Het huwelijk tot een succes maken

HET man en vrouw zijn, is het oudste compagnonschap in de wereld. De instelling van het huwelijk bestaat reeds bijna 6000 jaar. Men zou daarom verwachten dat tegen deze tijd alle plooien er van gladgestreken en alle moeilijkheden er van opgelost zouden zijn. De cijfers van het aantal echtscheidingen blijven echter elk jaar snel stijgen en het percentage succesvolle huwelijken loopt steeds meer terug. Hoe komt dit? Waarom loopt het huwelijk van zo velen die zich in het huwelijk begeven, spoedig op een mislukking uit? Men doet jonge mensen geloven dat het huwelijk een gezegende staat is van volkomen geluk, tevredenheid en succes. Is het mogelijk de vele tegenspoeden en moeilijkheden die het huwelijksleven dikwijls rampzalig maken, te vermijden? Dit zijn belangrijke vragen, en zowel getrouwde als ongetrouwde personen dienen de antwoorden te weten.

Men zegt dat er vele redenen zijn voor scheidingen van tafel en bed en voor echtscheidingen. Enkele van deze redenen zijn: wreedheid, het in de steek laten en van ondersteuning verstoken doen blijven, echtelijke ontrouw, economische problemen, positie in de maatschappij en reputatie in de gemeenschap, lichamelijke en geestelijke ziekte, en geheel uiteenlopende karakters. De meest voorkomende oorzaak wordt toegeschreven aan sexuele betrekkingen tussen man en vrouw. Een nader onderzoek onthult echter dat al deze moeilijkheden in een huwelijk uit veel diepere oorzaken voortspruiten. Zelfzucht en het ontbreken van ware liefde, een gebrek aan kennis, begrip en wijsheid, een gemis van barmhartigheid, vergevensgezindheid, geduld en zelfbeheersing, een onjuist rechtvaardigheidsgevoel, een misbruiken van macht en autoriteit — dit zijn allemaal grondoorzaken, en hieruit komen alle stormen voort welke aan de oppervlakte woeden en droevige consequenties met zich brengen voor hen die de zee van het huwelijk bevaren. Wie ook niet over het hoofd dient te worden gezien, is de grote en machtige huwelijksverwoester, Satan de Duivel, die al het mogelijke heeft gedaan en nog doet om de heiligheid van het huwelijk te bespotten, belachelijk te maken, te schenden en te vernietigen.

Alles goed en wel, dit zijn de oorzaken. Maar de meeste mensen stellen er in deze tijd niet in de eerste plaats belang in naar de oorzaken en het waarom van aangelegenheden te vorsen. Hun standpunt is, dat zulke dingen maar aan de specialisten en experts moeten worden overgelaten. Wat de mensen willen weten, is, hoe zij kunnen ontkomen aan de gevolgen die uit deze oorzaken voortspruiten. Het belangrijke waarin getrouwde mensen belangstellen, is, hoe zij gelukkig met elkaar kunnen omgaan en hun huwelijk tot een succes kunnen maken.

Het huwelijk is van goddelijke oorsprong en, wanneer het op de juiste wijze wordt geregeld en betracht, rust Gods goedkeuring er op (Gen. 2:22-24; Spr. 18:22; Hebr. 13:4). Jehova God heeft de man en de vrouw geschapen en hij heeft hen gemaakt opdat zij elkander zouden aanvullen. Daarom dienen hun kenmerken elkander aan te vullen, en niet met elkander te wedijveren. De kwestie wie de „betere helft” is, wordt niet tot een geschilpunt gemaakt. De lichamelijke kracht, energie, het initiatief en de vastberadenheid van de man en zijn vermogen om te redeneren, dienen de kenmerken van de vrouw, zoals toewijding, deelneming, intuïtie, en de moederlijke hoedanigheden en instincten, niet tot verzet te prikkelen. Evenmin dient het omgekeerd het geval te zijn. Geen van beiden dient aanmerkingen te maken of te klagen omdat hij of zij niet tot het andere geslacht behoort (Rom. 9:20, 21). En daar het huwelijk door Jehova God is ingesteld, moet het, opdat het gelukkige resultaten kan opleveren, overeenkomstig zijn volmaakte wetten, zoals die in de Bijbel worden gevonden, worden nagekomen.

LEES HET BOEK DAT VOORSCHRIFTEN VOOR HET HUWELIJK BEVAT!

Wanneer iemand het Boek bestudeert dat Gods voorschriften bevat, de Bijbel, leert hij dat de huwelijksovereenkomst tussen een man en vrouw die de Heer zijn toegewijd, hoogst heilig en bindend is. Datgene wat volgens Gods onfeilbare Woord der waarheid, het allerbelangrijkste is voor elk huwelijk, is liefde. Zonder liefde zal geen enkel huwelijk succesvol zijn. Met liefde zal geen enkel huwelijk mislukken. De definitie van liefde die in het woordenboek wordt gegeven buiten beschouwing gelaten, betekent liefde de „volmaakte uitdrukking van onzelfzuchtigheid”. Maar ze is geen koud, abstract en levenloos beginsel of een koude, abstracte en levenloze waarheid. Liefde drukt zich uit in daden. Wanneer er ware liefde is, is er een warme uitdrukking van onzelfzuchtige toewijding en toegenegenheid tussen man en vrouw. Liefde is een goddelijke eigenschap, de „vrucht” van Gods geest, want Jehova zelf is de verpersoonlijking van liefde. — Gal. 5:22; 1 Joh. 4:8.

Liefde is geduldig, lankmoedig en vergevensgezind. Liefde is vriendelijk, teder en teergevoelig. Liefde is edelmoedig, attent en ziet voortdurend uit naar gelegenheden de huwelijkspartner goed te doen. Liefde is niet ongemanierd, lichtgeraakt, opvliegend, laag, ruw, onbeschaamd, ordinair, onbeleefd of onbescheiden. Neen, liefde is in geen enkel opzicht zelfzuchtig. Ze schept geen behagen in onrechtvaardigheid, ze verheugt zich niet wanneer anderen lijden. Indien daarom liefde de tot daden aansporende beweegreden in het hart en de geest van man en vrouw is, bestaat er geen moeilijkheid tussen hen die zo groot is dat ze niet opgelost kan worden. — 1 Kor. 13:1-8, 13, NW.

Neem bijvoorbeeld de aangelegenheid van sexuele betrekkingen tussen man en vrouw, welke aangelegenheid volgens zeggen de voornaamste oorzaak is waardoor een huwelijk mislukt. Dikwijls zijn dergelijke huwelijken het gevolg van een bovenmatige heftigheid van zelfzuchtige hartstocht. In plaats dat de trouwakte een heilig verbond van deelgenootschap vertegenwoordigt, wordt ze beschouwd als een werktuig waardoor schandvlekking door de maatschappij, wordt weggenomen en de wellustige en zelfzuchtige begeerten van het verzwakte en zondige vlees worden gewettigd. Geen wonder dat mensen wier hart zo zelfzuchtig slaat, elkander spoedig moe worden en manieren en middelen beginnen te zoeken de huwelijksband te ontvlieden. Daar deze personen geen achting hebben voor Gods wet van liefde, hebben zij ook geen achting voor Zijn geboden waarin wordt voorgeschreven niet te begeren en geen overspel te bedrijven, en in hun ontuchtigheid begaan zij allerlei sexuele schanddaden. Wat doet het er hun toe dat het ontrouwe Israël werd vernietigd wegens zijn afschuwelijke hoererijen? — Ex. 20:17; Jer. 5:7-9; 29:23; Matth. 5:27-30; Hebr. 13:4.

Hoe anders is het wanneer echtparen worden gedreven door een ware uitdrukking van toewijding en onzelfzuchtigheid jegens elkander! Een ieder zoekt in alle dingen het welzijn en genoegen van de ander. Een ieder verlangt veeleer zijn huwelijkspartner te bevredigen en te behagen dan zichzelf. Een ieder is getrouw en oprecht tegenover de ander. Wat een vreugde en vrede is er in zulk een gezin! Wat een verheffende kracht ten goede indien de maatschappij in het algemeen in deze aangelegenheid de voorschriften en geboden van de Bijbel volgde! Geen mannen die de vrouw van hun naasten begeren. Geen vrouwen die de hoer spelen met andere mannen. Geslachtsziekten en alle daarmee verbonden kwalen zouden spoedig verdwijnen.

DE VROUW ONDERWORPEN AAN DE MAN

Man en vrouw werden niet gelijk in macht en heerlijkheid geschapen; de man kwam eerst en hem werden speciale voorrechten gegeven (1 Kor. 11:8, 9). Toen de man met zijn vrouw werd verenigd, werden de twee één, maar de man bleef toch het hoofd. Evenals Jehova het hoofd is over zijn op een vrouw gelijkende organisatie, en Christus het hoofd is van zijn kerk, waarmede hij getrouwd is, is ook de man terecht het hoofd van elke huwelijksregeling. Dit is de theocratische ordening en deze ordening bewerkt eenheid, vrede en harmonie, en, indien ze wordt veranderd, zijn verwarring en disharmonie de onvermijdbare gevolgen, zoals het geval was met de opstandige koningin Vasthi in het Perzische rijk uit de oudheid. — 1 Kor. 11:3; Ef. 5:23; Esther 1:10-20.

Indien de man het hoofd is, volgt hieruit dat de vrouw in onderworpenheid aan hem moet zijn. „Gij vrouwen, weest in onderworpenheid aan uw echtgenoot, zoals het welvoeglijk is in de Heer.” Ook wanneer de vrouw aan de Heer is gewijd en haar man niet, geldt het beginsel toch (Kol. 3:18, NW; 1 Petr. 3:1). Paulus schreef onder inspiratie: „Een vrouw lere in stilheid in volledige onderdanigheid. Ik sta niet toe dat een vrouw onderwijst, of over een man autoriteit oefent, maar dat zij in stilheid is.” En nogmaals zegt hij: „Laten de vrouwen zich . . . stilhouden in de gemeenten.” Indien zij iets niet begrijpen, „laten zij hun echtgenoot thuis vragen, want het is een schande voor een vrouw in een gemeente te spreken” (1 Tim. 2:11, 12; 1 Kor. 14:33-35, 40, NW). Betekent dit dat een vrouw te allen tijde stil dient te blijven? In het geheel niet. Paulus schrijft over aangelegenheden in verband met de gemeente en hij zegt dat vrouwen niet in het openbaar over een aangelegenheid dienen te discuteren, debatteren of redetwisten en aldus de positie die de man als het hoofd inneemt, in twijfel trekken en onteren.

Sommige mannen, die geen inzicht hebben, hechten aan deze Bijbelteksten de betekenis dat vrouwen slechts versieringen en voorwerpen voor gemak in of bij het huis zijn, om te worden gezien maar niet om te worden gehoord. Zij beslissen dat de vrouw geen zeggenschap in huiselijke aangelegenheden dient te hebben en dat het uitsluitend het recht van de man is alle beslissingen te nemen zonder voor of na die tijd in overleg te treden met de vrouw. Nog erger, sommige onzinnige mannen grijpen de woorden aan die God tot Eva sprak, namelijk, „gij zult onder de macht des mans zijn, en hij zal over u heerschappij hebben” als een goddelijk bevel aan hen, over hun vrouw te heersen en hen als slaven of lastdieren te behandelen (Gen. 3:16, Belg. PB). Niets is verder van de waarheid af zoals die in de Bijbel is uiteengezet. In de Schrift wordt de man er absoluut niet toe gemachtigd in huis als dictator op te treden, de baas te spelen of onmenselijk te heersen.

Vrouwen zijn geen koeien of goederen die uitsluitend het bezit van mannen worden opdat zij met hen kunnen doen wat zij willen. Wanneer een vrouw trouwt, verliest zij niet al haar goddelijke rechten en vrijheden. Het huwelijk is in werkelijkheid een deelgenootschap waarin de partijen die de overeenkomst zijn aangegaan, beide zekere vrijheden opgeven die aan het ongetrouwd zijn, zijn verbonden. „De vrouw oefent geen autoriteit over haar lichaam, doch haar echtgenoot; evenzo oefent ook de echtgenoot geen autoriteit over zijn lichaam, doch zijn vrouw” (1 Kor. 7:4, NW). In plaats dat een echtgenoot zijn bezittingen vermeerdert en het gebied waarover hij als een leenheer kan heersen, uitbreidt, moet hij in werkelijkheid datgene wat hij heeft, delen met zijn pas verkregen huwelijkspartner. Van die tijd af moeten er twee monden worden gevoed, twee lichamen worden gekleed, en de gevaren van ziekte en ongevallen worden verdubbeld. Er is één troost: indien de dubbele last op de juiste wijze door liefde wordt verdeeld, zijn er tweemaal zoveel handen die deze last dragen!

ECHTGENOTEN, HEBT UW VROUW LIEF ALS U ZELF!

Let speciaal op de raad van Paulus: „Echtgenoten, blijft uw vrouw liefhebben, zoals ook de Christus de gemeente heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgegeven.” Christus was geen dictator. Onzelfzuchtig legde hij zijn leven af voor de gemeente. Echtgenoten dienen zijn voorbeeld te volgen. „Aldus behoren echtgenoten hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam. Hij die zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief [de twee zijn één vlees], want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij spijzigt en verzorgt het, . . . laat . . . een ieder van u persoonlijk zijn vrouw zo liefhebben als zichzelf; aan de andere kant dient de vrouw diepe achting voor haar echtgenoot te hebben.” — Ef. 5:25, 28, 29, 33, NW.

Een man brengt zijn eigen lichaam nimmer opzettelijk letsel toe. Hij vernedert zichzelf nooit in bijzijn van zijn vrienden, noch zit hij in een clubhuis over zijn tekortkomingen te kletsen. Gij zult nimmer een man vinden die zichzelf kastijdt. Waarom zou een man niet dezelfde liefde voor zijn vrouw tonen, zijn eigen vlees? Wanneer een man zijn teen stoot, slaat hij nooit zijn teen omdat deze hem heeft doen struikelen. Neen, hij schreeuwt het uit van de pijn en hoopt dat zijn vrouw, voor wie hij altijd zulke harde woorden heeft, er teder een verzachtende zalf op zal doen. Waarom zou deze zelfde onmenselijke kerel zijn vrouw dan met zijn tong of met iets ergers, er van langs geven wanneer zij een fout maakt, struikelt of valt?

Hoe anders is het wanneer Gods wet van liefde en onzelfzuchtigheid wordt nagekomen! „Gij echtgenoten, blijft uw vrouw liefhebben en zijt niet bitter toornig op haar” (Kol. 3:19, NW). „Gij echtgenoten, blijft desgelijks bij haar wonen overeenkomstig kennis, haar eer toekennend als aan een zwakker vat, het vrouwelijke vat . . . Tenslotte, zijt allen één van zin, terwijl gij medegevoel toont, broederlijke liefde oefent, teder genegen en nederig van geest zijt, geen onrecht met onrecht vergeldend of smaad met smaad, maar, integendeel, een zegen schenkend.” — 1 Petr. 3:7-9. NW.

Ja, leef bij uw vrouw overeenkomstig de kennis van Gods geboden en met inzicht in zijn fundamentele wetten der natuur. Neem de biologische constitutie van de vrouw in aanmerking, haar beperkingen, haar perioden, haar wisselvalligheden, die van grote invloed zijn op de werking van haar geest, haar gezindheid en temperament. God ziet deze beperkingen van de vrouw niet over het hoofd, en echtgenoten dienen ze evenmin over het hoofd te zien (Lev. 18:19; 20:18). Echtgenoten, beschouwt uw vrouw alsof zij een fijngevoelig instrument is, dat zuiver in evenwicht is, en geeft haar dezelfde tedere behandeling die gij de fijngevoelige organen van uw eigen lichaam geeft. Liefde en tederheid tonen, is niet het aan de dag leggen van manlijke zwakheid, en evenmin is het het schenken van verering. Verwijder die gedachte! „Haar eer toekennend als aan een zwakker vat” heeft niets te maken met het onjuiste gebruik, de vrouw boven de man te plaatsen op een voetstuk van aanbidding. Wanneer een vrouw tedere genegenheid wordt betoond, geeft dit haar reden zich te gedragen met „diepe achting voor haar echtgenoot”, en zo dient het te zijn.

„Geniet het leven met de vrouw, die gij liefhebt” (Pred. 9:9). Haar voortdurend een uitbrander geven of aanmerkingen maken op en klagen over datgene wat zij doet of waarin zij te kort schiet, is niet de weg der liefde. Houd in gedachten dat het voor een vrouw even irriterend is bij een jammerende, kribbige echtgenoot te wonen als het voor een man irriterend is opgesloten te zijn in een ruimte waar het aanhoudend woorden lekt die van een kijfachtige en zanikende vrouw afkomstig zijn. — Spr. 19:13; 27:15, KB.

Alle andere problemen die wrijving in het huwelijksleven veroorzaken, zullen ook verdwijnen indien de eenvoudige raad van de Bijbel wordt opgevolgd. Vrouwen, kweekt de gepaste gewoonten aan die in Spreuken 31:10-31 zijn uiteengezet, gewoonten waardoor gij uw echtgenoot kunt behouden. Kinderen, erkent en gehoorzaamt jullie vader als het hoofd van het gezin. Vaders, ’hebt op een juiste wijze de leiding over uw huisgezin’ (Deut. 6:7; 11:18, 19; Ef. 6:1-4; Kol. 3:18; 1 Tim. 3:2-5, NW). Geen van allen is volmaakt; allen maken fouten. Wees daarom nederig, vraag elkander vergeving, en laat de zon nimmer ondergaan terwijl gij nog in een geprikkelde geestestoestand verkeert. — Ef. 4:26.

De Bijbel bevat inderdaad meer waardevolle raad en onderwijzingen over het onderwerp van het huwelijk dan alle boeken die ooit door mensen zijn geschreven. En bovendien vertelt de Bijbel over Gods nieuwe wereld van rechtvaardigheid, die binnenkort alle demonenheerschappij en haar goddeloze invloed op het huwelijksleven zal verwijderen. Welke glorierijke gelegenheden liggen er in het vooruitzicht voor hen die Armageddon overleven! Daarom gij allen die thans zijt getrouwd en het vooruitzicht en de verwachting hebt in die nieuwe wereld te leven hoe eerder gij uw leven richt naar de theocratische regels voor het leven, des te eerder zult gij beginnen de zegeningen van een succesvol huwelijk te genieten.