opheffen! Wat was het niet prachtig met een menigte bestaande uit 253.922 personen op het klinkende nieuws dat het Koninkrijk regeert, te wachten en om daarna broeder Knorr een nieuw onderwijsprogramma te horen aankondigen! Welk een diepe indruk heeft het op mij gemaakt toen ik deze enorme menigte van mensen uit alle natiën, staande het slotlied hoorde zingen, terwijl zij als nooit tevoren zich met elkaar verbonden voelden. Deze aanblik vormde een hoogtepunt in mijn christelijke leven!

Met een gecharterd vliegtuig keerden we huiswaarts. Huiswaarts, zei ik? Ja, inderdaad, want was ik, toen ik boven Duitsland aankwam, de Rijn me vanuit de diepte begroette, en een groep gelukkige broeders en zusters van Bethel ons op het vliegveld van Frankfurt stonden op te wachten, niet thuis onder meer vrienden dan ik ooit had durven dromen? Daarna weer terug op Bethel. Hier kunt u me zien zitten — tezamen met enkele jonge, ijverige broeders of met enkele liefdevolle ouderen, echte martelaren die ware geschiedenissen over de Nazi-gevangenissen en -concentratiekampen kunnen vertellen, doch die niet alleen nare dingen vertellen, maar juist anderen in hun geloof sterken door te vertellen hoe hun leven soms wegens hun getrouwheid en ijver, zelfs jegens hun gevangenbewaarders, werd gespaard en hoe Jehovah zelf zo nu en dan tussenbeide kwam om hinderpalen en vijanden die hun dood zouden hebben kunnen veroorzaken uit de weg te ruimen.

Kunt u zich voorstellen hoe ik mij voel wanneer er in de vakantie de ene bus na de andere, vol met blijde broeders en zusters uit alle hoeken van Duitsland die Bethel komen bezichtigen, zie komen? Of wanneer broeders of zusters uit het buitenland, vaak zendelingen, langs komen en ons liefdevolle groeten van geloofsgenoten komen overbrengen en die van ons weer mee naar hun eigen land nemen? Of wanneer we op districtsvergaderingen temidden van vele duizenden in een grote tent in Frankfurt of ergens in het schitterende stadspark van Hamburg naar dezelfde lezingen die ook in New York zijn gehouden, zitten te luisteren of zoals dat in de herfst van het vorig jaar in Stuttgart gebeurde, broeder Knorr heel onverwachts te zien verschijnen en van hem vast een voorproefje van de jaartekst van 1959 te ontvangen? Ja, inderdaad, „Gelukkig is hij die wakker blijft en zijn bovenklederen behoudt”. Ik zal mijn uiterste best doen wakker en op mijn post te blijven, terwijl ik de bovenklederen van mijn bediening behoud en de naam van Jehovah voor eeuwig zal zegenen. Zou er een betere plaats op aarde kunnen zijn?

Vragen van lezers

● In Jesaja 66:8 staat geschreven: „Wie heeft zoiets gehoord, wie heeft iets dergelijks gezien? Wordt een land op één dag voortgebracht of een volk op eenmaal geboren? Maar Sion heeft nauwelijks barensweeën gekregen, of zij baarde haar kinderen.” Wat is het verschil tussen het „land” en het „volk”, en hoe staat dit met de grondlegging van de „nieuwe aarde” in 1919 in verband?

Een fundament wordt gelegd voor hetgeen erop gebouwd wordt, voor iets nieuws op het gebied van een superbouwwerk. In Jesaja 51:16 vertelt Jehovah wat hij met betrekking tot de nieuwe hemelen die gevestigd zouden worden, en de nieuwe aarde waarvoor het fundament zou worden gelegd, zou doen. Hij zegt tegen zijn volk: „Ik heb mijn woorden in uw mond gelegd en met de schaduw mijner hand heb Ik u bedekt, Ik, die den hemel uitspan en de aarde grondvest en tot Sion zeg: Gij zijt mijn volk”. Uit deze woorden tot Sion blijkt dat God op een zeker tijdstip een volk erkent en een natie, een volk onder een regering, voortbrengt. Het aardse Sion werd gebruikt als de berg waarop de „troon van Jehovah” stond en waarop de koning over Jehovah’s volk was gezeten.

In het jaar 1914 bracht Jehovah God de hemelse regering van zijn gezalfde Zoon, Jezus Christus, de Koninkrijkserfgenaam, voort. Gedurende de eerste Wereldoorlog, die in dat jaar begon, geraakten Jehovah’s gezalfde getuigen op aarde als gevolg van