Jonge mensen vragen . . .

Waarom moet ik dankbaar zijn?

’DE WERELD is verplicht voor me te zorgen’, kan men een van de figuren in Walt Disney’s Pinocchio horen verkondigen. En dat schijnt de levensfilosofie te zijn die veel jonge mensen er thans op na houden. Zij vinden niet dat zij iemand dankbaarheid verschuldigd zijn — hun ouders niet, de maatschappij niet en zelfs God niet.

In Frankrijk toonde een enquête onder jonge mensen tussen de 16 en 22 aan dat de meerderheid van hen de vrijheid om te leven zoals zij willen, verre verkiest boven „meer respect voor gezin, land of religie”. Hoe denk jij over zulke zaken?

Je achtergrond en je toekomstverwachtingen geven je misschien ook niet zulke voor de hand liggende redenen om dankbaar te zijn voor je levenslot. Misschien ben je een van de miljoenen jongeren die zijn grootgebracht in een eenoudergezin, of zelfs zonder ouders. Misschien heb je op school onderwijs gehad van onverschillige leraren. Van school gekomen begon je misschien je loopbaan zonder baan. Geen wonder dat in deze gevoelloze wereld sommige jonge mensen alleen maar kunnen constateren dat niemand hen wil hebben, dat niemand van hen houdt, dat niemand hen heeft onderwezen en dat niemand werk voor hen heeft. Het is begrijpelijk dat zij vragen: Waar moet ik dankbaar voor zijn?

Ondankbaar jegens ouders

Ondankbaarheid jegens ouders is niets nieuws. In de zeventiende eeuw legde Shakespeare koning Lear in de mond: „Hoe grievender dan slangebeten is het een ondankbaar kind te hebben!”

In alle redelijkheid moet worden toegegeven dat als veel jongeren tegenwoordig ’ondankbare’ kinderen zijn, de fout vaak bij de ouders ligt. Een wijze man heeft lang geleden opgeschreven: „Indien men zijn knecht van jongs af verwent, zal hij in zijn latere leven zelfs een ondankbare worden.” — Spreuken 29:21.

Dit is met veel verwende kinderen gebeurd. Zij zijn opgegroeid tot tieners en jonge volwassenen die van mening zijn dat ’de wereld verplicht is voor hen te zorgen’, maar dat zij niemand iets verschuldigd zijn.

Waarom moet je je ouders dankbaar zijn?

Gelukkig verwennen niet alle ouders hun kinderen en groeien niet alle kinderen tot ’ondankbare’ personen op. Als jij in een gezin met twee ouders bent grootgebracht, moet je dankbaar zijn. Natuurlijk bestaan er geen volmaakte ouders. Maar dat is geen reden om ondankbaar te zijn voor wat zij voor jou hebben gedaan. Wat je hun sinds je geboorte hebt gekost aan tijd en geld, valt niet te becijferen. Hierop antwoord je misschien dat je er niet om hebt gevraagd geboren te worden. Dat is waar, maar je bestaat nu eenmaal en iemand heeft vele jaren de zorg voor jou op zich moeten nemen. Duizenden kinderen worden door hun ouders in de steek gelaten en niet allen worden geadopteerd. Je ouders hebben je uit liefde onder hun hoede gehouden en hebben je zo goed zij konden grootgebracht. Ben je hun geen dankbaarheid verschuldigd?

Zelfs indien je door pleegouders werd grootgebracht, dien je hun dankbaar te zijn, vooral omdat zij er niet verantwoordelijk voor zijn dat je tot bestaan kwam. Wellicht hebben zij veel geld betaald voor het recht om je op te voeden. Afhankelijk van waar je woont, kan ook de staat hun hebben betaald voor jouw opvoeding. Hoe dan ook, je bent hun dankbaarheid verschuldigd, want met geld wordt geen liefde en aandacht gekocht.

Wellicht ben je grootgebracht in een eenoudergezin. Een jonge vrouw die nu in Italië woont, kijkt terug op de houding die zij als jongere had tegenover haar moeder die haar alleen heeft opgevoed. Zij schrijft: „Jongeren schijnen te denken dat hun ouders volmaakt moeten zijn. Ik moet toegeven dat ik ook zo dacht toen ik jonger was. Later pas besefte ik dat er geen enkele rechtvaardiging bestond dat ik haar niet het verschuldigde respect betoonde. Het heeft mij geweldig geholpen dat ik mij afvroeg: Is Ma een slecht persoon? Nee, ik was ervan overtuigd dat zij echt een goed mens was. Zij deed altijd naar beste inzicht wat zij kon doen. Maar zij is onvolmaakt, zoals ik onvolmaakt ben. En dus had ik veel spijt van de gedachteloze manier waarop ik had gehandeld voordat ik dat goed zag.”

Anderen verdienen je dankbaarheid

Hoeveel jongeren hebben op een beslissend moment in hun leven hulp en leiding ontvangen van iemand die hun niets verschuldigd was? Het kan een vriend van het gezin zijn geweest, een leraar op school, of een man of een vrouw in de christelijke gemeente.

Een oude spreuk zegt: „Een woord te rechter tijd — o hoe goed is het!” (Spreuken 15:23) Goede raad, op de juiste tijd gegeven, kan catastrofale consequenties afwenden (1 Samuël 25:33). De bijbel laat zien dat wijze, ervaren vrouwen aan jonge vrouwen waardevolle leiding kunnen geven (Titus 2:3-5). Vooral ouderlingen in een christelijke gemeente kunnen jonge mensen helpen strikken en valkuilen te mijden en voortreffelijke doeleinden in het leven na te streven. (Zie 2 Timótheüs 2:20-22.) Ja, een woord van advies kan een keerpunt in het leven van een jongere zijn. Herinner jij je zo’n situatie dat je van dergelijke raad voordeel hebt getrokken? Heb je er ook aan gedacht dankbaar te zijn?

Lydie, een jonge christelijke vrouw in Frankrijk, herinnert zich een crisis te hebben doorgemaakt toen zij 16 was. Na haar doop als getuige van Jehovah liet zij zich volledig in beslag nemen door haar schoolstudie, en bekoelde haar interesse voor christelijke activiteiten en vergaderingen. Op een dag maakte zij kalm bekend dat zij niet langer aan de vergaderingen en het predikingswerk van de Getuigen wilde deelnemen. Haar ouders spraken vriendelijk maar ferm met haar. Toen vroegen drie ouderlingen van de gemeente een gesprek met haar. Zij verwachtte dat zij haar zouden ’verdrinken in bijbelteksten die bewezen dat zij moest prediken’. In plaats daarvan luisterden zij naar haar grieven, toonden vriendelijk begrip en boden haar broederlijke hulp aan. Zij schrijft: „Wat een verrassing! Ik had totaal geen verweer tegen hun vriendelijke houding. Dank zij hun liefdevolle hulp kwam ik tot bezinning.” Lydie is nu in de christelijke volle-tijddienst.

Dankbaar jegens God

Zonder twijfel is de ergste vorm van ondankbaarheid die in onze tijd door veel jongeren aan de dag wordt gelegd, ondankbaarheid jegens God. De meesten van hen stellen materiële dingen boven God.

Gelukkig zijn er vele jonge mensen in de hele wereld die wel beseffen hoeveel zij aan God te danken hebben. De jonge Michel leeft met zijn moeder in een afgelegen stadje op het Franse eiland Corsica. Toen een Ontwaakt!-correspondent hem vroeg op te schrijven welke redenen hij kon bedenken om God dankbaar te zijn, zette hij er 24 onder elkaar. Hij begon met de gave van het leven en de dingen die nodig zijn om het leven in stand te houden en ervan te genieten. Vervolgens, na te hebben nagedacht, schreef hij de geestelijke zegeningen op die hij geniet — een gelovige moeder en geestelijke broeders die bereid zijn lange afstanden af te leggen om hen beiden te helpen.

Zoals Michel zijn er duizenden jongeren die dankbaarheid voelen jegens „de levende God” die „allen leven en adem en alle dingen geeft” (Handelingen 14:15-17; 17:24-28). Voor hen is de ondankbaarheid van hun leeftijdgenoten een bewijs te meer dat wij in „de laatste dagen” van het tegenwoordige samenstel van dingen leven. De apostel Paulus schreef: „Onthoud het volgende goed: wanneer de laatste dagen van deze wereld aanbreken, komen er zware tijden. De mensen zullen egoïstisch zijn en op geld belust, verwaand en hoogmoedig, anderen beledigen en hun ouders de gehoorzaamheid weigeren; ze zullen ondankbaar zijn.” — 2 Timótheüs 3:1, 2, Groot Nieuws Bijbel.

Honderdduizenden jonge getuigen van Jehovah zien uit naar een schitterende toekomst in een nu nabije rechtvaardige „nieuwe aarde” (2 Petrus 3:9, 13). Velen van hen tonen ondertussen hun dankbaarheid door er zoveel mogelijk tijd aan te spenderen anderen over deze grootse hoop te vertellen. En zelfs als hun familie hun geloof niet deelt, genieten zij de warmte van een wereldwijde geestelijke familie van broeders. — Markus 10:29, 30.

Of je nu denkt aan je ouders, je leraren, ervaren vrienden die je raad hebben gegeven, of bovenal Jehovah, „de God die hoop geeft”, sta erbij stil hoeveel redenen je hebt om ’je dankbaar te betonen’. — Romeinen 15:13; Kolossenzen 3:15.

[Inzet op blz. 20]

„Het heeft mij geweldig geholpen dat ik mij afvroeg: Is Ma een slecht persoon? Nee, ik was ervan overtuigd dat zij echt een goed mens was”

[Illustratie op blz. 21]

Ook kinderen kunnen op eenvoudige manieren dankbaarheid tonen