Districtsvergaderingen van 1949 in Duitsland
„IS HET Bolsjewisme beter dan andere stelsels? Geloven de Communisten dat datgene waarmede Hitler is begonnen, door hen moet worden voltooid? Wij vrezen de Communisten even weinig als wij de Nazi’s hebben gevreesd!” Met deze luidklinkende woorden werd door de woordvoerder der getuigen van Jehova die in Berlijn waren bijeengekomen, de uitdaging van de Rode marionetten der Oostzone beantwoord. Aan deze paar woorden is zeer veel voorafgegaan. Zij brengen de twaalf lange jaren weer in gedachten gedurende welke duizenden getuigen van Jehova in Duitsland in Hitlers Nazi-concentratiekampen werden geslagen, gemarteld en gedood. Duidelijker gezegd: 10.000 werden in deze duivelse gevangenishokken geworpen, 2.000 stierven aldaar, van 2.000 anderen bleven lichamelijke wrakken over, terwijl er 6.000 in 1945 uit te voorschijn kwamen en weer onbelemmerd met het prediken van Jehova’s koninkrijk begonnen. Hitler stelde zich ten doel Jehova’s getuigen uit te roeien, maar in plaats daarvan werden Hitler en zijn gezelschap uitgeroeid, en thans, vier jaar later, zijn de 6.000 actieve getuigen van Jehova tot een menigte van 43.828 personen aangegroeid! Hoe erbarmelijk is Hitler, de Katholieke dictator, te kort geschoten! En trachten de Rode totalitairen nu te voleindigen wat de Bruinhemden niet konden voltooien? Indien dit zo is, dan is hun thans ronduit gezegd, dat de moedige getuigen van Jehova in Duitsland hen even weinig vrezen als zij de Nazi’s hebben gevreesd.
Deze dramatische verklaringen waren te horen tijdens de districtsvergadering voor Jehova’s getuigen van de Oostzone van Duitsland die van 29-31 juli werd gehouden. Deze vergadering was slechts één van de vier districtsvergaderingen. Voor de getuigen in de Franse zone en de zone der Verenigde Staten werd van 12-14 augustus een vergadering in München gehouden. In de Britse zone werden twee vergaderingen gehouden, één in Hannover, van 22-24 juli, en de andere in Düsseldorf, van 5-7 augustus. De onderstaande tabel vermeldt enige belangwekkende cijfers voor de vier vergaderingen.
Stad der Aanwezige Bezoekers Gedoopt
vergadering getuigen Openbare lezing
Hannover 6.300 8.326 361
Berlijn 17.232 33.657 1.055
Düsseldorf 6.524 10.908 460
München 9.340 10.510 610
TOTAAL 39.396 63.401 2.486
Doch nu terug naar Berlijn om te kijken welke pogingen door de Communisten in het werk werden gesteld om te verhinderen dat daar een districtsvergadering zou worden gehouden. In de Britse sector van Berlijn ligt de prachtige „Waldbühne” (openluchttheater) en daar zou de districtsvergadering worden gehouden. De toestanden in de Russische zone maakten het houden van een grote vergadering aldaar onmogelijk en de nabijheid van de Russische autoriteiten maakten het noodzakelijk al de nodige regelingen zo geruisloos mogelijk te treffen. Hadden boosaardige handelingen die op aansporing van de Bolsjewistische SED (Socialistische Verenigde Partij van Duitsland) waren verricht, er niet toe geleid dat er in sommige gedeelten van de Oostzone inbreuk was gemaakt op de vrijheid van aanbidding? Op het laatste ogenblik was bijvoorbeeld een zonevergadering te Döbeln, in Saksen, verboden en een aantal getuigen raakten in bloedige gevechten gewond. Het gevolg hiervan was dat in Bautzen en omgeving en ook in de landstreek Saksen een uitgebreid verbod op het werk kwam. Nog erger was het geval van een zieke oorlogsgewonde die krankzinnig werd toen hij tot dwangarbeid in een steengroeve werd gedwongen, en op beestachtige wijze zijn vrouw vermoordde, gedurende welke daad hij herhaaldelijk de naam Jehova mompelde. De SED greep dit voorval aan als een voorwendsel om smaad te werpen op de organisatie der getuigen van Jehova, door in het openbaar te vertellen dat zij een „moordorganisatie” vormden.
Doordat de getuigen de voorbereidende maatregelen met grote omzichtigheid hadden genomen, was het hun gelukt acht extra-treinen te verkrijgen die uit verschillende delen van de Oostzone naar de vergadering zouden komen. Alle regelingen waren op juiste wijze getroffen en het bedrag van meer dan 100.000 DM voor plaatskaarten voor ongeveer 8.000 personen was betaald. Toen, slechts een paar uren voor vertrektijd, werden al deze extra-treinen afgelast. Het werktuig dat werd gebruikt om de tegenorder te geven dat de treinen niet mochten vertrekken, was de Heer Kreikemeyer, directeur-generaal van de Oostduitse Spoorwegen, een man die in West-Duitsland reeds in een kwade reuk staat wegens het aandeel dat hij heeft gehad in verband met de blokkade van Berlijn.
Doch de samenzwering om de vergadering in Berlijn te verhinderen, ging verder dan alleen maar het afgelasten van extra-treinen. De spoorwegmaatschappij weigerde het geld voor de kaartjes terug te betalen voordat er veertien dagen waren verstreken. Waarom? Het was het geniepige middel dat werd gebruikt om velen te verhinderen op de vergadering aanwezig te zijn. Duizenden van de getuigen kwamen naar de stations om in de extra-treinen te stappen, doch vernamen daar slechts dat de treinen waren afgelast. De plaatsbewijzen voor die treinen waren waardeloos, en doordat het geld niet onmiddellijk werd terugbetaald, konden velen van de getuigen onmogelijk kaartjes voor de normale treinen kopen.
Doch de Russen en hun Duitse helpers van de politie lieten het niet daarbij. Woedend doordat de getuigen het onverschrokken hadden gewaagd dit jaar in Berlijn weer een grote vergadering te houden, zetten zij alle hoofdwegen naar Berlijn af en onderzochten alle auto’s, bussen en vrachtwagens, op zoek naar mensen die naar de vergadering gingen. Aldus kwamen zij aan de namen van Jehova’s getuigen, de eigenaars van de wagens en de ambtenaren die de reispapieren hadden verstrekt. Kort voordat de vergadering begon, drongen de berichten van de verscheidene hinderpalen die de reizende congresgangers in de weg werden gelegd, tot Berlijn door, en de ongerustheid over hetgeen zou kunnen geschieden, was groot.
Toen de districtsvergadering begon, was echter meer dan twee derde gedeelte van de zitplaatsen bezet en op de avond van de eerste dag waren er ten minste 16.000 bezoekers, terwijl dit getal op zaterdag de 17.000 overschreed. Jehova had voor zijn verbondsvolk in Duitsland nogmaals een wonder tot stand gebracht. De ijver van deze zozeer vervolgde broeders en zusters was voor hen de stuwende kracht om de vele kwellingen en vervolgingen, zoals ondervragingen, aanhoudingen van auto’s en zelfs arrestaties die uren of een dag duurden, te overwinnen. Ongetwijfeld zouden er nog duizenden meer naar de vergadering zijn gekomen, indien de Communistische marionetten er zich niet mee hadden bemoeid, doch het hoge bezoekersaantal toont aan, dat de poging om de vergadering in duigen te doen vallen, geen succes heeft gehad. Bovendien hadden de boze plannen en handelingen van deze vijanden alleen maar een geweldig getuigenis tegen hen tot gevolg.
UITGEBREIDE OPENBARE BEKENDHEID
Toen de sprekers op de vergadering deze punten in hun lezingen lieten uitkomen, werden degenen die de leiding van de vergadering hadden, snel aangeklampt door verslaggevers, die de feiten wilden weten. De ontdekking dat er in de Oostzone zulke dictatoriale maatregelen werden toegepast, was natuurlijk juist datgene waarover de Westerse pers ingelicht wenste te worden en wat zij wilde publiceren. De pers was niet uitgenodigd aanwezig te zijn, maar er waren er velen van hen en op de meest sensationele wijze stelden zij berichten op over de kinderachtige pogingen van de Communisten om de getuigen onderweg naar Berlijn tegen te houden. Door lange artikelen op de voorpagina’s van verscheidene nieuwsbladen werden Jehova’s getuigen in het openbaar voor het voetlicht geplaatst, en de Westduitse politieke tegenstanders van de Communisten gaven natuurlijk luid uitdrukking aan hun misnoegen en verontwaardiging. Doordat zij aldus op politiek gebied munt sloegen uit de toestand, brachten zij echter tevens de feiten over de grote vergadering van de getuigen aan het licht en vooral over de openbare lezing brachten zij een verslag uit als nooit te voren. Op zaterdagavond las de dienaar van het Bijkantoor van het Wachttoren Genootschap in Duitsland, Erich Frost, de volgende resolutie aan de duizenden vergaderden voor:
RESOLUTIE
Achttienduizend getuigen van Jehova uit alle streken van de Oostelijke bezettingszone van Duitsland zijn in de „Waldbühne” van Berlijn bijeengekomen om de naam van Jehova, hun God, te verheerlijken en hem te loven. Als één man verheffen zij hun stem om de vrijheid van aanbidding en de vrije uitoefening van religie, die door God wordt gewild en door de onvervreemdbare rechten van de vrije mensheid wordt gewaarborgd en in alle op vrijheid gebaseerde grondwetten van democratische regeringen is verankerd, te eisen en te verdedigen.
Zij protesteren tegen de verbodsbepalingen en beperkingen die hun in Saksen in verband met hun dienst der aanbidding van God zijn opgelegd en tegen de inbeslagname van zalen die daarvoor werden gebruikt, welke maatregelen ondemocratisch en tegen de grondwet zijn;
Zij protesteren tegen de ongemanierde, gewelddadige ontbinding van hun diensten door middel van onwettige acties van de politie, zoals deze in het district Bautzen geschieden;
Zij protesteren tegen de religieuze en politieke ophitserij welke is ingezet door onverdraagzame, fanatieke tegenstanders die niet aarzelen het spoor te volgen van een vroegere modderspuitende pers, naar het voorbeeld van een „Stormer” en een „zwart Korps” [vroegere ongematigde Nazi-geschriften], en een Christelijke organisatie van rechtschapen gelovige mannen en vrouwen een „moordorganisatie” te noemen en hen buiten de wet te stellen, alleen omdat een zekere persoon die verkeerdelijk een getuige Jehova’s wordt genoemd, zijn vrouw op afschuwelijke wijze heeft vermoord toen hij ten gevolge van een ernstige in de oorlog opgelopen kwetsuur krankzinnig was geworden;
Zij protesteren er tegen, deze persoon, wegens de woorden die hij in zijn krankzinnigheid na de misdaad heeft gesproken, een getuige Jehova’s te noemen, omdat deze woorden weliswaar bewijzen dat hij krankzinnig was, maar niet dat hij een getuige van Jehova was;
Zij protesteren er tegen, dat dit onzalige voorval wordt aangehaald om onschuldige en oprechte Christenen in het openbaar te schande te maken en hen er van te beschuldigen dat zij voor het gebeurde verantwoordelijk zijn, terwijl het in werkelijkheid niets meer is dan een voortvloeisel uit de noodlottige oorlog van Hitler, waaraan Jehova’s getuigen part noch deel hebben gehad, doch waaraan hun religieuze vijanden hun zegeningen hebben geschonken;
Zij protesteren er met grote nadruk tegen, op moedwillige lasterlijke wijze oorlogsophitsers en vijanden van de vrede te worden genoemd, en zij vestigen er de aandacht op dat zij de enige organisatie van vredelievende mensen zijn waarvan bijna 100 percent van het ledental elke vorm van krijgsdienst heeft geweigerd;
Zij protesteren met grote nadruk tegen de ongegronde, tegen alle vrijheid indruisende, eigenmachtige maatregelen van de directie der spoorwegen van de Oostzone, onder leiding van haar directeur-generaal Kreikemeyer, door welke maatschappij de lang-beloofde en reeds geheel betaalde extra-treinen voor Jehova’s getuigen kort voor de vastgestelde vertrektijd werden afgelast; deze contractbreuk van de zijde van het bestuur der spoorwegen heeft het duizenden getuigen Jehova’s onmogelijk gemaakt aan de districtsvergadering van Berlijn deel te nemen;
Jehova’s getuigen hebben hun leven veil voor de vrede en zullen, zoals in Gods wet wordt bepaald, neutraal blijven ten aanzien van alle politieke en internationale geschillen dezer wereld, waarvan volgens Jezus’ woorden Gods koninkrijk geen deel uitmaakt. In elk land waar Jehova’s getuigen burgerrechten hebben, geven zij de staat gewillig wat de staat toebehoort, doch zij weigeren zeer beslist de staat te geven wat God toebehoort. Jehova’s getuigen zullen zich onder geen enkele omstandigheid, zelfs niet onder de dwang van dictatoriale maatregelen, in het wereldgeschil tussen Oost en West mengen. Wij ondersteunen niet het ene wereldblok tegen het andere, omdat wij daardoor de goddelijke beginselen van vrede en eenheid zouden verloochenen en Gods wet zouden schenden. Wij zijn en blijven volledig onderworpen aan Jehova en Christus Jezus, de Koning van de nieuwe wereld, en maken alle mensen van goede wil bekend dat zonder erkenning van God en zijn leiding geen wederopbouw mogelijk is, zoals in Psalm 127:1 staat vermeld: „Zo de HERE het huis niet bouwt, te vergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan; zo de HERE de stad niet bewaart, te vergeefs waakt de wachter.”
Wij leggen ook deze zaak vol vertrouwen in de handen van Jehova, de hoogste Rechter, voor wie een ieder voor zijn daden verantwoordelijk is.
Hem alleen hebben wij de hulp en bevrijding na een 12-jarige strijd van leugen en schrikbewind tegen waarheid en gerechtigheid te danken, en wij twijfelen er geen moment aan dat hij ten aanzien van ons nog eens en altijd zijn woord en profetie in vervulling zal doen gaan: „Alleenlijk zult gij het met uw ogen aanschouwen; en gij zult de vergelding der goddelozen zien.” — Psalm 91:8.
Alle ordelievende autoriteiten dragen de verantwoordelijkheid de vrijheid van religie en geloof en de vrijheid van aanbidding volgens een iegelijks geweten, te beschermen en te waarborgen. Beperkingen op dit gebied zijn zowel met de democratische beginselen als met de fundamentele rechten van allen, namelijk vrijheid, waarheid en gerechtigheid in strijd. Hij die inbreuk maakt op deze beginselen, maakt zich tot een vijand van de Heer en van alle eerlijke, rechtgeaarde en vredelievende mensen, en zal de verantwoordelijkheid er voor moeten dragen.
Wat er ook gebeuren mag, opnieuw zweren wij onze grote God en eeuwige Koning trouw tot in de dood. Wij zullen niet ophouden het blijde nieuws van het koninkrijk des Heren te prediken, zoals hij heeft bevolen. Wij zijn heftig gekant tegen alle pogingen om ons in deze aanbidding te dwarsbomen door middel van verbodsbepalingen, verordeningen en onwettige maatregelen, omdat ’wij Gode meer gehoorzaam moeten zijn dan de mensen!’
JEHOVA’S GETUIGEN
Berlijn, 30 juli 1949
Deze resolutie werd dezelfde avond over het Amerikaanse radiostation RIAS in Berlijn uitgezonden en bereikte blijkbaar Amerika, want tegen de middag van de volgende dag, zondag, waren in de „Waldbühne” tientallen verslaggevers en ook auto’s van „Funk und Bild” (uitzending en film) aanwezig, en er werd uitdrukkelijk te kennen gegeven dat New York hun via München de opdracht had gegeven, voor de pers foto’s van de openbare vergadering te maken. Het was een prachtige dag. Het enthousiasme van de getuigen kende geen grenzen. Door het bezoekersaantal van meer dan 33.000 mensen waren niet alleen alle zitplaatsen bezet, maar ook in de loop tussen de zitplaatsen, de toegangen en zelfs in de omliggende bossen waren mensen. De duizenden toehoorders zaten of stonden aandachtig naar de lezing „Het is later dan u denkt!” te luisteren. (De programma’s van de districtsvergaderingen in Duitsland waren hetzelfde als in andere delen der aarde.) Gedurende de lezing deed zich geen enkele stoornis voor. Terloops zij opgemerkt dat de resolutie van de vorige avond naar alle hoge regeringsambtenaren en andere autoriteiten van alle vier zones van Duitsland werd gezonden.
Gedurende de daaropvolgende dagen was er bijna geen enkele Berlijnse krant die niet over de vergadering schreef en speciaal de nadruk legde op het achterbakse gedrag van de Oostzone. Overal werd het moedige optreden van Jehova’s getuigen geprezen. Het Freies Wort van Berlijn, 5 augustus, zeide:
Zij waren gekomen uit het Ertsgebergte en van de Oostzee, uit Thüringen en Frankfurt aan de Oder, van Barth in Pommern en Görlitz, van de verst afgelegen dorpen en alle steden van de Oostzone. Voor vele honderden van hen was het reeds moeilijk geweest de reiskosten voor de extra-treinen op te brengen. Toen zij dit reisgeld daarna niet terugkregen [nadat de extra-treinen waren afgelast], hebben zij vaak hun laatste geld gebruikt om naar Berlijn te komen. Gehele karavanen, met voedsel, een deken, en het toegangsbewijs op de borst, kwamen op de tweede dag van de districtsvergadering aan. De solidariteit, beproefd in de Nazi-concentratiekampen, was zo groot, dat zelfs degenen onder Jehova’s getuigen die geen geld voor de reis hadden, het klaarspeelden te komen. De vergadering bereikte zijn hoogtepunt in de openbare lezing „Het is later dan u denkt!” En de Communisten, die het de Bijbelonderzoekers nu lastig maken, gaven er opnieuw blijk van, dat zij het Nazi-regime onder een andere naam voortzetten.
Uit het Berlijnse dagblad Der Tagespiegel van 2 augustus halen wij aan:
Meer dan 10.000 getuigen van Jehova kwamen zondag in de „Waldbühne” in Berlijn bijeen, om tegen de onderdrukking van hun organisatie in de Oostzone te protesteren. „Wij vrezen de macht der Communisten even weinig als wij de Nationaal-Socialisten hebben gevreesd” zeide Erich Frost, de leidende prediker der getuigen Jehova’s, die, evenals velen van zijn geloofsvrienden, door de Nationaal-Socialisten in een concentratiekamp werd gebracht. Jehova’s getuigen — die men ook onder de naam „Ernstige Bijbelonderzoekers” kent — weigerden de hakenkruisvlag te groeten en aan de oorlog deel te nemen. Erich Frost zeide, dat de Communistische staatsinstellingen door ondemocratische, tegen de grondwet indruisende verbodsbepalingen de vervulling van hun dienst voor God hadden verhinderd en dat zij hun vergaderingen met houten knuppels hadden uiteengedreven. Frost waarschuwde de SED, dat hun hetzelfde lot kon overkomen als de NSDAP.
Ook rapporteerde op 2 augustus het Berlijnse dagblad Die Neue Zeitung:
Het was een vergadering van Jehova’s getuigen uit de gehele Oostzone. „Het is later dan u denkt!” was in witte letters op het grasperk geschreven; „Het is later dan u denkt!”, over dat onderwerp werd gesproken. Even weinig als zij de Nazi’s hebben gevreesd, vrezen zij ook de verdrukking van de Oostzone en moedig kon de Maagdenburger Frost vragen: „Is het Bolsjewisme beter dan andere stelsels? Gelooft de SED, dat datgene waarmede Hitler is begonnen, door hen moet worden voltooid? Wij vrezen de SED precies even weinig als wij de Nazi’s hebben gevreesd!”
Maar hoe stond het met de berichten in de nieuwsbladen die in de Oostelijke sector van Berlijn verschijnen? Hun berichtgeving was geheel anders, en wanneer wij daarnaar luisteren, begrijpen wij waarom in de resolutie die door de vergadering van de getuigen Jehova’s werd aangenomen, de beschuldigingen dat zij „vijanden van de vrede” en „oorlogsophitsers” zijn, werden tegengesproken. Let op het volgende voorbeeld van berichtgeving door een nieuwsblad van de SED, de Berliner Zeitung van 2 augustus:
Het tijdperk dat op een verloren oorlog volgt, is rijk aan allerlei onschuldige en minder onschuldige dwaasheden. Religieuze sekten verrijzen als paddestoelen uit de grond. Over het algemeen moet men ze de minachting schenken die ze verdienen. Wanneer ze zich echter, gelijk de getuigen Jehova’s, bedekt door een stel oude religieuze phrasen, voor de zaak der oorlogsophitsers en vijanden van de eenheid van Duitsland inzetten, mag het niet bij minachting blijven. . . . Tijdens de verkiezingen voor het „Volkskongress” en „Volksbegehren” [„Wens van het volk”] voor de eenheid van Duitsland hebben de getuigen Jehova’s door hun gewroet duidelijk genoeg onthuld, dat zij in het geheel niet van plan zijn, alleen als Jehova’s getuigen te werken. Jehova heeft hun stellig niet het bevel gegeven, tegen de deelname aan de „Wens van het volk” en aan de verkiezingen voor het „Volkskongress” op te treden of de uitvoering van het „Tweejarenplan” te saboteren. Zulke duidelijke orders plegen niet uit de hemelse hoogten te komen, maar wel uit een zeker land aan de overzijde der Atlantische oceaan en van een paar inwoners er van wier hoogste God niet Jehova, maar Mammon heet.
DE WARE CHRISTENEN STAAN ONWANKELBAAR
Christus Jezus heeft gezegd dat zijn navolgers door alle natiën, zouden worden gehaat, omdat deze Christenen geen deel van de huidige goddeloze wereld zouden uitmaken. Elke natie brandmerkt Jehova’s getuigen met de speciale namen die in het land waarin zij wonen, niet geliefd zijn. In de natiën van het Westelijke blok, met inbegrip van de Westzone van Duitsland, worden zij als Communisten geclassificeerd, doch in natiën onder de Oostelijke invloedssfeer worden zij imperialisten, vijanden van het volk en oorlogsophitsers die door de Verenigde Staten worden ondersteund, genoemd. In werkelijkheid zijn zij met geen van beide zijden verbonden; zij zijn getrouwe Christenen die een rechtvaardige hemelse regering zijn toegewijd en die er voor werken en bidden zoals Jezus zijn ware navolgers heeft geleerd. En terwijl zij dit doen, gehoorzamen zij de wetten van de natie waarin zij wonen, zolang die wetten niet in strijd zijn met Gods wet. Zij geven de keizer de dingen die des keizers zijn en God de dingen die Gods zijn. — Matth. 22:21.
Toen de districtsvergadering was afgelopen en de congresgangers huiswaarts keerden, waren wederom alle toegangswegen naar Berlijn door politiepatrouilles afgezet, opdat deze alle auto’s, bussen en andere voertuigen die de stad verlieten, konden aanhouden en konden onderzoeken of er ook Jehova’s getuigen in zaten van wie zij de bagage door elkaar konden gooien. Alle getuigen die de vergadering hadden bezocht, hadden een exemplaar van het boek De Nieuwe Wereld gekregen en vele van deze boeken kwamen in handen van de politie toen deze visiteurs ze ontdekten. Het is niet onmogelijk dat enkelen van deze vervolgers een blik in het boek slaan en het verschil leren kennen tussen de gemene wereld die zij nu ondersteunen en de wereld die door de getuigen Jehova’s wordt aangekondigd.
Van deze kwelling die er voor de getuigen nog bij kwam, werd in de Westerse pers melding gemaakt, waardoor de periode van openbare bekendheid tot drie of vier weken aangroeide. Daarna keerde in de Oostzone de rust in zekere mate weer, gearresteerden werden vrijgelaten en er werd geen verdere drukte gemaakt. Werden de getuigen door de aanval van de Communisten beangst gemaakt? Zo goed als niet. De vergadering eindigde op de laatste dag van juli en gedurende de volgende maand augustus bereikten Jehova’s getuigen in de Oostzone een nieuw hoogtepunt in het aantal verkondigers, daar er 568 verkondigers meer dan ooit te voren in de velddienst stonden!
De Katholieke Hitler heeft getracht de getuigen tegen te houden, doch zij zijn thans sterker dan ooit. En waar is Hitler? Nu proberen de Communisten dat te voltooien waarmede Hitler is begonnen en het resultaat is een nieuw hoogtepunt in het aantal verkondigers in de Oostzone! Hoe anders is deze reactie dan de handelwijze van de kruiperige Rooms-Katholieke geestelijken, die zo kwaadaardig zijn Jehova’s getuigen als Communisten te classificeren, terwijl zij zelf aan de borst der Communistische regeringen worden gezoogd! Ontkent gij dit? Hoe staat het dan met de nieuwe kerkwet in Tsjecho-Slowakije, waardoor de regering wordt gemachtigd toezicht uit te oefenen op de geldmiddelen, aanstellingen, het beheer en de bezoldiging in de Katholieke Kerk en waarvoor de geestelijken, na er luidruchtig bezwaar tegen te hebben gemaakt, hebben gecapituleerd? En waarom gaven de geestelijken het op? Opdat de 7.000 priesters in dat land niet zouden worden vervolgd, zoals de Tsjecho-Slowaakse bisschoppen en het Vaticaan hebben toegegeven. In plaats dat de trouweloze en lafhartige Katholieke geestelijken de vervolging ondergaan die volgens Christus’ zeggen over zijn volgelingen zou komen, en in plaats dat zij het als een zegen beschouwen ter wille van zijn naam te lijden, lopen zij naar de Communistische kudde over en werpen van daaruit Jehova’s getuigen bijnamen als „Communisten” naar het hoofd.
Wat Jehova’s getuigen betreft, zij verwachten vervolging en kunnen er in de kracht van Jehova God als overwinnaar uit te voorschijn treden. Zij vrezen geen mens, noch een regering, noch de Duivel. Over de gehele aarde hebben Jehova’s ware getuigen dezelfde onbevreesde geest welke zich weerspiegelt in de rustig geuite, moedige woorden van de getuigen die op de districtsvergadering in Berlijn bijeen waren: „Wij vrezen de Communisten even weinig als wij de Nazi’s hebben gevreesd.”