യാ​മീ​നെ അടിമ​യാ​ക്ക​രു​തേ എന്ന്‌ യെഹൂദ യോ​സേ​ഫി​നോട്‌ കേണ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അവനു പകരം താൻ അടിമ​യാ​യി​ക്കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു​പോ​ലും യെഹൂദ പറഞ്ഞു. ഒടുവിൽ അവൻ ഉള്ളുരു​കി ഇങ്ങനെ അപേക്ഷി​ച്ചു: “ബാലൻ കൂടെ ഇല്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനെ അപ്പന്റെ അടുക്കൽ പോകും? അപ്പന്നു ഭവിക്കുന്ന ദോഷം ഞാൻ കാണേ​ണ്ടി​വ​രു​മ​ല്ലോ.” (ഉല്‌പത്തി 44:18-34) യെഹൂദ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ​തോ​ടെ അവന്റെ സ്വഭാ​വ​ത്തിൽ വന്നിരി​ക്കുന്ന മാറ്റം യോ​സേ​ഫിന്‌ കാണാ​നാ​കു​ന്നു. അവൻ ഇപ്പോൾ മനസ്‌താ​പ​മു​ള്ള​വ​നാ​ണെന്നു മാത്രമല്ല ശ്രദ്ധേ​യ​മായ അളവിൽ സഹാനു​ഭൂ​തി​യും നിസ്സ്വാർഥ​ത​യും അനുക​മ്പ​യും ഉള്ളവനാ​യി മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇത്രയു​മാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും യോ​സേ​ഫി​ന്റെ നിയ​ന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നു. ഉള്ളി​ലൊ​തു​ക്കിയ വികാരം അടക്കാൻ കഴിയാ​തെ ഗൃഹവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രെ​യെ​ല്ലാം പുറത്താ​ക്കി​യ​തി​നു​ശേഷം അവൻ ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞു. ആ ശബ്ദം ഫറവോ​ന്റെ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ​ങ്ങും കേൾക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. തുടർന്ന്‌, തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർക്കു മുമ്പാകെ “നിങ്ങളു​ടെ സഹോ​ദരൻ യോ​സേഫ്‌ ആകുന്നു ഞാൻ” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ തന്നെത്താൻ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഭ്രമി​ച്ചു​പോയ അവരെ​യെ​ല്ലാം കെട്ടി​പ്പി​ടിച്ച്‌ അവൻ കരയുന്നു. തന്നോട്‌ ചെയ്‌ത എല്ലാ ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​യും അവൻ ക്ഷമിച്ചു. (ഉല്‌പത്തി 45:1-15) അങ്ങനെ ഉദാര​മാ​യി ക്ഷമിക്കുന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ മനോ​ഭാ​വം അവൻ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ച്ചു. (സങ്കീർത്തനം 86:5) നമ്മളും അവനെ​പ്പോ​ലെ ഉദാര​മാ​യി ക്ഷമിക്കു​മോ?

യോ​സേ​ഫി​ന്റെ കുടും​ബ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ ഫറവോൻ അവന്റെ വൃദ്ധപി​താവ്‌ ഉൾപ്പെടെ മുഴു​കു​ടും​ബ​ത്തെ​യും ഈജി​പ്‌തി​ലേക്കു ക്ഷണിക്കു​ന്നു. അധികം താമസി​യാ​തെ തന്റെ പ്രിയ​പ്പെട്ട അപ്പനെ അവനു കാണാൻ കഴിയു​ന്നു. യോ​സേ​ഫി​നെ കണ്ട മാത്ര​യിൽ യാക്കോബ്‌ വിതു​മ്പി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നീ ജീവ​നോ​ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു ഞാൻ നിന്റെ മുഖം കണ്ടറി​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നേ മരിച്ചാ​ലും വേണ്ടതില്ല.”—ഉല്‌പത്തി 45:16-28; 46:29, 30.

വീണ്ടും ഒരു 17 വർഷം​കൂ​ടെ യാക്കോബ്‌ ഈജി​പ്‌തിൽ ജീവി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇക്കാല​യ​ള​വിൽ തന്റെ 12 മക്കളോട്‌ പ്രാവ​ച​നിക വാക്കുകൾ ഉച്ചരി​ക്കാ​നും അവനു കഴിഞ്ഞു. 11-ാമത്തെ മകനായ യോ​സേ​ഫി​നാ​കട്ടെ മൂത്തമ​കന്‌ കൊടു​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഇരട്ടി ഓഹരി​യും നൽകി. ഇസ്രാ​യേല്യ ഗോ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ രണ്ടെണ്ണം അവനിൽനിന്ന്‌ ഉത്ഭവി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അനുതാ​പം പ്രകടി​പ്പി​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാ​ളും മികച്ചു​നിന്ന നാലാ​മത്തെ മകനായ യഹൂദ​യ്‌ക്കോ? വലി​യൊ​രു അനു​ഗ്രഹം അവനെ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ കുടും​ബ​പ​ര​മ്പ​ര​യിൽ നിന്നാണ്‌ വാഗ്‌ദ​ത്ത​മി​ശി​ഹാ ജനിക്കു​ന്നത്‌.—ഉല്‌പത്തി അധ്യായം 48, 49

പിന്നീട്‌, യാക്കോബ്‌ 147-ാമത്തെ വയസ്സിൽ മരിച്ച​തോ​ടെ, ശക്തമായ അധികാ​ര​ത്തി​ലി​രി​ക്കുന്ന യോ​സേഫ്‌ തങ്ങളോട്‌ പ്രതി​കാ​രം ചെയ്‌തേ​ക്കു​മോ​യെന്ന്‌ അവന്റെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഭയപ്പെട്ടു. എന്നാൽ യോ​സേഫ്‌ അവരോട്‌ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സരം ഇടപെട്ടു. യാക്കോ​ബി​ന്റെ കുടും​ബം ഈജി​പ്‌തി​ലേക്കു വരാൻ കാരണ​മാ​യ​തി​നു പിന്നിൽ യഹോ​വ​യാ​ണെ​ന്നും അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ സംഭവി​ച്ചു​പോയ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്ത്‌ അവർ ദുഃഖി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നും അവൻ അവരോട്‌ പറഞ്ഞു. അവരുടെ ഭയം അകറ്റാൻ അവൻ ഇങ്ങനെ​യും ചോദി​ച്ചു: “ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാനത്തു ഇരിക്കു​ന്നു​വോ?” (ഉല്‌പത്തി 15:13; 45:7, 8; 50:15-21) അതിലൂ​ടെ, പരിപൂർണ​നായ ന്യായാ​ധി​പൻ യഹോവ മാത്ര​മാ​ണെന്ന്‌ യോ​സേഫ്‌ അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. മാത്രമല്ല, യഹോവ ക്ഷമിച്ച വ്യക്തിയെ ശിക്ഷി​ക്കാൻ തനിക്ക്‌ യാതൊ​രു അവകാ​ശ​വു​മി​ല്ലെന്ന്‌ അവൻ തെളി​യി​ക്കു​ക​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.—എബ്രായർ 10:30.

ക്ഷമിക്കു​ക​യെ​ന്നത്‌ പ്രയാ​സ​മുള്ള ഒന്നായി നിങ്ങൾക്ക്‌ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും തോന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? മറ്റുള്ളവർ നമ്മളെ മനപ്പൂർവം ദ്രോ​ഹി​ക്കു​മ്പോൾ ക്ഷമിക്കുക എന്നത്‌ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ത​ന്നെ​യാണ്‌. എന്നാൽ, ആത്മാർഥ​മാ​യി അനുത​പി​ക്കു​ന്ന​വ​രോട്‌ ഹൃദയ​പൂർവം ക്ഷമിക്കു​മ്പോൾ അവരുടെ മാത്രമല്ല നമ്മു​ടെ​യും മുറി​വു​കൾ ഉണങ്ങാൻ അത്‌ സഹായി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ യോ​സേ​ഫി​ന്റെ​യും കരുണാ​മ​യ​നായ നമ്മുടെ സ്വർഗീ​യ​പി​താ​വായ യഹോ​വ​യു​ടെ​യും മാതൃക നമുക്ക്‌ അനുക​രി​ക്കാം. ▪ (w15-E 05/01)