സ്‌നേഹം​—ഒരു അമൂല്യ​ഗു​ണം

പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ പ്രവർത്ത​ന​ഫ​ല​മാ​യു​ണ്ടാ​കുന്ന ഒൻപതു ഗുണങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ദൈവ​പ്ര​ചോ​ദി​ത​മാ​യി പൗലോസ്‌ എഴുതി. (ഗലാ. 5:22, 23) ആകർഷ​ക​മായ ഈ ഗുണങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം​കൂ​ടെ ചേർത്ത്‌ പൗലോസ്‌ “ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഫലം” എന്നു വിളിച്ചു.a ഇതു ‘പുതിയ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ’ ഭാഗവു​മാണ്‌. (കൊലോ. 3:10) വേണ്ട പരിച​രണം കൊടു​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു മരം ഫലം തരുന്ന​തു​പോ​ലെ, ഒരാളു​ടെ ജീവി​ത​ത്തിൽ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാവ്‌ തടസ്സമി​ല്ലാ​തെ ഒഴുകു​മ്പോൾ ആ വ്യക്തി ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഫലം പ്രകട​മാ​ക്കും.—സങ്കീ. 1:1-3.

ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഫലത്തിന്റെ ഭാഗമാ​യി പൗലോസ്‌ പട്ടിക​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ആദ്യത്തെ ഗുണം സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌. അതിന്‌ എത്ര​ത്തോ​ളം മൂല്യ​മുണ്ട്‌? “സ്‌നേ​ഹ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നുമല്ല” എന്നാണു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞത്‌. (1 കൊരി. 13:2) ആകട്ടെ, എന്താണു സ്‌നേഹം? നമുക്ക്‌ അത്‌ എങ്ങനെ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാം? നമുക്കു സ്‌നേ​ഹ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ അനുദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ എങ്ങനെ കാണി​ക്കാം?

സ്‌നേ​ഹത്തെ വാക്കു​ക​ളിൽ നിർവ​ചി​ക്കുക അത്ര എളുപ്പമല്ല. എങ്കിലും സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള ഒരാൾ എങ്ങനെ ചിന്തി​ക്കു​മെ​ന്നും പെരു​മാ​റു​മെ​ന്നും ബൈബിൾ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, സ്‌നേഹം “ക്ഷമയും ദയയും ഉള്ളതാണ്‌” എന്നു നമ്മൾ വായി​ക്കു​ന്നു. അതു “സത്യത്തിൽ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു” എന്നും “അത്‌ എല്ലാം സഹിക്കു​ന്നു; എല്ലാം വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു; എല്ലാം പ്രത്യാ​ശി​ക്കു​ന്നു; എന്തു വന്നാലും പിടി​ച്ചു​നിൽക്കു​ന്നു” എന്നും ബൈബിൾ പറയുന്നു. മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു തോന്നുന്ന ആഴമായ പ്രിയ​വും ആത്മാർഥ​മായ താത്‌പ​ര്യ​വും അതിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള ഒരാൾ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ ഒരു സുഹൃ​ത്തു​മാ​യി​രി​ക്കും. അതേസ​മയം അസൂയ, അഹങ്കാരം, മാന്യ​ത​യി​ല്ലാത്ത പെരു​മാ​റ്റം, സ്വാർഥത, ക്ഷമിക്കാ​തെ നീരസം വെച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന സ്വഭാവം എന്നിവ​യെ​ല്ലാം സ്‌നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​യ്‌മ​യു​ടെ തെളി​വാണ്‌. എന്നാൽ ഹൃദയ​ശൂ​ന്യ​വും വില​കെ​ട്ട​തും ആയ അത്തരം ദുർഗു​ണ​ങ്ങൾപോ​ലെയല്ല സ്‌നേഹം. നമ്മൾ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന സ്‌നേഹം “സ്വാർഥ​ത​യോ​ടെ തൻകാ​ര്യം നോക്കു​ന്നില്ല.”—1 കൊരി. 13:4-8.

“ദൈവം സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌.” യഹോ​വ​യിൽ സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞു​നിൽക്കു​ന്നെന്നു പറയാം. (1 യോഹ. 4:8) യഹോ​വ​യു​ടെ ഓരോ സൃഷ്ടി​യി​ലും ഓരോ പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലും ആ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്‌പർശ​മുണ്ട്‌. നമുക്കു​വേണ്ടി കഷ്ടം സഹിച്ച്‌ മരിക്കാൻ യേശു​വി​നെ അയച്ചതാ​ണു മനുഷ്യ​കു​ടും​ബ​ത്തോട്‌ യഹോവ കാണിച്ച ഏറ്റവും വലിയ സ്‌നേഹം. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ എഴുതി: “തന്റെ ഏകജാ​ത​നി​ലൂ​ടെ നമുക്കു ജീവൻ ലഭിക്കാൻവേണ്ടി ദൈവം ആ മകനെ ലോക​ത്തേക്ക്‌ അയച്ചു. ഇതിലൂ​ടെ ദൈവ​ത്തി​നു നമ്മളോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം വെളി​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. നമ്മൾ ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​ട്ടല്ല, പകരം നമ്മളോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം കാരണ​മാ​ണു ദൈവം തന്റെ മകനെ നമ്മുടെ പാപങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു അനുര​ഞ്‌ജ​ന​ബ​ലി​യാ​യി അയച്ചത്‌. ഇതാണ്‌ യഥാർഥ​സ്‌നേഹം.” (1 യോഹ. 4:9, 10) ദൈവം ഈ വിധത്തിൽ സ്‌നേഹം കാണി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു നമുക്കു പാപങ്ങ​ളു​ടെ ക്ഷമ കിട്ടു​ന്നത്‌, ഒരു പ്രത്യാശ ലഭിച്ചത്‌, ജീവനി​ലേ​ക്കുള്ള വഴി തുറന്നത്‌.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഇഷ്ടം മനസ്സോ​ടെ നിറ​വേ​റ്റി​ക്കൊണ്ട്‌ യേശു​വും മനുഷ്യ​രോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം തെളി​യി​ച്ചു. പൗലോസ്‌ എഴുതി: “‘ഇതാ, അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാൻ ഞാൻ വന്നിരി​ക്കു​ന്നു’ എന്നു ക്രിസ്‌തു പറയുന്നു. . . . ആ ‘ഇഷ്ടത്താൽ’ യേശു​ക്രി​സ്‌തു ഒരിക്ക​ലാ​യിട്ട്‌ തന്റെ ശരീരം അർപ്പി​ക്കു​ക​യും അങ്ങനെ നമ്മളെ വിശു​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.” (എബ്രാ. 10:9, 10) ഇതി​ലേറെ സ്‌നേഹം കാണി​ക്കാൻ ഒരു മനുഷ്യ​നും സാധി​ക്കില്ല. യേശു പറഞ്ഞു: “സ്‌നേ​ഹി​തർക്കു​വേണ്ടി സ്വന്തം ജീവൻ കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ വലിയ സ്‌നേ​ഹ​മില്ല.” (യോഹ. 15:13) യഹോ​വ​യും യേശു​വും കാണിച്ച സ്‌നേഹം അനുക​രി​ക്കാൻ അപൂർണ​മ​നു​ഷ്യ​രായ നമുക്കു സാധി​ക്കു​മോ? സാധി​ക്കും! എങ്ങനെ​യെന്ന്‌ ഇപ്പോൾ നോക്കാം.

പൗലോസ്‌ ഇങ്ങനെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു: “പ്രിയ​മ​ക്ക​ളാ​യി ദൈവത്തെ അനുക​രി​ക്കുക. നമ്മളെ സ്‌നേ​ഹിച്ച്‌ . . . തന്നെത്തന്നെ ഏൽപ്പി​ച്ചു​കൊ​ടുത്ത ക്രിസ്‌തു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ നിങ്ങളും സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കുക.” (എഫെ. 5:1, 2) ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ മേഖല​ക​ളി​ലും ഈ ഗുണം പ്രകട​മാ​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മൾ ‘സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ക​യാണ്‌’ എന്നു പറയാം. വാക്കു​ക​ളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങു​ന്നതല്ല നമ്മുടെ സ്‌നേഹം, പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും നമ്മൾ അതു തെളി​യി​ക്കു​ന്നു. യോഹ​ന്നാൻ എഴുതി: “കുഞ്ഞു​ങ്ങളേ, വാക്കു​കൊ​ണ്ടും നാക്കു​കൊ​ണ്ടും അല്ല, പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലും സത്യത്തി​ലും ആണ്‌ നമ്മൾ പരസ്‌പരം സ്‌നേ​ഹി​ക്കേ​ണ്ടത്‌.” (1 യോഹ. 3:18) ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ദൈവ​ത്തോ​ടും അയൽക്കാ​രോ​ടും ഉള്ള ‘സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ,’ അയൽക്കാ​രോ​ടു ‘ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സന്തോ​ഷ​വാർത്ത’ അറിയി​ക്കാൻ നമുക്കു സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യും തോന്നും. (മത്താ. 24:14; ലൂക്കോ. 10:27) മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു ക്ഷമയും ദയയും കാണി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നമ്മൾ ‘സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ക​യാണ്‌.’ “യഹോവ നിങ്ങ​ളോട്‌ ഉദാര​മാ​യി ക്ഷമിച്ച​തു​പോ​ലെ നിങ്ങളും ക്ഷമിക്കുക” എന്നാണു ബൈബിൾ നമ്മളോ​ടു പറയു​ന്നത്‌.—കൊലോ. 3:13.

എന്നാൽ നമ്മൾ മറ്റുള്ള​വർക്ക്‌ ഉപദേ​ശ​മോ തിരു​ത്ത​ലോ കൊടു​ക്കു​ന്നത്‌ അവരോ​ടു സ്‌നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടല്ല എന്നും ഓർക്കണം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌ കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ നിറു​ത്താൻ അച്ഛനോ അമ്മയോ ആ കുഞ്ഞ്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടുന്ന ഏതു കാര്യ​വും നടത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തേ​ക്കാം. പക്ഷേ തന്റെ കുട്ടിയെ ശരിക്കും സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന ഒരു പിതാവ്‌ ആവശ്യം വരു​മ്പോൾ കണിശ​മാ​യി​ത്തന്നെ പെരു​മാ​റും. ദൈവം അങ്ങനെ​യാണ്‌. ദൈവം സ്‌നേ​ഹ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും “താൻ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു ശിക്ഷണം നൽകുന്നു.” (എബ്രാ. 12:6) നമ്മൾ ‘സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ’ ആവശ്യ​മായ സമയത്ത്‌ ഉചിത​മായ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കും. (സുഭാ. 3:11, 12) പക്ഷേ നമ്മളും പാപി​ക​ളാ​ണെന്ന കാര്യം മറക്കരുത്‌. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ സ്‌നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​തെ പ്രവർത്തി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു ചായ്‌വ്‌ നമുക്കുണ്ട്‌. സ്‌നേഹം കാണി​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ പല മേഖല​ക​ളി​ലും നമ്മളെ​ല്ലാം മെച്ച​പ്പെ​ടാ​നുണ്ട്‌ എന്നു വ്യക്തം. നമുക്ക്‌ അത്‌ എങ്ങനെ ചെയ്യാം? മൂന്നു വിധങ്ങൾ നോക്കാം.

ഒന്നാമ​താ​യി, ദൈവാ​ത്മാ​വി​നു​വേണ്ടി യാചി​ക്കുക. അതു നമ്മളിൽ സ്‌നേഹം ജനിപ്പി​ക്കും. യഹോവ ‘തന്നോടു ചോദി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നെ കൊടു​ക്കും’ എന്നു യേശു പറഞ്ഞു. (ലൂക്കോ. 11:13) നമ്മൾ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നു​വേണ്ടി പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ‘എപ്പോ​ഴും ദൈവാ​ത്മാ​വി​നെ അനുസ​രിച്ച്‌ നടക്കു​ക​യും’ ചെയ്‌താൽ നമുക്കു കൂടുതൽ സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ മറ്റുള്ള​വ​രോട്‌ ഇടപെ​ടാ​നാ​കും. (ഗലാ. 5:16) ചില ഉദാഹ​ര​ണങ്ങൾ നോക്കാം. നിങ്ങൾ ഒരു മൂപ്പനാ​ണെ​ങ്കിൽ, മറ്റുള്ള​വർക്കു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ദേ​ശങ്ങൾ കൊടു​ക്കു​മ്പോൾ അതു സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ചെയ്യാൻ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ സഹായ​ത്തി​നാ​യി യാചി​ക്കാ​നാ​കും. നിങ്ങൾ ഒരു മാതാ​വോ പിതാ​വോ ആണെങ്കിൽ കുട്ടി​കൾക്കു കോപ​ത്തോ​ടെ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കാ​നുള്ള സഹായ​ത്തി​നാ​യി പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നു​വേണ്ടി അപേക്ഷി​ക്കാം.

രണ്ടാമ​താ​യി, പ്രകോ​പ​ന​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോൾപ്പോ​ലും യേശു എങ്ങനെ​യാ​ണു സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ പെരു​മാ​റി​യ​തെന്നു ചിന്തി​ക്കുക. (1 പത്രോ. 2:21, 23) മറ്റുള്ളവർ നമ്മളെ മുഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ നമ്മൾ അനീതിക്ക്‌ ഇരയാ​കു​ക​യോ ചെയ്യു​മ്പോൾ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മാതൃ​ക​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തി​ക്കു​ന്നതു വളരെ​യ​ധി​കം പ്രയോ​ജനം ചെയ്യും. അത്തരം സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ, ‘യേശു​വാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയ്‌തേനേ’ എന്നു ചിന്തി​ക്കു​ന്നതു നല്ലതാണ്‌. എടുത്തു​ചാ​ടി ഒരു കാര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ഒരുവ​ട്ടം​കൂ​ടി ചിന്തി​ക്കാൻ ഇതു സഹായി​ക്കു​മെന്നു ലി എന്ന സഹോ​ദ​രി​യു​ടെ അനുഭവം തെളി​യി​ക്കു​ന്നു. സഹോ​ദരി പറയുന്നു: “ഒരിക്കൽ എന്റെ ഒരു സഹപ്ര​വർത്തക എന്നെക്കു​റി​ച്ചും എന്റെ ജോലി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും മോശ​മായ ചില അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ ഇ-മെയിൽ വഴി എന്റെ സഹപ്ര​വർത്ത​കർക്ക്‌ അയച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. എനിക്കാ​കെ വിഷമ​മാ​യി. പക്ഷേ, ‘ഇതു കൈകാ​ര്യം ചെയ്യുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ എനിക്ക്‌ എങ്ങനെ യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ക്കാം’ എന്നു ഞാൻ അപ്പോൾ ചിന്തിച്ചു. യേശു​വാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്തു ചെയ്‌തേനേ എന്നു ചിന്തി​ച്ചിട്ട്‌ ഈ പ്രശ്‌നം വിട്ടു​ക​ള​യാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ഞാൻ അതൊരു വലിയ വിഷയ​മാ​ക്കി​യില്ല. പിന്നീ​ടാണ്‌, ആ സ്‌ത്രീ ഗുരു​ത​ര​മായ ഒരു ആരോ​ഗ്യ​പ്ര​ശ്‌നം കാരണം കടുത്ത മാനസി​ക​ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നെന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞത്‌. അവർ ഒന്നും മനസ്സിൽവെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കില്ല അതു ചെയ്‌തത്‌ എന്നു ഞാൻ ഊഹിച്ചു. പ്രകോ​പ​ന​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോൾപ്പോ​ലും യേശു കാണിച്ച സ്‌നേ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തി​ച്ചത്‌ എന്റെ സഹപ്ര​വർത്ത​ക​യോ​ടു സ്‌നേഹം കാണി​ക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.” അതെ, യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ നമ്മൾ എപ്പോ​ഴും സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ പെരു​മാ​റും.

മൂന്നാ​മ​താ​യി, ആത്മത്യാ​ഗ​പ​ര​മായ സ്‌നേഹം നട്ടുവ​ളർത്തുക. സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കളെ തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കുന്ന അടയാ​ള​മാണ്‌ അത്‌. (യോഹ. 13:34, 35) ഇതിനാ​യി, യേശു​വി​നു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന “അതേ മനോ​ഭാ​വം” വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാൻ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ നമ്മളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന്‌ പോന്ന​പ്പോൾ യേശു നമുക്കു​വേണ്ടി ‘തനിക്കു​ള്ള​തെ​ല്ലാം ഉപേക്ഷി​ച്ചു.’ ‘മരണ​ത്തോ​ളം​പോ​ലും’ പോകാൻ യേശു തയ്യാറാ​യി. (ഫിലി. 2:5-8) യേശു​വി​ന്റെ ആത്മത്യാ​ഗ​സ്‌നേഹം അനുക​രി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മുടെ ചിന്തക​ളും വികാ​ര​ങ്ങ​ളും കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റേ​തു​പോ​ലെ​യാ​കും. നമ്മുടെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്കു പ്രാധാ​ന്യം കൊടു​ക്കാൻ നമുക്ക്‌ അപ്പോൾ തോന്നും. സ്‌നേഹം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടുള്ള മറ്റു ചില പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ ഏതെല്ലാ​മാണ്‌?

മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സ്‌നേഹം കാണി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ ധാരാ​ള​മാണ്‌. അതിൽ രണ്ടെണ്ണം നോക്കാം:

• ഒരു അന്താരാ​ഷ്‌ട്ര സഹോ​ദ​ര​കു​ടും​ബം: നമുക്കു പരസ്‌പരം സ്‌നേ​ഹ​മു​ള്ള​തു​കൊണ്ട്‌ ലോക​ത്തെ​വി​ടെ​യു​മുള്ള ഏതു സഭയിൽ പോയാ​ലും അവിടെ നമ്മളെ ഊഷ്‌മ​ള​മാ​യി സ്വാഗതം ചെയ്യാൻ നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​കും എന്നു നമുക്ക്‌ അറിയാം. ‘ലോകം മുഴു​വ​നു​മുള്ള സഹോ​ദ​ര​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ’ സ്‌നേഹം നുകരാ​നാ​കു​ന്നത്‌ എത്ര വലി​യൊ​രു അനു​ഗ്ര​ഹ​മാണ്‌! (1 പത്രോ. 5:9) ദൈവ​ജ​ന​ത്തിന്‌ ഇടയി​ല​ല്ലാ​തെ മറ്റ്‌ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും ഇത്തരം സ്‌നേഹം കാണാ​നാ​കു​മോ?

• സമാധാ​നം: ‘സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ എല്ലാവ​രു​മാ​യി ഒത്തു​പോ​യാൽ’ നമ്മളെ “ഒന്നിച്ചു​നി​റു​ത്തുന്ന സമാധാ​ന​ബന്ധം” നമ്മൾ അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യും. (എഫെ. 4:2, 3) നമ്മുടെ സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളി​ലും കൺ​വെൻ​ഷ​നു​ക​ളി​ലും നമ്മൾ ഈ സമാധാ​നം നേരിട്ട്‌ അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. ഭിന്നി​ച്ചു​നിൽക്കുന്ന ഇന്നത്തെ ലോക​ത്തിൽ ഇത്തരം സമാധാ​നം വേറെ​ങ്ങും കാണാ​നാ​കി​ല്ലെന്നു നിങ്ങളും സമ്മതി​ക്കി​ല്ലേ? (സങ്കീ. 119:165; യശ. 54:13) മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി സമാധാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കാൻ പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മൾ അവരെ വളരെ​യ​ധി​കം സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്നു തെളി​യി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അതു നമ്മുടെ സ്വർഗീ​യ​പി​താ​വി​നെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കും.—സങ്കീ. 133:1-3; മത്താ. 5:9.

“സ്‌നേഹം ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു” എന്നു പൗലോസ്‌ എഴുതി. (1 കൊരി. 8:1) സ്‌നേഹം എങ്ങനെ​യാ​ണു ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നത്‌? ചിലർ “സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സങ്കീർത്തനം” എന്നു വിളി​ക്കുന്ന, 1 കൊരി​ന്ത്യർ 13-ാം അധ്യാ​യ​ത്തിൽ ഇതു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. സ്‌നേഹം സ്വന്തം നേട്ട​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചല്ല മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ നേട്ട​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണു ചിന്തി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന്‌ അവിടെ പറയുന്നു. (1 കൊരി. 10:24; 13:5) കൂടാതെ, സ്‌നേഹം പരിഗ​ണ​ന​യും ക്ഷമയും ദയയും ഉള്ളതു​മാണ്‌. അതിനു മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തയു​മുണ്ട്‌. അത്തരം സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഫലമോ? കെട്ടു​റ​പ്പുള്ള കുടും​ബ​ങ്ങ​ളും ഐക്യ​മുള്ള സഭകളും!—കൊലോ. 3:14.

നമു​ക്കെ​ല്ലാ​വർക്കും ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌ ഏറ്റവും മൂല്യ​മു​ള്ളത്‌. നമ്മളെ ഏറ്റവും അധികം ബലപ്പെ​ടു​ത്തുന്ന സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌ അത്‌. എന്തു​കൊണ്ട്‌? കാരണം ആ സ്‌നേഹം നമ്മളെ ഒന്നിപ്പി​ക്കു​ന്നു. “തോ​ളോ​ടു​തോൾ ചേർന്ന്‌” സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ എല്ലാ പശ്ചാത്ത​ല​ങ്ങ​ളി​ലും വംശങ്ങ​ളി​ലും ഭാഷക​ളി​ലും ഉള്ള ആളുകളെ അതു സഹായി​ക്കു​ന്നു. (സെഫ. 3:9) ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഫലത്തിന്റെ ഭാഗമായ ഈ അമൂല്യ​ഗു​ണം ഓരോ ദിവസ​വും ജീവി​ത​ത്തിൽ പകർത്താൻ നമുക്ക്‌ ഉറച്ച തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാം.