Hedendaagse gezinsverhoudingen
Op één bladzijde van The New York Times stonden onlangs twee artikelen over het gezin. Een daarvan, getiteld „Kindermoord in China”, verwijst naar „berichten in Chinese dagbladen” over baby’s die, als het meisjes zijn, worden vermoord en over de mishandeling van hun moeders. Het artikel zegt dat nu de overheid een beleid voert dat erop is gericht de bevolkingsaanwas af te remmen, „grote aantallen meisjes zijn afgeslacht, verdronken of aan hun lot overgelaten zodat ze stierven, en een groot aantal vrouwen op grove wijze is mishandeld”.
Het andere artikel, getiteld „Het onderhouden van ouders”, voert bezwaren aan tegen een Amerikaans regeringsplan om de kosten van sociale en medische programma’s te drukken door te eisen dat in sommige gevallen „volwassen gezinsleden andere volwassenen in de familie onderhouden”. Eén argument tegen het plan is, dat „kinderen hun ouders niet uitkiezen en er evenmin om vragen geboren te worden. Zij gaan geen contract aan om te voorzien in een quid pro quo [wederkerige] verzorging”. Mensen hebben de zorg voor hun eigen pensionering en oude dag, zegt het artikel, en men moet hen niet ’opschepen’ met de zorg voor hun bejaarde ouders.
Hoewel journalisten er verschillende ideeën over menselijke betrekkingen op na kunnen houden, kan men zich afvragen of er nog andere redenen bestaan voor het mishandelen van meisjes en hun moeders en de verwaarlozing van bejaarde ouders. Ja, tot op zekere hoogte vinden deze dingen tegenwoordig plaats omdat mensen „zichzelf liefhebben” en „geen natuurlijke genegenheid” hebben, zoals de bijbel heeft voorzegd. Zulke ontwikkelingen vormen een verder bewijs dat de dagen waarin wij leven, inderdaad de „laatste dagen” zijn. — 2 Tim. 3:1-3.