Aanval uit het geestenrijk

ENIGE jaren geleden onderwierp men in verschillende landen in totaal 25.000 personen aan een onderzoek om te bepalen of „zij ooit, terwijl zij wakker waren en zich in een goede gezondheid verheugden, een stem hadden gehoord, een gedaante hadden gezien of een aanraking hadden gevoeld welke niet met stoffelijke middelen verklaard kon worden”. De resultaten van dit veelomvattende onderzoek werden als verbazingwekkend beschouwd, daar alleen al in Engeland één op de tien geestelijk gezonde personen dergelijke scherp omlijnde indrukken had ontvangen.¹

Kwam deze aanval uit het geestenrijk? „Nonsens” zeggen vele psychologen, die liever het woord „hallucinatie” gebruiken. Anderzijds zijn de onderzoekers van spiritistische verschijnselen, de parapsychologen, niet zo sceptisch; zij hebben teveel ontdekt wat niet door de wetenschap verklaard kan worden; hiertoe behoort bijvoorbeeld buitenzintuiglijke waarneming.

Bovendien wordt er nog vaak melding gemaakt van aanvallen uit het geestenrijk. Dikwijls zijn er betrouwbare getuigen voorhanden. Voorts vormen wereldse psychologen die niet in Gods Woord, de bijbel, geloven, voor christenen een uitermate dubieuze autoriteit. Zij die hun bijbel lezen, weten dat de geïnspireerde Schrift van het bestaan van goddeloze geestelijke schepselen spreekt en dat er voor deze tijd staat geschreven: „Wee de aarde.” Waarom? Want hij „die genaamd wordt duivel en de satan, . . . werd op de aarde geworpen en zijn engelen met hem”. De mens moet dus het feit onder ogen zien dat de Duivel en zijn engelen onzichtbare krachten zijn wier verblijfplaats tot de omgeving van de aarde is beperkt en wier bestaan „wee” betekent. De „brandende pijlen van den boze” zijn geen produkt van de menselijke fantasie. — Openb. 12:9, 12; Ef. 6:16.

Satans onzichtbare krachten brengen onder andere een wee over de mensheid door sommige mensen te kwellen wanneer deze in slaap trachten te komen. Sommige personen zeggen dat onzichtbare handen aan hun dekens trekken en dat zij ook gekweld worden door aanrakingen die hen wakker houden. Het bed kan zelfs worden opgetild, heen en weer geschud of van zijn plaats worden geduwd. Een scepticus, een Engelse kunstenaar, hoorde van dergelijke storende verschijnselen en ging in een huis te Poling in Sussex wonen. Hij is niet langer sceptisch. Hij vertelde: „Ik was in de kamer nog niet zo lang in slaap gevallen toen ik met een schok wakker werd en voelde dat iemand mijn bed onder mij had opgelicht. Mijn eerste gedachte was dat iemand zich daar had verstopt om mij bang te maken. Ik stelde een onderzoek in maar vond niets. Later werd mijn bed hevig heen en weer geschud en werd ik als een tol rondgedraaid. Toen ik mijn zinnen weer bij elkaar had, bemerkte ik dat ik dwars over het bed lag en dat het meeste beddegoed zich op de vloer bevond.”²

Een van de meest indrukwekkende gevallen die volgens zeggen de parapsycholoog J. B. Rhine ter ore zijn gekomen, was dat van een veertien jaar oude jongen die vaak in zijn slaapkamer werd aangevallen. Toen de jongen naar het huis van een predikant ging om daar de nacht door te brengen, schudde het bed zo hevig dat hij moest opstaan en in een zware leuningstoel probeerde te slapen. In het bijzijn van de geestelijke die over de jongen gebogen stond, ging de zware stoel aan één kant omhoog, totdat deze omviel, waardoor de jongen op de grond werd gegooid. Toen de predikant op dezelfde manier in de leuningstoel ging zitten, kon hij deze niet eens optillen.³

In een ander geval maakte de in Runcorn, Cheshire, Engeland, verschijnende krant er melding van hoe „een jongen ’s nachts steeds weer door onzichtbare handen uit bed werd gegooid”.⁴ Geestelijken die van dergelijke aanvallen getuige zijn geweest en er verslag van hebben uitgebracht, zijn er vaak niet in geslaagd deze een halt toe te roepen en zijn soms zelf aangevallen. Volgens de spiritistische publikatie The Psychic News werd in het geval Runcorn de methodistische geestelijke W. H. Stevens zelfs door de geest mishandeld doordat er een bijbel naar hem toe werd geworpen.⁵

De aanvallen zijn vaak van een dergelijk karakter dat ze onmogelijk aan dromen of iemands verbeelding kunnen worden toegeschreven. Zo vertelt een Londense krant bijvoorbeeld van een echtpaar in Epsom waarvan de vrouw ’s nachts in de slaapkamer werd lastig gevallen. Het was in dit geval uitgesloten dat fantasie de vrouw parten speelde, want de man verklaarde:

„Op een nacht zat Betty rechtop in bed toen iets aan haar schouders begon te trekken. Het sleepte haar naar het raam en hief haar lichaam op, zodat alleen haar benen en dijen het bed aanraakten. Zij riep om hulp. Ik greep haar bij de benen. Maar wat het ook was, het bezat grote kracht. In het begin kon ik er niet tegenop. Ik voelde dat ook ik naar het raam werd getrokken. Toen, heel plotseling, scheen het zijn kracht te verliezen en viel Betty.”⁶

Van over de gehele wereld komen berichten over dergelijke kwaadaardige aanvallen binnen. In de Panama City Herald stond een verslag over een achttienjarig meisje dat door geesten werd gekweld. Zij werd zelfs in aanwezigheid van stedelijke functionarissen en een arts aangevallen. „Clarita’s hand werd gebeten terwijl ik deze vasthield”, verklaarde een stadsfunctionaris. De arts zei: „Ik dacht altijd aan deze wereld als aan iets zichtbaars, maar híer hebben wij iets onbekends, een kracht die wij niet zien maar wel voelen.”⁷ In een Maleise kampong te Jelutong in Penang werden meermalen kinderen aangevallen. Een krant in Singapore schreef dienaangaande: „Volgens zeggen heeft de geest jonge meisjes en kinderen aangevallen, deze soms naakt uitgekleed en hen in doodsangst doen kreunen.”⁸ Dergelijke aanvallen zijn gelijk aan die welke op de ongelukkige geestenbezweerders werden gedaan van wie de bijbel zegt dat de man in wie de boze geest was, ’op hen af sprong, hen tezamen overweldigde en zoveel sterker dan zij bleek te zijn dat zij zonder kleren en gewond uit dat huis moesten vluchten’. — Hand. 19:16.

In een onlangs verschenen boek, Evidence of Satan in the Modern World​⁹, wordt over vele feitenverslagen gesproken, niet alleen van demonenaanvallen, maar eveneens woedende gesprekken tussen de goddeloze geesten en de personen die hen trachtten uit te bannen.

In vele gevallen kwellen de demonen bepaalde mensen door tegen hen te spreken; deze mensen zeggen dan „stemmen” te horen. In spiritistische kringen noemt men dit „helderhorendheid”, en spiritisten hebben, door demonenstemmen gedicteerd, een aantal boeken geschreven. Deze stemmen kwellen vele personen en sporen hen aan tot het plegen van geweld, moord en zelfmoord. Een man in Singapore hoorde vier dagen lang de stem van een geest die tegen hem zei dat hij zelfmoord moest plegen. Dit deed hij. Zijn vrouw vertelde dat haar man haar van het bevel van de geest had gesproken, maar dat zij het als een enorme grap had beschouwd.¹⁰

In de door de Watch Tower Society uitgegeven doch thans niet meer gedrukte Engelse brochure „Can the Living Talk with the Dead?” worden tientallen voorbeelden van kwaadaardige aanvallen uit het geestenrijk aangehaald. Zo kon men er het volgende in lezen:

„De Chicago News stelde een onderzoek in naar spiritistische verschijnselen en kwam tot de volgende conclusies: ’Ten aanzien van de stemmen waar zovelen het oor aan lenen, heb ik gemerkt, dat ze veel vaker tot het kwade dan tot het goede aansporen. . . . Wanneer eenmaal een bepaald contact tot stand is gebracht, zijn er positieve gedachten voor nodig om deze „stemmen” of boze krachten te weren. . . . Het is nooit veilig om uw wil, uw ziel of uw individualiteit aan de hoede van deze bovennatuurlijke krachten toe te vertrouwen. . . . Ik ontmoette een vrouw die er door de „stemmen” toe werd aangespoord haar dochtertje te doden door haar in een badkuip te verdrinken. . . . Ik sprak ook een man die vertelde dat de stemmen hem opdroegen de jongeman die hij ontmoette toen hij een restaurant uitkwam, een klap te geven. Dit deed hij. . . . Er zijn honderden van soortgelijke gevallen.’”

Vóór de vloed van Noachs dagen was „de aarde” door de activiteit van demonen „vol geweldenarij” (Gen. 6:1-11). Ook op het ogenblik wordt er door demonen die de mensen aansporen elkaar aan te vallen, veel gewelddadigheid teweeggebracht. Daarom hebben de aanvallen uit het geestenrijk veel ellende tot gevolg. Christenen moeten derhalve op een geestelijke oorlogvoering voorbereid zijn, want zij weten dat zij speciaal het doelwit zijn van de „brandende pijlen van den boze”.

VERWIJSBRONNEN

¹ Phantasms of the Living, door E. Gurney.

² Ghosts over England, door R. Thurston Hopkins.

³ Philadelphia News, van 27 augustus 1949.

⁴ Victoria (Canada) Daily Colonist, van 14 mei 1953.

⁵ New York Journal American, van 15 oktober 1953.

⁶ London Daily Mail, van 17 juli 1950.

⁷ Panama City Herald, van 19 mei 1953.

⁸ Sunday Times, van 30 augustus 1953.

⁹ Léon Christiani, Macmillan, 1962.

¹⁰ The Straits Times, van 15 december 1953.