De oorsprong en het doel van het huwelijk

1, 2. (a) Wat is de oorsprong van het huwelijk? (b) Wat zullen de eerste man en vrouw beseft hebben in verband met het huwelijk? (Zie beginplaatje.)

HET huwelijk hoort bij het leven. Een overzicht van de oorsprong en het doel ervan kan ons helpen een goede kijk op deze verbintenis te hebben en er nog meer van te genieten. Nadat God de eerste mens, Adam, had gemaakt, werden de dieren bij hem gebracht zodat hij ze een naam kon geven. Maar ‘voor de mens werd geen hulp gevonden’ die hem aanvulde. Daarom liet God Adam in een diepe slaap vallen, nam een van zijn ribben weg, maakte uit de rib een vrouw en bracht haar bij de man. (Lees Genesis 2:20-24.) Het huwelijk komt dus van God.

² Jezus gaf aan dat het Jehovah was die had gezegd: ‘Een man zal zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en de twee zullen één vlees zijn’ (Matth. 19:4, 5). Dat de vrouw gemaakt was uit de rib van de man moet het eerste echtpaar ervan doordrongen hebben hoe hecht hun verbintenis was. Er bestond geen regeling om te scheiden of meerdere huwelijkspartners te hebben.

 3. Wat was een belangrijk doel van het huwelijk?

³ Adam was heel blij met zijn mooie vrouw, die hij later Eva noemde. Als zijn ‘tegenhanger’ zou ze hem helpen. Ze zouden elkaar elke dag gelukkig maken door hun rol als man en vrouw te vervullen (Gen. 2:18). Een belangrijk doel van het huwelijk was om de aarde te vullen (Gen. 1:28). Hoewel kinderen van hun ouders zouden houden, zouden ze hun ouders verlaten om te trouwen en zelf kinderen te krijgen. Mensen zouden de aarde in zo’n mate vullen dat die nog prettig bewoonbaar zou zijn, en ze zouden van de hele aarde een paradijs maken.

 4. Wat ging er mis in het eerste huwelijk?

⁴ Er ontstonden grote problemen in het eerste huwelijk toen Adam en Eva ervoor kozen hun vrije wil te misbruiken door Jehovah ongehoorzaam te zijn. ‘De oorspronkelijke slang’, Satan de Duivel, misleidde Eva door haar ervan te overtuigen dat als ze van een vrucht van ‘de boom der kennis van goed en kwaad’ zou eten, ze speciale kennis zou krijgen die haar in staat zou stellen om zelf te bepalen wat goed was en wat kwaad. Door na te laten eerst haar man om zijn mening te vragen, liet ze zien dat ze geen respect had voor zijn rol als hoofd van het gezin. En in plaats van God te gehoorzamen, at Adam van de vrucht die Eva hem gaf (Openb. 12:9; Gen. 2:9, 16, 17; 3:1-6).

 5. Wat kunnen we leren van het antwoord dat Adam en Eva Jehovah gaven?

⁵ Toen Adam en Eva door Jehovah ter verantwoording werden geroepen, gaf Adam zijn vrouw de schuld. Hij zei: ‘De vrouw die gij hebt gegeven om bij mij te zijn, zij heeft mij van de vrucht van de boom gegeven en dus heb ik gegeten.’ Eva schoof de schuld op de slang door te zeggen dat die haar had misleid (Gen. 3:12, 13). Wat een slappe excuses! Omdat het eerste echtpaar Jehovah ongehoorzaam was geweest, verloren deze opstandige mensen zijn goedkeuring. Wat leren we hieruit? Voor een goed huwelijk is het nodig dat beide partners hun eigen verantwoordelijkheid dragen en Jehovah gehoorzamen.

 6. Hoe zou je Genesis 3:15 uitleggen?

⁶ Ondanks wat Satan in Eden had gedaan, gaf Jehovah de mensheid hoop door middel van de eerste Bijbelprofetie. (Lees Genesis 3:15.) De engel die de opstand was begonnen, zou vermorzeld worden door het ‘zaad’ van ‘de vrouw’. Hiermee gaf Jehovah ons een idee van de speciale band die er bestaat tussen hem en de vele miljoenen rechtvaardige engelen die hem in de hemel dienen. Verderop in de Bijbel wordt nog meer onthuld. God zou vanuit zijn organisatie, zijn ‘vrouw’, iemand sturen die de Duivel zou ‘vermorzelen’; door middel van die persoon zou de gehoorzame mensheid het vooruitzicht krijgen om voor altijd op aarde te leven, zoals Jehovah’s oorspronkelijke bedoeling was — een voorrecht dat het eerste echtpaar verloren had (Joh. 3:16).

 7. (a) Wat voor invloed had de opstand van Adam en Eva op de huwelijken van hun nakomelingen? (b) Wat wordt in de Bijbel van de man en van de vrouw gevraagd?

⁷ De opstand van Adam en Eva had een grote impact op hun huwelijk en op alle huwelijken die erna werden gesloten. Eva en haar vrouwelijke nakomelingen zouden bijvoorbeeld veel pijn hebben bij de bevalling. Vrouwen zouden sterk naar hun man verlangen, maar mannen zouden over hun vrouw heersen, haar soms zelfs mishandelen, zoals tegenwoordig in veel huwelijken gebeurt (Gen. 3:16). In de Bijbel staat dat mannen op een liefdevolle manier de leiding moeten nemen in hun gezin. En vrouwen moeten onderworpen zijn aan hun man als hoofd van het gezin (Ef. 5:33). Als man en vrouw beiden eerbied voor Jehovah hebben en goed samenwerken, zullen situaties die spanning veroorzaken tot een minimum worden beperkt of zelfs helemaal verdwijnen.

 8. Wat is de geschiedenis van het huwelijk vanaf de tijd van Adam tot de vloed?

⁸ Voordat Adam en Eva door hun zonde en onvolmaaktheid stierven, kregen ze zoons en dochters (Gen. 5:4). Hun eerste zoon, Kaïn, trouwde met een familielid. Kaïns nakomeling Lamech is de eerste over wie wordt gezegd dat hij twee vrouwen had (Gen. 4:17, 19). In de periode vanaf Adam tot aan de vloed waren er maar een paar mensen over wie in de Bijbel wordt gezegd dat ze aanbidders van Jehovah waren. Onder hen waren Abel, Henoch en Noach en zijn gezin. In de tijd van Noach ‘gingen de zonen van de ware God de dochters der mensen gadeslaan’ en ze ‘bemerkten dat zij mooi waren’, zegt de Bijbel. ‘En zij gingen zich vrouwen nemen, namelijk allen die zij verkozen.’ Uit deze tegennatuurlijke relaties tussen vrouwen en gematerialiseerde engelen werden gewelddadige bastaarden geboren, de Nefilim. Bovendien ‘was de slechtheid van de mens overvloedig op de aarde’, en ‘elke neiging van de gedachten van zijn hart was te allen tijde alleen maar slecht’ (Gen. 6:1-5).

 9. Wat deed Jehovah met de slechte mensen in de tijd van Noach, en wat leren we daarvan?

⁹ In Noachs tijd bracht Jehovah de vloed om slechte mensen te vernietigen. Mensen waren toen zo druk bezig met hun dagelijkse leventje, waaronder het huwelijk, dat ze niet serieus namen wat Noach, ‘een prediker van rechtvaardigheid’, over de komende vernietiging zei (2 Petr. 2:5). Jezus vergeleek de omstandigheden in die tijd met wat wij nu om ons heen zouden zien. (Lees Mattheüs 24:37-39.) In deze tijd weigeren de meeste mensen te luisteren naar het goede nieuws van Gods Koninkrijk dat over de hele aarde wordt gepredikt voordat er een eind komt aan deze slechte wereld. Wat is de les voor ons? We moeten niet toelaten dat gezinsaangelegenheden, zoals het huwelijk of het opvoeden van kinderen, ons gevoel van dringendheid overschaduwen.

10. (a) Hoe werd er in veel culturen over seksuele immoraliteit gedacht? (b) Welk goede voorbeeld gaven Abraham en Sara in hun huwelijk?

¹⁰ Noach en zijn drie zoons hadden elk één vrouw, maar in de tijd van de patriarchen was polygamie gebruikelijk. En seksuele immoraliteit hoorde in veel culturen gewoon bij het leven; het was zelfs onderdeel van religieuze riten. Toen Abram (Abraham) en Sarai (Sara) Jehovah gehoorzaamden en naar Kanaän verhuisden, waren er in dat land veel gebruiken die het huwelijk tot iets goedkoops maakten. Jehovah gaf dan ook de opdracht om Sodom en Gomorra te vernietigen, omdat de inwoners van die steden zich schuldig maakten aan grove seksuele immoraliteit of zulk gedrag door de vingers zagen. Abraham daarentegen nam op een juiste manier de leiding in zijn gezin, en Sara gaf het goede voorbeeld door zich te onderwerpen aan haar man. (Lees 1 Petrus 3:3-6.) Abraham zorgde ervoor dat zijn zoon Isaäk trouwde met een vrouw die Jehovah diende. Dezelfde betrokkenheid bij de ware aanbidding zien we ook bij Isaäks zoon Jakob, wiens zoons de voorvaders werden van de 12 stammen van Israël.

11. Hoe beschermde de Wet van Mozes de Israëlieten?

¹¹ Later bracht Jehovah de nakomelingen van Jakob (Israël) in een verbondsverhouding met Hem. De belangrijkste gewoonten die er in de tijd van de patriarchen waren op het gebied van het huwelijk, waaronder polygamie, werden in de Wet van Mozes gereguleerd. De Wet beschermde de Israëlieten in geestelijk opzicht door ze te verbieden met mensen te trouwen die Jehovah niet aanbaden. (Lees Deuteronomium 7:3, 4.) Bij ernstige huwelijksproblemen konden de oudere mannen hulp geven. De Wet bepaalde hoe er moest worden omgegaan met ontrouw, jaloezie en wantrouwen. Echtscheiding was toegestaan, maar ook daar waren regels aan verbonden. Een man kon van zijn vrouw scheiden vanwege ‘iets onwelvoeglijks’ (Deut. 24:1). Wat dat inhield wordt niet gezegd, maar het is redelijk om aan te nemen dat het hierbij niet ging om onbenullige kwesties (Lev. 19:18b).

12, 13. (a) Hoe werden sommige vrouwen in de tijd van Maleachi door hun man behandeld? (b) Wat zijn in deze tijd de consequenties als een gedoopte persoon er met de huwelijkspartner van een ander vandoor gaat?

¹² In de tijd van de profeet Maleachi gebruikten Joodse mannen allerlei excuses om van hun vrouw te scheiden: een wrede vorm van verraad. Zulke mannen lieten de vrouw van hun jeugd in de steek, misschien om met een jongere vrouw te trouwen of zelfs met een heidense vrouw. In de tijd van Jezus was het niet anders: Joodse mannen lieten zich nog steeds ‘op elke willekeurige grond’ van hun vrouw scheiden (Matth. 19:3). Jehovah haatte zulke echtscheidingen. (Lees Maleachi 2:13-16.)

¹³ Overspel komt onder Jehovah’s aanbidders in deze tijd niet veel voor, en het wordt ook niet getolereerd. Maar wat als een gedoopte getrouwde man of vrouw er met de huwelijkspartner van een ander vandoor gaat, zich van zijn eigen partner laat scheiden en vervolgens met de persoon in kwestie trouwt? Als de kwaaddoener geen berouw heeft, zal hij of zij uitgesloten worden, zodat de gemeente geestelijk rein blijft (1 Kor. 5:11-13). Hij of zij zal ‘vruchten die bij berouw passen’ moeten voortbrengen om in de gemeente hersteld te worden (Luk. 3:8; 2 Kor. 2:5-10). Hoewel er geen vaste periode is vastgesteld voordat zo’n persoon hersteld kan worden, kan zulk verraad niet door de vingers worden gezien. Er zal behoorlijk wat tijd overheen gaan — een jaar of langer — voordat de zondaar heeft bewezen dat hij of zij echt berouw heeft. Zelfs als de persoon hersteld is, moet hij of zij nog steeds rekenschap afleggen ‘voor de rechterstoel van God’ (Rom. 14:10-12; zie De Wachttoren van 15 februari 1980, blz. 31, 32).

14. Wat was het doel van de Wet?

¹⁴ De Israëlieten stonden meer dan 1500 jaar onder de Wet van Mozes. Die Wet leidde hen als een leermeester naar de Messias en hielp ze intussen om rechtvaardige principes in gedachte te houden bij gezinsaangelegenheden en andere zaken (Gal. 3:23, 24). Toen de Wet bij Jezus’ dood werd afgeschaft, werd er een nieuwe regeling van kracht (Hebr. 8:6). Onder die regeling werden enkele concessies die in de Wet van Mozes waren opgenomen, niet langer toegestaan.

15. (a) Wat zou in de christelijke gemeente de maatstaf zijn voor het huwelijk? (b) Welke factoren moet een christen die een echtscheiding overweegt in aanmerking nemen?

¹⁵ Als reactie op een vraag van enkele farizeeën antwoordde Jezus dat Mozes dan wel de concessie had gedaan dat je van je huwelijkspartner kon scheiden, maar dat dit ‘van het begin af niet zo geweest was’ (Matth. 19:6-8). Jezus gaf hiermee aan dat de goddelijke maatstaf voor het huwelijk die in Eden was ingesteld, ook in de christelijke gemeente zou gelden (1 Tim. 3:2, 12). Huwelijkspartners waren ‘één vlees’ en moesten dus bij elkaar blijven; hun liefde voor God en voor elkaar zou hun band versterken. Iemand die zich wettelijk zou laten scheiden, maar niet op grond van seksuele immoraliteit, zou niet vrij zijn om te hertrouwen (Matth. 19:9). Iemand zou er natuurlijk voor kunnen kiezen een overspelige partner die berouw heeft, te vergeven, net zoals de profeet Hosea zijn immorele vrouw, Gomer, kennelijk vergaf. Ook Jehovah vergaf het berouwvolle Israël nadat het volk in geestelijk opzicht overspel had gepleegd (Hos. 3:1-5). Het is belangrijk te beseffen dat als iemand weet dat zijn of haar partner overspel heeft gepleegd en ervoor kiest om weer seksuele gemeenschap met de schuldige partner te hebben, die daad neerkomt op vergeving. Zo iemand heeft niet langer een Bijbelse grond om van zijn of haar partner te scheiden.

16. Wat zei Jezus over vrijgezel zijn?

¹⁶ Na gezegd te hebben dat een christen zich niet mag laten scheiden behalve op grond van seksuele immoraliteit, sprak Jezus over personen die ‘de gave’ hebben om vrijgezel te blijven. Hij voegde eraan toe: ‘Wie er plaats voor kan maken, make er plaats voor’ (Matth. 19:10-12). Veel broeders en zusters hebben ervoor gekozen ongehuwd te blijven om Jehovah onverdeeld te kunnen dienen. Zij verdienen echt een compliment.

17. Hoe kan een christen bepalen of hij zal trouwen of niet?

¹⁷ Hoe kan iemand bepalen of hij zal trouwen of niet? Door er goed over na te denken of hij in staat is ‘de gave’ om vrijgezel te blijven, te ontwikkelen. De apostel Paulus raadde aan om vrijgezel te blijven, maar hij zei wel: ‘Wegens het algemeen voorkomen van hoererij moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man.’ Hij voegde eraan toe: ‘Indien zij geen zelfbeheersing hebben, laten zij dan trouwen, want het is beter te trouwen dan te branden van hartstocht.’ Getrouwd zijn kan helpen voorkomen dat seksuele gevoelens tot masturbatie of seksuele immoraliteit leiden. Maar ook leeftijd is een factor om in aanmerking te nemen, want Paulus zei: ‘Indien iemand echter denkt dat hij zich ongepast gedraagt ten opzichte van zijn maagdelijkheid, indien die de bloem der jeugd is gepasseerd, en dit de wijze is waarop het dient te geschieden, hij doe wat hij wil; hij zondigt niet. Laten zij trouwen’ (1 Kor. 7:2, 9, 36; 1 Tim. 4:1-3). Als iemand ervoor kiest te trouwen, moet hij dat niet doen vanwege de sterke seksuele gevoelens die bij de jeugd horen. Het kan zijn dat hij nog niet volwassen genoeg is voor de verantwoordelijkheden van het huwelijk.

18, 19. (a) Hoe hoort een christelijk huwelijk te beginnen? (b) Waar gaat het volgende artikel over?

¹⁸ Een christelijk huwelijk hoort te beginnen met een man en een vrouw die zich aan Jehovah hebben opgedragen en met heel hun hart van hem houden. Verder moeten ze zo veel van elkaar zijn gaan houden dat ze samen door het leven willen gaan als man en vrouw. Omdat ze de raad hebben opgevolgd om ‘alleen in de Heer’ te trouwen, zullen ze beslist gezegend worden (1 Kor. 7:39). Eenmaal getrouwd zullen ze het er zonder twijfel mee eens zijn dat de beste raad voor een goed huwelijk in de Bijbel staat.

¹⁹ Het volgende artikel bespreekt Bijbelse punten die getrouwde christenen kunnen helpen goed om te gaan met de uitdagingen waarmee we nu, ver in ‘de laatste dagen’, te maken hebben — een tijd waarin veel mensen trekjes hebben die het huwelijk geen goed doen (2 Tim. 3:1-5). In zijn Woord heeft Jehovah ons gegeven wat we nodig hebben voor een goed en gelukkig huwelijk, terwijl we samen met zijn volk op de weg blijven lopen die naar eeuwig leven leidt (Matth. 7:13, 14).