Rodzaju

29 Potem Jakub ruszył w drogę i wędrował do ziemi mieszkańców Wschodu.+ 2 I spojrzał, a oto była na polu studnia i oto leżały przy niej trzy stada owiec, gdyż z tej studni zwykle pojono stada;+ a na otworze studni+ leżał wielki kamień. 3 Gdy zebrały się tam wszystkie stada, odtaczano kamień znad otworu studni i pojono trzody, po czym z powrotem kładziono kamień na otworze studni, na jego miejscu.

4 Jakub więc rzekł do nich: „Bracia moi, skąd jesteście?”, na co oni powiedzieli: „Jesteśmy z Charanu”.+ 5 Wówczas rzekł do nich: „Czy znacie Labana,+ wnuka Nachora?”,+ na co powiedzieli: „Znamy”. 6 Wtedy im rzekł: „Czy dobrze się miewa?”+ Oni zaś powiedzieli: „Ma się dobrze. A oto nadchodzi z owcami jego córka Rachela!”+ 7 I rzekł: „Ależ to jeszcze pełnia dnia. Nie czas spędzać stada. Napójcie owce, potem idźcie je popaść”.+ 8 Odpowiedzieli: „Nie wolno nam tak robić, dopóki nie zbiorą się wszystkie stada i nie odtoczy się kamienia znad otworu studni. Wtedy napoimy owce”.

9 Kiedy jeszcze z nimi rozmawiał, przyszła Rachela+ z owcami, które należały do jej ojca, była bowiem pasterką.+ 10 A gdy Jakub ujrzał Rachelę, córkę Labana, brata swej matki, oraz owce Labana, brata swej matki, Jakub od razu podszedł i odtoczył kamień znad otworu studni, i napoił owce Labana, brata swej matki.+ 11 Potem Jakub pocałował+ Rachelę i podniósł swój głos, i zalał się łzami.+ 12 I Jakub zaczął opowiadać Racheli, że jest bratem+ jej ojca i że jest synem Rebeki. A ona pobiegła i opowiedziała to swemu ojcu.+

13 A gdy tylko Laban usłyszał wieść o Jakubie, synu swej siostry, wybiegł mu na spotkanie.+ Wtedy objął go i ucałował, i poprowadził do swego domu.+ On zaś zaczął opowiadać Labanowi o tym wszystkim. 14 Potem Laban mu rzekł: „Jesteś naprawdę moją kością i moim ciałem”.+ Mieszkał więc u niego przez cały miesiąc.

15 Następnie Laban rzekł do Jakuba: „Czyż będąc moim bratem,+ masz mi służyć za darmo?+ Powiedz mi, jaka ma być twoja zapłata?”+ 16 Laban zaś miał dwie córki: starszą imieniem Lea+ i młodszą imieniem Rachela. 17 Lecz oczy Lei nie miały blasku, natomiast Rachela+ była pięknej postaci i miała piękny wygląd.+ 18 I Jakub pokochał Rachelę. Powiedział więc: „Jestem gotów służyć ci siedem lat za Rachelę, twoją młodszą córkę”.+ 19 Na to Laban rzekł: „Lepiej, żebym ją dał tobie, niż żebym miał dać ją innemu mężczyźnie.+ Mieszkaj u mnie”. 20 I Jakub służył siedem lat za Rachelę,+ ale w jego oczach były one jakby kilkoma dniami z powodu miłości do niej.+

21 Potem Jakub rzekł do Labana: „Daj mi moją żonę, gdyż me dni upłynęły, a będę z nią współżył”.+ 22 Wtedy Laban zebrał wszystkich miejscowych mężczyzn i wyprawił ucztę.+ 23 Ale okazało się, że tego wieczora wziął swą córkę Leę i przyprowadził do niego, żeby z nią współżył. 24 Ponadto Laban dał jej — Lei, swojej córce — swoją służącą Zilpę+ jako służącą. 25 A rano wyszło na jaw, że to Lea! Rzekł więc do Labana: „Cóżeś mi to uczynił? Czyż nie służyłem ci za Rachelę? Czemu więc mnie oszukałeś?”+ 26 Laban odrzekł: „Nie ma tu u nas takiego zwyczaju, żeby dawać kobietę młodszą przed pierworodną. 27 Dopełnij świętowania+ tygodnia tej kobiety. Potem zostanie ci dana także ta druga kobieta za służbę, którą możesz u mnie pełnić przez następne siedem lat”.+ 28 Toteż Jakub tak uczynił i dopełnił świętowania tygodnia tej kobiety, po czym tamten dał mu za żonę swoją córkę Rachelę. 29 Ponadto Laban dał swej córce Racheli swoją służącą Bilhę+ jako jej służącą.

30 Potem współżył on także z Rachelą, a okazywał więcej miłości Racheli niż Lei,+ i służył u niego przez dalszych siedem lat.+ 31 Gdy Jehowa spostrzegł, że Lea jest znienawidzona, otworzył jej łono,+ lecz Rachela była niepłodna.+ 32 I Lea stała się brzemienna, i urodziła syna, i nazwała go imieniem Ruben,+ gdyż powiedziała: „Wszak Jehowa spojrzał na moją niedolę;+ teraz bowiem mój mąż zacznie mnie miłować”. 33 I ponownie stała się brzemienna, i urodziła syna, i wówczas rzekła: „Wszak Jehowa usłyszał;+ byłam bowiem znienawidzona, a on mi dał również tego”. Nazwała go zatem imieniem Symeon.+ 34 I znowu stała się brzemienna, i urodziła syna, i wówczas rzekła: „Tym razem mój mąż przywiąże się do mnie, gdyż urodziłam mu trzech synów”. Dlatego nazwano go imieniem Lewi.+ 35 I jeszcze raz stała się brzemienna, i urodziła syna, i wówczas rzekła: „Tym razem będę sławić Jehowę”. Dlatego nazwała go imieniem Juda.+ Potem przestała rodzić.