Is bidden de moeite waard?

OP VRIJDAG 31 mei 1985 raasde een reeks tornado’s door het zuidelijke deel van Ontario (Canada). Een predikant die in het dorpje Grand Valley woonde, zag hulpeloos toe hoe de onstuimig tekeergaande wind het dak van zijn flat lichtte. Zoals in de pers werd bericht, „speelden zich zowel wonderen als tragedies voor zijn ogen af toen hij getuige was van het woeden van de onbeheerste natuurkrachten”.

De geliefden en vrienden van de twee personen die door de tornado’s werden gedood, hebben dit natuurgeweld beslist als een vreselijke tragedie ervaren. En dit geldt ook voor de ruim duizend mensen die dakloos werden als gevolg van de verwoestende wervelwinden. Daarentegen beschrijven velen van degenen die ternauwernood aan de dood of aan ernstig letsel ontkwamen, hun overleving als „een wonder”. Ron en zijn collega behoorden tot hen. Zij slaagden erin om binnen de slechts vier seconden die zij na de waarschuwing hadden om zich in veiligheid te brengen, het sterkste gedeelte van hun kantoorgebouw te bereiken. Na hun verbazingwekkende ontsnapping aan de dood beschreven te hebben, zei Ron: „Ja, ik heb altijd al in God geloofd, maar nu geloof ik zeer zeker in hem.”

Er is wel gezegd dat er ten tijde van een plotselinge, onverwachte rampspoed ’weinig of geen atheïsten zijn’. En als er bij zulke gelegenheden voldoende tijd is, worden er veel vurige gebeden om bescherming en overleving opgezonden.

Op zondag 21 juli 1985 waren meer dan honderd mannen, vrouwen en kinderen in hun Koninkrijkszaal in Sydney (Australië) voor aanbidding bijeen. Nadat zij een loflied voor God hadden gezongen, werd er ten behoeve van de gemeente een gebed opgezonden. Toen een bedienaar op die zondagmorgen net vijftien minuten met zijn bijbelse toespraak bezig was, maakte een bomontploffing plotseling een wreed einde aan de vrede, met het gevolg dat de spreker ernstig werd gewond, een man die voor in de zaal zat, werd gedood en meer dan veertig mensen in het ziekenhuis behandeld moesten worden.

[Kader/Illustratie op blz. 3]

Maakt bidden wel iets uit?

Beide zojuist verhaalde gebeurtenissen — de één beschreven als ’de woede van de onbeheersbaar geworden natuur’ en de ander als een misdrijf — doen vragen rijzen over de waarde van het gebed. Wat is de waarde van het gebed? Helpt het gebed werkelijk? Is bidden eigenlijk wel de moeite waard?