22 Nu geschiedde het terwijl I̱sraël in dat land verblijf hield,+ dat Ru̱ben eens bij Bi̱lha, de bijvrouw van zijn vader, ging liggen, en I̱sraël kreeg het te horen.+

De zonen van Ja̱kob dan werden twaalf [in getal]. 

22 Vervolgens zei Ru̱ben tot hen: „Vergiet geen bloed.+ Gooit hem in deze waterput, die in de wildernis is, en slaat niet gewelddadig de hand aan hem.”+ Zijn bedoeling was hem uit hun hand te bevrijden, om hem naar zijn vader terug te brengen.

3 Ru̱ben, gij zijt mijn eerstgeborene,+ mijn kracht en het begin van mijn voortplantingsvermogen,+ de uitnemendheid van waardigheid en de uitnemendheid van sterkte. 

14 Dit zijn de hoofden van het huis van hun vaderen: De zonen van Ru̱ben, I̱sraëls eerstgeborene,+ waren Ha̱noch en Pa̱llu, He̱zron en Ka̱rmi.+ Dit zijn de families van Ru̱ben.+

5 En de zonen van Ru̱ben,+ de eerstgeborene van I̱sraël — want hij was de eerstgeborene;+ maar omdat hij de legerstede van zijn vader had ontwijd,+ werd zijn eerstgeboorterecht gegeven aan de zonen van Jo̱zef,+ de zoon van I̱sraël, zodat hij niet in het geslachtsregister ingeschreven mocht worden voor het eerstgeboorterecht.