Het bijeenbrengen van „de begeerlijke dingen” in Polen
POLEN is naar men zegt een katholiek land. Volgens officiële cijfers behoort 93 procent van de bevolking tot de Katholieke Kerk. De recente politieke en sociale veranderingen die daar hebben plaatsgevonden, hebben echter een opmerkelijke uitwerking op de mensen en op hun religieuze leven gehad. Uit enquêtes blijkt dat slechts ongeveer 50 procent van de ondervraagden zich als praktizerend katholiek beschouwt.
In mei 1989 werden Jehovah’s Getuigen in Polen wettelijk erkend als een religieuze organisatie. Sindsdien hebben zo’n 11.000 nieuwelingen zich als predikers van het goede nieuws van het Koninkrijk bij hun gelederen gevoegd. Nu zijn er ruim 106.000 Koninkrijksverkondigers verbonden met meer dan 1300 gemeenten, en in 1991 woonden 200.422 personen de Gedachtenisviering ter herdenking van Christus’ dood bij. Aldus vindt in Polen het voorzegde bijeenbrengen van ’de begeerlijke dingen van de natiën’ plaats (Haggaï 2:7). Onlangs werden er in Polen internationale congressen van Jehovah’s Getuigen gehouden die volop in het nieuws kwamen. Maar door enkele van de kleinere plaatsen in het land te bekijken, zal vooral duidelijk worden hoe het bijeenbrengingswerk in dat land voortgang vindt.
Pioniers openen de weg
Sztum is een plaats met ongeveer 10.000 inwoners en ligt dicht bij de plek waar de rivier de Weichsel in de Oostzee uitmondt. Deze plaats is lange tijd, voor zover het de prediking betreft, als moeilijk gebied beschouwd. In 1987 waren er in het gebied slechts acht verkondigers. Maar hier kwam verandering in toen er pioniers, of volle-tijdverkondigers van het Koninkrijk, arriveerden. Op de vijfde vergadering, die in een bioscoop gehouden werd, waren 100 geïnteresseerden aanwezig! Na twee jaar ijverig werken werd er een gemeente gevormd. Nu hebben de 90 verkondigers hun eigen Koninkrijkszaal, en 150 personen bezoeken geregeld hun vergaderingen.
Zoals verwacht kwam er al snel tegenstand van de Katholieke Kerk. Een „gespecialiseerde” non hield enkele lasterlijke toespraken over de Getuigen, en zij beschuldigde hen ervan valse leerstellingen te onderwijzen. Maar zoals zo vaak gebeurt, had dit een boemerangeffect. Haar lezingen brachten de mensen er alleen maar toe achter de feiten te willen komen. Veel van die mensen hebben de waarheid leren kennen en zijn nu in de gewone pioniersdienst! Zij zeggen: ’Toen wij de waarheid leerden kennen, dachten wij dat iedereen die een Getuige wilde zijn, net zo moest zijn als zijn leraar, en dat betekende pionier worden.’ De pioniersgeest verspreidt zich dus over de hele gemeente.
Als gevolg hiervan worden er in het gebied zo’n 180 huisbijbelstudies geleid. Met behulp van het boek U kunt voor eeuwig in een paradijs op aarde leven hebben sommigen zelfs leren lezen. Tegelijkertijd hebben zij de waarheid leren kennen. Er worden geregelde bijbelstudies van tien minuten gehouden met een groep plaatselijke gevangenen wanneer zij naar buiten komen om de straten schoon te maken. Een van hen kwam voor een Getuige op toen een vrouw die voorbijkwam haar begon uit te schelden. Hij rende naar de zuster toe, nam het Eeuwig leven-boek uit haar handen, hield het omhoog en vroeg de scheldende vrouw: „Kunt u niet lezen? Wat staat hier? U kunt voor eeuwig in een paradijs op aarde leven! Heeft u ooit zoiets gehoord? Waarom bent u in vredesnaam God en zijn aanbidders aan het beledigen?”
Het gesprek van de dag
Kruszwica, de voormalige legendarische hoofdstad van Polen, is een katholiek bolwerk. Nog halverwege het jaar 1990 waren er slechts een paar Getuigen onder de 9300 inwoners van deze plaats. Maar Jehovah’s rijke zegen rustte op de inspanningen van de Koninkrijksverkondigers.
Steeds meer mensen — vooral jonge mensen — die de huichelarij van hun geestelijke leiders zagen, keerden zich voor antwoorden tot de Getuigen. Binnen zeer korte tijd werden er twintig huisbijbelstudies opgericht. De pastoor hield enkele boosaardige preken over Jehovah’s Getuigen, maar dit weerhield oprechte mensen er niet van hun vergaderingen bij te wonen. De Getuigen werden het belangrijkste onderwerp van gesprek in de winkels en parken en zelfs in de kerk. Een half jaar later werden er twee grote boekstudiegroepen gevormd. Kruszwica heeft nu een zeer actieve gemeente van zo’n 35 aanbidders van Jehovah. Zij leiden 75 huisbijbelstudies en brengen ijverig „de begeerlijke dingen” binnen die eens door de valse religie gevangen werden gehouden.
Hiertoe behoorde de 23-jarige Bogdan, een lid van een trouw katholiek gezin. Hij vertelt: „Ik dronk, rookte en leidde een immoreel leven. Ik stond bekend als een punker en een anarchist, en niemand scheen dat erg te vinden. Maar toen ik de bijbel begon te bestuderen, dreigde mijn moeder dat zij zich zou vergiftigen. Ik kon de druk niet weerstaan en verbrak alle contact met de Getuigen. Later was ik met de liefdevolle hulp van speciale pioniers in staat te breken met alle slechte praktijken. Ik ben in 1991 op het ’Vrijheidlievende mensen’-districtscongres gedoopt, heb de volle-tijddienst als doel in mijn leven gekozen en ben sindsdien in de hulppioniersdienst.”
De 21-jarige Sławomir was verstrikt in spiritisme en satanisme, welke praktijken hij verwierp zodra hij zag dat de bijbel ze veroordeelt. „Maar Satan hield vol”, zegt hij. „Op een nacht begon de grammofoon te spelen zonder dat die aangezet was, en ik hoorde satanische muziek, hoewel ik alles wat met duivelaanbidding te maken had, uit huis had gedaan. Ik bad tot Jehovah, en hij hielp mij mijn geestelijk evenwicht terug te krijgen. Een psychiater die ik op aandringen van mijn ouders geregeld consulteerde, zag wezenlijke verbeteringen in mijn toestand en concludeerde dat ik gezond was. Hij schreef op mijn kaart: ’Genezen door Jehovah’s Getuigen.’”
Weerstand bieden aan de geest van de wereld
Ten zuidwesten van Kruszwica ligt Środa Śląska. „De begeerlijke dingen” verschijnen ook in dit plaatsje met 9000 inwoners. Vier jaar geleden woonde hier slechts één geestelijke zuster van ons. Maar nu is het aantal Koninkrijksverkondigers gestegen tot 47. Veel Getuigen zaten eens gevangen in de strik van spiritisme, drugsverslaving en immoraliteit. Zij zijn van mening dat dit voornamelijk te wijten was aan de geestelijke leegte in de kerk die mensen alleen maar geestelijk kan veroordelen en niet kan helpen. De Getuigen bieden de mensen werkelijke hulp.
De jongeren in de gemeente hebben van de school hun persoonlijke predikingsgebied gemaakt. „Mijn schoolkameraden zeggen vaak tegen mij: ’Je verspilt je jeugd’”, vertelt de achttienjarige Kasia. „Maar ik heb veel problemen vermeden, en mijn leven is zinvol geworden. Ik leid verscheidene bijbelstudies op school en houd zowel mijn huiswerk als mijn persoonlijke studie goed bij. Meisjes die zeggen dat ik ’mijn jeugd verspil’, zijn al moeder en worstelen met een hoop problemen.”
Wachttoren-publikaties zijn op de plaatselijke scholen erg populair geworden. Een lerares Pools zei bijvoorbeeld tegen haar leerlingen dat zij de duidelijke taal van ons tijdschrift Ontwaakt! als een voorbeeld moesten gebruiken bij het schrijven van hun opstellen. Hulppionierster Ewa vindt de brochure Jehovah’s Getuigen en de school erg nuttig. „Ik ben echt blij met deze publikatie. Mijn leraren zijn er goed mee bekend. Ik heb er nog nooit problemen mee gehad vrij te krijgen van school om grote congressen bij te wonen.” Zo’n voortreffelijke houding van jonge mensen verheugt Jehovah’s hart. — Spreuken 27:11.
Verstokte gedetineerden veranderd
Ten oosten van Środa Śląska ligt Strzelce Opolskie, waar twee gevangenissen zijn. Een daarvan is een streng bewaakte gevangenis voor onverbeterlijke misdadigers. De Getuigen bezoeken deze twee strafinrichtingen regelmatig om de gevangenen de waarheid te brengen, van wie velen tevens gevangenen zijn van Babylon de Grote, het wereldrijk van valse religie. — Openbaring 18:1-5.
De Getuigen studeren de bijbel met afzonderlijke gedetineerden en met kleine groepen gevangenen, van wie enkele gedoopt zijn. Hoewel zij hun straf moeten uitzitten, prediken zij actief het goede nieuws tot andere gedetineerden. Eén gevangene die zich voorbereidde op de doop bracht zulke opmerkelijke veranderingen aan dat de gevangenisautoriteiten hem toestemming gaven één keer per week naar huis te gaan. Anderen hebben hun familie geschreven dat zij vastbesloten zijn de gevangenis niet als criminelen te verlaten, maar als Jehovah’s Getuigen.
De directeur van een van de gevangenissen klaagde dat katholieke priesters die altijd kwamen, niets hadden bereikt. Hij vroeg de Getuigen: „Hoe komt het dat jullie in staat zijn deze mensen te veranderen en te reclasseren?” In een brief van een gevangene aan zijn familie staat het antwoord: „Hier in de gevangenis hebben Jehovah’s Getuigen mij over Gods schitterende belofte verteld dat de nieuwe regering, Jehovah’s koninkrijk, binnenkort over de aarde zal regeren. Hier heb ik de tijd gehad om mijn vroegere levenswijze in het licht van de bijbel te analyseren. Na bittere conclusies te hebben getrokken, heb ik het intense verlangen gekregen een vrij man te worden en een onderdaan te zijn van Gods koninkrijk. Nu ben ik een gedoopte getuige van Jehovah.”
In de andere gevangenis zitten velen een straf van 25 jaar uit wegens moord. Met twaalf mannen wordt een geregelde bijbelstudie gehouden. Een van hen droeg zijn leven aan Jehovah op en werd gedoopt, en anderen zijn van plan deze stappen te nemen. De directeur van de gevangenis, die waardering had voor de goede resultaten van de onderwijsmethoden die Jehovah’s Getuigen gebruiken, zei: „Ik heb geen 12 gedetineerden. Ik heb er 600. Help me alstublieft hen te reclasseren. Ik zal jullie alles geven wat jullie nodig hebben, maar tref alstublieft voorbereidingen voor het programma. Zorg voor hen!”
Dat was precies wat de broeders deden. Zij boden een bijbels programma dat handelde over het doel van het leven, de hoop voor de toekomst en het belang van het stoppen met verkeerde praktijken. Zij vertelden ook de ervaringen van een voormalige gevangene die een van Jehovah’s Getuigen was geworden en na verloop van tijd als een gemeenteouderling werd aangesteld. De Getuigen bespraken ook hoofdpunten uit de levensgeschiedenissen van een diamantdief en een druggebruiker die de waarheid hebben leren kennen.a De twintig aanwezige gevangenen vonden het programma heel interessant en stelden veel vragen, en sommigen vroegen zelfs om een bijbelstudie.
Geloof en volharding op de proef gesteld
Lubaczów is een plaatsje met 12.000 inwoners, vlak bij de grens met Oekraïne. Het evangelisatiewerk kreeg daar in 1988 een stimulans toen er pioniers gingen wonen om de twaalf plaatselijke verkondigers te helpen. Nu zijn er 72 actieve Koninkrijksverkondigers, en 150 personen woonden in 1991 de Gedachtenisviering bij in de pas gebouwde Koninkrijkszaal.
In juni 1991 bracht paus Johannes Paulus II een bezoek aan Lubaczów. Maar dit bezoek droeg niets bij tot opbouw van oprecht geloof onder de mensen. Velen van hen worden gekweld door twijfels en vragen omtrent het doel van het leven en de hoop voor de toekomst. Wanneer zij geen bevredigende antwoorden van de geestelijken kunnen krijgen, wenden zij zich tot Jehovah’s Getuigen. Hoewel de mensen in het begin wellicht gewetenswroeging hebben omdat zij hun religie de rug toekeren, worden zij door de bijbelse waarheid die zij leren kennen, geholpen in te zien dat zij de juiste beslissing genomen hebben.
Typerend is de ervaring van Honorata, die nu een gewone pionierster is. Ongeveer een jaar geleden vroeg zij de priester tijdens de biecht wat Gods naam was. „God is liefde — dat is zijn mooiste naam”, antwoordde de priester. Even later voegde hij eraan toe: „Jij bent als een emmer kristalhelder water waarin iemand inkt heeft gedruppeld. De gevolgen zijn onomkeerbaar.” Zo kreeg zij antwoord op haar vraag. „Ik besloot toen dat ik een van Jehovah’s Getuigen zou worden”, zegt Honorata. „Ook dat is onomkeerbaar.”
Bijna iedereen in Lubaczów die de waarheid heeft leren kennen, moest hevige, zelfs fanatieke, tegenstand verduren. Maar dat bracht hen er niet van af de bijbelse waarheid te aanvaarden en hun standpunt voor Jehovah in te nemen.
Elżbieta vertelt: „In het begin sloegen ze mij thuis. Daarna kwam mijn familie de Koninkrijkszaal binnenstormen. . . . Zij namen mij mee naar huis en begonnen mij met een knoestige stok ’te geven wat ik verdiende’. Ik werd van top tot teen geslagen en geschopt, alleen maar omdat ik met de Getuigen omging. Ik werd zo hard geslagen dat ik met spoed medisch behandeld moest worden, en ik werd naar het ziekenhuis gestuurd. Jehovah hielp mij, en ik herstelde. Mijn familie verwierp mij. Toen ik dit tegen de priester zei, kleineerde hij mij en zei: ’Kom je alleen maar over een paar klappen klagen?’”
Een andere zuster vertelt: „Ik ging elk jaar naar Częstochowa om de kruisweg te doen, wat ik als een plicht voor iedere oprechte katholiek beschouwde. Ik heb nog steeds littekens op mijn knieën.” Op achttienjarige leeftijd leerde zij de waarheid kennen en zei ze de priester en haar familie dat zij niet meer naar de kerk terug zou gaan. Zij werd hevig geslagen — „zo erg dat ik een hersenschudding had”, vertelt zij. „Maar in het ziekenhuis herstelde ik voldoende om het ’Vrijheidlievende mensen’-districtscongres bij te wonen. Ik huilde van vreugde toen ik ware eenheid en liefde onder mensen zonder fanatisme zag — dingen die ik in Częstochowa nog nooit had gezien. Wat ben ik gelukkig dat ik Jehovah’s goedheid heb ervaren en geleerd heb hem te vertrouwen.” Jehovah sterkt en steunt hen die hun lasten op hem werpen. — Psalm 55:22.
In dit katholieke land slaan nu veel gevangenen van Babylon de Grote acht op de oproep om ’van haar uit te gaan’, net als dat in andere landen gebeurt. Indien het Jehovah’s wil is, zal zijn onbevreesde volk doorgaan met het bijeenbrengen van nog meer „begeerlijke dingen” die over heel Polen verspreid zijn. Ongetwijfeld zullen nog velen reageren op de oproep: „’Kom!’ En een ieder die dorst heeft, kome; een ieder die wil, neme het water des levens om niet.” — Openbaring 18:4; 22:17.
[Voetnoot]
[Kaart op blz. 24]
(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)
POLEN
Sztum
Kruszwica
Poznań
Warschau
Środa Śląska
Częstochowa
Strzelce Opolskie
Lubaczów
[Illustratie op blz. 26]
De Koninkrijksboodschap prediken in Kruszwica, Polen