²⁹ Nog een parallel die wordt opgemerkt, is dat in Jobs dagen Jehovah’s stem uit de storm weerklonk, terwijl Jehovah’s stem in Jezus’ dagen drie keer rechtstreeks vanuit de hemel werd gehoord, waarbij drie op nadruk duidt en er een bevestiging van vormt dat Hij Jezus als zijn officiële vertegenwoordiger goedkeurde. — Matth. 3:17; 17:5; Joh. 12:28.

DE VIJANDSCHAP TOT EEN HOOGTEPUNT GEBRACHT — HERSTEL

30. Waarin bereikte de vijandschap een hoogtepunt, en hoe reageerde Jezus?

³⁰ De vijandschap bereikte een hoogtepunt toen al Satans strijdkrachten werden ingeschakeld om Jezus’ dood aan de martelpaal teweeg te brengen. Ja, Satan was er nu in geslaagd de hiel van het Zaad te vermorzelen (Gen. 3:15). Gedurende de tijd dat Jezus in het graf van een ander dood lag, was hij inderdaad van alles beroofd — kinderen en bezittingen. Maar zelfs tot op het moment dat Jezus aan de martelpaal buiten Jeruzalem stierf, kon er van Jezus, evenals van Job, worden gezegd dat hij ’niet zondigde en Gode niets ongerijmds toeschreef’ (Job 1:22). Zijn lippen en zijn hart waren zondeloos toen hij zei: „Vader, aan uw handen vertrouw ik mijn geest toe” en vervolgens: „Het is volbracht”, waarna hij de laatste adem uitblies. — Luk. 23:46; Joh. 19:30.

31, 32. (a) Vermeld overeenkomsten tussen het herstel van Job en van Jezus. (b) Welk gelukkige besluit heeft het drama in Jezus’ geval?

³¹ Evenals bij Jobs herstel, toen hij twee maal zoveel rijkdom en tien kinderen kreeg, werd Jezus, toen hij door een wonderbaarlijke opstanding werd hersteld, de „erfgenaam van alle dingen” (Hebr. 1:2). Evenals er bij Jobs oorspronkelijke vrouw nog tien kinderen werden voortgebracht, werden er op en na Pinksteren in het jaar 33 G.T., in de vervulling die dit drama in de eerste eeuw had, met behulp van Gods op een vrouw gelijkende organisatie — vertegenwoordigd door de hemelse Jezus, die de heilige geest uitstortte — een menigte van nieuwe geestelijke kinderen voortgebracht. Zij werden door God gegeven „kinderen” voor Jezus (Jes. 8:18; Hebr. 2:10-13). Als priester moest Job ook een slachtoffer brengen voor de drie berouwvolle metgezellen en voor hen bidden ten einde hun herstel te bewerkstelligen (Job 42:8). Ook dit gebeurde doordat een berouwvolle minderheid van de joodse sektariërs aan het geloof gehoorzaam werd en na Pinksteren in het jaar 33 G.T. de voordelen van Jezus’ priesterlijke diensten en het loskoopoffer ontving. — Hand. 6:7.

³² In een groots besluit van dit spectaculaire drama, waarbij heel Gods gezin in de hemel en op aarde is betrokken, kan Jehovah als de Soevereine God tot Satan en de gehele schepping zeggen: ’Er is niemand als Jezus Christus in het gehele universum’ (Job 2:3). Jehovah heeft Jezus, de rechtvaardiger van Zijn goddelijke soevereiniteit, derhalve zeer gelukkig gemaakt. Ook wij verklaren Jezus blijvend gelukkig (Jak. 5:11). Lees in een der volgende uitgaven van De Wachttoren wat het gelukkige resultaat is voor degenen die in deze laatste tijd „voorwerpen van vijandschap” zijn.

Dingen die vóór zonsondergang gedaan moesten worden

Aangezien zonsondergang bij de Israëlieten het einde van de periode van daglicht aanduidde, vormde deze het begin van de nieuwe kalenderdag, die officieel bij zonsondergang begon en van avond tot avond werd gerekend (Lev. 23:32). Omdat de dag bij zonsondergang eindigde, eiste de Mozaïsche wet dat er bepaalde dingen vóór zonsondergang gedaan moesten worden. Een kledingstuk dat tot pand was genomen, moest „vóór zonsondergang” aan de eigenaar worden teruggegeven (Ex. 22:26, 27). Ook moest aan in dienst genomen werkkrachten hun loon worden uitbetaald (Deut. 24:15); en een persoon die ceremonieel onrein was geweest, moest zich wassen en na zonsondergang weer als rein worden beschouwd (Deut. 23:11). Dat de zonsondergang de ene dag afsluit en een nieuwe inluidt, geeft een diepere betekenis aan de waarschuwing van de apostel: „Laat de zon niet ondergaan terwijl gij in een geërgerde stemming verkeert.” — Ef. 4:26.