Księga Hioba

7 „Czy życie śmiertelnika na ziemi nie jest jak praca przymusowa

i czy jego dni nie są jak dni wynajętego pracownika?+

 2 Tęskni za cieniem jak niewolnik

i niczym wynajęty pracownik czeka na swoją zapłatę+.

 3 Tak przydzielono mi miesiące daremności

i wyliczono mi noce niedoli+.

 6 Dni moje mkną szybciej niż czółenko tkackie+

i przemijają bez żadnej nadziei+.

 7 Boże, pamiętaj, że moje życie jest wiatrem+,

że moje oko nigdy więcej nie ujrzy szczęścia*.

 9 Jak obłok, który się rozpływa i znika,

tak ten, kto trafia do grobu*, już z niego nie wychodzi+.

10 Nie wróci więcej do swojego domu,

a tam, gdzie mieszkał, będzie zapomniany+.

Będę mówił w udręce swego ducha,

będę się uskarżał w goryczy i udręczeniu*!+

12 Czy jestem morzem albo morskim olbrzymem,

byś miał nade mną stawiać straż?

13 Kiedy mówię: ‚Moje łoże mnie pocieszy,

moje łóżko pomoże mi ukoić niedolę’,

14 wtedy Ty przerażasz mnie snami

i trwożysz wizjami,

15 przez co wolałbym* wybrać uduszenie —

śmierć raczej niż swoje ciało*+.

17 Czym jest zwykły śmiertelnik, żebyś miał się nim interesować

i skupiać na nim swoją uwagę*?+

18 Dlaczego sprawdzasz go co rano

i co chwila poddajesz go próbie?+

19 Czy nie odwrócisz ode mnie wzroku

i nie dasz mi czasu nawet na przełknięcie śliny?+

21 Czemu nie odpuszczasz mojego przewinienia

i nie przebaczasz mojej winy?

Bo wkrótce umrę i wrócę do prochu+,

będziesz mnie szukał, ale mnie już nie będzie”.