Vind vreugde ten einde eeuwig te leven

1. (a) Bied het bestuur van de huidige wereld hoop op leven? (b) Wat toont de bijbel betreffende het huidige stelsel?

IS EEUWIG leven op aarde mogelijk? Wanneer men de huidige stand van zaken op aarde in ogenschouw neemt, kan men het iemand niet kwalijk nemen als hij van mening is dat de eeuwige uitroeiing van het menselijke geslacht heel wel mogelijk is. Hoewel de wereldleiders van land tot land trekken en over „vrede” spreken, komen er voortdurend meer verschrikkelijke geheime wapens uit hun wapenarsenalen te voorschijn. Zij zijn in de netten van deze liefdeloze kerneeuw verstrikt geraakt, en iedereen tracht de andere partijen in het vervaardigen van doodaanbrengende werktuigen te overtreffen. Allen die een vreugdevol leven liefhebben, moeten wel tot de conclusie komen dat het bestuur van deze huidige wereld de dood tot gevolg heeft en corrupt is. De bijbel toont dat dit Satans samenstel van dingen is, dat door degene „die het middel bezit de dood te veroorzaken, namelijk, de Duivel”, wordt bestuurd (Hebr. 2:14, NW). Dit wereldstelsel bevindt zich in zijn tijd van oordeel en staat op het punt de voltrekking van dat oordeel, een „plotselinge vernietiging” door Jehovah Gods hand, te ervaren. — 1 Thess. 5:2, 3, NW.

2. Welke uitnodiging richt Jehovah tot hen die het leven liefhebben, en waarom mogen zij zich verheugen?

² Zal eeuwig leven op aarde mogelijk zijn wanneer Satans doodaanbrengende bestuur van het toneel zal zijn verdwenen? De bijbel antwoordt, Ja! Bovendien toont hij dat een nieuw bestuur of een nieuwe regering ten leven alle mensen die rechtvaardigheid liefhebben ongekende zegeningen zal schenken. De eeuwige God, Jehovah, verklaart zelf over deze nieuwe regering: „Want zie, ik schep nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, en de vorige dingen zullen niet meer in de geest worden teruggeroepen, noch zullen ze in het hart opkomen. Juicht echter, gijlieden, en weest tot in eeuwigheid vreugdevol over hetgeen ik schep. Want ziet, ik schep Jeruzalem een oorzaak tot vreugde en haar volk een oorzaak tot gejuich. En ik zal vreugdevol zijn in Jeruzalem en in mijn volk juichen; en er zal niet meer het geluid van geween of het geluid van een klagende roep worden gehoord.” — Jes. 65:17-19, NW.

3. Wat zijn de „nieuwe hemelen” en de „nieuwe aarde”, en wanneer worden ze een oorzaak tot vreugde?

³ Het voorbeeldige Jeruzalem van het vroegere Palestina is al lang niet meer „het gejuich van de gehele aarde”, en Jehovah vindt beslist geen vreugde in het door strijd verdeelde Jeruzalem. Jehovah put echter wel eindeloze vreugde uit het ’nieuwe Jeruzalem’, zijn regerende „nieuwe hemelen” van een vreedzame nieuwe wereld, door middel waarvan hij onder „het Koninkrijk van den Zoon zijner liefde” „alles wederom [bijeenvergadert], dat wat in de hemelen en dat wat op de aarde is” (Kol. 1:13; Ef. 1:7-10, NW). Onder zijn koninkrijk der hemelen heeft Jehovah thans een organisatie der „nieuwe aarde” geplant, de Nieuwe-Wereldmaatschappij van zijn getuigen, welke rechtvaardigheidlievende personen „uit alle volk en stammen en natiën en talen” omvat (Openb. 7:9). Deze glorierijke schepping is sedert 1914 in de hemelen en sedert 1919 n. Chr. op de aarde voor allen die zich binnen haar grenzen bevinden, een bron van vreugde en verkwikking geweest.

4. Welke zegen gebiedt Jehovah, en hoe zal hij deze verschaffen?

⁴ Zowel Satans demonische „hemelen” als zijn aardse heerschappij door bemiddeling van verdorven politici en hebzuchtige dictators, zal spoedig door de „oorlog van de grote dag van God de Almachtige” aan de vergetelheid worden prijsgegeven (Openb. 16:14-16, NW; 19:11-21). Dan zal het „nieuwe Jeruzalem” van Gods „hemelen” naar de aarde afdalen, hetgeen betekent dat het een onnoemelijk aantal zegeningen op de gehoorzame mensheid zal laten neerdalen. Hoe vreugdevol zal die nieuwe-wereldverhouding tussen God en de mens zijn! Want „zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn” (Openb. 21:1-5). Voor Gods kinderen een toestand waarin de dood voor eeuwig zal zijn verdwenen! Door middel van de regering van zijn „nieuwe hemelen” heeft Jehovah deze zegen, ja, „leven tot in eeuwigheid”, geboden. — Ps. 133:3.

5. (a) Wat schenkt Jehovah’s getuigen thans vreugde? (b) Hoe verschilt hun toestand van die der sektarische religiën?

⁵ Met deze grootste bijbelse waarheden gevoed, geven de verenigde aanbidders van Jehovah vreugdevol tot de einden der aarde getuigenis, waarbij zij miljoenen met de hoop van leven in Gods nieuwe wereld vertroosten. Welk een vreugde schenkt het hun Gods boodschap aan anderen te brengen! Wat een enorm verschil bestaat er tussen hun geestelijke voorspoed en de geestelijke hongersnood onder de sektarische religiën van de huidige wereld! Het is precies zoals de Here Jehovah voorzei: „Ziet! Míjn dienstknechten zullen zich verheugen, maar gíj zult beschaamd staan. Ziet! míjn dienaren zullen vanwege de goede hartetoestand vreugdevol uitroepen, maar gíj zult uitroepen vanwege hartepijn en gij zult huilen vanwege een totale geestesineenstorting” (Jes. 65:13, 14, NW). Hoe waar is dit ten aanzien van de huidige religiën van deze wereld! Ze vinden geen vreugde in hun talloze sekten en weigeren zich onder het verenigende bestuur van de „gelukkige God” en Opperste Soeverein van het universum, Jehovah, te stellen. Ze verwerpen de oorspronkelijke religie van de eeuwige God. — 1 Tim. 1:11, 17, NW.

EEN ONDERZOEK VAN HET GROTE AANTAL SEKTEN

6. (a) Welke studie zal nu van belang zijn? (b) Vanuit welk standpunt dienen de religiën der wereld onderzocht te worden?

⁶ Beweren sommige van de sektarische religiën niet dat ze de oorspronkelijke religie bezitten? Wijzen ze niet met verachting op Jehovah’s getuigen en zeggen ze niet: „Jullie vormen een nieuwe religie”? Het is nu van belang hun beweringen in het licht van de geschiedenis en de bijbelse waarheid te onderzoeken. Om te beginnen is één ding duidelijk: De oorspronkelijke religie kan niet een sektarische religie zijn. Ze kan niet een religie van één familie, één gemeenschap, één stam of zelfs één natie zijn. Terecht bracht een man Gods 1900 jaar geleden een fundamentele waarheid onder woorden, toen hij zei: „Wezenlijk bemerk ik dat God niet partijdig is, maar in elke natie is de mens die hem vreest en rechtvaardigheid werkt, hem aangenaam” (Hand. 10:34, 35, NW). Om de oorspronkelijke religie naar juiste waarde te kunnen schatten, moet de mens zich boven zijn plaatselijke omgeving verheffen, zich van de trotse overleveringen en tradities welke de mensheid verdelen, ontdoen, en de ene God en Vader zoeken, die „uit één man alle natiën der mensheid [heeft] gemaakt, om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen” (Hand. 17:26, 27, NW). Laten wij, wanneer wij de zaak aldus op een bredere basis bezien, de religieuze stelsels van deze wereld eens aan een onderzoek onderwerpen.

7. (a) Kan het protestantisme met recht beweren de oorspronkelijke religie te zijn? (b) Kan het katholicisme dit? (c) Kunnen de oosterse religiën dit?

⁷ In de eerste plaats hebben wij het protestantse stelsel. Dit vond zijn begin in nieuwe sekten of afscheidingen van het katholicisme. Vaak was de oorzaak van de scheuring op politiek of huwelijksterrein gelegen, of was er een ander wereldlijk belang bij betrokken, zodat het protestantisme op leerstellig gebied nog steeds veel van het katholicisme bevat. Hoewel het protestantisme nog maar weinig langer dan vier eeuwen bestaat, is het toch reeds in meer dan tweehonderd met elkaar in strijd zijnde sekten uiteengevallen, terwijl verscheidene van de leidinggevende sekten in de Verenigde Staten op grond van leerstellige of organisatorische geschilpunten op hun beurt weer soms zelfs wel in twintig of meer groepen verdeeld zijn geraakt. De eeuwige God, Jehovah, zou nooit de schepper van een dergelijke verwarring kunnen zijn! (1 Kor. 14:33, 40) Wat valt er vervolgens van het katholieke stelsel te zeggen? Het beroemt zich op een grotere ouderdom. De historie toont echter dat de rooms-katholieke sekte in feite slechts tot het jaar 312 n. Chr. teruggaat, toen keizer Constantijn haar als de officiële religie van het Romeinse keizerrijk instelde, waarbij hijzelf de Pontifex Maximus of eerste paus was. Aldus vond het rooms-katholicisme zijn oorsprong als een staatsreligie. Het is slechts één van een aantal met elkaar in strijd zijnde katholieke sekten, zoals bijvoorbeeld de Grieks-orthodoxe, de Koptische en de Armeens-katholieke sekte, enz. Bovendien zijn de katholieke sekten jong in vergelijking met de oosterse stelsels van Confucius, Brahma en Boeddha, welke alle op zijn minst achthonderd jaar voor het katholicisme hun begin vonden. Vormen de oosterse stelsels dan de oorspronkelijke religie? Een onderzoek toont aan dat deze religiën een verwarrend pantheon van goden bezitten en dat ook zij in een groot aantal sekten zijn uiteengevallen. Het boeddhisme van Ceylon, Burma en Thailand verschilt van het boeddhisme in China. Dit verschilt op zijn beurt weer totaal van het boeddhisme in Japan, dat een lange geschiedenis van de afscheiding van elkaar bestrijdende sekten heeft, waarvan het aantal in het geestelijke vacuüm dat op de tweede Wereldoorlog volgde, tot minstens 165 aangroeide.a

8. (a) Wat zijn enige van de redenen voor de sektarische verwarring? (b) Tot welke gemeenschappelijke oorsprong kunnen de huidige sektarische religiën worden teruggevoerd?

⁸ Waarom biedt deze wereld zulk een droevig beeld van een menigte van religieuze sekten en een menigte van goden? Eén reden is dat de wereldreligie geen vast fundament van waarheid heeft. Ze heeft niet een stevige basis van een geïnspireerd, geschreven woord, zoals het ware christendom in de vorm van de bijbel bezit. Haar basis bestaat dikwijls in het drijfzand van bijgeloof of de filosofieën van mensen die in de ogen van de wereld wijs zijn en het Woord van de ware God negeren. Bovendien tonen niet alleen de bijbel en de wereldlijke geschiedenis, maar ook de overeenkomst in vorm en leer, dat alle stelsels van de huidige wereldreligie een gemeenschappelijke stammoeder hebben die verdeeldheid heeft voortgebracht. Of wij nu het jeugdige protestantisme, het katholicisme van middelbare leeftijd, of de vergrijsde oosterse religie nemen — alle kunnen worden teruggevoerd tot de „mysteriën” van het oude Babylon, de stad die meer dan 4000 jaar geleden, kort na de grote vloed in Noachs dagen, door Nimrod werd gesticht. Trekt u het in twijfel dat Babylon de oorsprong van de huidige sektarische religie is? Beschouw dan eens het volgende voorbeeld:

9. Hoe wijdverbreid is de drieëenheidsleer, en waarom?

⁹ De „mysteriën” van Babylon maakten de eenheid van de „Enige God”, die uit drie personen bestond, bekend, en deze eenheid in drieëenheid werd door middel van een gelijkzijdige driehoek voorgesteld.b Zoals erkend wordt, is een dergelijke leer betreffende de Godheid mysterieus en verwarrend, en hoe droevig het ook is, toch heeft deze Babylonische verwarring zich over de gehele aarde verbreid. De oude Egyptenaren aanvaardden dezelfde leer, en ook hier was een driehoek het symbool van de „drievormige godheid”.c Tot op de huidige dag vereert het hindoeïsme de drieënige god Trimurti, wiens beeld met drie gezichten op het Indische eiland Elephanta in een van de grotten aldaar is te vinden, en iedereen die onderscheid maakt tussen Brahma, Visnu en Siva, de drie goden welke in dit beeld zijn vertegenwoordigd, wordt vervloekt.d Het Japanse boeddhisme heeft een drieëenheidsbeeld — San-Po-Kojin, een boze god met drie hoofden en zes armen — die de „drie schatten” van de abstracte drieënige Boeddha, Bu-Po-So, bewaakt.e Ook de meeste katholieke en protestantse sekten aanbidden een „Heilige Drieëenheid” van drie Goden in één God; als katholieke leerstelling is deze voor het eerst in 325 n. Chr. op het Concilie van Nicaea aangenomen. Hoewel de „Heilige Drieëenheid” nergens in de bijbel wordt genoemd, beschrijft The Catholic Encyclopedia haar als „de centrale leerstelling van de christelijke religie.” Ter ondersteuning van de drieëenheidsleer heeft de Katholieke Kerk ook gebruik gemaakt van beelden met drie hoofden op één lichaam, zoals in het klooster van de Trinitariërs te Madrid in Spanje.f

10. Wat verklaart een vooraanstaande katholieke woordvoerder betreffende de oorsprong van de leerstellingen en gebruiken van zijn religie?

¹⁰ De drieëenheid is echter slechts één voorbeeld van de vele leerstellingen en gebruiken die men zowel in de christenheid als in de oosterse religiën tegenkomt en die hun oorsprong vinden in de „mysteriën” van Babylon. Kardinaal Newman, een woordvoerder van de katholieke religie, ondersteunt dit gezichtspunt in zijn Essay on the Development of Christian Doctrine: „Het gebruik van tempels, die aan speciale heiligen zijn opgedragen en die bij bepaalde gelegenheden met boomtakken worden versierd, wierook, lampen en kaarsen, . . . heiligedagen en tijden, het gebruik van lijsten van heiligen, martelaren, e.d., processies, het zegenen van akkers, priestergewaden, . . . beelden op een later tijdstip, misschien de kerkelijke zang, . . . zijn alle van heidense oorsprong en zijn geheiligd door hun opneming in de kerk.” De rozenkrans, het voortdurend herhalen van gebeden en de nimbus zouden nog aan de lijst van de kardinaal toegevoegd kunnen worden — het is zelfs zo dat het de oosterling die het westen, of de westerling die het oosten bezoekt, wel móet opvallen welk een overeenkomst er tussen beide religieuze stelsels bestaat. Het stamt allemaal van het oude Babylon af!

11. In welke opzichten lijkt het communisme op de Babylonische religie?

¹¹ De een of andere materialist zou nu kunnen zeggen: „Maar kijk dan eens naar het communisme — dat is ten minste een systeem dat religie heeft verworpen.” Kan er echter werkelijk worden gezegd dat de communisten geen god bezitten? Hebben zij niet de cultus der heldenaanbidding aanvaard, met Marx en Lenin als goden, terwijl de volksvergadering in de satellietstaat Albanië in 1950 zelfs een stemming hield over de oprichting van een standbeeld voor „de godheid, Josif Wissarionowitsj Stalin”? Ziet men op de heilige dagen die men in Rood China viert, niet enorm grote portretten van Mau Tse-toeng en andere communistische afgoden boven de mensenmenigten uitsteken? Dit is dezelfde soort van aanbidding welke ook de stichting van Babylon kenmerkte, toen de militaristische Nimrod, die ’zich een machtig jager in strijd met Jehovah toonde’, als „god” en dictator in Babylon werd verheerlijkt (Gen. 10:9, 10, NW). Op soortgelijke wijze ’spreekt’ het huidige communisme als de „koning van het noorden” uit de bijbelse profetieën ’verbazingwekkende dingen tegen de God der goden’ en eert het „de god der vestingen” door een verschrikkelijke uitrusting aan kernwapens bijeen te brengen (Dan. 11:36, 38, NW). De geest van het trotse Babylon leeft voort in de Rode religie van het communisme, welke lang niet zo godloos is als men geneigd is te denken.

12. (a) Waarom kan de religie van Babylon een religie van de doden worden genoemd? (b) Welke oordeelsbekendmaking en waarschuwing laat de hemel betreffende haar horen?

¹² Betekent dit dat de Babylonische religie met haar vertakkingen overal op aarde, de oorspronkelijke religie der mensheid vormt? Verre van dat! De religie van Babylon was de oorspronkelijke sektarische religie welke na de Vloed in oppositie tegen God in het leven werd geroepen. Het is een religie van de doden en niet van de levenden. Tot op de huidige dag is de voornaamste taak van vele van haar priesters om de doden te begraven en gebeden voor hen op te zenden. Of wij ons nu in het westen, in het oosten of op het Rode Plein in Moskou bevinden, overal beschouwt ze de voorvaderlijke „groten” als heilig en verheerlijkt ze hen, terwijl ze Jehovah, de God des levens, negeert. Allen die een leven met vreugde zoeken, moeten acht slaan op de hemelse oordeelsbekendmaking over het moderne Babylon: „Gaat uit van haar, mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt aan haar zonden en niet ontvangt van haar plagen. En een sterke engel nam een steen op als een groten molensteen en wierp hem in de zee, zeggende: Zó zal Babylon met geweld geworpen worden, de grote stad, en zij zal nooit meer gevonden worden.” — Openb. 18:4, 21; zie ook Jeremia 51:6-8.

DE RELIGIE DES LEVENS

13. Wie alleen kan de ware religie voor de mensheid kiezen, en waar bevindt zich het centrum van deze religie?

¹³ Wat is dan de religie des levens? Net zoals het belangrijk is om de wereldse religie als een wereldomvattend stelsel van sektarische verwarring in haar juiste perspectief te zien, is het noodzakelijk een juist beeld van de ware religie te krijgen. Eerst zij opgemerkt dat dit geen door mensen gemaakte religie is. Het is niet de religie van uw keuze, maar de religie welke door Jehovah God is uitgekozen, niet slechts voor de mensheid, maar voor alle gehoorzame schepselen in Zijn uitgestrekte schepping. Ze is veel, veel ouder dan de korte periode van 4000 jaar dat de Babylonische religie bestaat. Het centrum van de ware religie bevindt zich niet in een aards paleis of een aardse tempel, maar in de verheven tegenwoordigheid van Jehovah God, de eeuwige Koning en de Bron van alle leven en energie in het universum. — Jes. 66:1; Ps. 10:16; 36:10.

14. (a) In welk betrouwbare verslag voorziet de bijbel? (b) Wie werd het eerst door Jehovah geschapen, en waaruit bestond ware aanbidding toen?

¹⁴ Hoe weten wij dit? Omdat het in de bijbel geschreven staat — het verslag dat zowel in historisch als in profetisch opzicht het oudst en betrouwbaarst is met betrekking tot de uitermate belangrijke aangelegenheid van religie. Het openingsgedeelte van de bijbel is „een geschiedenis van de hemelen en de aarde ten tijde dat ze werden geschapen, ten dage dat Jehovah God de aarde en de hemel maakte” (Gen. 1:1 tot en met 2:4, NW). De bijbel toont echter eveneens dat Jehovah, lang voordat hij het stoffelijke fundament voor deze aarde legde, een glorierijke geestenschepping van „zonen Gods” voortbracht. De eerste van deze geestenzonen wordt „het Woord Gods” genoemd (Openb. 19:13). Hij wordt tevens onder de persoon van „Wijsheid” beschreven, die, zoals in Spreuken 8:22-31 (NW) staat, zegt: „Jehóvah heeft mij voortgebracht als het begin van zijn weg, de vroegste van zijn werkstukken van lang geleden. Sedert onbepaalde tijd was ik geïnstalleerd, van het begin af, sedert de tijden eer de aarde was. . . . toen . . . werd ik naast hem aangetroffen als een meesterwerker en was ik datgene geworden waarop hij van dag tot dag het allermeest gesteld was, terwijl ik de gehele tijd voor zijn aangezicht blij was.” Met vreugde des harten aanbad de Zoon de Vader, als een meesterwerker gehoorzaam de goddelijke wil ten uitvoer brengend.

15. Waarin vonden Gods geestenzonen een opwindende vreugde?

¹⁵ Na verloop van tijd werden er andere geestenzonen geschapen en ook dezen vonden een opwindende vreugde in de aanbidding van Jehovah. Zoals Jehovah later aan zijn menselijke dienstknecht Job uiteenzette, waren deze zonen bij de schepping van de aarde aanwezig: „Waar waart gij, toen Ik de aarde grondvestte? . . . terwijl de morgensterren tezamen juichten, en al de zonen Gods jubelden?” (Job 38:4, 7). Moet men veronderstellen dat deze zonen van God zonder iets te doen, stonden toe te kijken, en juichten, terwijl Jehovah en zijn eerste Zoon al het werk deden? Het is eerder zeker dat al Zijn zonen in overeenstemming met Jehovah’s wil en voornemen werktoewijzingen hadden en dat zij Hem door middel van hun gehoorzame, toegewijde dienst aanbaden. In de oorspronkelijke religie des levens is produktief werk in harmonie met de goddelijke wil, een grondbeginsel. — Joh. 5:17; 15:8.

16, 17. (a) Wanneer verscheen de ware religie voor het eerst op aarde, en waaruit bestond ze? (b) Hoe had de mens toen eeuwig leven op aarde hebben kunnen vinden?

¹⁶ Met de schepping van de eerste mens, Adam, werd Jehovah’s aanbidding en dienst, de ware religie voor deze aarde. Het nauwkeurige tijdverslag van de bijbel toont dat dit iets meer dan 5980 jaar geleden plaatsvond. Waaruit bestond die oorspronkelijke religie voor de mensheid? Het kon geen voorouderaanbidding zijn, want Adam had geen voorouders. Deze religie hield zich niet met riten voor de doden bezig, want er waren geen doden. Ook was ’s mensen oorspronkelijke tehuis, de hof van Eden, niet een plaats van tempels, afgoden of wierook. Het was een „paradijs van geneugte”, een plaats van grote natuurlijke schoonheid. Hier schonk God de eerste mens niet een mysterieuze, formalistische religie, maar een diensttoewijzing waarvan de uitvoering onbegrensde vreugde met zich zou meebrengen. Jehovah gaf de man een lieflijke vrouw en werkpartner, om hem bij deze toewijzing te helpen.

¹⁷ „En God schiep den mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerpt haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt.” Adam moest deze diensttoewijzing in nederige erkenning van zijn afhankelijkheid van zijn Schepper ten uitvoer brengen en daarom werd hem het verdere bevel gegeven: „Van alle bomen in den hof moogt gij vrij eten, maar van den boom der kennis van goed en kwaad, daarvan zult gij niet eten, want ten dage, dat gij daarvan eet, zult gij voorzeker sterven” (Gen. 1:27, 28; 2:16, 17). Door Jehovah God gehoorzaam en vreugdevol te dienen, had Adam hier op deze aarde eeuwig leven kunnen vinden.

18. (a) Hoe begon de valse religie? (b) Veranderde Jehovah’s voornemen met de aarde toen, en hoe werd de ware religie op aarde in stand gehouden?

¹⁸ Hoe is de valse religie dan begonnen? Ze vond haar oorsprong toen een eerzuchtige geestenzoon van God tegen Jehovah in opstand kwam. Hij haalde Eva, en door bemiddeling van haar, ook Adam, ertoe over om Jehovah’s dienst voor de sektarische religie die hij, Satan de Duivel, nu op aarde invoerde, te laten varen. Zij verloren hun vreugdevolle dienstvoorrecht in het Edense heiligdom. Ja, zij verloren het léven, niet alleen voor henzelf, maar ook voor hun gehele nageslacht (Rom. 5:12-14). Betekent dit dat de oorspronkelijke religie, de religie met het vooruitzicht van eeuwig leven, van de aarde verdween? Beslist niet! Jehovah heeft ’de aarde den mensenkinderen gegeven’, opdat ze voor altijd een schoon, vredig en vreugdevol heiligdom zou vormen. Dat voornemen is niet veranderd (Ps. 115:16; Jes. 55:11). Bovendien heeft Jehovah in Eden beloofd, dat hij door bemiddeling van zijn op een vrouw gelijkende organisatie in de hemel, een Zaad, een Koninkrijkserfgenaam, zou voortbrengen die sektarische religie radicaal uit de hemel en van de aarde zou verwijderen en in Gods „nieuwe hemelen” de Voornaamste zou worden ten einde de gehele mensheid te zegenen (Gen. 3:15; 2 Petr. 3:13). Vanaf Eden tot op nu hebben ware getuigen van Jehovah getuigenis afgelegd van deze hoop. Tot op de huidige dag bestaat de ware religie voor de mensheid niet uit een leeg vertoon van pracht en praal en ritueel, maar uit het getuigenis afleggen van Jehovah’s naam en voornemen. — Jes. 43:10-12.

19. Waarover predikten Jehovah’s vroege getuigen op aarde, en aan welke hoop hielden zij vast?

¹⁹ De lijn van rechtschapenheid handhavende getuigen van de ware God begint met Adams zoon Abel. Ze loopt dan via Henoch, die over Jehovah’s oordeel tegen de goddelozen profeteerde, en Noach, de „prediker der gerechtigheid”, die met zijn gezin door de grote vloed heen gered werd (Jud. 14, 15; 2 Petr. 2:5). Later getuigden Abraham, Izak en Jakob vol vreugde, en Jehovah zegende hen, terwijl hij hun de belofte deed dat de Koninkrijkserfgenaam of het Zaad uit hun geslachtslijn zou komen. „In geloof zijn deze allen gestorven, hoewel zij de vervulling van de beloften niet hebben verkregen, doch zij zagen ze in de verte en begroetten ze en maakten in het openbaar bekend dat zij vreemdelingen en tijdelijke inwoners in het land waren. . . . Maar nu trachten zij een betere plaats te bereiken, namelijk, een die tot de hemel behoort. Daarom schaamt God zich niet voor hen, om als hun God te worden aangeroepen, want hij heeft een stad gereedgemaakt voor hen.” — Hebr. 11:4-16, NW.

20. Hoe kan er worden gezegd dat deze Getuigen een religie des levens beoefenden?

²⁰ Hoe kan van deze mensen des geloofs, die allen stierven zonder „de vervulling van de beloften” verkregen te hebben, worden gezegd dat zij een religie des levens bezaten? Omdat Jehovah hun een opstanding tot leven hier op aarde beloofde, zodat zij Hem door alle komende eeuwen heen vreugdevol zouden kunnen blijven dienen. „Dat de doden worden opgewekt, heeft zelfs Mozes onthuld, . . . wanneer hij Jehovah ’de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob’ noemt. Hij is niet een God der doden, maar der levenden, want van zijn standpunt uit leven zij allen” (Luk. 20:37, 38, NW). Jehovah is ook de God van Mozes, van David, en van allen die vreugdevol van zijn glorierijke naam en zijn belofte van het Zaad en de Koninkrijkserfgenaam getuigen. — Ex. 3:15, NW; Psalm 145.

21. (a) Wat voor wonderbaarlijks vond er toen plaats? (b) Hoe deed de Zoon Gods voornemen in vervulling gaan toen deze hem naar de aarde zond?

²¹ Toen, na 4000 kwellende jaren van menselijke geschiedenis, gebeurde er iets wonderbaarlijks! Jehovah zond zijn eigen Zoon, zijn eerste schepping en de voornaamste vreugde van zijn gehele hemelse gezin, hier naar deze aarde. „Het Woord is vlees geworden, en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van den eniggeborene des Vaders, vol van [onverdiende goedgunstigheid] en waarheid” (Joh. 1:14; NW). De Zoon verklaarde zelf: „Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen, opdat Ik voor de waarheid zou getuigen” (Joh. 18:37). Hij leerde zijn volgelingen overeenkomstig de religie des levens te wandelen, en vreugde te scheppen in het doen van de goddelijke wil. Hij zei betreffende deze zachtmoedige, op schapen gelijkende personen: „Ik ben gekomen opdat zij leven mochten hebben en het in overvloed mochten hebben. Ik ben de juiste herder; de juiste herder doet afstand van zijn ziel ten behoeve van de schapen” (Joh. 10:10, 11, NW). Hij gaf zijn volmaakte menselijke leven als een rantsoen voor alle mensen die rechtvaardigheid liefhebben. De Zoon, Jezus Christus, schepte als Jehovah’s Voornaamste Getuige op aarde een onvergelijkelijke vreugde in het doen van de goddelijke wil, ook al betekende dit zijn dood aan een martelpaal. — Joh. 4:34; Hebr. 12:1, 2.

22. Hoe beoefenden Jezus’ discipelen hun religie, en met welk succes?

²² Het vreugdevolle getuigenis betreffende Jehovah’s koninkrijk en de hoop op eeuwig leven ontving na Jezus’ opstanding en hemelvaart een verdere stimulans doordat Jezus Gods geest op zijn discipelen uitstortte, hetgeen hun de kracht schonk om „tot de verst verwijderde streek der aarde” te prediken. Eerst aanvaardden een paar joden de vreugdevolle boodschap des levens, en toen mensen van alle natiën. „Toen degenen uit de natiën dit hoorden, begonnen zij zich te verheugen en het woord van Jehovah te verheerlijken, en allen die de juiste gezindheid bezaten voor het eeuwige leven, werden gelovigen. En de discipelen bleven van vreugde en heilige geest vervuld.” De religie van leven en vreugde was voorspoedig op aarde, daar de gelovigen ’een grondig getuigenis aflegden betreffende Gods koninkrijk’. — Hand. 1:8; 8:25; 10:42; 13:48, 52; 28:23, NW.

23. (a) Waarom heeft de christenheid de ware religie niet kunnen laten voortbestaan? (b) Waarop wijzen de profetieën en de feiten ten aanzien van de religie van Jehovah’s getuigen?

²³ Wat valt er echter over deze twintigste eeuw, deze nucleaire ruimtevaarteeuw, te zeggen, nu boosaardige mannen de bedreiging laten horen met hun megaton-bommen alle leven op aarde uit te blazen? Is de religie des levens thans op aarde te vinden? Stelt ze de mensheid een hoop om in leven te blijven, voor ogen? De huidige christenheid maakt beslist niet een dergelijke hoop bekend. Ze is sektarisch en een deel van deze wereld geworden, en wordt door Christus zelf beschreven als „onkruid” dat door een vijand in het ware getuigenisveld over het goede zaad heen was gezaaid. Deze zelfde Zoon en Erfgenaam, die nu als Koning in Jehovah’s „nieuwe hemelen” op de troon is geplaatst, zendt zijn engelen uit om ’het onkruid te verzamelen’ en ’het in den vurigen oven’ van de vernietiging in Armageddon ’te werpen’. Hoe staat het evenwel met het ware bijbelse christendom? Dezelfde profetie vervolgt: „Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon in het Koninkrijk huns Vaders” (Matth. 13:24-30, 36-43). Hoe wonderbaarlijk is deze profetie in de getuigen van Jehovah uit deze moderne tijd in vervulling gegaan! Het gezalfde overblijfsel van deze christelijke getuigen straalt het licht nu reeds veertig jaar lang naar de einden der aarde uit. Vol vreugde stellen de mensen van goede wil onder de natiën zich van de religie des levens op de hoogte, zodat ook zij ijverige getuigen voor Jehovah’s naam en koninkrijk worden. Van een paar duizend in 1919 zijn Jehovah’s getuigen op fenomenale wijze uitgegroeid tot een aantal van 851.378 actieve verkondigers, die in 1960 in 179 landen over de gehele wereld predikingswerk verrichtten. Zij blijven van deur tot deur onderwijzen, ’loven God en staan in de gunst bij het gehele volk’, en ’de Here voegt dagelijks toe aan den kring, die behouden worden’. Ja, dagelijks! Gedurende de laatste twee jaren werden er elke dag van het jaar meer dan 180 nieuwe predikers voor deze dienst geordineerd! — Hand. 2:47.

24. Tot in welke mate worden de mensen van goede wil thans met de religie des levens bediend, en met welk vooruitzicht?

²⁴ Waar u ook op aarde woont, overal kunt u het vreugdevolle nieuws betreffende Jehovah’s „nieuwe hemelen” en „nieuwe aarde” horen. Woont u in een van een veertigtal Afrikaanse landen, dan kunt u het van een van de 119.409 Getuigen horen die op dat continent het licht verbreiden. In zevenenzestig landen en eilanden van de Amerika’s bevinden zich 353.632 ijverige Getuigen. In negentien Europese landen tellen wij 195.295 bedienaren van het evangelie die in vele talen deze zelfde grootse boodschap prediken. Zesenveertig landen in Azië en eilanden in de Stille Oceaan worden door nog eens 59.659 predikers bediend. Zelfs daar waar het communisme zijn donkere schaduw werpt — in zeven door de Sowjet-Unie overheerste landen — weigeren 123.383 Getuigen zich door wrede vervolgingen het zwijgen te laten opleggen. Over de gehele aarde worden de mensen van goede wil dus met de religie des levens bediend! Dit wereldomvattende getuigenis moet voortgaan totdat alle personen van goede wil op het aardoppervlak als ’het nageslacht van Gods volk’ zijn bijeenvergaderd om voor altijd in de vreugde van eeuwig leven in Gods nieuwe wereld te blijven bestaan. „Want zoals de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, die Ik maken zal, voor mijn aangezicht zullen blijven bestaan, luidt het woord des HEREN, zo zal uw nageslacht en uw naam blijven bestaan.” — Jes. 66:22.

[Voetnoten]