Laten evangelisten een duidelijk signaal horen?

’DE WERELD hoort reeds de naderende hoefslag van de vier ruiters van de Apocalyps.’ Met deze woorden richtte de populaire evangelist Billy Graham zich tot een verzamelde groep persmensen. „Wij bevinden ons in zeer gevaarlijke tijden”, vervolgde hij. „De wereld beweegt zich zeer snel.”

Deze bezorgdheid, dat wij in „zeer gevaarlijke tijden” leven, bracht Graham ertoe van 12 tot 21 juli 1983 bijna 4000 evangelisten in Amsterdam bijeen te brengen. Deze Internationale Conferentie voor Rondreizende Evangelisten werd bijgewoond door vertegenwoordigers uit 133 landen en van 30 religieuze denominaties. Ze had ten doel de evangelisatie in de hele wereld te versnellen door de evangelisten een verdere training te geven. Maar wat voor „training” ontvingen zij? Heeft de conferentie een bijdrage geleverd aan christelijke eenheid? Welke boodschap hadden zij?

In zo’n 107 ’workshops’ (discussiegroepen) werd aandacht besteed aan zulke uiteenlopende onderwerpen als spreken in het openbaar, taal en geografie. Veel nadruk werd gelegd op betere methoden om mensen te bereiken. Hoewel het toespreken van grote menigten op „opwekkings”-bijeenkomsten het krachtigste instrument van de evangelisten blijft, werden er ook workshops gehouden over het gebruik van televisie, radio en film. Maar aangezien ongeveer 70 procent van de evangelisten afkomstig was uit de Derde-Wereldlanden, kan er voor velen van hen geen sprake zijn van een bediening die door geavanceerde technieken wordt ondersteund. Een prediker uit Zaïre legde uit dat hij van dorp naar dorp moet lopen en van huis tot huis moet gaan om een menigte bijeen te krijgen.

Andere predikingsmethoden

De evangelisten kregen echter te horen dat er aangename alternatieven bestaan voor het van deur tot deur benaderen van mensen. ’Ga dineren met belangrijke zakenlieden en politieke leiders’, werd hun verteld. De filosofie die hierachter steekt is deze prominenten ertoe te brengen ’Christus te aanvaarden’ om via hen dan de grote massa beter te bereiken.

Sport-evangelist Eddie Waxer vertelde deelnemers aan een workshop dat als mannelijke en vrouwelijke topsporters bereikt kunnen worden, zij onbegrensde mogelijkheden zullen hebben om God voor een tv-publiek van miljoenen — ja, miljarden — te verheerlijken! Hij verhaalde hoe de Nigeriaanse tennisser Naduka Odizor in 1983 de kwartfinales van Wimbledon haalde. Met de woorden van Waxer: „Hij werd toen een van de grote getuigen voor die natie die niet warmloopt voor het Evangelie. In alle kranten, op de televisie, voor de radio kwamen er interviews met Odizor die dat land — en een groot deel van de wereld — vertelde dat hij zijn tennissucces te danken had aan God en Jezus Christus.”

Het bijeenbrengen van gelden

Het was niet verrassend dat het bijeenbrengen van geld eveneens een belangrijke plaats in de besprekingen innam. Deskundigen op dit gebied hadden talrijke suggesties te bieden. Geld is zo’n belangrijk onderwerp geworden dat de Argentijnse evangelist Luis Palau ertoe werd bewogen te zeggen: „Evangelisten zijn geneigd geld voor persoonlijke genoegens te begeren.” Hij voegde eraan toe: „Wij houden van een goed leven. Daar is niets verkeerd aan . . . maar verleiding op het gebied van geld heeft heel wat predikers in de vernieling geholpen.”

De nazorg voor de bekeerlingen

Misschien wel een van de neteligste kwesties op de conferentie was de vraag wat er moest gebeuren nadat de evangelist een bekeerling had gemaakt. Alles in de preek moet vooruitwijzen naar de oproep om te beslissen Christus in hun hart te aanvaarden, zei Graham. Maar wat brengt ’Christus in het hart aanvaarden’ verder mee? De bijbel spreekt over „de gemeente van de levende God . . ., een pilaar en ondersteuning van de waarheid” (1 Timótheüs 3:15). Maar waar is die gemeente? De conferentie herhaalde slechts de povere richtlijn dat de mensen na bekering naar de plaatselijke kerk van hun keuze verwezen moeten worden. Maar dit zijn dezelfde kerken die Graham eerder gispte als ’rondtastend in verwarring, vooral ten aanzien van evangelisatie, haar boodschap, haar methoden en haar resultaten’. In grote lijnen schijnt evangelisatie er dus op neer te komen: ’Verzamel de verwarde „schapen” en breng ze naar een plaats waar men rondtast in verwarring.’

Jezus’ woorden tot evangeliepredikers

Toen Jezus zijn apostelen als rondreizende evangeliepredikers uitzond, had hij het er niet over dat zij hun boodschap via sociale omgang moesten brengen of dat zij via prominente personen de grote massa moesten bereiken. Hij zei: „Welke stad of welk dorp gij ook binnengaat, onderzoekt wie daarin het waard is . . . Wanneer gij het huis binnengaat, groet dan het huisgezin” (Matthéüs 10:11-13). Zij moesten van huis tot huis gaan, zoals ook de apostel Paulus dat deed. — Handelingen 20:20.

Ten aanzien van wat zij moesten prediken verklaarde Jezus: „Predikt op uw tocht en zegt: ’Het koninkrijk der hemelen is nabijgekomen’” (Matthéüs 10:7). En met betrekking tot onze tijd verklaarde Jezus: „En dit goede nieuws van het koninkrijk zal op de gehele bewoonde aarde worden gepredikt tot een getuigenis voor alle natiën” (Matthéüs 24:14). Mensen moeten in onze tijd het goede nieuws van Gods koninkrijk te horen krijgen, omdat dat de enige hoop voor de mensheid is. Noch de methode noch de boodschap die Jezus aanbeval, werd op de conferentie beklemtoond.

Een onduidelijk signaal

De conferentie in Amsterdam is dus de zoveelste droevig ontoereikende poging de wereld te verenigen. In plaats van ’het woord der waarheid juist te leren hanteren’ verkiezen evangelisten te horen over het bijeenbrengen van geld en het maken van films (2 Timótheüs 2:15). Geen wonder dat de evangelisten van de christenheid de mensheid geen verenigende boodschap hebben kunnen bieden! Op zijn best zorgen hun inspanningen voor een kortstondige emotionele bemoediging. Billy Graham en zijn medestanders beschuldigen de kerken ervan ’in verwarring rond te tasten’ maar zij hebben zelf maar weinig meer dan vaagheid en verwarring te bieden. En zoals de apostel Paulus eens zei, „wie . . . zal zich voor de strijd gereedmaken als de trompet een onduidelijk signaal geeft?” — 1 Korinthiërs 14:8.

Er bestaat echter wel degelijk een duidelijk signaal voor ware eenheid gebaseerd op ware evangelisatie. Dit zal in het volgende artikel uitgelegd worden.