ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണം

അഹങ്കാ​ര​ത്തെ​യും അഭിമാ​ന​ത്തെ​യും ദൈവം വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ?

മാരക​മായ ഏഴു പാപങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാമ​ത്തേത്‌ അഹങ്കാരം ആണെന്ന്‌ ഒരു പരമ്പരാ​ഗത മൊഴി​യുണ്ട്‌. എങ്കിലും, ആ ചിന്താ​ഗ​തിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ തെല്ലും പ്രസക്തി ഇല്ലെന്ന്‌ അനേക​രും വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു. 21-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പടിവാ​തിൽക്കൽ എത്തിയി​രി​ക്കവെ, അഹങ്കാരം ഒരു പാപമാ​യി​ട്ടല്ല മറിച്ച്‌ ഒരു നേട്ടമാ​യി​ട്ടാ​ണു കരുത​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌.

എങ്കിലും, മോശ​മായ അർഥത്തി​ലാ​ണു ബൈബിൾ അഹങ്കാ​രത്തെ ചിത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നത്‌. സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ എന്ന ബൈബിൾ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ മാത്ര​മാ​യി അഹങ്കാ​രത്തെ അപലപി​ക്കുന്ന നിരവധി പ്രസ്‌താ​വ​നകൾ കാണാം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 8:13 ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഡംഭം, അഹങ്കാരം, ദുർമ്മാർഗ്ഗം, വക്രത​യുള്ള വായ്‌ എന്നിവയെ ഞാൻ പകെക്കു​ന്നു.” സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 16:5 ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “ഗർവ്വമുള്ള [“അഹങ്കാ​ര​മുള്ള,” NW] ഏവനും യഹോ​വെക്കു വെറുപ്പു.” 18-ാം വാക്യം ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകുന്നു: “നാശത്തി​ന്നു മുമ്പെ ഗർവ്വം [“അഹങ്കാരം,” NW]; വീഴ്‌ചക്കു മുമ്പെ ഉന്നതഭാ​വം.”

അഹങ്കാ​രത്തെ കുറിച്ചു ബൈബിൾ പറയു​ന്നത്‌

അഹങ്കാ​രത്തെ, അമിത​മായ ആത്മാഭി​മാ​നം അതായത്‌, ഒരുവനു തന്റെ കഴിവി​ലും സൗന്ദര്യ​ത്തി​ലും സമ്പത്തി​ലും വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ലും യശസ്സി​ലും മറ്റുമുള്ള അനുചിത ശ്രേഷ്‌ഠ ചിന്താ​ഗതി എന്നു നിർവ​ചി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. അവജ്ഞ​യോ​ടെ​യുള്ള പെരു​മാ​റ്റം, പൊങ്ങച്ചം, ധിക്കാരം, ഗർവം എന്നിവ​യി​ലൂ​ടെ അതു പ്രകട​മാ​യേ​ക്കാം. തന്നെക്കു​റി​ച്ചു​തന്നെ വേണ്ടതി​ല​ധി​കം ഭാവി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരുവൻ ആവശ്യ​മായ തിരു​ത്ത​ലു​കൾ സ്വീക​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നും തെറ്റുകൾ സമ്മതിച്ച്‌ ക്ഷമാപണം നടത്താ​തി​രി​ക്കാ​നും വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നും താഴ്‌ന്നു കൊടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നും ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. കൂടാതെ, ആരെങ്കി​ലും പറഞ്ഞതോ ചെയ്‌ത​തോ ആയ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അനാവ​ശ്യ​മാ​യി മുഷി​യു​ന്ന​തി​നും അത്‌ ഇടവരു​ത്തി​യേ​ക്കാം.

എല്ലായ്‌പോ​ഴും തങ്ങളു​ടേ​തായ രീതി​യിൽ കാര്യങ്ങൾ നടക്കണ​മെന്ന്‌, അല്ലാത്ത​പക്ഷം അതു നടക്കരു​തെന്ന്‌, അഹങ്കാ​രി​കൾ നിർബന്ധം പിടി​ച്ചേ​ക്കാം. അത്തരം മനോ​ഭാ​വം മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഒന്നല്ലെ​ങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തി​ലുള്ള വഴക്കു​ക​ളിൽ കലാശി​ക്കു​ന്നത്‌ അസാധാ​ര​ണമല്ല. വംശ​ത്തെ​യോ രാഷ്‌ട്ര​ത്തെ​യോ കുറി​ച്ചുള്ള ഉന്നതഭാ​വം നിരവധി യുദ്ധങ്ങൾക്കും രക്തച്ചൊ​രി​ച്ചി​ലു​കൾക്കും വഴിമ​രു​ന്നി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ബൈബിൾ പറയു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ആത്മപു​ത്രന്റെ മത്സരത്തി​നു വഴി​തെ​ളി​ച്ചത്‌ അഹങ്കാ​ര​മാണ്‌. അങ്ങനെ അവൻ സ്വയം പിശാ​ചായ സാത്താൻ ആയിത്തീർന്നു. ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പന്മാർക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കേണ്ട യോഗ്യ​ത​കളെ കുറിച്ചു പൗലൊസ്‌ ഇങ്ങനെ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു: “നിഗളി​ച്ചി​ട്ടു [“അഹങ്കരി​ച്ചിട്ട്‌,” NW] പിശാ​ചി​ന്നു വന്ന ശിക്ഷാ​വി​ധി​യിൽ അകപ്പെ​ടാ​തി​രി​പ്പാൻ പുതിയ ശിഷ്യ​നും അരുതു.” (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:6; യെഹെ​സ്‌കേൽ 28:13-17 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) ഇതെല്ലാ​മാണ്‌ അഹങ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ തിക്തഫ​ലങ്ങൾ എങ്കിൽ ദൈവം അതിനെ കുറ്റം​വി​ധി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അതിശ​യി​ക്കാ​നില്ല. എന്നാൽ, അഭിമാ​നം സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌?

അഭിമാ​നത്തെ കുറിച്ചു ബൈബിൾ പറയു​ന്നത്‌

“അഭിമാ​നി​ക്കുക, ആഹ്ലാദി​ക്കുക, വമ്പു പറയുക” എന്നിങ്ങനെ പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന കാഫ്‌കാ​യോ​മെ എന്ന ക്രിയാ​പദം ക്രിസ്‌തീയ ഗ്രീക്കു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ മോശ​മായ അർഥത്തി​ലും നല്ല അർഥത്തി​ലും ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പൗലൊസ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ദൈവ​മ​ഹ​ത്വ​ത്തിൽ പങ്കു​ചേ​രാ​മെന്ന പ്രത്യാ​ശ​യിൽ നമുക്ക്‌ അഭിമാ​നി​ക്കാം.” അവൻ ഇങ്ങനെ​യും ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു: “പ്രശം​സി​ക്കു​ന്നവൻ [ഗ്രീക്ക്‌: കാഫ്‌കാ​യോ​മെ, “വമ്പു പറയു​ന്നവൻ,” NW] കർത്താ​വിൽ പ്രശം​സി​ക്കട്ടെ [ഗ്രീക്ക്‌: കാഫ്‌കാ​യോ​മെ, “വമ്പു പറയു​ന്നവൻ,” NW].” (റോമർ 5:2, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 10:17) അതിന്റെ അർഥം, നമ്മുടെ ദൈവ​മെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വ​യിൽ അഭിമാ​നി​ക്കുക എന്നാണ്‌. അത്തരം വികാരം നമ്മെ, അവന്റെ നല്ല നാമ​ത്തെ​യും സത്‌കീർത്തി​യെ​യും പ്രതി ആഹ്ലാദി​ക്കു​ന്ന​തി​ലേക്കു നയി​ച്ചേ​ക്കാം.

ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, സത്‌പേ​രി​നു കളങ്കം വരുത്തുന്ന ദൂഷണത്തെ ഖണ്ഡിക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നതു തെറ്റാ​ണോ? ഒരിക്ക​ലു​മല്ല. നിങ്ങളു​ടെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യോ നിങ്ങൾ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും ആദരി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന മറ്റുള്ള​വ​രെ​യോ കുറിച്ച്‌ ആളുകൾ അന്യാ​യ​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു എന്നിരി​ക്കട്ടെ. അതു നിങ്ങളെ രോഷാ​കു​ലർ ആക്കുക​യും അവർക്കു​വേണ്ടി വാദി​ക്കാൻ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ക​യി​ല്ലേ? “അനവധി സമ്പത്തി​ലും സൽകീർത്തി . . . നല്ലതു” എന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 22:1) ഒരു സന്ദർഭ​ത്തിൽ, ഈജി​പ്‌തി​ലെ അഹങ്കാ​രി​യായ ഫറവോ​നോ​ടു സർവശ​ക്ത​നായ ദൈവം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എന്റെ ശക്തി നിന്നെ കാണി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നും എന്റെ നാമം സർവ്വഭൂ​മി​യി​ലും പ്രസ്‌താ​വി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ന്നും ഞാൻ നിന്നെ നിർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” (പുറപ്പാ​ടു 9:16) തന്റെ സത്‌പേ​രി​നെ​യും കീർത്തി​യെ​യും പ്രതി ദൈവം അഭിമാ​നം കൊള്ളു​ക​യും അതു കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കാൻ ശുഷ്‌കാ​ന്തി കാട്ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. സത്‌പേരു കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ നമുക്കും തത്‌പരർ ആയിരി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. എന്നാൽ, പൊങ്ങ​ച്ച​മോ സ്വാർഥത കലർന്ന അഹങ്കാ​ര​മോ ആയിരി​ക്ക​രുത്‌ അതിന്റെ പിന്നിൽ.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 16:18.

ആരോ​ഗ്യാ​വ​ഹ​മായ ഏതൊരു ബന്ധത്തി​നും ആദരവ്‌ അനിവാ​ര്യ​മാണ്‌. സഹകാ​രി​ക​ളിൽ വിശ്വാ​സം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നതു നമ്മുടെ സാമൂ​ഹിക ജീവി​ത​ത്തെ​യും ബിസി​ന​സി​നെ​യും പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യി ബാധി​ക്കു​ന്നു. സമാന​മാ​യി, ഒരു സംയുക്ത സംരം​ഭ​ത്തി​ലോ ബിസി​നസ്‌ പങ്കാളി​ത്ത​ത്തി​ലോ ഏർപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കെ, ഒരു കക്ഷി തനിക്കോ മറ്റുള്ള​വർക്കോ ചീത്ത​പ്പേരു വരുത്തി​വെ​ക്കുന്ന എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യു​ന്നതു സകലതും തകിടം മറിയാൻ കാരണ​മാ​കും. ഏതൊരു ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തി​ച്ചേ​രാ​നും സത്‌പേരു നിലനിർത്തേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാണ്‌. ക്രിസ്‌തീയ സഭയി​ലുള്ള മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാർ “പുറ​മെ​യു​ള്ള​വ​രോ​ടു നല്ല സാക്ഷ്യം പ്രാപിച്ച”വർ ആയിരി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ഒരു കാരണം അതാണ്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:7) സത്‌പേരു സമ്പാദി​ക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹ​ത്തി​നു പ്രേരകം ആയിരി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ അഹങ്കാരം നിഴലി​ക്കുന്ന ആത്മപ്ര​ശം​സയല്ല, മറിച്ച്‌ യോഗ്യ​വും മാന്യ​വു​മായ രീതി​യിൽ ദൈവത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന വസ്‌തു​ത​യാണ്‌. എന്തുത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും, പുറ​മെ​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ മോശ​മായ സാക്ഷ്യം പ്രാപിച്ച ഒരു ശുശ്രൂ​ഷകൻ എത്രകണ്ടു വിശ്വ​സ​നീ​യൻ ആണെന്നു പറയാ​നാ​കും?

വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യ നേട്ടങ്ങ​ളിൽ അഭിമാ​നി​ക്കു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചോ? ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, കുട്ടികൾ പഠനത്തി​ലും മറ്റും ശോഭി​ക്കു​മ്പോൾ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു​ണ്ടാ​കുന്ന സന്തോ​ഷത്തെ കുറിച്ചു ചിന്തി​ക്കുക. അത്തര​മൊ​രു നേട്ടം സംതൃ​പ്‌തി പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യ​യി​ലെ സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ എഴുതവെ, അവരുടെ നേട്ടങ്ങ​ളിൽ താനും സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്ന​താ​യി പൗലൊസ്‌ എഴുതി: “സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സം ഏററവും വർദ്ധി​ച്ചും ആളാം​പ്രതി നിങ്ങൾക്കു എല്ലാവർക്കും അന്യോ​ന്യ​സ്‌നേഹം പെരു​കി​യും വരിക​യാൽ ഞങ്ങൾ യോഗ്യ​മാ​കും​വണ്ണം ദൈവ​ത്തി​ന്നു എപ്പോ​ഴും നിങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു സ്‌തോ​ത്രം ചെയ്‌വാൻ കടമ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു നിങ്ങൾ സഹിക്കുന്ന സകല ഉപദ്ര​വ​ങ്ങ​ളി​ലും കഷ്ടങ്ങളി​ലു​മുള്ള നിങ്ങളു​ടെ സഹിഷ്‌ണു​ത​യും വിശ്വാ​സ​വും നിമിത്തം ഞങ്ങൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സഭകളിൽ നിങ്ങ​ളെ​ച്ചൊ​ല്ലി പ്രശം​സി​ക്കു​ന്നു [“അഭിമാ​നം കൊള്ളു​ന്നു,” NW].” (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഞങ്ങൾ.) (2 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 1:3, 4) പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ നേട്ടങ്ങ​ളിൽ ആനന്ദി​ക്കുക തികച്ചും സ്വാഭാ​വി​ക​മാണ്‌. അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, അഹങ്കാ​ര​വും അഭിമാ​ന​വും ഏതെന്നു നിർണ​യി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌?

നമ്മുടെ സത്‌പേരു കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തും വിജയം നേടു​ന്ന​തും വിജയ​ത്തിൽ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തു​മൊ​ന്നും അനുചി​തമല്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, താൻ വലിയ​വ​നാ​ണെന്ന ഭാവവും ഡംഭും തന്നെ കുറി​ച്ചോ മറ്റുള്ള​വരെ കുറി​ച്ചോ പൊങ്ങ​ച്ച​മ​ടി​ക്കു​ന്ന​തും ദൈവം കുറ്റം വിധി​ക്കു​ന്നു. ആരെങ്കി​ലും, അഹങ്കാ​രം​കൊ​ണ്ടു ‘ചീർക്കുന്ന’തോ ‘ഭാവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു മീതെ ഭാവി​ച്ചു​യ​രുന്ന’തോ ദുഃഖ​കരം തന്നെ. യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ലും അവൻ നമുക്കു വേണ്ടി ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന സംഗതി​ക​ളി​ലും അല്ലാതെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു വമ്പു പറയത്ത​ക്ക​താ​യി അല്ലെങ്കിൽ പൊങ്ങ​ച്ച​മ​ടി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​താ​യി യാതൊ​ന്നും ഇല്ല. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 4:6, 7; റോമർ 12:3) യിരെ​മ്യാ പ്രവാ​ചകൻ നമുക്ക്‌ ഒരു ഉത്തമ തത്ത്വം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു: “പ്രശം​സി​ക്കു​ന്ന​വ​നോ: [“വമ്പു പറയു​ന്ന​വ​നോ,” NW] യഹോ​വ​യായ ഞാൻ ഭൂമി​യിൽ ദയയും ന്യായ​വും നീതി​യും പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു എന്നിങ്ങനെ എന്നെ ഗ്രഹി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തിൽ തന്നേ പ്രശം​സി​ക്കട്ടെ [“വമ്പു പറയട്ടെ,” NW].”—യിരെ​മ്യാ​വു 9:24.

[20-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“Pope Innocent X,” by Don Diego Rodríguez de Silva Velázquez

[കടപ്പാട്‌]

Scala/Art Resource, NY