Veronachtzaam uw huwelijkspartner niet!
EEN echtpaar verlaat de Koninkrijkszaal. De glimlach op het gezicht van de man en de vrouw weerspiegelt het geluk waarin zij zich als „één vlees” verheugen, verenigd als zij zijn in de aanbidding van hun God, Jehovah (Mattheüs 19:6). Zij hebben zich echter niet altijd verheugd in die eenheid en hebben niet altijd hetzelfde geloof beleden. Er is een tijd geweest dat de vrouw, Atsoeko, de vergaderingen alleen bezocht. Thuis trof zij dan een woedende echtgenoot aan die tegen haar tekeerging. Haar man, Kazoetaka, was eens zo boos dat hij de eettafel oppakte en met een zwaai de hele avondmaaltijd op de grond kiepte.
Precies zoals Jezus heeft voorzegd, heeft het ware christendom in sommige huisgezinnen verdeeldheid veroorzaakt (Mattheüs 10:34, 35). Maar net als Kazoetaka en Atsoeko verheugen sommigen zich nu in religieuze eenheid en geluk in hun gezin. Zo’n eenheid is natuurlijk niet vanzelf ontstaan. Wat hebben de gelovigen gedaan om de tegenstand te overwinnen en ware harmonie in het gezin te bewerkstelligen? Laten wij, voordat wij daar dieper op ingaan, eens zien waarom sommige huwelijkspartners eigenlijk tegenstand bieden.
Waarom boden zij tegenstand?
„Als ik terugkijk,” vertrouwt Atsoeko ons toe, „besef ik dat ik naar de vergaderingen ging zonder mijn man ooit tekst en uitleg te geven.” Alleen achtergelaten, zonder te weten wat zijn vrouw deed, werd Kazoetaka boos.
Tegenstand kan ook oplaaien als gevolg van jaloezie. Een jonge echtgenoot, Sjigeo, vatte een ongefundeerde achterdocht op omtrent de nieuwe metgezellen van zijn vrouw. „Als mijn vrouw zich opmaakte en naar de vergaderingen ging, dacht ik dat zij een andere man had.” „Wij hadden nooit echt de gelegenheid om samen een goed gesprek te hebben”, geeft Masako, zijn vrouw, toe. „Ik heb nooit mijn hartewens geuit dat ook hij de christelijke waarheid zou leren kennen.”
Tosjiko, een huisvrouw, koesterde net zulke gedachten als Sjigeo. „Toen mijn man met Jehovah’s Getuigen begon te studeren, maakte ik bezwaren omdat hij geleidelijk meer tijd met de gemeente doorbracht. Ik greep naar de fles om mijn gevoelens te ontvluchten als hij weg was.”
Tosjiko’s woorden wijzen op nog een reden — eenzaamheid. Dat gevoel maakte zich meester van sommige voormalige tegenstanders als hun huwelijkspartner geregeld naar de vergaderingen ging. „Alleen in huis, voelde ik mij verlaten”, herinnert één echtgenoot zich. „Ik had het gevoel alsof mijn vrouw en kinderen mij in de steek lieten”, zegt een ander. Omdat de meeste mannen het moeilijk vinden te zeggen: „Ik ben eenzaam, blijf alsjeblieft thuis”, beginnen sommige zich tegen de religieuze gewoonten van hun partner te verzetten.
Druk van de zijde van vrienden en familieleden kan soms tot tegenstand van een gewoonlijk begrijpende echtgenoot leiden. Over echtgenotes in de Oriënt zegt men wel dat zij over het algemeen „eerder in de familie worden opgenomen dan dat zij met hun echtgenoot verenigd worden”. Druk van de zijde van familieleden kan gemakkelijk tot onenigheid leiden. Takasji’s christelijke vrouw weigerde respectvol deel te nemen aan de aanbidding bij het boeddhistische familiealtaar. „De kwestie werd nog bemoeilijkt”, zo legt Takasji uit, „doordat wij vlak bij mijn familie woonden. Mijn moeder oefende druk op mij uit, en daarom bedreigde ik mijn vrouw en gebruikte geweld.”
Misverstanden, buiten alle proporties opgeblazen door slechte communicatie, jaloezie, eenzaamheid of druk van de zijde van familieleden, kunnen in geweld ontaarden. Een man die zijn vrouw altijd sloeg, geeft toe: „Ik wilde mijn gezin niet aan een religie verliezen.” Een ander zegt: „Ik had er een hekel aan bij mijn thuiskomst niemand aan te treffen.” Misschien redeneerden zij: ’Als woorden dit religieuze vuur niet kunnen doven, lukt het misschien met een paar klappen.’
Gelukkig werden alle hierboven genoemde echtparen later in de aanbidding verenigd. Hun verdrietige ervaringen behoren nu tot het verleden. Maar door wat zij hebben meegemaakt, verkeren zij in een goede positie om praktische suggesties te geven die ertoe kunnen bijdragen potentieel explosieve situaties te bezweren en mogelijkerwijs een verenigde aanbidding tot stand te brengen in gezinnen die in dit opzicht nog steeds verdeeld zijn.
Houd aan de waarheid vast
Als u uw hand uitsteekt om een drenkeling uit het water te trekken, moet u zelf een stevig houvast hebben. Is dit niet het geval, dan zou u zelf ook in het water kunnen belanden. Evenzo is het om uw huwelijkspartner te helpen onontbeerlijk de levenreddende waarheid zelf stevig vast te grijpen. „Toen mijn tegenstand op zijn hevigst was,” zegt een voormalige tegenstander, „nam mijn vrouw de kinderen toch bij de hand en ging naar de vergaderingen. Als zij het kalmer aan was gaan doen, zou ik eraan hebben kunnen twijfelen of haar geloof wel echt was.”
Kazoetaka, die de eettafel omgooide, onthult in de rest van zijn verhaal wat zijn houding heeft veranderd: „Uiteindelijk weigerde ik Atsoeko geld voor vervoer te geven. Maar toch ging zij naar alle vergaderingen en nam de kinderen mee. Om dit te kunnen doen, verkocht zij telkens wat van haar persoonlijke bezittingen. Ik vond mijzelf kinderachtig en had geen zin meer om haar tegen te staan. In plaats daarvan begon ik de tijdschriften te lezen die zij op zo’n opvallende plaats liet liggen dat ik ze wel moest zien.”
Onderhoud een goede communicatie
„Ik had mijn man moeten uitnodigen met mij mee te gaan en had hem moeten laten weten dat ik het fijn zou vinden als hij samen met ons de bijbel bestudeerde”, zegt Kazoetaka’s vrouw, Atsoeko. „Hij maakte zich zorgen over mij en het gezin. Een goede communicatie zou er veel toe hebben bijgedragen zijn bezorgdheid te verminderen.” Ja, een goede communicatie vormt de sleutel tot begrip. De bijbelse raad luidt: „Plannen zijn tot mislukking gedoemd waar geen vertrouwelijk gesprek is” (Spreuken 15:22). In dit verband moet een met uw huwelijkspartner gevoerd „vertrouwelijk gesprek” over uw religieuze activiteiten goed overdacht zijn en met tact worden aangepakt. „Het hart van de wijze maakt dat zijn mond blijk geeft van inzicht, en aan zijn lippen voegt het overredingskracht toe”, zegt de bijbel (Spreuken 16:23). Het is al net zo belangrijk om wijselijk de juiste tijd uit te kiezen om te spreken. — Prediker 3:7.
Hoe u iets zegt, is misschien even belangrijk als wat u zegt. De apostel Paulus vermaant: „Uw spreken zij altijd minzaam, gekruid met zout, opdat gij weet hoe gij een ieder een antwoord behoort te geven” (Kolossenzen 4:6). Als u minzaam spreekt, op een manier die van goede smaak getuigt, zal uw huwelijkspartner niet zo gauw zijn of haar oren sluiten voor wat u te zeggen hebt.
Veel mannen laten zich niet graag door hun vrouw onderwijzen. Daarom moeten echtgenotes vindingrijk zijn. Kikoejo maakte een goed gebruik van de publikaties van het Wachttorengenootschap. Zij zegt: „Zodra mijn Ontwaakt! met de post kwam, keek ik het tijdschrift door op zoek naar onderwerpen die mijn man zouden interesseren. Daarna bad ik of er zich een gunstige gelegenheid mocht voordoen om hem er deelgenoot van te maken.” Zij liet het blad in het toilet liggen en controleerde elke dag de bladzijden om te zien of hij een artikel had gelezen. Als hij niet meer verder scheen te lezen, verwisselde zij het tijdschrift. Kikoejo’s man is nu dienaar in de bediening en pionier.
De kracht van een voortreffelijk gedrag
Wat echter te doen als uw huwelijkspartner niet met u over religie wil praten? Door hem of haar in contact te brengen met andere christenen, kan de hevige tegenstand van uw huwelijkspartner luwen en kan hij of zij ertoe gebracht worden de bijbel te bestuderen. Masao, die nu ouderling is, verbood Jehovah’s Getuigen eens een voet bij hem in huis te zetten. Hij herinnert zich: „Uiteindelijk stemde ik toe in een bijbelstudie met de Getuigen, nadat mijn vrouw mij had gesmeekt mee te helpen aan de bouw van de Koninkrijkszaal. Ik was ontroerd te zien hoe iedereen — zonder betaling — opgewekt samenwerkte.”
Wat kunt u doen als uw huwelijkspartner weigert met wie dan ook over religie te spreken? ’Indien sommigen niet gehoorzaam zijn aan het woord,’ vermaant de apostel Petrus, ’kunnen zij zonder woord gewonnen worden door het gedrag van hun huwelijkspartner.’ Door wat voor gedrag van de zijde van een christelijke echtgenote zou zij haar man kunnen winnen? Door haar „eerbare gedrag te zamen met diepe achting”, waardoor „de verborgen persoon van het hart in de onverderfelijke tooi van de stille en zachtaardige geest” wordt onthuld, zegt Petrus. — 1 Petrus 3:1-4.
Een christelijke echtgenote paste dit beginsel toe toen haar tegenstand biedende echtgenoot bij een schandaal betrokken raakte. Hoewel hij zich hierdoor maatschappelijke schande en een financiële strop op de hals haalde, hoorde hij geen enkele klacht van haar of de kinderen. „Ik wist dat hun voortreffelijke gedrag aan hun bijbelstudie te danken was”, gaf de man toe. Na jarenlang tegenstand geboden te hebben, begon hij de bijbel te lezen. Andere echtgenoten die later Getuigen werden, merken op: „Ik was altijd een pantoffelheld, maar plotseling respecteerde mijn vrouw mij als het hoofd van het gezin.” „Als mijn collega’s bij ons thuis kwamen, verwelkomde mijn vrouw hen hartelijk. Ik stelde dat op prijs.”
Ook een voortreffelijk gedrag van de zijde van kinderen kan het hart van tegenstanders zacht maken. Toen aan een man die zijn vrouw altijd had tegengestaan, werd gevraagd wat zijn houding had veranderd, zei hij: „Als mijn zoontje van twee en een half aanvoelde dat ik elk moment in woede kon uitbarsten, verhief hij zijn stemmetje en zei: ’De liefde is lankmoedig en vriendelijk’” (1 Korinthiërs 13:4-7). Deze goed opgevoede jongen bracht zijn vader ertoe de bijbel te onderzoeken. Veel vaders hebben het besluit genomen de bijbel te onderzoeken omdat hun kinderen hun smeekten te gaan studeren.
Ten slotte kunnen een opgewekte benadering en gevoel voor humor wonderen doen om verandering te brengen in de houding van uw huwelijkspartner. Eén echtgenoot droeg zijn gelovige echtgenote op alles in te pakken wat zij wilde hebben en weg te gaan, om nooit meer terug te komen. „Mijn kind wil ik niet meenemen en ook geen geld of materiële dingen”, antwoordde zijn vrouw. Toen spreidde zij een grote foerosjiki (een kleed dat in Japan wordt gebruikt om dingen in te verpakken en te dragen) op de grond uit en zei: „Niets is voor mij kostbaarder dan jij. Ga jij in de foerosjiki! Ik wil jou meenemen.” De man bood geen tegenstand meer, begon de bijbel te bestuderen en dient nu als ouderling.
Als u aan de waarheid vasthoudt, een goede communicatie onderhoudt, heilzame omgang biedt en u op een voortreffelijke wijze gedraagt, zult u uw huwelijkspartner misschien kunnen helpen een gelovige te worden. „Al ziet het er niet naar uit dat uw huwelijkspartner een gelovige wordt,” zegt een voormalige tegenstander, „hij kan een verandering van hart ondergaan.” Geef het dus niet op. Neem de aanmoediging ter harte die de apostel Paulus gaf aan allen die een ongelovige huwelijkspartner hebben: „Hoe weet gij, vrouw, of gij uw man niet zult redden? Of hoe weet gij, man, of gij uw vrouw niet zult redden?” — 1 Korinthiërs 7:16.