Wyjścia
1 A oto imiona synów Izraela, którzy przybyli z Jakubem do Egiptu; przybył każdy mężczyzna ze swymi domownikami:+ 2 Ruben,+ Symeon,+ Lewi+ i Juda,+ 3 Issachar,+ Zebulon+ i Beniamin,+ 4 Dan+ i Naftali,+ Gad+ i Aszer.+ 5 I wszystkich dusz, które wyszły z bioder+ Jakuba, było siedemdziesiąt dusz, lecz Józef był już w Egipcie.+ 6 W końcu umarł Józef,+ jak również wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. 7 A synowie Izraela stali się płodni, tak iż zaroiło się od nich; i wciąż się pomnażali, i potężnieli w tak niezwykłej mierze, iż kraj się nimi napełnił.+
8 Z czasem zaczął panować nad Egiptem nowy król, nie znający Józefa.+ 9 I przemówił do swego ludu: „Oto lud synów Izraela jest liczniejszy i potężniejszy niż my.+ 10 Nuże, postąpmy z nimi roztropnie,+ żeby czasem się ich nie namnożyło i doszłoby do tego, że gdyby zaskoczyła nas wojna, oni też mogliby dołączyć do tych, którzy nas nienawidzą, i walczyć przeciwko nam, i odejść z kraju”.
11 Ustanowiono więc dla nich przełożonych nad robotami przymusowymi, aby ich ciemiężyć, gdy będą nosili ciężary;+ i zaczęli budować miasta na spichlerze dla faraona, mianowicie Pitom oraz Raamses.+ 12 Ale im bardziej byli ciemiężeni, tym bardziej się pomnażali i tym bardziej się rozprzestrzeniali, tak iż z powodu synów Izraela ogarnął tamtych okropny strach.+ 13 Toteż Egipcjanie zmusili synów Izraela do robót niewolniczych, tyranizując ich.+ 14 I uprzykrzali im życie ciężką niewolniczą pracą przy zaprawie glinianej+ i cegłach oraz wszelką niewolniczą pracą w polu+ — wszelką niewolniczą pracą, w której ich wykorzystywano jako tyranizowanych niewolników.+
15 Później król Egiptu rzekł do hebrajskich położnych,+ z których jedna miała na imię Szifra, drugiej zaś było na imię Pua, 16 wręcz posunął się do tego, że powiedział: „Kiedy pomagacie Hebrajkom rodzić i widzicie je na stołku położniczym, jeżeli to jest syn, uśmierćcie go; ale jeśli córka, to ma pozostać przy życiu”. 17 Jednakże położne bały się prawdziwego Boga+ i nie czyniły, jak im powiedział król Egiptu,+ lecz zostawiały chłopczyków przy życiu.+ 18 Po pewnym czasie król Egiptu wezwał te położne i powiedział do nich: „Dlaczego to czyniłyście, że zostawiałyście chłopczyków przy życiu?”+ 19 Położne zaś rzekły do faraona: „Gdyż Hebrajki nie są takie jak kobiety egipskie. Ponieważ są żywotne, rodzą, zanim zdąży do nich przyjść położna”.
20 Przeto Bóg wyświadczał dobro położnym;+ lud zaś stawał się coraz liczniejszy i bardzo potężniał. 21 A ponieważ położne te bały się prawdziwego Boga, on później obdarzył je rodzinami.+ 22 W końcu faraon nakazał całemu swemu ludowi, mówiąc: „Każdego nowo narodzonego syna macie wrzucić do Nilu, lecz każdą córkę macie pozostawić przy życiu”.+