De machtsstrijd — Wat zal de afloop zijn?

„OOST IS OOST, en West is West, en nimmer zullen die twee elkaar ontmoeten, totdat aarde en hemel aanstonds voor Gods grote oordeelstroon staan.” Recente ontwikkelingen in de machtsstrijd tussen het Oostelijke en het Westelijke blok verlenen aan deze poëtische woorden van Rudyard Kipling een vreemd eigentijdse klank.

Wanneer men over de Oost-Weststrijd spreekt, betekent bij nader inzien de term „Oost” niet letterlijk oost, evenmin als „West” een aanduiding is voor landen die allemaal ten westen van een bepaald punt op aarde liggen. Het communistische blok omvat thans niet alleen de Sovjet-Unie en de natiën van Oost-Europa, maar ook enkele Afrikaanse landen en Cuba. Van geen van de laatste kan gezegd worden dat ze oostelijk zijn gelegen. Insgelijks omvat het „Westelijke” blok landen als Canada, Denemarken (met inbegrip van Groenland), IJsland, Noorwegen, Australië, Nieuw-Zeeland en Japan. Van enkele van deze natiën kan men nauwelijks zeggen dat ze in het westen liggen. Waarom spreekt men dan van „de Oost-Weststrijd”? Omdat de „koude oorlog” oorspronkelijk voornamelijk woedde tussen de twee supermogendheden — de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten — waarvan de ene grotendeels ten oosten van Europa ligt en de andere ten westen ervan. Zo hebben in de loop des tijds „Oost” en „West” een symbolische betekenis gekregen.

TWEE WEDIJVERENDE „KONINGEN”

Evenzo gebruikt de bijbel in het 11de hoofdstuk van Daniël gemakshalve de uitdrukking „koning van het noorden” en „koning van het zuiden” als een aanduiding van een reeks wedijverende politieke machten. Oorspronkelijk bevonden deze twee „koningen” zich ten noorden en ten zuiden van het land van Daniëls volk — in feite ook van Jehovah’s volk uit de oudheid — in het Midden-Oosten.

De profetie begon in vervulling te gaan na de dood van Alexander de Grote en de verdeling van het Macedonische Rijk onder zijn vier opvolgers. Twee van hen, Seleukos I en Ptolemaeus I, werden respectievelijk de eerste „koning van het noorden” en „koning van het zuiden”. Een van deze mannen stichtte het noordelijke Seleucidische Rijk en de ander werd de eerste van de Ptolemaeïsche farao’s van Egypte, in het zuiden. Eeuwenlang was het land van hen die toen Jehovah’s volk vormden, een twistappel tussen deze twee machten in hun strijd om de heerschappij.

Natuurlijk ging met het verstrijken van de tijd de macht die door de „koning van het noorden” en de „koning van het zuiden” werd afgebeeld, voortdurend in andere handen over. Maar de strijd om de heerschappij bleef zich door alle eeuwen heen voortzetten. In deze profetie werd ook voorzegd dat de strijd tussen de „twee koningen” zelfs tot in „de tijd van het einde” zou voortduren (Dan. 11:27, 35, 40).a Thans zien wij dat de strijd om de wereldmacht als nooit tevoren woedt tussen de communistische en de niet-communistische wereld. Kunnen deze twee wedijverende blokken met de „twee koningen” vereenzelvigd worden? Laten wij eens zien.

„DE GOD DER VESTINGEN”

Onmiddellijk na gesproken te hebben over de „tijd van het einde”, vervolgt de profetie van Daniël met de woorden:

„En de koning [van het noorden] zal werkelijk doen naar zijn eigen wil, en hij zal zich verheffen en zich grootmaken boven elke god; en tegen de God der goden zal hij wonderbaarlijke dingen spreken. . . . En op de god van zijn vaderen zal hij geen acht geven . . . Maar de god der vestingen zal hij in zijn positie heerlijkheid geven; en een god die zijn vaderen niet gekend hebben, zal hij heerlijkheid geven door middel van goud en door middel van zilver.” — Dan. 11:36-38.

Welke van de twee supermogendheden heeft zich schaamteloos uitgelaten tegen „de God der goden”, Jehovah, en heeft godsdienst „opium voor het volk” genoemd? Welke van de twee heeft jarenlang haar gehele economie op een dusdanige leest geschoeid dat er eerder kanonnen werden vervaardigd dan boter, en dat er aan de produktie van tanks en gevechtsvliegtuigen de voorkeur werd gegeven boven de vervaardiging van voedsel, kleding en consumptiegoederen, zodat „de god der vestingen” heerlijkheid werd gegeven? Welke „koning” heeft „een god aanbeden die zijn vaderen niet gekend hebben” — het wetenschappelijk militarisme — en hem „door middel van goud en door middel van zilver” vereerd, zonder ervoor terug te deinzen een groot percentage van het bruto nationaal produkt te besteden aan militaire technologie en het leger en de vloot? Het lijdt geen enkele twijfel dat de hedendaagse „koning van het noorden” het communistische blok is, met de Sovjet-Unie aan de spits.

Reeds in 1977 gaf de Amerikaanse Defense Intelligence Agency (Inlichtingendienst voor Defensie) toe dat het Sovjet-leger „het machtigste ter wereld is, met grote vuurkracht en mobiliteit”. Deze paraatheid wordt ondersteund door militaire indoctrinatie op de scholen. Alle 18-jarige jongens worden opgeroepen voor militaire dienst en brengen twee jaar in het leger of bij de luchtmacht, of drie jaar bij de marine door. Daarna blijven zij reservisten totdat zij 50 jaar zijn, wat betekent dat op dit moment tientallen miljoenen Sovjet-burgers een militaire opleiding hebben gehad en snel gemobiliseerd kunnen worden.

DE „KONING VAN HET ZUIDEN” KOMT „IN BOTSING” MET DE „KONING VAN HET NOORDEN”

Daar de hedendaagse „koning van het noorden” het communistische blok is, onder aanvoering van de Sovjet-Unie, kan de „koning van het zuiden” niets anders zijn dan het wedijverende niet-communistische blok, onder leiding van de Verenigde Staten. Over deze „koningen” zegt de profetie van Daniël vervolgens: „En in de tijd van het einde zal de koning van het zuiden met hem [de koning van het noorden] in botsing komen.” — Dan. 11:40.

De naoorlogse „botsing”, veroorzaakt door de „koning van het zuiden”, kreeg in 1947 een betrekkelijk zacht begin toen de „Truman-doctrine” van „containment”b werd gelanceerd. Deze werd in 1949 gevolgd door de oprichting van de NAVO en, later, door andere regionale wederzijdse verdedigingsorganisaties. De „botsing” nam ernstiger vormen aan ten tijde van de tweede Vietnamese oorlog. Maar dit conflict en de negatieve afloop voor het Westen schenen de positie van de „duiven” — degenen in de VS en onder hun bondgenoten die voorstanders zijn van een verzoenende houding tegenover het Sovjet-blok — te verstevigen.

Recente politieke gebeurtenissen schijnen er echter op te duiden dat de „duiven” op het ogenblik overvleugeld worden door de „haviken” — degenen die een hardere lijn tegenover het communistische blok voorstaan. De „koning van het zuiden” schijnt steeds vaker in „botsing” te komen met de „koning van het noorden”. Het is interessant dat de Anglo-Amerikaanse solidariteit in verband met dit „in botsing komen” werd bevestigd door het volgende nieuwsbericht: „Engelands premier Margaret Thatcher, die Reagans wantrouwen tegenover het Kremlin deelt, was de enige leider binnen de NAVO die zijn houding in het openbaar onderschreef. Zij zei donderdagavond [29 januari 1981] dat er van de zijde van de Sovjet-Unie geen teken was van belangstelling voor werkelijke détente” („International Herald Tribune”, 31 januari 1981). Hoe ver precies de „koning van het zuiden” zal gaan met betrekking tot zijn „in botsing komen” met de „koning van het noorden” is iets wat in de vóór ons liggende tijd interessant zal zijn om gade te slaan.

Het is niet vreemd dat de „koning van het noorden”, nu vertegenwoordigd door het communistische blok, reageert op dit ’botsen’. Ook dit werd in de profetie van Daniël hoofdstuk 11 voorzegd. Laten wij eens verder lezen:

„En de koning van het noorden zal op hem [de koning van het zuiden] aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen; en hij zal stellig de landen binnenkomen en overstromen en doortrekken. . . . En hij zal zijn hand blijven uitsteken tegen de landen; . . . En hij zal werkelijk heersen over de verborgen schatten van het goud en het zilver.” — Dan. 11:40-43.

HOE DE „KONING VAN HET NOORDEN” REAGEERT

Sovjet-reacties op de harde lijn die de „koning van het zuiden” recent is gaan volgen, tonen dat de „koning van het noorden” niet van plan is zich onder de voet te laten lopen. Sedert de Tweede Wereldoorlog heeft de Sovjet-Unie ’zijn hand uitgestoken’ om verscheidene „landen” en „verborgen schatten”, waaronder olie, in zijn macht te krijgen.

De uitdaging aan het adres van het Westen is ook van ideologische aard, daar veel postkoloniale Derde-Wereldregeringen een marxistisch beleid zijn gaan volgen. Dergelijke ontwikkelingen hebben ertoe bijgedragen dat de Sovjet-invloedssfeer zich tot Azië, het Midden-Oosten, Afrika en zelfs het Amerikaanse continent heeft uitgebreid. Bovendien heeft de „koning van het noorden” opmerkelijk succes geboekt met het steunen van door communisten geleide opstanden, waardoor hij in staat was de daardoor getroffen ’landen binnen te komen’ met zijn ideologie en militaire en technische hulp.

Met ruim vier miljoen personen onder de wapenen in de USSR en Oost-Europa, plus 50.000 tanks, 5775 gevechtsvliegtuigen, 289 grote oorlogsschepen en op zijn minst 257 onderzeeërs, beschikt de „koning van het noorden” zeker over de middelen om ’aan te stormen met wagens en met ruiters en met vele schepen en te overstromen en door te trekken’.

Volgens rapporten zijn er reeds Sovjet-troepen aanwezig in Afghanistan, Cuba, Ethiopië, Irak, Libië, Mali, Mauritanië, Vietnam, Syrië en Zuid-Jemen, om nog maar niet te spreken van de militaire adviseurs in vele andere landen. Sovjetrussische oorlogsbodems bevaren alle strategisch belangrijke oceanen en zeeën, met inbegrip van de Middellandse Zee. In hoeverre de communistische „koning van het noorden” deze krachten zal ontketenen en andere „landen” zal „binnenkomen”, is iets wat alleen de toekomst zal leren.

BEIDE „KONINGEN” KOMEN AAN HUN EIND

Hoe ver de „koning van het zuiden” ook zal gaan met betrekking tot zijn „in botsing komen” met de „koning van het noorden”, en of de „koning van het noorden” letterlijk zal „overstromen” door andere landen binnen te vallen of niet, één ding is zeker: Volgens Daniëls profetie zal geen van beide „koningen” een beslissende overwinning op de ander behalen. Over de „koning van het noorden” verklaart de profetie: „Hij zal geheel en al aan zijn eind moeten komen, en er zal geen helper voor hem zijn” (Dan. 11:45). Bovendien zegt een parallelle profetie over de Anglo-Amerikaanse wereldmacht, ook afgebeeld door de „koning van het zuiden”: „Zonder hand zal hij verbroken worden.” — Dan. 8:25.

Hoe zullen deze „koningen” „zonder hand” en zonder „helper” aan hun eind komen? Hun einde zal niet worden teweeggebracht door menselijke middelen. Daniëls profetie vervolgt: „En gedurende die tijd zal Michaël opstaan, de grote vorst die ten behoeve van de zonen van uw [Daniëls en daarom Jehovah’s] volk optreedt. En er zal zich stellig een tijd van benauwdheid voordoen zoals er niet is teweeggebracht sedert er een natie is ontstaan tot op die tijd” (Dan. 12:1). Michaël is niemand anders dan de door Jehovah aangestelde koning Jezus Christus. (Vergelijk Openbaring 12:7-10.) De „tijd van benauwdheid” is de „grote verdrukking”, die in Jezus’ eigen profetie over het „besluit van het samenstel van dingen” en zijn „tegenwoordigheid” in zijn koninkrijk wordt genoemd. — Matth. 24:3, 21; Luk. hfdst. 21.

Uit de hedendaagse vervulling van deze profetieën blijkt dat wij nu in de „tijd van het einde” leven. Spoedig zal Christus een eind maken aan de communistische „koning van het noorden” en de niet-communistische „koning van het zuiden”. Ja, de op de troon geplaatste Koning Jezus Christus zal hen en alle andere politieke natiën „slaan” met een „scherp lang zwaard”, en „hij zal hen weiden met een ijzeren staf” (Openb. 19:11-21). Nog een andere dramatische voorzegging uit het boek Daniël zal daardoor volledig in vervulling gaan, namelijk de volgende profetie: „En in de dagen van die koningen [politieke machten] zal de God des hemels een koninkrijk oprichten dat nooit te gronde zal worden gericht. En het koninkrijk zelf zal aan geen ander volk worden overgedragen. Het zal al deze koninkrijken verbrijzelen en er een eind aan maken, en zelf zal het tot onbepaalde tijden blijven bestaan.” — Dan. 2:34, 35, 44.

Dat koninkrijk zal duurzame vrede op aarde in een rechtvaardige nieuwe ordening inluiden (2 Petr. 3:13; Openb. 21:1-5). Dan zullen er geen onderdrukkende politieke „koningen” meer zijn. Dit is in feite het „koninkrijk” waar u om hebt gevraagd indien u het „Onze Vader” hebt gebeden (Matth. 6:9, 10). Het is de enige hoop voor de mensheid. Jehovah’s Getuigen zullen u heel graag helpen u deze hoop eigen te maken.

[Voetnoten]