De zienswijze van de bijbel

Is sektarische aanbidding aanvaardbaar voor God?

WAAR denkt u aan als u het woord „sekte” hoort? Aan groepen mensen in vreemde kledij die op straathoeken zingen en dansen? Aan zwermen dwepers die buigen voor een of andere mysterieuze goeroe? Aan bloedstollende verhalen over gekidnapte of misbruikte kinderen? Of misschien aan gruwelijke verhalen over seriemoorden of massale zelfmoorden?

Jammer genoeg verschijnen er inderdaad vaak, misschien te vaak, dergelijke berichten in de pers. Het gevolg is dat voor de meeste mensen het woord „sekte” synoniem is geworden met wat vreemd, niet-traditioneel en misschien bedreigend is. Voor hen zijn alle religieuze groeperingen die niet tot de zogenoemde gevestigde kerken behoren sekten. Is die zienswijze juist? En wat nog belangrijker is, is dat de bijbelse zienswijze?

Wat is een sekte?

Het is interessant dat veel joden uit de eerste eeuw de volgelingen van Jezus Christus en vooral de apostel Paulus zo bezagen. Wegens zijn ijverige prediking van het goede nieuws over Jezus Christus beschuldigden de joodse autoriteiten Paulus ervan ’een pest te zijn en oproeren te verwekken onder alle joden op de gehele bewoonde aarde en aan de spits te staan van de sekte der Nazarenen’ (Handelingen 24:5). Het oorspronkelijke Griekse woord voor „sekte” is haiʹre·sis, wat „een keuze” betekent, dat wil zeggen „de keuze van een mening die strijdig is met de gewoonlijk gehuldigde”. Een „sekte” is dus een groep mensen die het verkiest een gedragslijn of overtuiging aan te hangen die afwijkt van wat algemeen aanvaard wordt.

De joodse religieuze leiders vonden de door Paulus en zijn medechristenen gepredikte boodschap afbrekend en opruiend. Daarom brandmerkten zij hen als een sekte. Maar hadden zij het bij het rechte eind? Zeker niet, want als wij die redenatie als juist aanvaarden, zouden wij moeten zeggen dat het door Jezus de Nazarener en de apostel Paulus gepredikte christendom een sekte was!

De bijbel spreekt daarentegen over „de sekte der Farizeeën” en de „sekte der Sadduceeën” (Handelingen 15:5; 5:17). Waarom? Omdat zij het verkozen een gedragslijn of overtuiging aan te hangen die afweek van wat de bijbel leert. Jezus wees hen op hun dwaling toen hij zei: „Gij stelt het gebod van God behendig terzijde om uw overlevering te handhaven. . . . Aldus maakt gij het woord van God krachteloos door uw overlevering” (Markus 7:9, 13). Hoewel zij ervan uitgingen dat zij de gevestigde en juiste religie beoefenden, waren zij de toenmalige sekten.

Omdat die zelfingenomen religieuze leiders kieskeurig vasthielden aan hun eigen ideeën van wat juist was, verwierpen zij Jezus. Jezus zei dan ook tegen hen: „Daarom zeg ik u: Het koninkrijk Gods zal van u worden weggenomen en aan een natie worden gegeven die de vruchten daarvan voortbrengt.” — Matthéüs 21:43.

Wie zijn de hedendaagse sekten?

Tegenwoordig wordt de aanduiding „sekte” veelvuldig door religieuze schrijvers, critici en anderen gebruikt en iedereen opgeplakt door wie zij zich tegen de religieuze schenen geschopt voelen. Is dat echter een gezonde beoordelingsbasis? Zou het niet veeleer het beste zijn om het richtsnoer aan te houden dat Jezus gaf en op hun „vruchten” af te gaan? Hij zei: „Aan hun vruchten zult gij hen herkennen.” — Matthéüs 7:16.

Volgens deze maatstaf kunnen veel van de groeperingen en bewegingen waarover wij lezen, inderdaad sekten worden genoemd. In plaats dat ze „de vrucht van de geest” voortbrengen, hebben ze in overvloedige mate „de werken van het vlees” tentoongespreid, waartoe onder meer „hoererij, onreinheid, een losbandig gedrag, afgoderij, beoefening van spiritisme” behoren (Galaten 5:19-24). Veel van deze richtingen kunnen met recht als een cultus worden beschouwd omdat ze bepaalde charismatische leiders verafgoden en hun leerstellingen volgen in plaats van Gods Woord, de bijbel.

Maar hoe staat het met de zogenoemde gevestigde godsdiensten? Welnu, houden hun lidmaten de verheven bijbelse maatstaven op het gebied van de moraal hoog of hebben zij daar hun eigen ideeën over? (1 Korinthiërs 6:9, 10) Hebben zij elkaar lief, iets wat volgens Jezus een kenmerk van waar discipelschap is, of laten zij zich meeslepen door nationalistische en politieke gevoelens zodat zij elkaar in tijden van oorlog afslachten? (Johannes 13:35) Verdedigen zij, net als Jezus, de bijbel als Gods geïnspireerde Woord, of betitelen zij de bijbel als een mythe en hangen zij in plaats daarvan menselijke filosofieën en de godonterende evolutietheorie aan? (Johannes 17:17) Het is duidelijk dat de zogenoemde gevestigde godsdiensten ondanks hun „achtenswaardigheid” niets anders zijn dan valse sekten die voor het ware christendom willen doorgaan.

Wat u moet doen

Het ware christendom is geen sekte en bestaat ook niet uit groeperingen. Als u tot een kerk behoort, doet u er goed aan zorgvuldig na te gaan wat uw kerk leert en welke „vruchten” de kerklidmaten voortbrengen. Zijn die geheel en al op de bijbel gebaseerd en ermee in overeenstemming? Of zou het kunnen zijn dat ook uw kerk een gedragslijn heeft gekozen die afwijkt van wat de bijbel leert, wat ze tot een sekte maakt? Een ijverige studie van de bijbel is de enige manier om zekerheid te krijgen.

[Inzet op blz. 27]

De apostel Paulus werd ervan beschuldigd ’aan de spits te staan van de sekte der Nazarenen’

[Inzet op blz. 27]

Verdedigt uw kerk de bijbel als Gods Woord of betitelt ze die als een mythe en legende?