Death Valley — Is de naam toepasselijk?

DE NAAM Death Valley (=Doodsvallei) is overal ter wereld bekend. Velen weten echter maar weinig over het gebied zelf. Is het werkelijk een dal des doods? Waar bevindt het zich? Waarom is het zo beroemd?

Death Valley ligt in de Verenigde Staten, in Oost-Californië nabij de grens van Nevada, ongeveer 400 kilometer ten noordoosten van Los Angeles. Het is een dal van ongeveer 10 tot 20 kilometer breed en 210 kilometer lang. In 1933 werd het dal met de bergen eromheen — een gebied van een kleine 8000 vierkante kilometer — een natuurreservaat, dat de naam Nationaal Natuurmonument Death Valley draagt.

Het dal zelf is een reusachtige inzinking, waarvan ongeveer 1400 vierkante kilometer beneden de zeespiegel ligt. Hier, bij Badwater, bevindt zich het laagste punt op het westelijk halfrond, namelijk 86 meter beneden de zeespiegel. Door een zonderlinge samenloop van omstandigheden is dit echter slechts 130 kilometer van de Mount Whitney verwijderd, die met zijn 4420 meter de hoogste berg in de Verenigde Staten is buiten Alaska.

Aan de westkant van het dal ligt Telescope Peak, die 3370 meter hoog is. Vanuit Badwater is het één onafgebroken klim naar de top. Deze berg is werkelijk merkwaardig omdat hij boven zijn onmiddellijke omgeving uitsteekt. Wat heeft men hiervandaan een schitterend uitzicht!

In het verre verleden werd Death Valley in beslag genomen door een groot meer. Naarmate de droogte toenam, werd de omvang van het meer echter kleiner en ten slotte verdampte het, waarbij grote zoutconcentraties in het water werden afgezet. Hierdoor bleef er zo’n 500 vierkante kilometer zilt moeras over, een gebied dat het laagste, heetste en droogste gedeelte van het dal is.

Het klimaat en de uitwerking daarvan op het leven

De felle zon doet de temperatuur in het dal tot recordhoogten stijgen, hetgeen het voor mensen gevaarlijk maakt. Op 10 juli 1913 werd een temperatuur van 57 °C in de schaduw geregistreerd, wat toen de hoogst geregistreerde temperatuur ter wereld was. Negen jaar later werd in een Libisch dorp echter 58 °C gemeld, waardoor dit dorp het hitterecord van de wereld vestigde, en nog steeds is het de recordhouder.

De grondtemperaturen in Death Valley bereiken dikwijls 85 °C. Eén huisvrouw — de echtgenote van de hoofdbioloog van het Death-Valleynatuurreservaat — vertelde dat zij eieren hard had gekookt door ze in de zandbak van haar zoontje te stoppen, en zij zette thee door theebuiltjes in een pot met water buiten in de zon te zetten.

Death Valley is ook een van de droogste plaatsen op aarde. De vochtigheid daalt tot minder dan een vierde percent! ’s Winters wordt het weer echter gematigder, en van november tot mei kan het klimaat bijna ideaal zijn.

Er valt gemiddeld 5 centimeter regen per jaar. In het voor- en najaar vallen er meestal kleine buitjes. Gestage plasregens komen niet vaak voor, doch àls dit het geval is, brengt het vocht zaad tot leven dat misschien tal van jaren in de grond heeft gesluimerd. Bepaalde gebieden in de woestijn worden dan bedekt met een grote verscheidenheid van vrolijke bloemen — sleutelbloemen, klaprozen, zonnebloemen, enzovoort. Men zegt dat tweeëntwintig planten in het valleigebied nergens anders op aarde zijn te vinden.

Ondanks de buitengewone hitte en droogte leeft hier ook een opmerkelijk aantal dieren. Er zijn zo’n zesentwintig zoogdiersoorten in het dal geregistreerd, waaronder de prairiewolf, de kitvos en de buidelrat. Er zijn ook vele soorten van hagedissen, slangen, spinnen en insekten. Misschien het opmerkelijkst is het feit dat de landstreek naar verluidt aan 230 vogelsoorten voedsel verschaft.

Zou u geloven dat er ook vis in Death Valley leeft? Toch is dit zo! Het kleine Nevada-tandkarpertje, dat zelden groter wordt dan vijf centimeter, leeft in de ondiepe Salt Creek, de enige stroom in het dal waarin zich het hele jaar door water bevindt. J. E. Deacon, hoogleraar in de biologie aan de universiteit van Nevada, merkte op:

„Wij hebben watertemperaturen geregistreerd van 44 °C tot 4 °C, en het tandkarpertje vertoont geen nadelige gevolgen. Uit ons laboratoriumwerk weten wij dat het visje een temperatuur van ongeveer een halve graad Celsius kan overleven en vermoedelijk water kan verdragen dat wel vijf maal zo zout is als de zee.”

Met zijn zeldzame planten en vissen, zijn hoge bergen, kale heuvels, enorme zoutafzettingen, blonde duinen, warme winters en andere kenmerken is het Nationale Natuurmonument Death Valley een ware toeristische attractie geworden. In 1969 werd het door een half miljoen mensen bezocht. Wat is echter de betekenis van zijn naam — Death Valley?

Oorsprong van de naam

Dit voert ons 120 jaar terug. In 1848 werd er in Sutter’s Mill nabij Sacramento in het noorden van Californië goud ontdekt. Al gauw gingen karavanen wagens, mensen en voorraden op weg om fortuin te maken.

Een nederzetting nabij Salt Lake City werd het punt van waaruit de lange, gevaarlijke tocht begon. Men moest een uitgestrekte, droge woestijn, thans de staat Nevada, doortrekken en vervolgens het hoge Sierra-Nevadagebergte oversteken. Hoge sneeuw maakte deze bergen voor een groot deel van het jaar onbegaanbaar.

Eind 1849 vertrok daarom een karavaan van bijna honderd wagens van het Zoutmeer en zocht een weg rond de Sierra Nevada naar het zuiden. Door verkeerde berekeningen en een onjuiste kaart kwamen de wagens in Death Valley terecht. Het was duidelijk dat de goudzoekers verdwaald waren. Er kwam onenigheid onder hen en zij gingen in door vrees bevangen kleine groepjes uiteen, die elk naar een weg door de bergwand heen naar buiten zochten.

Een vrij grote groep kampeerde, vermoeid en ontmoedigd na tachtig dagen te hebben gereisd, bij een bron onder Telescope Peak. Vandaar vertrokken twee jongemannen, Lewis Manly en John Rogers, om hulp en voedsel te halen. Zij hadden geen idee van de martelende beproeving op hun volharding die hun te wachten stond. Toen zij uit het dal waren gekomen, sjokten zij voort, dwars door de grote Mojavewoestijn naar het kustland, een tocht van 400 kilometer!

Na voedsel te hebben ingeslagen, begonnen zij de terugtocht. Hoe blij werden zij ontvangen na zesentwintig dagen weggeweest te zijn! Met achterlating van de wagens begon het hele gezelschap broodmagere mannen, vrouwen en kinderen de lange reis naar de veiligheid. Men zegt dat zij bij het overtrekken van de Panamint-bergketen voor het laatst achterom keken naar de uitgestrekte witte vallei en dat iemand zei: „Vaarwel, Death Valley.” Die naam heeft het dal behouden.

Hoewel dit gezelschap het dank zij Manly en Rogers overleefde, waren anderen niet zo fortuinlijk. Naar verluidt zijn drie tot acht personen van de karavaan in het dal omgekomen. En als iemand de buitengewone hitte en droogte niet met respect behandelt, kan, de naam tot op deze dag nog toepasselijk zijn.