Inzicht in het nieuws

Oorlogsspeelgoed schadelijk voor kinderen

● Op een internationaal congres van kinderexperts te Saloniki (Griekenland) werd beklemtoond dat het spelen van kinderen niet slechts een onschuldig tijdverdrijf is, maar tevens een uiting van het menselijk bestaan. Het stelt het kind in staat gedragspatronen te leren en zijn gevoelens aan de wereld om hem heen mede te delen.

Bijzondere nadruk werd gelegd op de negatieve aspecten van het bezitten van imitatie-oorlogswapens als speelgoed voor kinderen. Men was het erover eens dat zulk oorlogsspeelgoed een neiging tot agressiviteit in kinderen aankweekt. Het voorstel werd daarom gedaan, van regeringswege controle uit te oefenen op de industrieën die zulk speelgoed vervaardigen.

Ouders die eerbied hebben voor het leven, en voor Gods wetten, merken op dat zijn Woord hun zegt dat zij „hun zwaarden tot ploegscharen moeten slaan en hun speren tot snoeimessen. . . . en zij zullen de oorlog niet meer leren” (Jes. 2:4). Ook geeft Gods Woord de raad: „Laten wij dus de dingen nastreven die de vrede bevorderen en de dingen die tot opbouw van elkaar dienen” (Rom. 14:19). Vandaar dat gewetensvolle ouders hun kinderen niet met speelgoed zullen laten spelen waardoor vijandigheid en oneerbiedigheid ten aanzien van Gods gave van het leven worden aangekweekt.

Trouw superieur

● Over de gehele wereld nemen morele maatstaven af. Steeds meer gehuwde mensen hebben seksuele betrekkingen met iemand anders dan hun huwelijkspartner. Niettemin tonen onderzoekingen aan dat de meesten van degenen die overspel bedrijven, niet gelukkig zijn.

C. B. Broderick, hoogleraar in de sociologie aan de universiteit van Zuid-Californië, verklaart dat de eeuwenlange morele verboden in de „duizenden gemeenschappen die ontrouw hebben veroordeeld”, goed gefundeerd zijn. Hij zegt: „Deze traditionele morele verboden zijn gefundeerd op bepaalde fundamentele [waarheden] betreffende menselijke verhoudingen. Hiertoe behoort het beginsel dat geen maatschappij kan functioneren zonder de verwachting dat sociale overeenkomsten nagekomen zullen worden, en geen enkele sociale overeenkomst heeft enige waarde tenzij de trouw van de bij de overeenkomst betrokken partners wordt vereist.”

Deze socioloog merkt op dat wanneer men zich bindt aan „een voortreffelijk beginsel zoals de Gulden Regel, mijns inziens iedere handeling [zoals overspel] waardoor een ander volkomen geruïneerd zou kunnen worden, wordt uitgesloten. Hoewel ik de smart die ontrouw met zich kan brengen, heb gezien, heb ik nog nooit waargenomen dat iemand door trouw te gronde ging”.

Na nog vele andere ondersteunende punten te hebben aangehaald, besluit hij met de woorden: „Wegens al deze redenen ben ik van oordeel dat huwelijkstrouw van grote waarde is voor afzonderlijke personen, voor echtparen, voor gezinnen en voor de gehele sociale structuur.” Deze kijk komt overeen met de zienswijze van de insteller van het huwelijk, Jehovah God, die verklaart: „Het huwelijk zij eerbaar onder allen en het huwelijksbed zonder verontreiniging, want God zal hoereerders en overspelers oordelen.” — Hebr. 13:4; Spr. 5:15-23.

Kerstmis van heidense oorsprong

● De heidense oorsprong van Kerstmis wordt steeds algemener erkend. In Nieuw-Zeeland kon men in de Auckland Star bijvoorbeeld over de feestdag 25 december lezen: „Het feest van de Romeinen ter ere van de god Saturnus — de Saturnaliën — en het Perzische feest ter ere van de geboortedag van de god Mithras werden eveneens op deze dag gevierd.”

Hoe is het dan gekomen dat Kerstmis op dezelfde dag valt? Eén reden is volgens de Star dat verscheidene eeuwen na de dood van Christus afvallige christenen, „die heidense feesten liever veranderden dan ze af te schaffen, 25 december afzonderden om de geboorte van Christus te vieren”.

In de Amerikaanse staat Michigan had de Mount Pleasant Daily Times in een redactioneel artikel het volgende over Kerstmis te zeggen: „De viering [van Kerstmis] op 25 december is geenszins een juiste datering van de geboorte van Jezus.” Verder merkte dit blad op dat het voor de Romeinen de datum was waarop zij het feest vierden „ter ere van ’Sol Invictus’ — de Onoverwinnelijke Zon — een begrip dat men van de Griekse cultuur had geërfd, die het op haar beurt weer aan het Midden-Oosten had ontleend. . . . Zelfs vandaag de dag zijn vele van de oude heidense gebruiken, niet slechts uit het oude Rome zelf, maar uit heel West-Europa, binnengeslopen in onze viering van het kerstfeest, zoals onder andere de hulst, mistletoe, kerstbomen, geschenken, het drinken en het feesten, en zeer zeker heeft de wereldlijke viering van Kerstmis, althans in Amerika, veel weg van de oude Romeinse viering van het feest ter ere van Sol Invictus, dat door de Romeinen in ere werd gehouden”.

Christenen die geen Kerstmis vieren, vinden in de geschiedenis dus een deugdelijke ondersteuning voor hun standpunt.