In de Catechism of the Catholic Church wordt gezegd: „Om met Christus te verrijzen, moeten wij met Christus sterven: wij moeten ’uit het lichaam verhuizen om onze intrek te nemen bij de Heer’ [2 Korinthiërs 5:8]. Bij dit ’heengaan’, dat de dood is, wordt de ziel gescheiden van het lichaam

In 2 Korinthiërs 5:8 zegt Paulus: „Wij zijn vol goede moed en willen liever afwezig geraken van het lichaam en onze intrek nemen bij de Heer.” Sommigen geloven dat deze woorden duiden op een tussenstadium van wachten. Zij verwijzen ook naar Jezus’ belofte aan zijn getrouwe volgelingen dat hij een plaats zou gaan bereiden waar hij ’hen bij zich thuis zou ontvangen’. Maar wanneer zouden die vooruitzichten worden verwezenlijkt? Christus zei dat dit zou gebeuren wanneer hij zou ’terugkomen’ tijdens zijn toekomstige tegenwoordigheid (Johannes 14:1-3). Evenzo zei Paulus in 2 Korinthiërs 5:1-10 dat gezalfde christenen de gemeenschappelijke hoop hebben om een hemelse woonplaats te beërven. Dit zou niet door de een of andere veronderstelde onsterfelijkheid van de ziel tot stand worden gebracht, maar door een opstanding gedurende Christus’ tegenwoordigheid (1 Korinthiërs 15:23, 42-44). De exegeet Charles Masson concludeert dat 2 Korinthiërs 5:1-10 „dus heel goed begrepen kan worden zonder onze toevlucht te hoeven nemen tot de hypothese van een ’tussenstadium’”.