Wat speelt zich tegenwoordig op scholen af?

„CRISIS op onze scholen: Zet nu politieagenten in”, luidde een recente kop op de voorpagina van een Newyorkse krant. De Raad voor het Onderwijs van New York City heeft zijn eigen veiligheidsbeambten op de scholen — een 3200 man tellende dienst — die in de ruim 1000 scholen van de stad patrouilleren. Nu wil menigeen dat de gewone stedelijke politie op de scholen wordt ingezet om de veiligheid te bevorderen. Is dat echt nodig?

Een kop in The New York Times luidde: „Volgens rapport draagt 20% van de leerlingen in New York City een wapen”. Joseph Fernandez, van 1990 tot 1992 hoofdinspecteur van de scholen in New York City, gaf toe: „Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt als het geweld dat wij nu op onze scholen in de grote steden zien. . . . Toen ik in 1990 het hoofdinspecteurschap in New York aanvaardde, kon ik me niet indenken dat het zo erg zou zijn. Het is geen voorbijgaand verschijnsel, het is een kwaadaardige ziekte.”

Hoe erg is het?

Fernandez berichtte: „In mijn eerste tien maanden als hoofdinspecteur werd gemiddeld om de andere dag een schoolkind vermoord — doodgestoken in de ondergrondse, neergeschoten op het schoolplein of op een straathoek . . . Op sommige middelbare scholen wordt in de gangen en op het terrein gepatrouilleerd door vijftien of zestien [veiligheidsbeambten].” Hij voegde eraan toe: „Het geweld op onze scholen is epidemisch en wij hebben speciale maatregelen moeten nemen. Scholen in Chicago, Los Angeles, Detroit — alle grote metropolitische centra — geven nu hetzelfde beeld te zien van een bijna apocalyptische barbaarsheid.

Wat een schande dit is, laat zich niet in woorden uitdrukken. Gedurende de afgelopen twee decennia zijn wij het onaanvaardbare gaan aanvaarden: Amerikaanse scholen als oorlogsgebied. Huizen van angst en intimidatie in plaats van tempels van verlichting.”

Er zijn veiligheidsagenten in 245 scholenstelsels in de Verenigde Staten, en in 102 ervan zijn de agenten gewapend. Maar zij zijn niet de enigen die gewapend zijn. Volgens een studie van de University of Michigan nemen leerlingen in de Verenigde Staten dagelijks naar schatting zo’n 270.000 vuurwapens, andere wapens niet meegerekend, mee naar school!

In plaats van beter te worden, is de situatie veel erger geworden. De op veel scholen gebruikte metaaldetectors hebben de toevloed van wapens niet kunnen tegenhouden. In de herfst van 1994 steeg het aantal gemelde gevallen van geweld op scholen in New York City met 28 procent vergeleken met dezelfde periode een jaar daarvoor! „Voor de allereerste keer”, legt Phi Delta Kappan uit in verband met een in de Verenigde Staten gehouden enquête, „deelt de categorie ’vechten, geweld en bendes’ de eerste plaats met ’gebrek aan discipline’ als het grootste probleem waarmee plaatselijke openbare scholen te kampen hebben.”

Het geweld heeft in veel landen een kritieke situatie op scholen teweeggebracht. In Canada stond in The Globe and Mail van Toronto de kop: „Scholen worden gevarenzones”. En bij een enquête in het Australische Melbourne bleek dat bijna zestig procent van de kinderen die naar de basisschool gaan, door ouders met de auto naar school wordt gebracht en weer opgehaald uit angst voor geweld of ontvoering.

Geweld is echter slechts een deel van het probleem. Er gebeuren meer dingen op onze scholen die reden tot ernstige bezorgdheid zijn.

De kwestie van de moraal

Hoewel de bijbel zegt dat hoererij — het hebben van seksuele relaties buiten het huwelijk — verkeerd is, wordt die gezonde morele opvatting tegenwoordig niet meer gehuldigd op scholen (Efeziërs 5:5; 1 Thessalonicenzen 4:3-5; Openbaring 22:15). Dat heeft beslist bijgedragen tot de situatie die Fernandez beschreef toen hij zei: „Wel tachtig procent van onze tieners is seksueel actief.” Op een middelbare school in Chicago was een derde van de vrouwelijke leerlingen in verwachting!

Op sommige scholen heeft men crèches voor de verzorging van de baby’s van leerlingen. Daarnaast worden regelmatig condooms uitgedeeld in een vergeefse poging de aidsepidemie en het omhoogvliegende aantal buitenechtelijke kinderen tegen te gaan. Indien door het uitdelen van condooms leerlingen zo al niet worden aangemoedigd hoererij te bedrijven, dan wordt het toch wel vergoelijkt. Waar moeten leerlingen van uitgaan wanneer het op de moraal aankomt?

Iemand die al lang universitair onderwijs geeft, zei dat een „verbazingwekkend aantal jonge mensen . . . denkt dat er geen goed of kwaad is, dat je bij morele keuzes op je gevoel af moet gaan”. Waarom denken jongeren zo? De docente merkte op: „Misschien zijn zij door hun ervaringen op de middelbare school morele agnosten geworden.” Wat is het gevolg van zulke morele onzekerheid?

In een recent redactioneel kranteartikel werd verzucht: „Niemand, zo lijkt het soms, treft blaam voor wat maar ook. Nooit.” Ja, de boodschap is dat alles mag! Sta eens stil bij een voorbeeld van de diepgaande invloed die dit op leerlingen kan hebben. In een college over de Tweede Wereldoorlog en de opkomst van het nazisme constateerde een hoogleraar dat de meeste van zijn studenten niet geloofden dat iemand blaam trof voor de Holocaust! „In de geest van de studenten”, aldus de docent, „was de Holocaust zoiets als een natuurramp: Hij was onvermijdelijk en niet te voorkomen.”

Wiens fout is het wanneer studenten geen goed van kwaad kunnen onderscheiden?

In kritieke tijden

Ter verdediging van de scholen zei een voormalige leraar: „Het probleem vindt zijn oorsprong in de samenleving, en de scholen weerspiegelen slechts de daar reeds bestaande problemen.” Ja, het valt niet mee leerlingen bij te brengen wat de leiders van onze samenleving niet betrachten.

Ter illustratie daarvan schreef, in een periode dat de immoraliteit van Amerikaanse regeringsfunctionarissen voorpaginanieuws was, een bekende columnist: „Ik heb geen idee hoe onderwijzers in deze cynische tijd te werk moeten gaan om kinderen moraal bij te brengen. . . . ’Kijk naar Washington!’, zal het uit de jongste kelen klinken. Zij weten . . . dat zich onder het dak van dat grote witte huis het laagste bedrog in de geschiedenis heeft voorgedaan.”

De bijbel voorzei dat „er in de laatste dagen kritieke tijden zullen aanbreken, die moeilijk zijn door te komen” (2 Timotheüs 3:1-5). Dit zijn beslist kritieke tijden! Wat wordt er met het oog daarop gedaan om de huidige crisis op scholen op te vangen en leerlingen aan een goede opleiding te helpen? Wat kunnen ouders en leerlingen zelf doen? Dat zal in de volgende artikelen besproken worden.

Hoe aan een goede opleiding te komen

EEN goede schoolopleiding bereidt kinderen erop voor iets van het leven in de hedendaagse samenleving te maken. Ze rust hen toe met basisvaardigheden als goed kunnen lezen en schrijven en de rekenkunst. Bovendien is ze van invloed op hun interactie met anderen en worden gezonde morele maatstaven erdoor versterkt.

Doordat wij in kritieke tijden leven, is zo’n opleiding echter heel moeilijk te geven. Een Australische onderwijzer met jarenlange ervaring verzuchtte: „De klassen bestaan uit kinderen die geneigd zijn tot geweld en die obscene, grove taal gebruiken; uit kinderen die uitgeput zijn door slaapgebrek omdat zij te veel tv-kijken; uit ondervoede of hongerige kinderen; en uit kinderen die zonder discipline grootgebracht worden.” En onderwijzers zullen u vertellen: „Onhandelbare kinderen kun je niets bijbrengen.”

Albert Shanker, voorzitter van de Amerikaanse Vereniging van Onderwijzers, beschreef de lastige situatie van onderwijzers als volgt: „Zij moeten drugs- en alcoholvoorlichting geven, seksuele voorlichting, . . . oefeningen in zelfrespect voor leerlingen, opmerken wie lid zijn van een bende, . . . en een hele reeks andere dingen. Alles behalve echt onderwijs. . . . Er wordt in feite van hen verlangd dat zij maatschappelijk werkers zijn, moeders, vaders, therapeuten, politieagenten, voedingsdeskundigen, welzijnswerkers en medisch specialisten.”

Waarom wordt dit van leerkrachten verlangd? Een overzicht van de samenstelling van de klassen in een grote stad in het noordoosten van de Verenigde Staten laat zien waarom. The New York Times gaf de uitspraken van een deskundige weer over een gemiddelde klas van 23 leerlingen. Hij zei dat „acht tot vijftien waarschijnlijk in armoede leefden; drie vermoedelijk geboren waren toen hun moeders aan de drugs waren; vijftien bij alleenstaande ouders woonden”.

Het is duidelijk dat het gezin aan het uiteenvallen is. In de Verenigde Staten is bijna een op de drie geboorten onwettig en loopt een op de twee huwelijken op een echtscheiding uit. Maar het percentage buitenechtelijke geboorten in Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittannië en Zweden is nog hoger. Welke pogingen worden er gedaan om de crisis op te vangen die deze situatie op de scholen teweegbrengt?

Op zoek naar oplossingen

Er zijn verscheidene experimentele of alternatieve scholen opgericht. Ze zijn gewoonlijk kleiner — waardoor meer toezicht mogelijk is — en veel ervan stellen hun eigen onderwijsprogramma op in een poging beter aan de behoeften van kinderen te voldoen. In New York City zijn sinds 1993 48 van zulke kleinere scholen geopend en er bestaan plannen voor nog eens 50. „Het geweld [op school] is de aanleiding tot het experiment geweest”, werd in The New York Times opgemerkt. In Rusland waren tegen 1992 ruim 500 alternatieve scholen van start gegaan, met meer dan 333.000 leerlingen.

Anderzijds werd in The Toronto Star bericht: „Duizenden sturen hun kinderen naar exclusieve privé-scholen.” In de Canadese provincie Ontario alleen al gaan bijna 75.000 kinderen naar privé-scholen. Die treft men nu ook in heel Rusland aan, en volgens het blad China Today zijn ze in China opgekomen „als bamboescheuten na een lenteregen”. In The Handbook of Private Schools staan bijna 1700 van zulke scholen in de Verenigde Staten gratis vermeld; het jaarlijkse lesgeld kan daar $20.000 of meer bedragen.

Weer andere ouders hebben besloten hun kinderen thuis te onderwijzen. Geschat wordt dat alleen al in de Verenigde Staten de huisonderwijsgelederen zijn gegroeid van zo’n 15.000 in 1970 tot wel een miljoen in 1995.

Uiteenlopende resultaten

Niet alle onderwijssystemen overal ter wereld boeken vergelijkbare resultaten. In juli 1993 zei Shanker tegen een groep Amerikaanse leerkrachten: „Andere landen runnen scholen die aanzienlijk betere resultaten hebben dan de onze.” Ter illustratie verhaalde hij dat hij een echtpaar uit Rusland had ontmoet dat naar de Verenigde Staten was verhuisd. Hij vertelde: „Zij zeiden dat hoewel zij hun dochtertje op een zeer goede privé-school hadden gedaan, zij in groep acht leerde wat zij in Rusland al in groep drie had geleerd.”

De voormalige Sovjet-Unie ontwikkelde een onderwijssysteem waardoor bijna de hele bevolking lezen en schrijven leerde. Daar staat tegenover dat volgens een schatting van het Amerikaanse Ministerie van Onderwijs 27 miljoen Amerikanen geen straatnaam of het nummer op een bus kunnen ontcijferen. En de Australische Canberra Times berichtte dat „wel 25 procent van de basisschoolleerlingen naar de middelbare school overstapte zonder te kunnen lezen en schrijven”.

De crisis op scholen doet zich nu tot op zekere hoogte bijna overal voor. In het uit 1994 daterende boek Education and Society in the New Russia wordt gezegd dat „72,6 procent van de geïnterviewde Russische leraren beaamde dat het onderwijssysteem in een ernstige crisis verkeerde”. Volgens Tanja, een Moskouse onderwijzeres met jarenlange ervaring, is een belangrijke factor bij de crisis dat „de ouders en leerlingen zelf niet veel waarde meer hechten aan onderwijs”. Zij merkte bijvoorbeeld op dat „een onderwijzer de helft verdient van wat de gemiddelde buschauffeur krijgt — of nog minder”.

Een goede opleiding van essentieel belang

Nu de menselijke samenleving steeds complexer wordt, wordt een goede opleiding belangrijker. In veel landen is de schoolopleiding die nodig is wil een jonge volwassene werk kunnen krijgen waarmee hij in zijn eigen onderhoud en dat van een toekomstig gezin kan voorzien, hoger geworden. Daarom zullen zij die de basisvakken onder de knie hebben, veel betere kansen op een baan maken. Het gaat werkgevers vooral om de hamvraag — hoe goed de sollicitant het werk kan doen.

De directeur van een arbeidsbureau merkte over veel jongeren die de middelbare school hebben doorlopen op: „Zij hebben niet leren werken.” Hij voegde eraan toe: „Het probleem waar werkgevers het voortdurend met me over hebben in verband met jonge mensen, is dat zij niet zo goed kunnen lezen en schrijven. Zij kunnen geen sollicitatieformulier invullen.”

Ouders zullen beslist een goede opleiding voor hun kinderen wensen, en verstandige jongeren zullen zelf een goede opleiding willen hebben. Maar het is belangrijk dat zij de benodigde sleutels gebruiken. Wat zijn die sleutels, en hoe kunnen ze gebruikt worden?

[Inzet op blz. 6]

In Rusland ’verdient een onderwijzer de helft van wat de gemiddelde buschauffeur krijgt’

De sleutels tot een goede opleiding

ONLANGS stond op de voorpagina van The New York Times een verhaal over Latoya, een zestienjarige middelbare scholiere. Zij was elf, zei ze, toen haar vader haar begon te slaan en haar seksueel ging misbruiken. Haar moeder, die aan de drugs was, had het gezin verlaten. „Thuis”, berichtte de krant, „was een leegstaande flat zonder toilet, of een kamer waar zij te bang was om te slapen.” Latoya was echter een heel bijzonder meisje. Ondanks dit alles was zij eerder dit jaar op haar middelbare school voorzitster van de National Honor Society (een organisatie voor middelbare scholieren waarvan de leden worden gekozen op basis van leerprestaties, leiderscapaciteiten, hulpvaardigheid en karakter) en behaalde zij steeds zeer goede gemiddelden voor het zwaarste studieprogramma.

Wat kan zelfs een kind uit een verschrikkelijk milieu helpen het goed te doen op school? Vaak is een sleutel tot een goed resultaat dat een zorgzame volwassene — bij voorkeur een van de ouders van het kind of beide ouders — een aanmoediging is en zich nauw betrokken voelt bij de opleiding van het kind. Een laatstejaarsleerling vond dit zo belangrijk dat zij vol overtuiging zei: „Alleen met steun van hun ouders redden kinderen het op school.”

De meeste leerkrachten zijn het daarmee eens. Een leraar uit New York City verklaarde: „Bij elke leerling die het goed doet en zijn opleiding afmaakt — en dat zijn er heel wat — hoort een ouder die er bij elke stap op die weg was.”

Steun van ouders, een belangrijke sleutel

Reader’s Digest heeft vorig jaar onderzoek gedaan in verband met de vraag: „Waarom doen sommige leerlingen het beter dan andere?” Een van de conclusies was dat „sterke gezinnen kinderen een voorsprong geven op school”. De ouders in zulke gezinnen schenken hun kinderen liefdevolle aandacht en brengen hun juiste waarden en doelen bij. Eén ouder merkte echter op: „Je kunt niet de juiste leiding geven als je niet weet wat zich op school afspeelt.”

Een goede manier om daarachter te komen, is erheen te gaan. Een moeder die dat doet, schreef: „Als ik door de gangen van de school loop waar mijn dochter op zit, hoor ik vuile, obscene taal. Overal zie je vrijende kinderen — als het een film was, zou hij niet toegelaten worden voor personen beneden de zestien jaar.” Zulke bezoeken kunnen u helpen te begrijpen hoe moeilijk het tegenwoordig voor kinderen is een goede schoolopleiding te krijgen en een moreel leven te leiden.

Veelzeggend is dat in de publikatie The American Teacher 1994 werd opgemerkt: „Leerlingen die het slachtoffer van geweld zijn geworden, hoor je vaker zeggen dat hun ouders zich zelden met hun school in verbinding stellen, bijvoorbeeld via persoonlijke contacten met leraren, bijeenkomsten van ouders of de groep, of bezoeken aan de school.”

Een bezorgde moeder maakte duidelijk wat ouders moeten doen. „Ga erheen!”, zei ze. „Zorg dat het schoolbestuur weet dat je geïnteresseerd bent in wat je kind leert. Ik ga er vaak heen en woon lessen bij.” Een andere moeder beklemtoonde hoe belangrijk het is om voor je kind op te komen. Zij vertelde: „Mijn kinderen gingen naar het kantoor om met een decaan te praten en werden letterlijk genegeerd. Toen mijn kind de dag daarop met mij aan kwam zetten, deden zij hun uiterste best om mij en mijn kind van dienst te zijn.”

Deze moeder van vier jongens beklemtoonde ook hoe belangrijk het is geïnteresseerd te zijn in schoolactiviteiten die rechtstreeks met de opleiding van uw kind te maken hebben. „Ga erheen als het open huis is, ga naar de tentoonstelling van hun onderzoeksprojecten — alle activiteiten van uw kinderen waarvoor ouders uitgenodigd worden”, zei ze. „Dat stelt u in de gelegenheid de leraren van uw kind te ontmoeten. Zij moeten weten dat u het onderwijs van uw kind als een zeer belangrijk deel van zijn leven beschouwt. Als leraren dat weten, zijn zij eerder geneigd tijd en extra moeite in uw kind te steken.”

Samenwerking met leerkrachten

Sommige ouders denken misschien dat zij belangrijker dingen te doen hebben op avonden dat scholen speciale bijeenkomsten organiseren voor het contact tussen ouders en leraren. Maar wat is er nu eigenlijk belangrijker dan tijd vrij te maken voor mensen die hun best doen om uw kinderen een goede opleiding te geven? Een goede samenwerking tussen ouders en leerkrachten is van wezenlijk belang!

In Rusland bestaat een prima regeling om de samenwerking tussen ouders en leerkrachten te bevorderen. Alle schooltaken worden genoteerd in wat men een Dnievnik noemt — een dagelijks activiteitenschema in combinatie met een kalender. Een leerling moet zijn Dnievnik naar elke les meenemen en die op verzoek aan de leraar overhandigen. Leerlingen moeten de Dnievnik ook aan hun ouders laten zien, die hem elke week moeten tekenen. Victor Lobachov, een Moskouse vader van schoolgaande kinderen, merkte erover op: „Deze informatie helpt ouders op de hoogte te blijven van de taken en cijfers van hun kinderen.”

Leraren klagen tegenwoordig echter vaak dat ouders niet geïnteresseerd zijn in het onderwijs van hun kinderen. Een leraar aan een middelbare school in de Verenigde Staten vertelde, dat hij eens 63 brieven naar ouders had gestuurd om hen in kennis te stellen van de slechte schoolprestaties van hun kinderen. Slechts drie ouders namen naar aanleiding daarvan contact met hem op!

Dat is inderdaad triest! Ouders moeten zich nauw betrokken voelen bij de schoolopleiding van hun kind, die in de eerste plaats hun verantwoordelijkheid is. Een opvoedkundige bracht het juist onder woorden toen hij zei: „Het voornaamste doel van het formele onderwijs is, ouders behulpzaam te zijn bij het afleveren van betrouwbare jonge volwassenen.”

Ouders moeten derhalve het initiatief nemen tot een kennismaking met de leerkrachten van hun kind. Een moeder zei in dat verband: „De leraren moeten zich vrij voelen je op elk willekeurig moment op te bellen.” En ouders moeten het toejuichen — het zelfs aanmoedigen — dat leraren openhartig over hun kind praten. Ouders moeten specifieke vragen stellen, zoals: Hebt u misschien problemen met mijn kind? Gedraagt hij zich respectvol? Woont hij alle lessen bij? Komt hij op tijd?

Stel nu dat de leraar iets ongunstigs over uw kind zegt. Ga er niet van uit dat het niet waar is. Helaas leiden veel jongeren die thuis of in hun plaats van aanbidding een eerbaar leven lijken te leiden, in werkelijkheid een dubbel leven. Luister dus met respect naar de leerkracht en verifieer wat hij of zij zegt.

Wanneer uw kind uit school komt

Hoe voelt u als ouder zich wanneer u van uw werk thuiskomt? Gestresst? Gefrustreerd? Het kan zijn dat uw kind zich nog ellendiger voelt wanneer hij of zij thuiskomt uit school. Een vader gaf dan ook de goede raad: „Zorg ervoor dat thuiskomen iets plezierigs is. Ze hebben waarschijnlijk een heel zware dag achter de rug.”

Het is, indien mogelijk, zeker wenselijk dat een ouder thuis is wanneer het kind uit school komt. Een moeder merkte daarover op: „Kinderen kunnen je niet vertellen wat er aan de hand is als je er niet bent om met hen te praten. Ik zorg er dus voor dat ik er ben wanneer de kinderen thuiskomen.” Een ouder moet niet alleen weten wat een kind doet maar ook wat het denkt en voelt. Het kost heel wat tijd, moeite en zachte aandrang om erachter te komen (Spreuken 20:5). Een dagelijks gesprek is belangrijk.

Een onderwijzer aan een basisschool in New York City merkte op: „Op iedere willekeurige dag kunnen uw kind morele waarden zijn onderwezen van een onderwijssysteem dat in een crisis verkeert.” Daarom gaf hij de aanmoediging: „Wees alert op wat zich in het hart van uw kind ontwikkelt. Neem de tijd, hoe moe u ook bent, om hem aan de praat te krijgen en eventuele verkeerde waarden door de juiste te vervangen.” — Spreuken 1:5.

In dezelfde zin raadde een ervaren leraar aan een middelbare school aan: „In plaats van alleen te vragen wat er op school is gebeurd, zou het nuttig zijn gerichte en specifieke vragen te stellen over de dag en de activiteiten daarop. Dat hoeft niet op een strenge of vorsende manier te gebeuren maar in een terloops gemoedelijk gesprek met het kind.”

Richard W. Riley, de Amerikaanse minister van Onderwijs, gaf de dringende raad: „Praat openhartig met uw kinderen, vooral met uw tieners, over de gevaren van drugs en alcohol en de waarden die u belangrijk vindt voor uw kinderen. Zulke persoonlijke gesprekken, hoe ongemakkelijk u zich er ook bij kunt voelen, kunnen hun het leven redden.”

Nooit mag een ouder — en dat geldt in het bijzonder voor iemand die verantwoordelijkheden heeft in een christelijke gemeente — de indruk wekken dat hij het te druk heeft om naar zijn kinderen te luisteren. Hoewel dat wat zij vertellen u hevig kan verontrusten, is het goed uit uw gelaatsuitdrukking en uw manier van doen te laten spreken dat u blij bent dat zij vrijuit met u praten. Een leerlinge gaf de raad: „Wees niet geschokt wanneer uw kind over drugs of seks op school praat.”

Door de ontwrichting van het gezinsleven zijn er thans heel wat zogenoemde „vaderloze jongens” (Job 24:3; 29:12; Psalm 146:9). In een christelijke gemeente is meestal wel iemand die een jongere die hulp nodig heeft, kan helpen. Bent u zo iemand?

Bevorder studie en verantwoordelijkheidsbesef

De meeste jonge mensen doen hun schoolwerk niet zo toegewijd als Latoya, die in de inleiding werd genoemd. De meesten moeten flink tot studeren aangespoord worden. Over zijn eigen kinderen zei de voormalige Newyorkse hoofdinspecteur Joseph Fernandez: „Wij hadden verplichte studieperiodes thuis. Wij zorgden dat er boeken voorhanden waren, moedigden bezoekjes aan de bibliotheek aan en gaven prioriteit aan naar school gaan en toewijding.”

Een andere functionaris bij het onderwijs zei: „Wij moeten onze kinderen omringen met boeken en verhalen zoals wij hen nu omringen met televisie, films, video’s en winkelcentra.” Wanneer kinderen aan hun huiswerk zijn, kunnen ouders het misschien zo regelen dat zij vlakbij zelf zitten te studeren of te lezen. Dan zien uw kinderen dat u grote waarde hecht aan onderwijs.

In veel gezinnen is televisie de grootste hinderpaal bij het studeren. „Tegen hun achttiende”, zei een opvoedkundige, „hebben jonge mensen 11.000 uur in de klas en 22.000 uur voor de televisie gezeten.” Het kan zijn dat ouders het tv-kijken van hun kinderen moeten beperken, misschien door zelf slechts af en toe te kijken. Doe daarnaast uw best iets samen met uw kinderen te leren. Lees samen. Stel een dagelijkse tijd vast om huiswerk te overhoren.

Op school zullen uw kinderen veel taken opgedragen krijgen. Kwijten zij zich daarvan? Waarschijnlijk wel als u hun geleerd hebt zich thuis van verantwoordelijkheden te kwijten. Een belangrijke manier waarop u dit kunt doen, is door hun vaste dagelijkse klusjes toe te wijzen. Verlang dan dat zij die volgens een bepaald schema afwerken. Het is waar dat een dergelijke opvoeding u veel inspanningen zal kosten, maar uw kinderen zullen daardoor het verantwoordelijkheidsbesef bijgebracht krijgen dat zij nodig hebben om op school en in hun latere leven te slagen.

Toewijding van de leerling, een onmisbare sleutel

Adviserend decaan Arthur Kirson reikte nog een sleutel tot een goede opleiding aan toen hij over de in het begin genoemde Latoya zei: „De eerste keer dat ik haar ontmoette, was na een van de ernstigste voorvallen thuis. Daar zit dat kind met een gezicht vol krabben [toegetakeld, naar verluidt, door haar vader]. En het enige waarover ik haar ooit heb zien tobben, is haar schoolwerk.”

Ja, een onmisbare sleutel tot een goede opleiding is de intense toewijding van het kind aan het leren. Een jongere uit New York City merkte op: „Tegenwoordig moeten leerlingen zich op school helemaal zelf de motivatie en de discipline bijbrengen waardoor zij er iets van zullen maken.”

Zo kreeg een moeder die zich zorgen maakte over het onderwijs van haar kind van een leraar te horen: „Maakt u zich geen zorgen, mevrouw Smith. Justin is zo slim, die zal niet hoeven weten hoe je een woord spelt. Daar zal hij een secretaresse voor hebben.” Hoe slim een kind ook is, het is belangrijk dat hij de kunst van het lezen en schrijven onder de knie krijgt — met inbegrip van duidelijk stellen, leesbaar schrijven en accuraat spellen.

Schokkend genoeg lieten sommige opvoedkundigen na te protesteren toen de vermaarde psycholoog Carl Rogers beweerde: „Niemand moet ooit proberen iets te leren waarvan hij het nut niet inziet.” Wat deugt er niet aan deze uitspraak? Het ligt voor de hand dat een kind vaak de toekomstige waarde van wat hem gevraagd wordt te leren, niet kan voorzien. In veel gevallen wordt de waarde ervan pas later in het leven beseft. Het is duidelijk dat een kind thans persoonlijk gemotiveerd moet zijn wil het een goede opleiding krijgen!

Cindy, een veertienjarige uit groep negen, is een goed voorbeeld van een jongere die van een dergelijke toewijding blijk geeft. Zij vertelde: „Ik blijf wat na om met de leraren te praten en hen te leren kennen. Ik probeer erachter te komen wat zij van hun leerlingen verwachten.” Zij let ook goed op in de klas en laat haar huiswerk voorgaan. Succesvolle leerlingen maken er een gewoonte van om bij het luisteren in de klas of bij het lezen potlood en papier bij de hand te hebben zodat zij goede aantekeningen kunnen maken.

Voor een goede opleiding is het eveneens van essentieel belang slechte omgang bewust te vermijden. Cindy vertelde: „Ik zoek altijd iemand uit die een goede moraal heeft. Ik vraag bijvoorbeeld aan klasgenoten wat zij ervan vinden dat die of die drugs gebruikt of met jan en alleman naar bed gaat. Als zij dan iets zeggen in de zin van: ’Wat is daar verkeerd aan?’, is het mij duidelijk dat zij geen goede omgang zijn. Maar als iemand zulk gedrag echt blijkt te verafschuwen en zegt dat zij anders wil zijn, dan ga ik in de lunchpauze weloverwogen naast haar zitten.”

Het valt thans duidelijk lang niet mee om een goede opleiding te krijgen. Maar zo’n opleiding is mogelijk indien zowel leerlingen als ouders de sleutels gebruiken. In ons volgende artikel gaan wij nog een voorziening bespreken die geweldig tot een goede opleiding kan bijdragen.

[Kader op blz. 7]

Verwennen of liefdevol streng onderrichten

De bijbel waarschuwt dat het verwennen van jongeren rampzalige gevolgen heeft (Spreuken 29:21). In overeenstemming daarmee zei Albert Shanker, voorzitter van de Amerikaanse Vereniging van Onderwijzers: „Er zijn ouders die denken dat zij hun kinderen in elk opzicht goeddoen als zij alles doen op de manier die de kinderen willen. En wij weten dat dat verkeerd is.”

Zelfs veel jongeren weten dat zulk verwennen verkeerd is. Eerder dit jaar stond in een krant uit Massachusetts: „Uit een enquête onder 1572 leerlingen uit groep zes tot en met twaalf in West Springfield bleek, dat ’ouderlijke toegeeflijkheid’ meer bijdraagt tot het drugs- en alcoholgebruik onder kinderen in deze leeftijdsgroep dan de druk van leeftijdgenoten.”

Dit verwennen van jongeren heeft ook bijgedragen tot een epidemie van seksuele promiscuïteit. Ja, zoals de bijbel zegt, brengt het achterwege laten van streng onderricht schande over een gezin. — Spreuken 29:15.

[Kader op blz. 10]

Wat ouders kunnen doen

✔ Raak vertrouwd met de school van uw kind, met de doelstellingen die men er nastreeft en hoe men tegenover de waarden en opvattingen staat die u lief zijn.

✔ Maak kennis met de leerkrachten van uw kind en probeer een goede, constructieve relatie met hen op te bouwen.

✔ Stel terdege belang in het huiswerk van uw kind. Lees vaak met hem.

✔ Houd toezicht op wat uw kind op tv ziet en hoeveel hij kijkt.

✔ Let op de eetgewoonten van uw kind. Ongezonde kost kan een nadelige invloed hebben op zijn concentratievermogen.

✔ Vergewis u ervan dat uw kind voldoende slaap krijgt. Vermoeide kinderen leren niet goed.

✔ Probeer uw kind te helpen opbouwende vrienden te kiezen.

✔ Wees de beste vriend van uw kind. Hij heeft alle volwassen vrienden die hij kan krijgen nodig.

Wat kinderen kunnen doen

✔ Stel met de hulp van je ouders vast wat je wilt leren en hoe je dat kunt bereiken. Bespreek met je leraren wat je voor ogen staat.

✔ Kies je vakken met zorg met de hulp van je leraren en ouders. Keuzepakketten die gemakkelijk zijn, zijn over het algemeen niet de beste.

✔ Probeer een goede relatie met je leraren op te bouwen. Stel vast wat zij van je verwachten. Bespreek je vorderingen en problemen met hen.

✔ Let goed op in de klas. Laat je niet verleiden tot onordelijk gedrag.

✔ Kies je vrienden verstandig. Zij kunnen je vorderingen op school bevorderen of belemmeren.

✔ Doe je huiswerk en taken zo goed mogelijk. Besteed er kwaliteitstijd aan. Vraag je ouders of een andere volwassene om hulp als je die nodig hebt.

[Illustratie op blz. 8]

Luister met respect als een leraar klachten over uw kind heeft

[Illustratie op blz. 9]

Informeer dagelijks bij uw kind naar school

Een succesvolle wereldwijde school

HET is geen dure privé-school of een prestigieuze universiteit waar slechts een elitegroepje heen kan. Nee, deze school brengt de leerlingen geen lesgeld in rekening. Het is waarschijnlijk dat de cursus ook bij u in de buurt wordt gegeven. Ze wordt de theocratische bedieningsschool genoemd en gehouden in de vergaderplaatsen van Jehovah’s Getuigen. Wereldwijd wordt deze school door zo’n vijf miljoen personen bezocht.

Misschien vraagt u zich af: ’Wat zijn de vereisten voor inschrijving? Wat wordt er op de school onderwezen? Hoe gaat het er toe? En wat hebben mensen eraan?’

Vereisten

Hoewel het iedereen vrijstaat de theocratische bedieningsschool bij te wonen, moeten degenen die zich laten inschrijven, instemmen met de leerstellingen in het voornaamste leerboek van de school, de bijbel. Er wordt van hen verlangd dat zij een leven leiden dat aan de morele vereisten van de bijbel voldoet. De leerlingen kunnen dus geen immoreel leven leiden. Zij kunnen geen dieven, dronkaards, hoereerders, gebruikers van tabak, enzovoort zijn. — 1 Korinthiërs 6:9-11.

Op veel scholen zijn tegenwoordig geen kledingvoorschriften meer van kracht, maar van leerlingen die voor de theocratische bedieningsschool staan ingeschreven, wordt verwacht dat zij bescheiden en schone kleding dragen (1 Timotheüs 2:9, 10). Er gelden voor deze school geen leeftijdsgrenzen. Kinderen die nog maar vier of vijf jaar zijn en kunnen lezen, worden ingeschreven en behartigen regelmatig toewijzingen, evenals mannen en vrouwen van in de negentig.

Duur en lesrooster

Om het aanwezig zijn gemakkelijk te maken, wordt de wekelijkse, 45 minuten durende cursus van de theocratische bedieningsschool bijna altijd op een doordeweekse avond gehouden. Na een kort welkomstwoord door de cursusleider houdt de eerste spreker van de avond een lezing van tien tot vijftien minuten gebaseerd op een van de leerboeken van de school. Daarna houdt hij vaak een drie tot vijf minuten durende mondelinge repetitie van de stof die hij heeft besproken.

Vervolgens bespreekt een bekwame onderwijzer hoofdpunten uit de wekelijkse bijbelleestoewijzing, die meestal bestaat uit twee tot vier hoofdstukken van de bijbel. Voor dat overzicht worden zes minuten uitgetrokken. Leerlingen die dit wekelijkse huiswerk bijhouden, hebben na verloop van tijd de hele bijbel gelezen.

Na de hoofdpunten uit de bijbel worden drie voordrachten door leerlingen gehouden, die elk vijf minuten mogen duren. Bij een ervan wordt een stukje voorgelezen van het als huiswerk opgegeven bijbelgedeelte. De andere twee voordrachten worden gebaseerd op lesmateriaal waarvan het de bedoeling is dat alle leerlingen het ter voorbereiding op de les lezen. Na elke voordracht door een leerling spreekt de cursusleider lovende woorden en dikwijls doet hij ook suggesties ter verbetering.

De raad van de cursusleider is gebaseerd op de publikatie Handleiding voor de Theocratische Bedieningsschool, en van elke leerling wordt verwacht dat hij die zorgvuldig bestudeert. Ter verbetering van een bepaalde spreekhoedanigheid voor zijn volgende toewijzing kan de leerling gevraagd worden een hoofdstuk uit de handleiding door te nemen, zoals „Contact met de zaal en gebruik van notities”, „Passende illustraties”, „Het gebruik van herhaling en gebaren” en „Klemtoon en modulatie”.

In sommige gebieden wordt de theocratische bedieningsschool aangevuld met een alfabetiseringsklas en lessen ter verbetering van de leesbekwaamheid. Tienduizenden hebben leren lezen of zijn beter gaan lezen in zulke alfabetiseringsklassen. In Mexico bijvoorbeeld ontvingen tussen 1946 en 1994 meer dan 127.000 personen hulp om zich de kunst van het lezen en schrijven eigen te maken.

Miljoenen worden geholpen

Overal ter wereld wordt door de theocratische bedieningsschool kracht bijgezet aan de inspanningen van ouders om hun kinderen een goede opleiding te bezorgen. De zestienjarige Moriah vertelde: „Ik heb geleerd naar informatie te spitten en mijn voordrachten te repeteren. Nu is elke toewijzing die ik op de middelbare school krijg een fluitje van een cent.”

De vijftienjarige Matthew, die zich voor de bedieningsschool opgaf toen hij zeven was, merkte op: „Wanneer het op schoolprestaties aankomt, heb ik een grote voorsprong op mijn leeftijdgenoten. Ik heb me studeer- en luistervaardigheden eigen gemaakt en geleerd doeltreffend spreekbeurten te houden.” Zijn zeventienjarige broer, Phil, voegde eraan toe: „De theocratische bedieningsschool heeft mij meer zelfvertrouwen gegeven. Ik weet dat als ik een toewijzing krijg, ik die kan behartigen.”

De theocratische bedieningsschool heeft ook volwassenen opgeleid. Michael, die gestelde doelen bereikte zoals het houden van presentaties voor managers, legde uit: „Ik was buitengewoon verlegen toen ik aan de bedieningsschool mee ging doen. Verlegen ben ik nu niet meer. De school verschafte de veilige omgeving, de kennis, de vaardigheden en de persoonlijke aanmoediging die ik nodig had om mijn verlegenheid te overwinnen.” Een vader merkte op: „Ik vind dat ik de in mijn jeugd gemiste leerkansen heb goedgemaakt.”

In een klein Latijnsamerikaans dorp woonden afgevaardigden van het Ministerie van Onderwijs de theocratische bedieningsschool bij. Na naar een plaatselijke spreker geluisterd te hebben, riep een van de bezoekers, een schoolhoofd, uit: „Het kan gewoon niet dat deze man, die wij altijd als analfabeet hebben gekend, Spaans kan spreken [in plaats van zijn inheemse dialect], laat staan dat hij een publiek kan toespreken, en toch is het zo.”

Ja, de theocratische bedieningsschool is een van de beste scholen ter wereld! Ze kan zowel jong als oud helpen een goede opleiding te krijgen. Een jongere zei dan ook: „Ik zou iedereen die overweegt zich voor de school op te geven, willen aanraden dat onmiddellijk te doen.”

[Illustratie op blz. 13]

De theocratische bedieningsschool helpt miljoenen een goede opleiding te krijgen