22 A teraz, poddając się kierownictwu ducha świętego, udaję się do Jerozolimy+, chociaż nie wiem, co mnie tam spotka — 23 oprócz tego, że czeka mnie uwięzienie i cierpienia, bo w jednym mieście po drugim duch święty wciąż mi o tym zaświadcza+.

11 Przyszedł do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce i powiedział: „Oto co mówi duch święty: ‚Tego, do którego należy ten pas, Żydzi podobnie zwiążą w Jerozolimie+ i wydadzą w ręce ludzi z innych narodów’”+.

23 Są sługami Chrystusa? Odpowiadam jak szaleniec — ja jestem wybitniejszym. Ciężej pracowałem+, częściej byłem więziony+, niezliczone razy poddawany chłoście, niejeden raz bliski śmierci+. 24 Od Żydów pięć razy otrzymałem po 40 uderzeń bez jednego+, 25 trzy razy byłem bity rózgami+, raz kamienowany+, trzy razy przeżyłem rozbicie się statku+, noc i dzień spędziłem na otwartym morzu. 26 Odbywałem częste podróże, znajdowałem się w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach ze strony bandytów, w niebezpieczeństwach ze strony własnego ludu+, w niebezpieczeństwach ze strony ludzi z innych narodów+, w niebezpieczeństwach w mieście+, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach wśród fałszywych braci. 27 Ciężko pracowałem, nie oszczędzałem się, w nocy często nie zmrużyłem oka+, odczuwałem głód i pragnienie+, nierzadko brakowało mi jedzenia+, znosiłem zimno i nie miałem się w co ubrać.

28 Oprócz tych trudności z zewnątrz jest jeszcze coś, co dzień w dzień nie daje mi spokoju* — troska o wszystkie zbory+.

24 Cieszę się teraz ze swoich cierpień ze względu na was+. Znoszę udręki jak Chrystus i uważam, że moje ciało nie zaznało ich jeszcze w pełnej mierze na rzecz jego ciała+, czyli zboru+.

12 Właśnie dlatego ja też znoszę cierpienia+. Ale wcale się nie wstydzę+, bo znam Tego, któremu uwierzyłem. I ufam, że aż do wyznaczonego dnia będzie w stanie strzec tego, co Mu oddałem w depozyt+.