Księga Hioba

 2 „Jak długo będziecie mnie* drażnić+,

miażdżąc mnie słowami?+

 3 Zganiliście* mnie dziesięć razy

i nie wstydzicie się pastwić nade mną+.

 4 A jeśli nawet popełniłem błąd,

to jest to moja sprawa.

 5 Jeśli tak bardzo chcecie wynosić się nade mnie,

twierdząc, że słusznie zostałem potępiony,

 6 to wiedzcie, że to Bóg wprowadził mnie w błąd

i upolował mnie w swoją sieć.

 7 Chociaż krzyczę, że dzieje się krzywda, nie otrzymuję odpowiedzi+,

chociaż wołam o pomoc, nie ma sprawiedliwości+.

 8 Moją ścieżkę zagrodził kamiennym murem i nie mogę przejść,

moje drogi pokrył ciemnością+.

 9 Odarł mnie z mojej chwały

i zdjął z mojej głowy koronę.

10 Niszczy mnie ze wszystkich stron, dopóki nie zginę,

moją nadzieję wykorzenia jak drzewo.

11 Płonie na mnie gniewem

i uważa mnie za swojego wroga+.

12 Jego wojska schodzą się i mnie oblegają,

obozują dookoła mojego namiotu.

13 Odsunął ode mnie moich braci,

ci, którzy mnie znają, odwrócili się ode mnie+.

14 Zniknęli moi bliscy,

ci, których dobrze znałem, o mnie zapomnieli+.

15 Goście w moim domu+ i moje niewolnice uważają mnie za obcego,

w ich oczach jestem cudzoziemcem.

16 Wołam swojego sługę, ale on nie reaguje,

i to nawet wtedy, gdy błagam go o współczucie.

17 Mój oddech stał się wstrętny dla mojej żony+

i cuchnę swoim braciom*.

19 Brzydzą się mną wszyscy moi przyjaciele+,

a ci, których kochałem, zwrócili się przeciwko mnie+.

20 Została ze mnie tylko skóra i kości*+

i ledwie uchodzę śmierci*.

21 Zlitujcie się nade mną, bracia, zlitujcie się,

bo dotknęła mnie ręka samego Boga+.

22 Czemu prześladujecie mnie tak jak Bóg+

i bez przerwy mnie atakujecie*?+

23 Gdyby tylko spisano moje słowa,

gdyby tylko można było zapisać je w księdze!

24 Gdyby tylko na zawsze wyryto je w skale

żelaznym rylcem i ołowiem!

26 Gdy moja skóra w ten sposób zniszczeje,

ale będę jeszcze żył, zobaczę Boga,

27 ja sam Go ujrzę,

zobaczę Go własnymi oczami, a nie cudzymi+.

28 Bo pytacie: ‚Jak go prześladujemy?’+,

jak gdyby przyczyna problemu leżała we mnie.

29 Sami się bójcie miecza+,

bo miecz sprowadza karę za błędy.