Maakt u zich kwaad om kleinigheden?

EEN redacteur van een tijdschrift die haastig met een koffer door een drukke straat in Frankrijk liep, passeerde rakelings een glimmende sportwagen. Tot zijn verbazing sprong er plotseling een man uit, die hem ervan beschuldigde de auto met zijn koffer bekrast te hebben. Ziedend van woede gaf de man de redacteur zo’n harde klap, dat hij niet meer tot bewustzijn kwam. Is een kras op een auto een mensenleven waard? Het antwoord ligt voor de hand. Wanneer men echter in een staat van onbeheerste woede verkeert, zou dit weleens de prijs kunnen zijn die men iemand kan laten betalen voor zoiets onbenulligs als een kras.

Wij leven in een eeuw waarin alles met grote snelheid verloopt, een eeuw vol van spanning en druk die de mensen prikkelbaar maakt. Mensen die in een gespannen toestand leven, kunnen door kleinigheden zo geërgerd raken, dat zij in woede uitbarsten en dan dingen zeggen of doen waar zij achteraf spijt van hebben. Een onbedachtzame opmerking, een onopzettelijke duw of een irriterende onbeleefdheid zijn kleinigheden, maar over zulke kleinigheden kan iemand zich verschrikkelijk kwaad maken als hij in gebreke blijft zelfbeheersing te oefenen.

In een stad kunnen zich vele kleine hinderlijke gevallen voordoen, zoals gedrang op drukke trottoirs en in overvolle warenhuizen, iemand die een lang gesprek voert in een telefooncel terwijl u ook wilt bellen, een automobilist die u in het verkeer snijdt, iemand die van achteren tegen uw auto opbotst of ongeduldig op de toeter drukt, enzovoorts. Indien u zich door zulke dingen laat irriteren, kan uw gemoed snel verhit worden tot een punt waarop het tot een uitbarsting komt en zult u trachten een ander met woorden of daden te kwetsen. Het is veel beter met anderen te leren samenleven, dan zich door hetgeen zij doen tot het kookpunt van woede te laten brengen. Wanneer u in een staat van woede verkeert, kunt u uw zelfbeheersing verliezen en iets doen waar u uw hele verdere leven spijt van zult hebben.

Of u nu op straat, in huis of in het gezelschap van vrienden of zakenrelaties bent, u geeft blijk van wijsheid wanneer u leert geen notitie te nemen van kleinigheden waaraan u zich zou kunnen ergeren indien u dit toeliet. Waarom zou u uw vrienden verliezen, uw relaties met collega’s of zakenmensen verslechten en uw huwelijk ruïneren door kwaad te worden over onbelangrijke dingen die zij doen? Wanneer uw vrouw een deuk in de bumper van de gezinsauto rijdt, het brood in de broodrooster laat verbranden, de tube tandpasta in het midden in plaats van onderaan uitknijpt of iets anders doet dat u irriteert, zou het van uw zijde verstandig zijn zelfbeheersing te oefenen en niet meteen te zeggen wat u het eerst voor de mond komt. Een scherpe opmerking kan gemakkelijk een felle woordenstrijd doen oplaaien die de huwelijksband zou kunnen verslechten. Ook een vrouw zou er goed aan doen zelfbeheersing te oefenen en niet toe te geven aan een opkomende woede om kleinigheden van haar man die haar ergeren. Er zijn mensen geweest die echtscheiding hebben aangevraagd op grond van hooglopende ruzies over zulke kleinigheden als zwartverbrand brood en de keuze van televisieprogramma’s. Zijn deze dingen belangrijker dan een huwelijk?

Een vader of een moeder kan een kind letsel toebrengen wanneer zij in gebreke blijven hun woede om irriterende kleinigheden van het kind te bedwingen. Een stiefvader in New York die ’s nachts werkte, werd door een ondeugend jongetje van twee en een half jaar uit zijn slaap gehouden. In blinde razernij gaf hij aan zijn woede de vrije loop en sloeg het kind dood. In een andere Amerikaanse stad moest een jongetje van tweeëntwintig maanden tot vier keer toe naar een ziekenhuis worden gebracht omdat het door zijn driftige moeder was geslagen. Er zou een lange lijst schokkende gevallen van door ouders mishandelde kleine kinderen gegeven kunnen worden. Het is zo gewoon geworden in deze eeuw van abnormale spanningen, dat dokters zich er ernstig bezorgd over maken.

Kleine ergernissen zijn te onbelangrijk om zijn kinderen te verwonden, zijn huwelijk te ruïneren, zijn vrienden te verliezen of zelfs het leven van anderen in gevaar te brengen. Ze zijn het overdenken niet waard. Iemand die er telkens aan denkt, gaat ze steeds groter zien, waardoor hij zijn woede opkropt totdat een uitbarsting veel schade veroorzaakt. Er zijn in het leven belangrijkere dingen om aan te denken.

Er ligt wijsheid opgesloten in de spreuk die zegt: „Wie langzaam tot toorn is, is beter dan een machtig man, en wie zijn geest beheerst, dan wie een stad inneemt” (Spr. 16:32, NW). Deze verklaring in Gods Woord brengt een heel belangrijke aangelegenheid aan het licht. Om in harmonie met andere mensen samen te leven, moet u hun ondoordachte daden en gewoonten door de vingers zien. Niemand is volmaakt. Mensen doen stellig dingen die irriterend kunnen zijn, vooral wanneer u in een onprettige stemming verkeert, maar u wint er niets mee door boos te reageren; u bent de verliezer. Wanneer u daarentegen zelfbeheersing oefent en langzaam tot toorn bent, wint u veel. U zult hebben geleerd wat de belangrijke factor is in het onderhouden van goede betrekkingen met anderen, het behouden van vrienden, de achting van uw werkgever te verdienen en de liefde van uw vrouw en kinderen te winnen. Wanneer u dit laat samengaan met andere heilzame eigenschappen, kunt u door zelfbeheersing een aanwinst zijn zowel voor het bedrijfs- als voor het gemeenschapsleven.

Van christenen wordt verwacht dat zij langzaam tot toorn zijn in zowel kleine als grote aangelegenheden. Wanneer zij het voorbeeld volgen dat Jezus gegeven heeft, brengen zij veranderingen in hun persoonlijkheid aan, waardoor zij opvallend verschillen van mensen van de wereld. Zich tot hen richtend zegt de bijbel: „Alle kwaadaardige bitterheid en toorn en gramschap en geschreeuw en schimpend gepraat worde uit uw midden weggenomen, evenals alle slechtheid. Maar wordt vriendelijk jegens elkaar, teder mededogend, elkaar vrijelijk vergevend, zoals ook God door Christus u vrijelijk vergeven heeft” (Ef. 4:31, 32, NW). Toorn, gramschap, geschreeuw en schimpend gepraat horen niet thuis in de aard van een christen. Voor mensen die zich in hun leven niet door christelijke beginselen laten leiden, zijn ze echter heel gebruikelijk. Daarom hebben zulke mensen er zoveel moeite mee met anderen op te schieten en maken zij zich vaak schuldig aan een gewelddadig optreden.

Volg, in plaats van net als anderen ziedend van woede om kleinigheden op te stuiven, de goede instructies uit de bijbel door vriendelijk te zijn, „teder mededogend, elkaar vrijelijk vergevend”. Is het niet beter iemand, die per ongeluk een kras op uw auto maakt of die u in het verkeer snijdt, te vergeven dan hem bewusteloos te slaan en hem mogelijk van het leven te beroven? Is het niet beter de persoon die op het trottoir gedachteloos tegen u opbotst of u in de weg staat, te vergeven dan hem de huid vol te schelden? Het is van uw zijde beslist een blijk van wijsheid wanneer u zich niet door kleinigheden laat irriteren.