उपदेशक

९ एउटा कामदारले आफ्नो सारा परिश्रमको फल के पाउँछ?+ १० मानिसलाई अलमल्याउन परमेश्‍वरले दिनुभएका सबै काम पनि मैले देखेँ। ११ उहाँले जे-जे बनाउनुभयो, ती सबै आ-आफ्नो समयमा सुन्दर* हुन्छन्‌।+ उहाँले मानिसको हृदयमा सधैँभरि बाँच्ने विचार पनि राखिदिनुभयो। तैपनि मानिसले साँचो परमेश्‍वरको काम पूर्ण रूपमा* कहिल्यै बुझ्न सक्दैन।

१२ रमाउनु र असल काम गर्नु नै मानिसले जीवनमा गर्न सक्ने सबैभन्दा उत्तम कुरा हो भन्‍ने निष्कर्षमा म पुगेँ।+ १३ साथै खानु, पिउनु र आफ्नो सबै परिश्रमबाट सन्तुष्टि लिनु नै परमेश्‍वरको वरदान हो।+

१४ साँचो परमेश्‍वरले बनाउनुभएका सबै कुरा सधैँका लागि रहन्छन्‌ भनेर पनि मैले बुझेको छु। तिनमा केही थपघट गर्न सकिँदैन। मानिसहरूले परमेश्‍वरको डर मानून्‌ भनेर उहाँले त्यसरी नै सबथोक बनाउनुभएको हो।+

१५ जे कुरा भइरहेका छन्‌, ती पहिल्यै भइसकेका थिए। अनि जे कुरा हुन लागेका छन्‌, ती पनि पहिल्यै भइसकेका थिए।+ तर मानिसहरू जुन कुराको पछि लागेका छन्‌,* साँचो परमेश्‍वर ती पूरा गर्नुहुन्छ।

१६ संसारमा* न्यायलाई दुष्टताले र असल कामलाई* खराब कामले दबाएको पनि मैले देखेँ।+ १७ त्यसैले मैले मनमनै यसो भनेँ: “साँचो परमेश्‍वरले धर्मी र दुष्ट दुवैको इन्साफ गर्नुहुनेछ।+ किनकि सबै कुराको लागि उचित समय छ।”

१८ साँचो परमेश्‍वरले मानिसहरूलाई जाँच्नुहुनेछ भनेर पनि मैले मनमनै भनेँ। त्यसपछि तिनीहरू र जनावरहरूबीच केही भिन्‍नता छैन भनेर तिनीहरूले बुझ्नेछन्‌। १९ किनकि आखिरमा मानिस र जनावर दुवैले एउटै नतिजा भोग्नुपर्छ।+ जनावर मरेझैँ मानिस पनि मर्छ। तिनीहरू सबैमा जीवनको सास हुन्छ।+ त्यसैले मानिस जनावरभन्दा श्रेष्ठ छैन। सबै कुरा व्यर्थ छ। २० तिनीहरू सबै एउटै ठाउँमा जान्छन्‌।+ तिनीहरू माटैबाट आएका हुन्‌+ र माटैमा फिर्ता जानेछन्‌।+ २१ मानिसको सास मास्तिर अनि जनावरको सास तल्तिर जान्छ भनेर कसले बताउन सक्छ?+ २२ आफ्नो काममा रमाउनुभन्दा उत्तम कुरा मानिसको लागि अरू केही छैन भनी मैले देखेँ।+ किनकि त्यो नै उसको इनाम* हो। ऊ मरिसकेपछि के हुन्छ, कसैले उसलाई देखाउन सक्दैन।+