Księga Estery
9 W 13 dniu miesiąca dwunastego, czyli miesiąca adar*+, miał zostać wykonany rozkaz króla i miał wejść w życie jego dekret+. Wrogowie Żydów liczyli, że ich pokonają, ale stało się zupełnie odwrotnie — to Żydzi pokonali tych, którzy ich nienawidzili+. 2 We wszystkich prowincjach króla Aswerusa+ Żydzi zebrali się w swoich miastach, żeby walczyć z ludźmi, którzy chcieli wyrządzić im krzywdę. Nikt nie zdołał się im przeciwstawić, bo strach przed nimi padł na wszystkie ludy+. 3 Wszyscy książęta prowincji, satrapowie*+, namiestnicy i ci, którzy zajmowali się sprawami królewskimi, wspierali Żydów, ponieważ bali się Mardocheusza. 4 Mardocheusz stał się w domu* króla ważną osobistością+. Jego sława rozchodziła się po wszystkich prowincjach, bo zyskiwał coraz większe wpływy.
5 Żydzi pokonali mieczem wszystkich swoich wrogów, sprowadzając na nich śmierć i zagładę. Robili, co chcieli, z tymi, którzy ich nienawidzili+. 6 Na zamku* w Suzie+ pokonali i zabili 500 ludzi. 7 Zabili też Parszandatę, Dalfona, Aspatę, 8 Poratę, Adalię, Aridatę, 9 Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę, 10 czyli 10 synów Hamana, syna Hammedaty, wroga Żydów+. Ale kiedy ich zabili, nie wzięli żadnych łupów+.
11 Tego dnia podano królowi liczbę zabitych na zamku* w Suzie.
12 Król powiedział do królowej Estery: „Żydzi pokonali i zabili na zamku* w Suzie 500 ludzi i 10 synów Hamana. To co dopiero musieli zrobić w pozostałych prowincjach królewskich!+ O co teraz chcesz poprosić? Powiedz, a dam ci to. Jakie jest twoje życzenie? Zostanie spełnione”. 13 Estera odparła: „Jeśli król uzna to za słuszne+, niech także jutro Żydom w Suzie będzie wolno postąpić zgodnie z dekretem z dzisiejszego dnia+. I niech 10 synów Hamana zostanie powieszonych na palu”+. 14 Król rozkazał tak zrobić. W Suzie wydano dekret i powieszono 10 synów Hamana.
15 Żydzi, którzy byli w Suzie, zebrali się ponownie 14 dnia miesiąca adar+ i zabili tam 300 ludzi, ale nie wzięli żadnych łupów.
16 Pozostali Żydzi mieszkający w prowincjach królewskich również zebrali się, żeby bronić swojego życia*+. I uwolnili się od wrogów+, zabijając 75 000 ludzi, którzy ich nienawidzili. Nie wzięli jednak żadnych łupów. 17 Doszło do tego 13 dnia miesiąca adar. A 14 dnia odpoczywali — był to dla nich dzień radości i ucztowania.
18 Tak więc Żydzi, którzy byli w Suzie, zebrali się 13+ i 14 dnia+, żeby się bronić, a 15 dnia odpoczywali i był to dla nich dzień radości i ucztowania. 19 Natomiast dla Żydów zamieszkujących miasta okolicznych okręgów dniem radości i ucztowania, dniem, w którym świętowali+ i obdarowywali się wzajemnie jedzeniem+, był 14 dzień miesiąca adar.
20 Mardocheusz+ opisał te wydarzenia i wysłał oficjalne listy do wszystkich Żydów we wszystkich prowincjach króla Aswerusa, tych bliskich i tych dalekich. 21 Polecił, żeby rok w rok obchodzili oni święto 14 i 15 dnia miesiąca adar, 22 bo w tych dniach Żydzi uwolnili się od swoich wrogów i w tym miesiącu ich smutek zamienił się w radość, a żałoba+ w święto. W tym czasie mieli się cieszyć i ucztować, obdarowywać się wzajemnie jedzeniem i dawać prezenty ubogim.
23 Żydzi zgodzili się, że co roku będą obchodzić to święto i robić tak, jak napisał im Mardocheusz. 24 Bo Haman+, syn Agagity+ Hammedaty, wróg wszystkich Żydów, uknuł plan ich zagłady+. Kazał rzucać pur+, to znaczy los, żeby wywołać wśród nich panikę i ich zgładzić. 25 Ale gdy Estera udała się do króla, wydał on na piśmie rozkaz+: „Niech podły spisek, który Haman uknuł przeciwko Żydom+, obróci się przeciwko niemu*”. I Hamana oraz jego synów powieszono na palu+. 26 Dlatego nazwano te dni Purim, od słowa pur*+. Zgodnie z treścią listu Mardocheusza i w związku z tym, co Żydzi widzieli i przeżyli, 27 zobowiązali się, że oni, ich potomkowie oraz wszyscy, którzy się do nich przyłączą+, będą rok w rok w wyznaczonym czasie świętować te dwa dni w taki sposób, jak to zostało napisane. 28 Dni te miały być wspominane i świętowane z pokolenia na pokolenie przez każdą rodzinę, każdą prowincję i każde miasto. Żydzi i ich potomkowie mieli zawsze upamiętniać dni Purim i nigdy nie zapominać o tym święcie.
29 Potem napisano drugi list dotyczący Purim i królowa Estera, córka Abichaila, oraz Żyd Mardocheusz potwierdzili go, korzystając z danej im władzy. 30 Oficjalne listy ze słowami pokoju i prawdy zostały rozesłane do wszystkich Żydów w 127 prowincjach+, po całym królestwie Aswerusa+, 31 żeby w wyznaczonym czasie świętowali dni Purim zgodnie z tym, co polecili Żyd Mardocheusz i królowa Estera+, oraz zgodnie z tym, do czego zobowiązali siebie* i swoich potomków+, łącznie z postem+ i błaganiami o pomoc+. 32 Rozporządzenie Estery potwierdziło postanowienia dotyczące Purim+ i zostało to zapisane w księdze.