Internationale ’Goddelijke wil’-vergadering van Jehovah’s getuigen

HOE dankbaar is Jehovah’s volk dat het de goddelijke wil voor zijn getuigen was dat zij van 27 juli tot en met 3 augustus 1958 in de stad New York bijeenkwamen voor een gedenkwaardig getuigenis ter ere van zijn naam — de internationale ’Goddelijke wil’-vergadering van Jehovah’s getuigen!

Was er ooit tevoren zulk een vergadering van christenen geweest, van die omvang en verreikende invloed? De uit 123 landen afkomstige afgevaardigden die New Yorks twee grootste baseballstadions — het Yankee Stadion en de Polo Grounds — tot de nok toe vulden, waren het er roerend over eens dat deze vergadering in heel veel opzichten op onvergelijkelijke wijze werd gezegend.

Op de eerste dag van deze internationale vergadering was er reeds een recordaantal bezoekers aanwezig! De middagzitting van deze dag werd namelijk bijgewoond door een schare van 180.291 personen die niet alleen het Yankee Stadion en de Polo Grounds vulden, maar wegens plaatsgebrek ook waren gezeten in de tenten die speciaal voor dit doel vlak bij de stadions waren opgezet. Toen dit massale gehoor vernam hoe groot het aanwezigersaantal was, waren zij blij verrast. Dit was niet te verwonderen, want het aantal lag ver boven het hoogste bezoekersaantal van de voorgaande internationale vergadering welke Jehovah’s getuigen in 1953 in het Yankee Stadion hadden gehouden.

DAG DER GETROUWHEID

Toen de congresgangers op de openingsdag in grote drommen het Yankee Stadion en de Polo Grounds binnenkwamen, ontvingen zij tot hun grote vreugde een exemplaar van het aantrekkelijk ingebonden programma dat tweeëndertig bladzijden telde en het programma voor beide stadions bevatte. Het programma werd tweemaal uitgevoerd zodat, op enkele uitzonderingen na, dezelfde sprekers in beide stadions spraken. Toen de congresgangers dit buitengewoon interessante programma verlangend doorbladerden, bemerkten zij dat elke dag een thema had, zoals „Dag der getrouwheid,” wat het thema was voor de openingsdag, 27 juli. Wat een passend thema!

Zondagmorgen om 9.15 uur begon het congres met muziek en een lied plus commentaar op de dagtekst. De welkomsttoespraak is altijd iets waar met vreugde naar wordt uitgezien en de vergadering werd daarom ook met enthousiasme bezield toen de congresvoorzitter, M.G. Henschel, zijn woorden van welkom tot de aanwezigen richtte. „Daar vandaag de grootste tot nu toe gehouden vergadering van ware christenen begint,” zo vertelde hij, „zijn wij er zeker van dat Jehovah met ons is en dat het de goddelijke wil is dat wij hier aanwezig zijn.”

De middagzitting begon om 1.20 uur met muziek en een lied. President Knorr wekte de gemoederen der toehoorders op door de aandacht te vestigen op de 1461 afgestudeerden van de voorgaande dertig klassen der Gileadschool die op de sintelbaan van het Yankee Stadion waren bijeengekomen. Wat een voorbeeld van getrouwheid!

En wat een kleurrijke aanblik bood de afgestudeerde klas die vóór het podium zat! De 103 studenten uit vierenzestig verschillende landen en gehuld in de kleurrijke klederdrachten van hun geboorteland, luisterden tezamen met de andere congresgangers aandachtig naar aanmoedigende lezingen die door de onderwijzers van de Gileadschool werden gehouden. Daarop volgde een lezing door de vice-president van de school, F.W. Franz. Hij sprak over „Zendelingen van Gods regerende koninkrijk,” en zette uiteen wat een ware christelijke zendeling eigenlijk is: „De opdracht van een christelijke zendeling bestaat er niet in een economisch hulpprogramma op touw te zetten voor verschillende in ontwikkeling achtergebleven of gehandicapte landen,” aldus Franz. „Wij moeten ons bezighouden met een religieus hulpprogramma en dat is van veel groter belang.”

Het hoogtepunt van de graduatie was de lezing „Blijf hierbij” plus de diploma-uitreiking aan de studenten door de president van de school, N.H. Knorr. Op deze grootste Gilead-graduatie legde hij terecht de nadruk op het thema getrouwheid. „De goddelijke wil te doen en te blijven doen, is het enige waardevolle werk,” waren zijn woorden.

Door aan het predikingswerk te blijven, zo toonde broeder Knorr aan, is er in vele landen een grote toename behaald. Toen hij vertelde welk land thans de derde plaats innam wat betreft het grootste aantal getuigen van Jehovah, volgde er een donderend applaus. Ja, het is het communistische Polen! En dat het applaus zo lang aanhield, gaf te kennen dat de congresgangers zeer grote bewondering voor hun broeders en zusters in Polen hadden.

Omstreeks deze tijd was het gaan regenen, maar gewapend met paraplu’s kwamen de studenten het prachtige podium op om hun diploma in ontvangst te nemen. Broeder Knorr verhoogde de vreugde der congresgangers door hun te vertellen waarheen elke student werd uitgezonden, wanneer hij zich had opgedragen en tot welke wereldse religie hij had behoord voordat hij Gods waarheid leerde kennen. Alhoewel dit gedeelte van het programma met regen eindigde, werd de regenbui verre overtroffen door de uitstorting van alle geestelijke zegeningen.

DAG DER EXCLUSIEVE TOEWIJDING

De maandag droeg als thema ’exclusieve toewijding.’ Op vier dagen werden er van 9.30 tot 11.30 v.m. in twintig andere talen dan Engels lezingen gehouden. Velen trokken uit in de velddienst. ’s Middags kregen de toehoorders van broeders die elf verschillende natiën vertegenwoordigden, te horen „Wat exclusieve toewijding in Noord- en Midden-Amerika tot stand heeft gebracht.” Op deze dag werden ook nog vijf half-uur-lezingen gehouden. De districtsdienaar H.L. Brissett sprak over „De nieuwe-wereldbelangen van ganser harte ondersteunen.”

Na hem kwam onze geliefde broeder Macmillan. In zijn lezing „Getrouwheid in het kleine” gaf hij te kennen dat dit inhield de dagtekst met het commentaar te lezen en er over na te denken, commentaar te geven op vergaderingen en een van-huis-tot-huis-rapport bij te houden. Hij werd herhaaldelijk door een warm applaus onderbroken.

’s Middags sprak N.H. Knorr voor een gehoor van 151.003 personen de hoofdlezing uit getiteld „Tekenen en wonderen in de tijd van het einde.” Ze was gebaseerd op de wijze waarop Jehovah God de profeet Jesaja als een teken en een wonder voor de natie Israël gebruikte.

Volgens broeder Knorr was het feit dat het goede nieuws van het Koninkrijk over de gehele aarde door het overblijfsel en hun metgezellen wordt gepredikt een teken dat „Gods koninkrijk als de hoofdstad van het universum is opgericht. Het is een voorteken dat de natiën dezer wereld thans hun einde onder de ogen moeten zien en dat het hun zal overvallen zodra onze prediking overeenkomstig de goddelijke wil is geëindigd.”

DAG DER UITBREIDING VAN ONZE BEDIENING

Dinsdag vroeg in de middag stroomden de menigten de stadions binnen om de zegeningen van de „Dag der uitbreiding van onze bediening” te ontvangen. En wat voor nieuws met betrekking tot de uitbreiding kregen zij wel te horen! Verslagen uit twaalf Zuidamerikaanse landen toonden aan hoe het Koninkrijkswerk in Zuid-Amerika in vijf jaar met 100 percent is toegenomen. Brazilië bijvoorbeeld had de 100 percent overschreden met een toename van 106 percent en Columbia overtrof zelfs dit cijfer nog door het verbazingwekkende hoogtepunt van 150 percent te bereiken.

Hierop volgde de vrijgave van een nieuw hulpmiddel voor de expansie. N.H. Knorr sprak over het onderwerp „Een hulp om te leren lezen voor Spaanssprekende mensen.” De Spaanse brochure Leren lezen en schrijven werd door de duizenden aanwezigen met enthousiasme begroet. De zonedienaar F.S. Hoffmann van de Europese zone sprak over „Hoe staat het met uw geestelijke eetlust?” Op krachtige en pakkende wijze toonde hij aan dat het, evenals geregelde eetgewoonten noodzakelijk zijn voor een goede fysieke gezondheid, ook noodzakelijk is geregeld geestelijk voedsel tot zich te nemen.

Het hoogtepunt op deze dag werd gevormd door een lezing van de vice-president van het Wachttorengenootschap, F.W. Franz. Hij sprak over „Gods liefderijke goedgunstigheid en het Koninkrijk.” Hij boeide zijn uit 147.135 personen bestaande gehoor toen hij op adembenemende wijze de woorden van Jesaja 55:1-4 uitriep: „Hé daar, al gij dorstigen! Komt tot het water. En zij die geen geld hebben! Komt, koopt en eet. Ja, komt, koopt wijn en melk, zelfs zonder geld en zonder prijs.” Vervolgens haalde hij de andere drie verzen aan en legde toen uit hoe dit „Jehovah was die riep en die de dorstigen en hongerigen uitnodigde. Waar was men dorstig en hongerig naar? Naar een rechtvaardige Koning, een goede Regering in vervulling van het verbond dat Jehovah God met koning David gesloten had.” Zijn bezielende lezing had dat verbond voor het koninkrijk tot thema.

Het dinsdagavondprogramma spoorde allen aan hun bediening uit te breiden. Zonedienaar H.W. Arnott sprak over de noodzaak geestelijk onderscheidingsvermogen te hebben om juiste beslissingen te kunnen nemen. D. Sydlik van de Brooklyn-Bethelfamilie sprak over „Spant u krachtdadig in als Gods werkman” en vertelde hoe iedere dienaar van God een werkman is die belang moet stellen in de hoedanigheid van zijn werk. „Leveren wij inferieur werk,” zo sprak hij, „dan verzwakken wij de kansen op redding voor de mensen.” D.L. Steele, bijkantoordienaar van Korea, die sprak over „Wat belet mij om gedoopt te worden?” zei: „Indien u weet dat u zich moet opdragen en laten dopen maar dit niet doet, bent u net zo verantwoordelijk jegens Jehovah als wanneer u dit wel had gedaan.” Vervolgens sprak G.R. Phillips, bijkantoordienaar van Zuid-Afrika, over „Rijpheid, een doel voor alle predikers.” „Hoe openbaart rijpheid zich?” vroeg hij. Hij toonde aan dat het uit geregeldheid in de Koninkrijksbediening blijkt.

DAG VOOR HET SMAKEN VAN GODS GOEDHEID

Duizenden doopcandidaten zaten woensdagochtend in het vóór J.H. Eneroth gelegen stadiongedeelte te luisteren naar zijn lezing „De doop overeenkomstig de goddelijke wil.” Het precieze aantal van deze grote menigte kon niet dadelijk worden geteld. Pas toen de doopcandidaten werd gevraagd op te staan, kon men zien dat hun grote aantal zich van de ene zijde tot de andere zijde van het Yankee Stadion uitstrekte. Dit was een ontroerend gezicht. Toen deze grote menigte opstond, brak er een luid en aanhoudend vreugdeapplaus los. Velen konden hun tranen van vreugde niet weerhouden toen zij zagen hoe hun kinderen, echtgenoot, vrouw, vader, moeder en vrienden hun standpunt voor Jehovah innamen. Na het gebed verlieten de doopcandidaten het stadion op een ordelijke wijze om zich naar de zestig bussen te begeven die klaar stonden om hen naar Orchard Beach te vervoeren waar zij werden ondergedompeld. Terwijl zij het stadion verlieten, zongen de achterblijvenden in de stadions „Kiest Jehovah’s zijde!” Deze ontroerende gebeurtenis nam nog in betekenis toe toen werd vernomen dat er 7136 waren gedoopt, tweemaal zoveel als er met Pinksteren op één dag werden gedoopt en 2496 meer dan op de internationale vergadering in 1953! Wat een vreugde vervulde hun hart! De vergadering smaakte waarlijk Jehovah’s goedheid.

De in de middag gehouden lezing door N.H. Knorr, „Weg met het oude — leve het nieuwe!”, had betrekking op het feit dat de profeet Jeremia een voorschaduwing was van het overblijfsel van Christus’ gezalfde volgelingen in deze tijd die het einde van de huidige wereld en het begin van een nieuwe wereld van Gods makelij prediken.

Aan het einde van deze bezielende toespraak gaf N.H. Knorr voor de 150.282 aanwezigen Deel IV van de New World Translation of the Hebrew Scriptures vrij, inhoudend de boeken Jesaja, Jeremia en Klaagliederen.

Die avond sprak broeder Knorr wederom, dit keer over het onderwerp „De schapen met bekwaamheid weiden.” In deze lezing beklemtoonde hij de verantwoordelijkheid van opzieners in een gemeente om goed op de geestelijke nooddruft van de schapen des Heren toe te zien. Er werd ook een lezing gehouden door F.W. Franz over „Er nauwlettend op toezien hoe wij wandelen.” Een aanhaling hieruit luidt: „Wij moeten altijd zo wandelen alsof wij ons in de tegenwoordigheid van God bevinden, want zijn ogen zijn in elke plaats en hij ziet toe op de kwaden en de goeden.”

DAG VAN VOLLEDIGE DIENST

In overeenstemming met het thema voor donderdag — „Dag van volledige dienst” — kwamen duizenden congresgangers op de diverse afspraakplaatsen bijeen voor velddienst. De stad New York kreeg nogmaals een geweldig getuigenis met loopborden, strooibiljetten en door de prediking van huis tot huis. Zij die aan de velddienst deelnamen, berichtten vele gevallen van personen van goede wil die om studie of om meer inlichtingen vroegen.

Na hun terugkeer uit de velddienst stroomden de congresgangers vol verwachting de stadions binnen. Het programma voor deze dag beloofde enkele grote zegeningen. Er waren lezingen te beluisteren zoals „Dienen waar de behoefte overzee groot is,” „Voldoen aan de behoefte in ons eigen land,” „Kan ik pioniersvoorrechten nastreven?” en „Blijven waar de behoefte groot is.” Dit thema van het dienen van God werd nog meer belicht door vertegenwoordigers van vele eilanden der wereld die velddienstervaringen vertelden.

In de lezing „Dienen waar de behoefte overzee groot is” werd onder de aandacht gebracht dat er „elf landen zijn waar er slechts één verkondiger op elke tien tot honderd duizend personen is. Negen landen met slechts één verkondiger op een bevolking van tussen de honderd duizend en één miljoen, drie landen waar slechts één verkondiger voor elke miljoen of meer personen is en veertien landen met een bevolking van meer dan een miljoen waar het afgelopen jaar in het geheel niet is gewerkt.”. Deze lezingen maakten een diepe indruk op allen! Ieder gezin had het er in alle ernst over om daar te gaan dienen waar de behoefte groot is!

Donderdagmiddag wachtten de congresgangers vol belangstelling om broeder Knorr te horen spreken over „Ons geestelijk paradijs handhaven.” Het aantal toehoorders bedroeg 145.488 personen en broeder Knorr vertelde deze grote menigte dat, toen met Pinksteren de heilige geest op Christus’ discipelen werd uitgestort waardoor zij tot geestelijke zonen van God werden gemaakt, er „op dat tijdstip een geestelijk paradijs was opgericht.” Na de dood der apostelen hield dit paradijs echter op te bestaan. Broeder Knorr toonde aan dat na hun dood „het geestelijke paradijs der christenen verloren ging, hetgeen aan Satan de Duivel te wijten was.”

Sedert 1919, toen Jehovah’s getuigen uit Babylonische gevangenschap werden bevrijd en de vruchten van de geest begonnen voort te brengen, is het geestelijke paradijs hersteld en zij moeten dit handhaven.

De aandacht van de congresgangers werd nog groter toen broeder Knorr vertelde dat zendelingen in Thailand hem eens hadden gevraagd of het Genootschap niet een studiehulpmiddel kon uitgeven waarin enkel en alleen ware bijbelse leerstellingen werden uiteengezet. Om aan hun behoefte en die van broeders en zusters in vele delen der wereld te voldoen, kondigde broeder Knorr daarop de vrijgave van een nieuw boek aan — From Paradise Lost to Paradise Regained.

Deze aankondiging werd met een daverend applaus begroet! Hier was nu iets waar grote behoefte aan was en het Genootschap had aan die behoefte voldaan! Wat een vreugdeuitroepen en jubelkreten werden er in beide stadions gehoord! Na het einde van het middagprogramma haastten de afgevaardigden zich naar de ordedienaren om zich van verschillende exemplaren in het bezit te stellen, ja, sommigen kwamen er met een armvol van deze nieuwe, helder oranjekleurige boeken vandaan! Nog urenlang na het einde van de lezing scheen iedereen over de voordelen van dit nieuwe boek te spreken.

DAG DER ONBEVREESDE BEDIENING

Het thema der onbevreesde bediening bereikte op vrijdag een hoogtepunt in een resolutie. Deze werd voorafgegaan door een lezing van F.W. Franz getiteld „Waarom dit congres een resolutie dient aan te nemen.” Daar er zoveel rassen en natiën op het congres vertegenwoordigd waren, noemde hij het „een vergadering van een christelijke menselijke familie.” Hij zei: „Daar wij in zo grote getale en van zoveel plaatsen der aarde bijeen zijn, is het zeer passend dat wij ons eensgezind als één groep uiten ten einde nadrukkelijk te verklaren dat wij de ene geest Gods bezitten, dat wij ’door Jehovah zijn onderwezen’ waardoor wij dezelfde kennis en hetzelfde inzicht hebben en dat wij sterk zijn gemaakt in ons besluit om als een verenigde theocratische organisatie de ene goddelijke wil te doen.” Hij toonde aan dat de geestelijken der christenheid te laken zijn omdat zij de Verenigde Naties als ’s mensen hoop op vrede aanbieden in plaats van Gods koninkrijk als die hoop voor te staan.

Deze lezing van F.W. Franz werd gevolgd door een opmerkenswaardige resolutie die door N.H. Knorr aan de 194.418 aanwezigen werd voorgelegd. Hierin werd betreurd dat de geestelijken er de oorzaak van zijn dat Gods Woord door de mensen wordt genegeerd. Er werd in erkend dat God zijn eigen regering voor de aarde heeft gekozen, terwijl tevens werd verklaard dat deze regering thans van de hemelen uit regeert. Vervolgens zette de resolutie uiteen dat Jehovah’s getuigen figuurlijk gesproken hun zwaarden tot ploegscharen hebben omgesmeed en hun speren tot snoeimessen en dat wij, alhoewel wij van zo vele nationaliteiten zijn, „geen zwaard tegen elkaar zullen opheffen omdat wij christelijke broeders en leden van Gods ene familie zijn; ook zullen wij de oorlog tegen elkaar niet meer leren”; wij hebben ons van deze wereld en haar weerzinwekkende conflicten afgescheiden en ons aan onze ene God opgedragen. De resolutie werd voorgelegd, bekrachtigd en met groot enthousiasme door de grote drommen bijeenvergaderden aangenomen.

’s Avonds werd het thema der onbevreesde bediening beklemtoond door de wettelijke raadgever van het Genootschap, H.C. Covington, in zijn lezing „Schipperen leidt tot verlies van rechtschapenheid.” Hij zei dat „vrees onze grootste vijand is. Is men bevreesd voor mensen dan valt men in een strik.” Ook zei hij nog: „Deze gewoonte om te schipperen waardoor men niet doet wat juist is, wordt voor het grote gerechtshof van Jehovah verboden.”

Deze zelfde avond sprak N.H. Knorr over „Een theocratische school voor onbevreesde predikers.” Het goede nieuws wordt thans waarschijnlijk door meer zusters dan manlijke personen gepredikt, zei broeder Knorr. Tot grote vreugde van de 173.079 aanwezigen zette broeder Knorr vervolgens uiteen hoe er te beginnen met januari 1959, zusters opgeleid zullen worden op de bedieningsschool. Hij legde uit dat de zusters in de vorm van een demonstratie zes-minuten-toespraakjes zullen houden. Bijna elk punt van verklaring werd gevolgd door een onweerstaanbaar applaus, wat aantoonde dat de zusters onder de aanwezigen werkelijk onbevreesde predikers zijn. Die avond, evenals alle andere avonden, viel het de vele bezoekers moeilijk naar hun verblijfplaatsen te gaan omdat zij dolgraag nog wat op het congresterrein nableven om vrienden op te zoeken en over de zegeningen van de „Dag der onbevreesde bediening” te spreken.

„UW WIL GESCHIEDE”-DAG

Zaterdagmorgen vroeg stroomden de scharen mensen de stadions reeds binnen. De dag met als thema „Uw wil geschiede,” beloofde vele belangwekkende dingen. Van alle verslagen die op de vergadering werden uitgebracht, werd dat van A. Rutimann uit Zwitserland wel het meest enthousiast ontvangen. Hij bracht de liefde en hartelijke groeten over van meer dan honderd duizend broeders en zusters in zeven landen achter het IJzeren Gordijn. Een warm applaus weerkaatste in de stadions toen hij vertelde over de getrouwheid van de broeders en zusters en hoe het werk in Roemenië, Hongarije en Tsjechoslowakije zich uitbreidde. Hoe staat het echter met onze broeders en zusters in Rusland? Ondanks de boosaardige vervolging zijn er thans meer getuigen van Jehovah in Rusland dan ooit tevoren, zei broeder Rutimann! Tot vreugdevolle ontroering van allen liet broeder Rutimann een uit Rusland afkomstige bandopname horen met groeten van onze Russische broeders en zusters. De opname begon met twee coupletten van „Prijst de Koning der eeuwigheid” welke door de Russische broeders en zusters werden gezongen, waarna een korte boodschap volgde waarin geloof en vastberadenheid om pal te staan tot uiting kwamen. Het was een boodschap van hoop, warme christelijke liefde en groeten. Dit hartverwarmende verslag ontlokte tranen van vreugde en een donderend applaus.

Zaterdagavond werd gekenmerkt door een groots moment. Toen broeder Knorr over het onderwerp „Uw wil geschiede” sprak, verraste hij de vergadering met de aankondiging dat er een tweede nieuw boek werd vrijgegeven — „Your Will Be Done on Earth”! Er volgde een reusachtig applaus! Wat een vreugde heerste er toen broeder Knorr zei: „Het is helemaal nieuw!” Vervolgens zei hij tot de 175.441 gelukkige toehoorders: „Jullie zullen erg veel plezier van dit nieuwe boek hebben!” En dit is te begrijpen want het bevat een uitgebreide studie van het boek Daniël. Toen de congresgangers exemplaren bij de ordedienaren haalden, kende hun vreugde geen grenzen. Wat een groots hulpmiddel om in deze tijd van het einde de goddelijke wil te leren verstaan!

Het hoogtepunt op Zaterdagavond was een lezing van broeder Franz over „Wanneer Jehovah opstaat tot zijn ongewone werk.” Hierin zette hij uiteen dat God zijn ongewone werk zelfs in die mate ten uitvoer zal brengen dat de aanhangers der christenheid weggevaagd en haar religieuze tempels verwoest zullen worden, evenals dit met Jeruzalem is gebeurd.

DAG VAN GODS KONINKRIJK

Deze dag vormde het hoogtepunt en was de dag waarover de afgevaardigden het dikwijls hadden gehad. Nu was die dag dan aangebroken. Al vroeg kwamen de afgevaardigden naar de stadions, klaar voor een gezegende dag. Het ochtendprogramma, dat bestond uit lezingen door de broeders Swingle, Suiter en Groh van de Brooklyn-Bethelfamilie, bereikte een hoogtepunt toen F.W. Franz bijbelse vragen en antwoorden behandelde. Nu was het middag geworden en de tijd was aangebroken voor de openbare lezing — „Gods koninkrijk heerst — Is het einde der wereld nabij?” — welke door middel van 5.000.000 strooibiljetten, 22.000 aankondigingsbiljetten in de ondergrondse en in bussen, 26.000 borden en raambiljetten en 53.000 bumperstroken was aangekondigd.

Uren voor de tijd van de lezing kwamen er al stromen mensen uit de ondergrondse de stadions binnen. In het Yankee Stadion was elke plaats bezet. Wat een ontroerend gezicht was het toen de poorten van het stadion werden geopend waardoor de grote menigten buiten zich naar het speelveld konden begeven! Het applaus dat volgde, toonde aan met wat een diepgevoelde vreugde de toehoorders waren bezield. Nu was de tijd zover en broeder Knorr begon zijn lezing met de woorden: „Alleen de beste regering in het universum is goed genoeg voor de aarde. Zo denkt de Schepper van de aarde er tenminste over. Alle mensen van goede wil kunnen hier blij om zijn.”

De vraag „Is het einde der wereld nabij?” beantwoordde broeder Knorr met een nadrukkelijk Ja! De vele, vele toehoorders die zowel de twee stadions en de zich daarbuiten bevindende tenten hadden bezet alsook het New Rockland Palace, een gehoorzaal daar vlak in de buurt, waren vol enthousiasme over de lezing. De verheugende boodschap werd ten minste vijfentwintig maal door applaus van de toehoorders onderbroken. „Laten alle mensen van goede wil zich thans voor een regering voor de aarde tot God wenden!” besloot broeder Knorr. „Looft allen Gods koninkrijk dat thans heerst!”

Aan het einde van de lezing maakte broeder Knorr bekend dat er gratis exemplaren van een brochure met zijn woorden aan de duizenden personen die waren bijeengekomen om naar dit belangrijke onderwerp te luisteren, uitgedeeld zouden worden. Toen hij het bezoekersaantal bekendmaakte, waren uitroepen en handgeklap niet van de lucht. Hoeveel waren er dan wel niet? Het aantal was alle verwachtingen te boven gegaan! Ja, het recordaantal mensen dat was bijeengekomen om naar deze belangrijke openbare lezing te luisteren, bedroeg niet minder dan 253.922 personen!

Men was nog niet over de vreugde van dit recordcijfer heen of er begonnen nog meer zegeningen op de vergadering neer te dalen toen broeder Knorr begon met de „Slotopmerkingen door de president.”

Was er gedurende het gehele congres een soortgelijke lezing geweest? De toehoorders gaven blijk van hun antwoord doordat zij meer dan vijftig maal, een bijna ongelooflijk aantal, in applaus losbarstten! Wat een ontroerende woorden sprak broeder Knorr en wat een uitbreidingsnieuws maakte hij bekend! Hij introduceerde het nieuws door ordedienaren exemplaren van gekleurde foto’s aan de 210.778 aanwezigen te laten uitdelen. Hier had men een levend bewijs van de uitbreiding, want op de kaart bevond zich niet alleen een afbeelding van het tegenwoordige Bethelhuis in Brooklyn, maar daarnaast een interessant beeld van het nieuwe Bethel dat er volgens de plannen aan zal worden toegevoegd. Wat een krachtig applaus volgde hierna! Er kwam echter nog meer, en broeder Knorr vertelde nieuws over een nieuw opleidingsprogramma — districts-, kring- en gemeentedienaren zouden naar Bethel worden gehaald om daar een speciale opleidingscursus te volgen.

„De organisatie breidt zich uit,” zei broeder Knorr. „Ze heeft meer bedienaren van het evangelie nodig die het toezicht op zich kunnen nemen van het werk in alle landen der aarde.” Gilead zal blijven bestaan, maar het onderwijsprogramma zal worden uitgebreid. Ook in verscheidene andere landen zullen de bijkantoorgebouwen worden gebruikt om bepaalde personen op te leiden. „Het onderwijzingswerk neemt niet af,” zo verzekerde broeder Knorr het vreugdevol gestemde gehoor, „neen, het beweegt zich veeleer in opwaartse richting. Dat hebben jullie op dit congres kunnen bemerken.”

Wat een passend hoogtepunt vormde dit uitbreidingsnieuws voor het congres! En de instrumenten die op de vergadering zijn ontvangen, zullen grotelijks meehelpen aan de expansie van het Koninkrijkswerk over de gehele wereld. Ja, er werden éénennegentig stuks lectuur vrijgegeven in vierenvijftig verschillende talen! De congresgangers waren er stellig van overtuigd dat de internationale ’Goddelijke wil’-vergadering van Jehovah’s getuigen hen had toegerust „met al het goede om zijn wil te doen.” — Hebr. 13:21.

Toen dit grootste congres van christenen uit de geschiedenis door broeder Knorr werd beëindigd met lied en gebed, maakten de afgevaardigden zich gereed om de thuisreis te aanvaarden, verheugd getuigen van Jehovah te mogen zijn.

[Illustratie op blz. 10]

Podium in het Yankee Stadion

[Illustratie op blz. 12]

7136 symboliseerden door de doop hun opdracht aan Jehovah God

[Illustratie op blz. 13]

Luchtfoto van het Yankee Stadion tijdens de vergadering

[Illustraties op blz. 16, 17]

Internationale ’Goddelijke wil’-vergadering van Jehovah’s getuigen, New York, 27 juli-3 augustus 1958. Aantal aanwezigen: 253.922