Laat „de vrede van God” uw hart behoeden
„Moge Jehovah zijn aangezicht jegens u verheffen en u vrede schenken.” — NUMERI 6:26.
1. Wat schreef Paulus kort voor zijn dood aan Timotheüs en wat bleek daaruit?
IN HET jaar 65 G.T. was de apostel Paulus een gevangene in Rome. Hoewel zijn dood door de hand van een Romeinse beul aanstaande was, had Paulus vrede. Dit blijkt uit de volgende woorden die hij schreef aan zijn jongere vriend Timotheüs: „Ik heb de voortreffelijke strijd gestreden, ik heb de loopbaan tot het einde gelopen, ik heb het geloof bewaard. Van nu af is voor mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, die de Heer, de rechtvaardige rechter, mij op die dag als beloning zal geven.” — 2 Timotheüs 4:7, 8.
2. Wat had Paulus’ hart gedurende zijn veelbewogen leven behoed, helemaal tot aan zijn dood toe?
2 Hoe kon Paulus in het gezicht van de dood zo kalm zijn? Het was omdat „de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat,” zijn hart behoedde (Filippenzen 4:7). Deze zelfde vrede had hem beschermd in al die van actie vervulde jaren sinds zijn vroegere bekering tot het christendom. Hij was erdoor geschraagd tijdens aanvallen door gepeupel, gevangenzettingen, geselingen en steniging. Hij was erdoor gesterkt wanneer hij streed tegen afval en invloeden van judaïsten. En hij was erdoor geholpen bij zijn strijd tegen onzichtbare demonenkrachten. Kennelijk sterkte deze vrede hem helemaal tot het eind toe. — 2 Korinthiërs 10:4, 5; 11:21-27; Efeziërs 6:11, 12.
3. Welke vragen worden betreffende de vrede Gods opgeworpen?
3 Wat een geweldige kracht is deze vrede voor Paulus gebleken! Kunnen wij in deze tijd te weten komen wat hij is? Zal hij ertoe bijdragen ons hart te behoeden en ons te sterken als wij ’de voortreffelijke strijd van het geloof strijden’ gedurende deze ’kritieke tijden, die moeilijk zijn door te komen’? — 1 Timotheüs 6:12; 2 Timotheüs 3:1.
Vrede met God — Hoe die verloren ging
4. Wat zijn enkele betekenissen van het woord „vrede” in de bijbel?
4 In de bijbel heeft het woord „vrede” vele betekenissen. Hier volgen er enkele, zoals ze worden opgesomd in The New International Dictionary of New Testament Theology: „Overal in het O[ude] T[estament] omvat [sja·lōmʹ] (vrede) het begrip welzijn in de ruimste zin van het woord (Recht. 19:20); voorspoed (Ps. 73:3), zelfs ten aanzien van de goddelozen; lichamelijke gezondheid (Jes. 57:18[, 19]; Ps. 38:3); tevredenheid . . . (Gen. 15:15 enz.); goede relaties tussen natiën en mensen (. . . Recht. 4:17; 1 Kron. 12:17, 18); redding (. . . Jer. 29:11; vgl. Jer. 14:13).” Het belangrijkst zijn vredige betrekkingen met Jehovah, zonder welke elke andere vrede op zijn best slechts tijdelijk en beperkt is. — 2 Korinthiërs 13:11.
5. Hoe werd de vrede van Gods schepping oorspronkelijk verstoord?
5 Oorspronkelijk verkeerde de hele schepping volledig in vrede met Jehovah. Terecht verklaarde God dat al zijn scheppingswerken zeer goed waren. De engelen in de hemel betuigden trouwens juichend hun instemming bij het zien ervan (Genesis 1:31; Job 38:4-7). Jammer genoeg was die universele vrede echter niet blijvend. Hij werd verbroken toen het geestelijke schepsel dat nu als Satan bekendstaat, het jongste van Gods met verstand begiftigde schepselen, Eva, verleidde om God niet langer gehoorzaam te zijn. Eva’s echtgenoot, Adam, volgde haar en met drie opstandelingen op vrije voeten was er disharmonie in het universum. — Genesis 3:1-6.
6. Waarin resulteerde verlies van vrede met God voor de mensheid?
6 Verlies van vrede met God was rampspoedig voor Adam en Eva, in wie nu een langzame fysieke achteruitgang ging optreden die eindigde met hun dood. In plaats van vrede te genieten in het paradijs, moest Adam zwoegen om de niet-toebereide grond buiten Eden te bebouwen teneinde zijn groeiende gezin te voeden. In plaats van tevreden moeder te worden van een volmaakt mensenras, bracht Eva met pijn en lijden een onvolmaakt nageslacht voort. Verlies van vrede met God leidde tot jaloezie en geweld onder mensen. Kaïn doodde zijn broer Abel, en tegen de tijd van de Vloed was de hele aarde vervuld van geweld (Genesis 3:7–4:16; 5:5; 6:11, 12). Toen onze eerste ouders stierven, gingen zij beslist niet voldaan naar hun graf, „in vrede”, zoals Abraham vele honderden jaren later. — Genesis 15:15.
7. (a) Welke profetie uitte God die wees op een herstel van volkomen vrede? (b) Hoe invloedrijk werd Gods vijand Satan?
7 Nadat Adam en Eva hun vrede verloren hadden, vinden wij de eerste vermelding van vijandschap in de bijbel. God sprak tot Satan en zei: „Ik zal vijandschap stellen tussen u en de vrouw en tussen uw zaad en haar zaad. Hij zal u in de kop vermorzelen en gij zult hem in de hiel vermorzelen” (Genesis 3:15). Met het verstrijken van de tijd groeide Satans invloed tot het punt dat de apostel Johannes erover kon zeggen: „De gehele wereld ligt in de macht van de goddeloze” (1 Johannes 5:19). Een wereld onder Satan verkeert beslist niet in vrede met God. Passend waarschuwde de discipel Jakobus christenen dan ook: „Weet gij niet dat de vriendschap met de wereld vijandschap met God is?” — Jakobus 4:4.
In vrede in een vijandige wereld
8, 9. Hoe konden mensen nadat Adam gezondigd had, vrede met God hebben?
8 Toen God destijds in Eden voor het eerst het woord „vijandschap” noemde, voorzei hij ook hoe volledige vrede in de schepping teruggebracht zou worden. Het beloofde zaad van Gods vrouw zou de kop van de oorspronkelijke verbreker van vrede vermorzelen. Vanaf Eden genoten degenen die geloof oefenden in die belofte, vredige betrekkingen met God. Voor Abraham ontwikkelde zich dit tot vriendschap. — 2 Kronieken 20:7; Jakobus 2:23.
9 In de tijd van Mozes vormde Jehovah de kinderen van Israël, Abrahams kleinzoon, tot een natie. Hij bood deze natie zijn vrede aan, zoals blijkt uit een zegen die Aäron, de hogepriester, over hen uitsprak: „Moge Jehovah u zegenen en u behoeden. Moge Jehovah zijn aangezicht jegens u doen lichten, en moge hij u gunst bewijzen. Moge Jehovah zijn aangezicht jegens u verheffen en u vrede schenken” (Numeri 6:24-26). Jehovah’s vrede zou hun rijke beloningen brengen, maar deze vrede werd aangeboden op voorwaarden.
10, 11. Waarvan was voor Israël vrede met God afhankelijk, en waarin zou deze vrede resulteren?
10 Jehovah vertelde de natie: „Indien gij in mijn inzettingen blijft wandelen en mijn geboden blijft onderhouden en ze werkelijk volbrengt, dan zal ik stellig uw regenbuien op hun juiste tijd geven, en het land zal inderdaad zijn opbrengst geven, en het geboomte van het veld zal zijn vrucht geven. En ik wil vrede brengen in het land, en gij zult inderdaad neerliggen, zonder dat iemand u doet beven; en ik wil het schadelijk wild gedierte uit het land wegdoen, en geen zwaard zal door uw land trekken. En ik zal inderdaad in uw midden wandelen en mij uw God betonen, en gij, van uw kant, zult u mijn volk betonen” (Leviticus 26:3, 4, 6, 12). Israël kon een vrede genieten die bescherming tegen vijanden, materiële overvloed en een nauwe band met Jehovah omvatte. Maar dit zou afhangen van hun gehoorzaamheid aan Jehovah’s wet. — Psalm 119:165.
11 Door de hele geschiedenis van de natie heen genoten Israëlieten die getrouw Jehovah’s inzettingen probeerden te houden, vrede met hem, en dat bracht vaak vele andere zegeningen. Gedurende de vroege jaren van koning Salomo’s regering bracht vrede met God materiële voorspoed alsook rust van oorlogen met Israëls buren. In een beschrijving van die tijd zegt de bijbel: „Juda en Israël bleven in zekerheid wonen, ieder onder zijn eigen wijnstok en onder zijn eigen vijgeboom, van Dan tot Berseba, al de dagen van Salomo” (1 Koningen 4:25). Zelfs wanneer er vijandelijkheden uitbraken met buurlanden, hadden getrouwe Israëlieten nog steeds de vrede waar het echt op aankomt, namelijk vrede met God. Zo schreef koning David, een vermaard strijder: „In vrede wil ik mij neerleggen en ook slapen, want gij, ja, gij alleen, o Jehovah, doet mij in zekerheid wonen.” — Psalm 4:8.
Een betere basis voor vrede
12. Hoe verwierp Israël definitief vrede met God?
12 Uiteindelijk kwam in de persoon van Jezus het Zaad dat volledige vrede zou herstellen, en bij zijn geboorte zongen engelen: „Glorie in de hoogste hoogten aan God, en op aarde vrede onder mensen van goede wil” (Lukas 2:14). Jezus verscheen in Israël, maar ondanks dat de Israëlieten onder Gods verbond stonden, werd hij door de natie als geheel verworpen en aan de Romeinen overgeleverd om ter dood gebracht te worden. Kort voor zijn dood weende Jezus over Jeruzalem en zei: „Indien gij, ja gij, op deze dag de dingen hadt onderscheiden die met vrede te maken hebben — maar nu zijn ze voor uw ogen verborgen” (Lukas 19:42; Johannes 1:11). Omdat Israël Jezus verwierp, verloor het zijn vrede met God helemaal.
13. Welke nieuwe weg stelde Jehovah voor de mens in om vrede met Hem te vinden?
13 Niettemin waren Gods voornemens niet verijdeld. Jezus werd uit de dood opgewekt, en hij bood Jehovah de waarde van zijn volmaakte leven aan als een losprijs voor rechtgeaarde mensen (Hebreeën 9:11-14). Jezus’ slachtoffer werd een nieuwe en betere weg voor mensen — zowel natuurlijke joden als heidenen — om vrede met God te vinden. Paulus zei in zijn brief aan de christenen in Rome: ’Toen wij vijanden waren, werden wij met God verzoend door middel van de dood van zijn Zoon’ (Romeinen 5:10). In de eerste eeuw werden degenen die op deze wijze vrede sloten, met heilige geest gezalfd teneinde als zonen van God aangenomen te worden en leden te zijn van een nieuwe geestelijke natie die „het Israël Gods” werd genoemd. — Galaten 6:16; Johannes 1:12, 13; 2 Korinthiërs 1:21, 22; 1 Petrus 2:9.
14, 15. Beschrijf de vrede van God, en leg uit hoe deze christenen, zelfs wanneer zij het doelwit zijn van Satans vijandschap, beschermt.
14 Deze nieuwe geestelijke Israëlieten zouden het doelwit worden van vijandschap van Satan en zijn wereld (Johannes 17:14). Zij zouden echter „vrede van God, de Vader, en Christus Jezus, onze Heer” hebben (2 Timotheüs 1:2). Jezus zei hun: „Deze dingen heb ik tot u gezegd, opdat gij door bemiddeling van mij vrede moogt hebben. In de wereld hebt gij verdrukking, maar schept moed! ik heb de wereld overwonnen.” — Johannes 16:33.
15 Dit is de vrede die Paulus en zijn medechristenen hielp volharden ondanks alle moeilijkheden waar zij voor kwamen te staan. Deze vrede weerspiegelt een rustige, harmonieuze verhouding met God die mogelijk is gemaakt door Jezus’ slachtoffer. De bezitter ervan gaat een serene vrede des geestes ervaren omdat hij zich bewust wordt van Jehovah’s zorgzame aandacht. Een kind dat zich in de armen van een liefdevolle vader heeft genesteld, heeft een soortgelijk gevoel van vrede, een onvoorwaardelijke verzekerdheid dat er iemand over hem waakt die om hem geeft. Paulus moedigde de Filippenzen aan: „Weest over niets bezorgd, maar laat in alles door gebed en smeking te zamen met dankzegging uw smeekbeden bij God bekend worden; en de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat, zal uw hart en uw geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus.” — Filippenzen 4:6, 7.
16. Hoe was vrede met God van invloed op de relatie van eerste-eeuwse christenen met elkaar?
16 Eén gevolg van ’s mensen verlies van vrede met God was haat en disharmonie. Voor eerste-eeuwse christenen resulteerde het vinden van vrede met God in precies het tegenovergestelde: vrede en eenheid onder hen, wat Paulus „de verenigende band van vrede” noemde (Efeziërs 4:3). Zij ’dachten gelijk en leefden vreedzaam, en de God van liefde en vrede was met hen’. Bovendien predikten zij „het goede nieuws van vrede”, in wezen het goede nieuws van redding voor ’vrienden des vredes’, degenen die gunstig op het goede nieuws reageren. — 2 Korinthiërs 13:11; Handelingen 10:36; Lukas 10:5, 6.
Een vredesverbond
17. Wat heeft God in onze tijd met zijn volk gesloten?
17 Kan zo’n vrede in deze tijd worden gevonden? Ja, dat is mogelijk. Sinds in 1914 Gods koninkrijk onder de verheerlijkte Jezus Christus werd opgericht, heeft Jehovah de overgeblevenen van het Israël Gods uit deze wereld bijeenvergaard en een vredesverbond met hen gesloten. Aldus heeft hij zijn belofte vervuld die hij had gedaan door bemiddeling van de profeet Ezechiël: „Ik wil met hen een vredesverbond sluiten; een voor onbepaalde tijd durend verbond zal er met hen tot stand komen. En ik wil hun een plaats geven en hen vermenigvuldigen en mijn heiligdom tot onbepaalde tijd in hun midden plaatsen” (Ezechiël 37:26). Jehovah sloot dit verbond met gezalfde christenen, die net als hun broeders in de eerste eeuw geloof oefenen in Jezus’ slachtoffer. Gereinigd van geestelijke verontreiniging hebben zij zich aan hun hemelse Vader opgedragen en streven zij ernaar zijn geboden te gehoorzamen, met name door de leiding te nemen in de wereldomvattende prediking van het goede nieuws van Gods opgerichte koninkrijk. — Mattheüs 24:14.
18. Hoe hebben sommigen onder de natiën gereageerd toen zij onderscheidden dat Gods naam op het Israël Gods rust?
18 De profetie vervolgt: „En mijn tabernakel zal zich werkelijk over hen bevinden, en ik zal stellig hun God worden en zijzelf zullen mijn volk worden. En de natiën zullen moeten weten dat ik, Jehovah, Israël heilig” (Ezechiël 37:27, 28). In harmonie hiermee hebben honderdduizenden, ja, miljoenen, uit „de natiën” ingezien dat Jehovah’s naam op het Israël Gods rust (Zacharia 8:23). Uit alle natiën zijn zij toegestroomd om met die geestelijke natie Jehovah te dienen, en zij vormen de „grote schare” die in de Openbaring was voorzien. Omdat zij ’hun lange gewaden hebben gewassen en ze wit hebben gemaakt in het bloed van het Lam’, zullen zij de grote verdrukking overleven en een vredige nieuwe wereld binnengaan. — Openbaring 7:9, 14.
19. Welke vrede geniet Gods volk in deze tijd?
19 Gezamenlijk genieten het Israël Gods en de grote schare een geestelijke vrede die vergelijkbaar is met de vrede die Israël onder koning Salomo genoot. Over hen profeteerde Micha: „Zij zullen hun zwaarden tot ploegscharen moeten smeden en hun speren tot snoeimessen. Zij zullen, natie tegen natie, geen zwaard opheffen, ook zullen zij de oorlog niet meer leren. En zij zullen werkelijk ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgeboom zitten, en er zal niemand zijn die hen doet beven” (Micha 4:3, 4; Jesaja 2:2-4). In harmonie hiermee hebben zij oorlog en twist de rug toegekeerd en symbolisch gesproken hun zwaarden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen omgesmeed. Zo hebben zij in heel hun internationale gemeenschap een vredige broederschap, ongeacht hun nationaliteit, taal, ras of sociale achtergrond. En zij verheugen zich in de zekerheid van Jehovah’s beschermende zorg voor hen. ’Niemand doet hen beven.’ Werkelijk, ’Jehovah zelf heeft inderdaad sterkte aan zijn volk geschonken, Jehovah zelf heeft zijn volk gezegend met vrede’. — Psalm 29:11.
20, 21. (a) Waarom moeten wij eraan werken onze vrede met God te bewaren? (b) Wat kunnen wij zeggen over Satans pogingen om de vrede van Gods volk te verbreken?
20 Net als in de eerste eeuw G.T. heeft de vrede van Gods dienstknechten echter de vijandschap van Satan opgeroepen. Sinds Satan na de oprichting van Gods koninkrijk in 1914 uit de hemel is geworpen, heeft hij oorlog gevoerd „tegen de overgeblevenen van [het] zaad [van de vrouw]” (Openbaring 12:17). In zijn tijd reeds waarschuwde Paulus: „Onze strijd is niet tegen bloed en vlees, maar tegen . . . de goddeloze geestenkrachten in de hemelse gewesten” (Efeziërs 6:12). Nu Satan beperkt is tot de nabijheid van de aarde is die waarschuwing dringend.
21 Satan heeft iedere tactiek die hem ter beschikking staat, gebruikt om te proberen de vrede van Gods volk te verbreken, maar hij heeft gefaald. In 1919 waren er nog geen 10.000 die ernaar streefden God getrouw te dienen. Nu zijn het er meer dan vier miljoen die de wereld overwinnen door hun geloof (1 Johannes 5:4). Voor dezen is vrede met God en vrede met elkaar een realiteit, zelfs terwijl zij de vijandschap van Satan en zijn zaad verduren. Maar met het oog op deze vijandschap en ook in aanmerking nemend onze eigen onvolmaaktheid en „de kritieke tijden” waarin wij leven, „die moeilijk zijn door te komen”, moeten wij er ijverig aan werken onze vrede te bewaren (2 Timotheüs 3:1). In het volgende artikel zullen wij zien wat hiervoor komt kijken.
Kunt u dit verklaren?
◻ Waarom verloor de mens oorspronkelijk zijn vrede met God?
◻ Waarvan hing voor Israël vrede met God af?
◻ Waarop is vrede met God in deze tijd gebaseerd?
◻ Wat is „de vrede van God” die ons hart behoedt?
◻ Welke verdere zegeningen genieten wij als wij vrede met God hebben?