പുരാതന ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ജ്ഞാനി​യായ ശലോ​മോൻ രാജാവ്‌ ഒരു പിതാ​വി​ന്റെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ വാക്കു​ക​ളിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “മകനേ, ജ്ഞാനത്തി​ന്നു ചെവി​കൊ​ടു​ക്ക​യും ബോധ​ത്തി​ന്നു [“വിവേ​ക​ത്തി​നു,” NW] നിന്റെ ഹൃദയം ചായി​ക്ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​തി​ന്നു എന്റെ വചനങ്ങളെ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു എന്റെ കല്‌പ​ന​കളെ നിന്റെ ഉള്ളിൽ സംഗ്ര​ഹി​ച്ചാൽ, നീ ബോധ​ത്തി​ന്നാ​യി [“ഗ്രാഹ്യ​ത്തി​നാ​യി,” NW] വിളിച്ചു വിവേ​ക​ത്തി​ന്നാ​യി ശബ്ദം ഉയർത്തു​ന്നു എങ്കിൽ, അതിനെ വെള്ളി​യെ​പ്പോ​ലെ അന്വേ​ഷി​ച്ചു നിക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ തിരയു​ന്നു എങ്കിൽ, നീ യഹോ​വാ​ഭക്തി [“യഹോ​വാ​ഭയം,” NW] ഗ്രഹി​ക്ക​യും ദൈവ​പ​രി​ജ്ഞാ​നം കണ്ടെത്തു​ക​യും ചെയ്യും.”—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 2:1-5

ജ്ഞാനം സമ്പാദി​ക്കാ​നുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ആർക്കാ​ണെന്നു നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ച്ചോ? ‘നീ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ’ എന്ന ആശയം ഈ വാക്യ​ങ്ങ​ളിൽ മൂന്നു പ്രാവ​ശ്യം കാണാം. ജ്ഞാനവും അനുബന്ധ ഗുണങ്ങ​ളായ വിവേ​ക​വും ഗ്രാഹ്യ​വും തേടാ​നുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം തീർച്ച​യാ​യും നമുക്ക്‌ ഓരോ​രു​ത്തർക്കു​മാണ്‌. എന്നാൽ ഒന്നാമ​താ​യി, തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ജ്ഞാന​മൊ​ഴി​കൾ ‘കൈ​ക്കൊണ്ട്‌’ അവയെ നമ്മുടെ ഓർമ​യിൽ ‘സംഗ്ര​ഹി​ക്കണം.’ അതിനു നാം ബൈബിൾ പഠിക്കണം.

സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ രണ്ടാം അധ്യാ​യ​ത്തി​ന്റെ പ്രാരംഭ ഭാഗത്ത്‌ ആവർത്തി​ച്ചു പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടുന്ന, ‘നീ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ’ എന്ന ആശയ​ത്തോ​ടു ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി ‘കൈ​ക്കൊ​ള്ളുക,’ ‘സംഗ്ര​ഹി​ക്കുക,’ ‘വിളി​ക്കുക,’ ‘അന്വേ​ഷി​ക്കുക,’ ‘തിരയുക’ എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള പദപ്ര​യോ​ഗങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എഴുത്തു​കാ​രൻ കൂടുതൽ കൂടുതൽ തീവ്ര​ത​യുള്ള ഈ പദപ്ര​യോ​ഗങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌? ഒരു പരാമർശ ഗ്രന്ഥം ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ജ്ഞാനം തേടു​ന്ന​തിൽ ഉത്സാഹം പ്രകട​മാ​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യ​ത്തെ​യാണ്‌ ജ്ഞാനി [ഇവിടെ] ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നത്‌.” അതേ, ജ്ഞാനവും അതിന്റെ അനുബന്ധ ഗുണങ്ങ​ളായ വിവേ​ക​വും ഗ്രാഹ്യ​വും നാം ഉത്സാഹ​പൂർവം തേടേ​ണ്ട​താണ്‌.