Księga Wyjścia
16 Później odeszli z Elim i w końcu cały zbór Izraelitów przybył na pustkowie Sin+, które znajduje się między Elim a Synajem. Było to 15 dnia drugiego miesiąca po wyjściu z Egiptu.
2 Na pustkowiu cały zbór Izraelitów zaczął szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi+. 3 Izraelici mówili do nich: „Lepiej by było, żebyśmy zginęli z ręki Jehowy w ziemi egipskiej, gdzie siedzieliśmy przy garnkach mięsa+ i jedliśmy chleb do syta. A wy przyprowadziliście nas na to pustkowie, żeby cały naród* zagłodzić na śmierć”+.
4 Wtedy Jehowa rzekł do Mojżesza: „Dam wam chleb, który będzie padał z nieba jak deszcz+. I niech każdy wychodzi nazbierać tyle, ile potrzebuje na dany dzień+. W ten sposób poddam ich próbie i zobaczę, czy będą przestrzegać mojego prawa, czy nie+. 5 Ale szóstego dnia+ niech nazbierają i przygotują sobie do jedzenia dwa razy tyle, co w inne dni”+.
6 Mojżesz i Aaron powiedzieli więc do wszystkich Izraelitów: „Wieczorem przekonacie się, że to Jehowa wyprowadził was z ziemi egipskiej+. 7 Rano ujrzycie chwałę Jehowy, ponieważ Jehowa usłyszał, jak szemracie przeciwko Niemu. Bo kim my jesteśmy, żebyście mieli szemrać przeciwko nam?”. 8 I Mojżesz mówił dalej: „Gdy Jehowa wieczorem da wam mięso, a rano chleb, żebyście najedli się do syta, przekonacie się, że Jehowa usłyszał, jak szemracie przeciwko Niemu. Bo kim my jesteśmy? Nie szemracie przeciwko nam, lecz przeciwko Jehowie”+.
9 Potem Mojżesz zwrócił się do Aarona: „Powiedz całemu zborowi Izraelitów: ‚Stańcie przed Jehową, bo usłyszał wasze szemranie’”+. 10 Kiedy tylko Aaron przemówił do wszystkich Izraelitów, spojrzeli w stronę pustkowia, a wtedy chwała Jehowy ukazała się w obłoku+.
11 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 12 „Usłyszałem szemranie Izraelitów+. Powiedz im: ‚O zmierzchu* będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem+. I przekonacie się, że ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”+.
13 Wieczorem rzeczywiście nadleciały przepiórki i pokryły obóz+, a rano na ziemi wokół obozu pojawiła się rosa. 14 Gdy rosa wyparowała, na pustkowiu pozostały drobniutkie ziarenka czegoś, co przypominało szron+. 15 Kiedy Izraelici to zobaczyli, zaczęli pytać jeden drugiego: „Co to jest?”, bo nie wiedzieli, co to było. Mojżesz odpowiedział im: „To jest chleb, który daje wam Jehowa+. 16 Oto co Jehowa nakazał: ‚Każdy ma nazbierać go tyle, ile może zjeść. Niech weźmie po omerze*+ dla każdej osoby*, która mieszka z nim w namiocie’”. 17 Izraelici zaczęli tak robić i jedni nazbierali dużo, a drudzy mało. 18 Kiedy odmierzyli to omerem, okazało się, że ten, kto nazbierał dużo, nie miał nadmiaru, a ten, kto nazbierał niewiele, nie miał za mało+. Każdy zebrał tyle, ile mógł zjeść.
19 Potem Mojżesz powiedział do nich: „Niech nikt nie zostawia z tego nic do rana”+. 20 Ale niektórzy nie posłuchali Mojżesza. Gdy zostawili trochę do rana, zalęgły się w tym robaki i wszystko zaczęło cuchnąć. I Mojżesz rozgniewał się na nich. 21 Każdego ranka wszyscy zbierali tyle, ile mogli zjeść. Kiedy słońce zaczynało grzać, wtedy to topniało.
22 A szóstego dnia nazbierali podwójną ilość chleba+, po 2 omery na osobę. Wszyscy naczelnicy ludu przyszli do Mojżesza i poinformowali go o tym. 23 Wówczas powiedział do nich: „Tak rzekł Jehowa: ‚Jutro będzie szczególny dzień odpoczynku*, święty szabat ku czci Jehowy+. Upieczcie, co chcecie upiec, i ugotujcie, co chcecie ugotować+, a resztę przechowajcie do rana’”. 24 Zostawili więc jedzenie do rana, tak jak polecił Mojżesz. I nie zaczęło ono cuchnąć ani nie zalęgły się w nim robaki. 25 Wtedy Mojżesz powiedział: „Jedzcie to dzisiaj, bo dzisiaj jest szabat ku czci Jehowy i nie znajdziecie tego na ziemi. 26 Sześć dni będziecie to zbierać, ale w siódmym dniu jest szabat+ i nic się nie pojawi”. 27 Mimo to niektórzy poszli zbierać jedzenie siódmego dnia, jednak nic nie znaleźli.
28 Jehowa rzekł więc do Mojżesza: „Jak długo będziecie lekceważyć moje przykazania i prawa?+ 29 Pamiętajcie, że to Jehowa ustanowił dla was szabat+. Dlatego w szóstym dniu daje wam chleb na dwa dni. Niech w siódmym dniu każdy pozostanie na swoim miejscu i niech go nie opuszcza”. 30 I lud w siódmym dniu zaczął obchodzić szabat*+.
31 Izraelici nazwali ten chleb „manną*”. Była ona biała jak nasiona kolendry, a smakowała jak placki z miodem+. 32 Potem Mojżesz powiedział: „Jehowa wydał taki rozkaz: ‚Przygotujcie omer manny i przechowujcie ją z pokolenia na pokolenie+, żeby wasi potomkowie mogli widzieć chleb, którym was karmiłem na pustkowiu, gdy wyprowadziłem was z Egiptu’”. 33 Mojżesz polecił więc Aaronowi: „Weź dzban i wsyp do niego omer manny, a następnie złóż ją przed Jehową. Ma być przechowywana z pokolenia na pokolenie”+. 34 I zgodnie z tym, co Jehowa nakazał Mojżeszowi, Aaron umieścił mannę przed Świadectwem+, żeby była tam przechowywana. 35 Izraelici jedli mannę przez 40 lat+, aż weszli do ziemi, która była zamieszkana+. Jedli mannę, dopóki nie dotarli do granicy Kanaanu+. 36 A omer stanowi dziesiątą część efy*.