Pieśń nad Pieśniami

7 „Jak piękne są w sandałach twoje stopy,

szlachetna córko!

Łuki twoich bioder są jak kolie,

dzieło rąk artysty.

Brzuch twój to kopiec pszenicznego ziarna

okolony liliami.

 3 Twoje piersi są jak dwie młode gazele,

jak bliźnięta gazeli+.

Oczy twoje+ są jak sadzawki w Cheszbonie+,

koło bramy Bat-Rabbim.

Twój nos jest niczym wieża Libanu

spoglądająca w stronę Damaszku.

 5 Twoja głowa wieńcząca twą postać jest jak Karmel+,

a pukle twoich włosów*+ jak purpurowa wełna+.

 6 Ukochana, jakaś ty piękna i pełna wdzięku,

przewyższasz wszelkie rozkosze!

 7 Twoja sylwetka przypomina palmę,

a twoje piersi — grona daktyli+.

 8 Powiedziałem sobie: ‚Wespnę się na palmę,

by sięgnąć po jej grona’.

Oby twe piersi były jak kiście winogron,

twój oddech jak zapach jabłek,

 9 a usta* jak najlepsze wino”.

„Niech płynie ono gładko dla mojego ukochanego,

niech spływa delikatnie po ustach tych, którzy śnią.

10 Ja należę do swojego ukochanego+,

a on pragnie mnie.

11 Chodź, mój ukochany,

wyjdźmy na pola,

zanocujmy wśród krzewów hennowych+.

12 Wstańmy wcześnie i chodźmy do winnic,

by zobaczyć, czy winorośl wypuściła pędy*,

czy rozwinęło się kwiecie+,

czy zakwitły granatowce+.

I te świeżo zebrane, i te zebrane wcześniej

zachowałam dla ciebie, mój ukochany.