mijn steunpilaar opzag. Ik leefde te midden van deze lieve familie en deelde in hun vriendelijkheid en consideratie. Het dienen van anderen is het beste geneesmiddel. Langzamerhand kwam ik de schok te boven en leerde ik mij op de situatie instellen. De leemte blijft, maar ik leer mij ermee verzoenen. ’Zingen en vreugdeklanken voortbrengen’ voor Jehovah vormt onze grote bescherming wanneer de golven van het verdriet ons in een dergelijke tijd dreigen te overspoelen.

NOG STEEDS AAN JEHOVAH’S ZIJDE

Ik ben nu grootmoeder en mijn haar wordt wit. Wanneer ik mijn kleinzoon zie, vind ik het heerlijk vertroostend hem te horen roepen: „Oma, kom me even een verhaal uit de bijbel vertellen!”

Velen zijn gekomen en weer gegaan in de loop van de dertig jaar dat ik een lid van dit Bethelhuis ben geweest, en ik heb van hen allen gehouden. In deze bijenkorf waar het zoemt van bezige werkers en waar het leven wordt ingedeeld door een bel, leer je de persoonlijke karaktertrekken van iedereen respecteren, je leert voor allemaal een vriendin te zijn maar niet te intiem met één van hen te worden en onpartijdig te zijn, je aan te passen en het weinige privé-leven dat iedereen graag heeft, te respecteren. Ja, het Bethelleven is een goed leven, een rijk leven.

Bij het beëindigen van mijn verhaal ontving ik een brief met de uitnodiging een goede vriendin uit Californië te vergezellen op de reis rond de wereld langs de congressen, die al spoedig zal beginnen. Nederig buig ik mijn hoofd vol diepe dankbaarheid voor deze onverdiende goedheid van Jehovah, die ons overvloedig veel meer zegent „dan alles waarom wij vragen of waarvan wij ons een denkbeeld vormen”. In mijn hart zetelt nog dezelfde levende hoop als die welke vele jaren geleden beslissend voor mij was, namelijk Jehovah en Christus Jezus te zien en deel te hebben aan de rechtvaardiging van Jehovah’s naam. Dankbaar laat ik mijn stem samen met die van de grote schare lofprijzers klinken, vol vertrouwen in de zegevierende uitslag van de grote strijdvraag.

Vragen van lezers

● Wie bekleden in Jehovah’s organisatie een hogere positie, de serafs of de cherubs? — R. J., Verenigde Staten.

Naar het lijkt, bekleden de serafs een hogere positie. Overal waar de cherubs in verband met Jehovah worden genoemd, worden zij in een lagere positie afgebeeld, waarbij Jehovah op hen zit, hen berijdt of boven hen troont. Zie 2 Samuël 6:2; 2 Koningen 19:15; 1 Kronieken 13:6; Psalm 80:2 1 en 99:1. Op de enige plaats waar de serafs echter worden vermeld, in Jesaja 6:1-6, worden zij afgebeeld in een positie boven Jehovah’s troon.

● Is sterilisatie van een man of een vrouw onder bepaalde omstandigheden toegestaan, bijvoorbeeld om het leven van een vrouw te beschermen of in gevallen van buitengewoon grote economische ontberingen?

Wat is sterilisatie van menselijke schepselen precies? Sterilisatie is een operatie die wordt verricht met het doel een man of vrouw het voortplantingsvermogen te ontnemen. The Encyclopedia Americana vertelt ons dat vele sterilisatiemethoden passender aseksualisatie genoemd zouden kunnen worden, daar ze bepaalde „schadelijke gevolgen, zowel fysiek als geestelijk” hebben. In het geval van mannen bestaan de methoden die men nu algemeen volgt uit het verwijderen van een deel van de zaadleider door middel waarvan het zaad voor de voortplanting naar de vrouw wordt geleid. In het geval van vrouwen is het over het algemeen een kwestie van het verwijderen van een deel van de eileiders door middel waarvan haar ovum of eicel naar de baarmoeder wordt geleid. Sterilisatie is dus het vernietigen van iemands vermogen zijn soort voort te planten door de functies van de geslachtsorganen, die door Jehovah God in de mens zijn geplant, te belemmeren of zelfs door het verwijderen van de organen. — Zie The Encyclopedia Americana, uitgave van 1929.

Bij wie heeft sterilisatie haar oorsprong gevonden? Thans wordt in de Verenigde Staten van Amerika de sterilisatie van bepaalde personen zelfs om eugenetische of therapeutische redenen of als strafmaatregel bij een positieve wettelijke bepaling verordend. In 1907 werd in de staat Indiana in de VS de eerste