അവർ യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്‌തു

യേശു 70 ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ അയയ്‌ക്കു​ന്നു

അത്‌ പൊ.യു. 32-ലെ ശരത്‌കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​നു മുമ്പായി വെറും ആറു മാസമേ ശേഷി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അതു​കൊണ്ട്‌, പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്തനം ത്വരി​ത​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും തന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളിൽ ചിലരെ കൂടു​ത​ലാ​യി പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കാ​നും വേണ്ടി യേശു 70 ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത്‌ “താൻ ചെല്ലു​വാ​നുള്ള ഓരോ പട്ടണത്തി​ലേ​ക്കും സ്ഥലത്തി​ലേ​ക്കും അവരെ തനിക്കു മുമ്പായി ഈരണ്ടാ​യി അയച്ചു.”—ലൂക്കൊസ്‌ 10:1.a

യേശു​ത​ന്നെ പിന്നീട്‌ നേരിട്ട്‌ എത്തി​ച്ചേ​രു​മ്പോൾ തങ്ങൾ മിശി​ഹാ​യ്‌ക്ക്‌ അനുകൂ​ല​മാ​ണോ അതോ എതിരാ​ണോ​യെന്ന്‌ ആളുകൾക്ക്‌ കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ തീരു​മാ​നി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ യേശു ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ “തനിക്കു മുമ്പായി” അയച്ചു. എന്നാൽ അവൻ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവരെ “ഈരണ്ടാ​യി” അയച്ചത്‌? വ്യക്തമാ​യും, എതിർപ്പു നേരി​ടു​മ്പോൾ അവർ പരസ്‌പരം ഒരു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി​രി​ക്കാൻ വേണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യു​ടെ അടിയ​ന്തി​ര​ത​യ്‌ക്ക്‌ ഊന്നൽ നൽകി​ക്കൊണ്ട്‌ യേശു തന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളോ​ടു പറഞ്ഞു: “കൊയ്‌ത്തു വളരെ ഉണ്ടു സത്യം; വേലക്കാ​രോ ചുരുക്കം; ആകയാൽ കൊയ്‌ത്തി​ന്റെ യജമാ​ന​നോ​ടു തന്റെ കൊയ്‌ത്തി​ന്നു വേലക്കാ​രെ അയക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു അപേക്ഷി​പ്പിൻ.” (ലൂക്കൊസ്‌ 10:2) പ്രസം​ഗ​വേ​ലയെ കൊയ്‌ത്തി​നോട്‌ ഉപമി​ച്ചത്‌ ഉചിത​മാ​യി​രു​ന്നു, കാരണം കൊയ്‌ത്തു​കാ​ലത്തെ ഏതൊരു കാലതാ​മ​സ​വും മൂല്യ​മുള്ള വിളകൾ പാഴാ​കു​ന്ന​തിൽ കലാശി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സമാന​മാ​യി, ശിഷ്യ​ന്മാർ തങ്ങളുടെ പ്രസംഗ നിയമനം അവഗണി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ പലരു​ടെ​യും അമൂല്യ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നു!—യെഹെ​സ്‌കേൽ 33:6.

ശ്രദ്ധാ​ശൈ​ഥി​ല്യ​മി​ല്ലാത്ത ശുശ്രൂ​ഷ​കർ

യേശു തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ കൂടു​ത​ലാ​യി ഇങ്ങനെ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു: “സഞ്ചിയും പൊക്ക​ണ​വും [“ഭക്ഷണ​പ്പൊ​തി​യും,” NW] ചെരി​പ്പും എടുക്ക​രു​തു; വഴിയിൽവെച്ചു ആരെയും വന്ദനം [“വന്ദനമാ​യി ആലിം​ഗനം,” NW] ചെയ്‌ക​യു​മ​രു​തു.” (ലൂക്കൊസ്‌ 10:4) ഒരു യാത്ര​ക്കാ​രൻ സഞ്ചിയും ഭക്ഷണവും മാത്രമല്ല ഇട്ടിരുന്ന ചെരുപ്പു കൂടാതെ ഒരു ജോടി​കൂ​ടെ കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നത്‌ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം, അടിവശം തേഞ്ഞു​പോ​കാ​നോ വള്ളികൾ പൊട്ടി​പ്പോ​കാ​നോ സാധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ അത്തരം കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മറിച്ച്‌, ആതിഥ്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു പതിവാ​യി​രുന്ന സഹ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രി​ലൂ​ടെ യഹോവ തങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി കരുതു​മെ​ന്നുള്ള വിശ്വാ​സം അവർക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു.

എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ യേശു തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രോട്‌ ആരെയും വന്ദനമാ​യി ആലിം​ഗനം ചെയ്യരു​തെന്ന്‌ പറഞ്ഞത്‌? അവർ വികാ​ര​ശൂ​ന്യ​രോ പരുഷർപോ​ലു​മോ ആയിരി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നോ? അശേഷ​മില്ല! വന്ദനമാ​യി ആലിം​ഗനം ചെയ്യുക എന്നർഥ​മുള്ള അസ്‌പാ​സോ​മയി എന്ന ഗ്രീക്കു പദത്തിന്‌ മര്യാ​ദ​പൂർവം “ഹലോ” എന്നോ “ശുഭദി​നം” എന്നോ പറയു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ കൂടിയ അർഥം ഉണ്ടായി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ആചാര​പൂർവ​മുള്ള ചുംബ​നങ്ങൾ, ആലിം​ഗ​നങ്ങൾ, പരിച​യ​മുള്ള രണ്ടുപേർ കണ്ടുമു​ട്ടു​മ്പോ​ഴുള്ള സുദീർഘ സംഭാ​ഷ​ണങ്ങൾ എന്നിവ​യും അതിൽ ഉൾപ്പെ​ടാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഒരു ഭാഷ്യ​കാ​രൻ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “പൗരസ്‌ത്യ​രു​ടെ അഭിവാ​ദ​ന​ങ്ങ​ളിൽ നമ്മുടെ ഇടയി​ലേ​തു​പോ​ലെ തല അൽപ്പം കുനി​ക്കു​ന്ന​തോ ഹസ്‌ത​ദാ​നം ചെയ്യു​ന്ന​തോ ആയിരു​ന്നില്ല ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌, മറിച്ച്‌ പലവുരു ആലിം​ഗനം ചെയ്യു​ക​യും കുമ്പി​ടു​ക​യും സാഷ്ടാം​ഗ​പ്ര​ണാ​മം നടത്തു​ക​യും​പോ​ലും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവരതു നിർവ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഇതി​നെ​ല്ലാം വളരെ​യേറെ സമയം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.” (2 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 4:29 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) അതു​കൊണ്ട്‌, ആചാര​പ​ര​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അനാവ​ശ്യ​മാ​യി​രുന്ന ശ്രദ്ധാ​ശൈ​ഥി​ല്യ​ങ്ങൾ ഒഴിവാ​ക്കാൻ യേശു തന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ സഹായി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഒടുവിൽ, ഒരു വീട്ടിൽ ചെല്ലു​മ്പോൾ സ്വാഗതം ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നെ​ങ്കിൽ “അവർ തരുന്നതു തിന്നും കുടി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു ആ വീട്ടിൽ തന്നേ പാർപ്പിൻ” എന്ന്‌ യേശു തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഒരു പട്ടണത്തിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ നന്നായി സ്വീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവർ “അതിന്റെ തെരു​ക്ക​ളിൽ പോയി: നിങ്ങളു​ടെ പട്ടണത്തിൽനി​ന്നു ഞങ്ങളുടെ കാലിന്നു പററിയ പൊടി​യും ഞങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കു കുട​ഞ്ഞേ​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു . . .എന്നു പറ”യേണം. (ലൂക്കൊസ്‌ 10:7, 10, 11) ഒരുവന്റെ കാൽപ്പാ​ദ​ത്തിൽനിന്ന്‌ പൊടി കൊട്ടി​ക്ക​ള​യു​ക​യോ കുടഞ്ഞു​ക​ള​യു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നത്‌, തങ്ങളെ സ്വീക​രി​ക്കാഞ്ഞ വീടി​നെ​യോ പട്ടണ​ത്തെ​യോ ഒടുവിൽ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു വരുമാ​യി​രുന്ന ഭവിഷ്യ​ത്തു​ക​ള​നു​ഭ​വി​ക്കാൻ വിട്ടു​കൊണ്ട്‌ ശിഷ്യ​ന്മാർ സമാധാ​ന​പൂർവം അവിടം​വിട്ട്‌ പോരു​ന്ന​തി​നെ അർഥമാ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ ദയാപൂർവം സ്വീക​രി​ച്ചവർ അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ ലഭിക്കാ​നുള്ള നിരയിൽ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ ആക്കി​വെച്ചു. മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ യേശു തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടു പറഞ്ഞു: “നിങ്ങളെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നവൻ എന്നെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു; എന്നെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നവൻ എന്നെ അയച്ചവനെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു. ശിഷ്യൻ എന്നു​വെച്ചു ഈ ചെറി​യ​വ​രിൽ ഒരുത്തന്നു ഒരു പാനപാ​ത്രം തണ്ണീർ മാത്രം കുടി​പ്പാൻ കൊടു​ക്കു​ന്ന​വന്നു പ്രതി​ഫലം കിട്ടാതെ പോക​യില്ല എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി​ട്ടു നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.”—മത്തായി 10:40, 42.

നമുക്കുള്ള പാഠങ്ങൾ

ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കാ​നും ശിഷ്യരെ ഉളവാ​ക്കാ​നു​മുള്ള നിയോ​ഗം ഇന്ന്‌ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി 50,00,000-ത്തിലധി​കം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ നിറ​വേ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. (മത്തായി 24:14; 28:19, 20) തങ്ങളു​ടേത്‌ ഒരു അടിയ​ന്തിര സന്ദേശ​മാ​ണെന്ന്‌ അവർ തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, തങ്ങളുടെ സുപ്ര​ധാന നിയമ​ന​ത്തിന്‌ പൂർണ ശ്രദ്ധ നൽകു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ തങ്ങളെ തടയുന്ന ശ്രദ്ധാ​ശൈ​ഥി​ല്യ​ങ്ങളെ ഒഴിവാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ അവർ തങ്ങളുടെ സമയം ഏറ്റവും മെച്ചമാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു.

കണ്ടുമു​ട്ടു​ന്ന സകല​രോ​ടും സൗഹാർദ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അവർ വെറുതെ വ്യർഥ സംസാ​ര​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്നില്ല, സാമൂ​ഹിക പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ അനീതി​കൾ നേരേ​യാ​ക്കാ​നുള്ള ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ പരാജിത ശ്രമങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ഉള്ള വാദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു​മില്ല. (യോഹ​ന്നാൻ 17:16) പകരം, മനുഷ്യ​ന്റെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏക ദീർഘ​കാല പരിഹാ​ര​ത്തിൽ, അതായത്‌ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ അവർ തങ്ങളുടെ ചർച്ച കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ മിക്കവാ​റും എപ്പോ​ഴും ജോടി​ക​ളാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു. അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രും ഒറ്റയ്‌ക്കു പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ കൂടുതൽ നിർവ​ഹി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലേ? ഒരുപക്ഷേ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കും. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഒരു സഹവി​ശ്വാ​സി​യോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രയോ​ജനം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ഇന്ന്‌ തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. അപകട​ക​ര​മായ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ അത്‌ ഒരു പരിധി​വ​രെ​യുള്ള സംരക്ഷണം നൽകുന്നു. കൂടാതെ, ഒരു പങ്കാളി​യോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നത്‌ കൂടുതൽ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മുള്ള സുവാർത്താ പ്രസം​ഗ​ക​രു​ടെ വൈദ​ഗ്‌ധ്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ പ്രയോ​ജനം നേടാൻ പുതി​യ​വരെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഇരുവർക്കും അന്യോ​ന്യ​മുള്ള പ്രോ​ത്സാ​ഹന കൈമാ​റ്റ​ത്തി​നു സഹായി​ക്കാ​നാ​കും.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:17.

ഈ “അന്ത്യകാ​ലത്തു” നടക്കുന്ന ഏറ്റവും അടിയ​ന്തിര പ്രാധാ​ന്യ​മുള്ള വേല പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തിൽ യാതൊ​രു സംശയ​വു​മില്ല. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:1) “ഏകമന​സ്സോ​ടെ സുവി​ശേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്നാ​യി” വേല ചെയ്യുന്ന ഒരു ലോക​വ്യാ​പക സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തി​ന്റെ പിന്തു​ണ​യു​ള്ള​തിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ സന്തുഷ്ട​രാണ്‌.—ഫിലി​പ്പി​യർ 1:27.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]