14 Toen gevoelde Jehovah spijt over het kwaad dat hij gezegd had zijn volk te zullen aandoen.+

16 En de engel+ bleef zijn hand uitgestoken houden naar Jeru̱zalem, om het in het verderf te storten; en Jehovah kreeg spijt+ over de rampspoed, en hij zei daarom tot de engel die onder het volk verderf stichtte: „Het is genoeg! Laat nu uw hand zakken.” En Jehovah’s engel zelf bevond zich toen dicht bij de dorsvloer van Ara̱u̱na,+ de Jebusiet.+