Pisarz: Ezechiel

Miejsce spisania: Babilon

Spisywanie ukończono: ok. 591 p.n.e.

Obejmuje okres: 613-ok. 591 p.n.e.

 1. W jakim położeniu znaleźli się wygnańcy w Babilonie i jakie nowe próby ich tam czekały?

W ROKU 617 p.n.e. judzki król Jehojachin poddał Jerozolimę Nebukadneccarowi (Nabuchodonozorowi), który zabrał do Babilonu najznamienitszych mieszkańców kraju, jak również skarby z domu Jehowy i z domu króla. Wśród jeńców znajdowali się członkowie rodziny królewskiej, książęta, dzielni mocarze, rzemieślnicy i budowniczowie; był wśród nich też Ezechiel, syn kapłana Buziego (2 Król. 24:11-17; Ezech. 1:1-3). Uprowadzeni Izraelici z ciężkim sercem opuścili kraj wzgórz, źródeł i dolin i po męczącej wędrówce znaleźli się w krainie rozległych równin. Zamieszkali nad rzeką Kebar na terenie potężnego imperium, pośród ludu praktykującego dziwne zwyczaje i pogański kult. Nebukadneccar pozwolił Izraelitom mieć własne domy i sług oraz prowadzić interesy (Ezech. 8:1; Jer. 29:5-7; Ezd. 2:65). Jeżeli będą pracowici, to się wzbogacą. Czy wpadną w sidła materializmu i religii babilońskiej? Czy wciąż będą się buntować przeciw Jehowie? Czy uznają wygnanie za pochodzące od Niego skarcenie? W kraju, do którego zostali uprowadzeni, czekały ich nowe próby.

 2. (a) Jakich trzech wybitnych proroków działało w krytycznych latach poprzedzających zburzenie Jerozolimy? (b) W jaki znamienny sposób nazwano Ezechiela i co znaczy jego imię? (c) Kiedy prorokował Ezechiel i co wiadomo o jego życiu i śmierci?

² W tych krytycznych latach poprzedzających zburzenie Jerozolimy Jehowa nie pozbawił siebie ani Izraelitów usług proroków. W samej Jerozolimie działał Jeremiasz, na dworze babilońskim przebywał Daniel, a żydowskim wygnańcom w Babilonii prorokował Ezechiel. Był on i kapłanem, i prorokiem, podobnie jak Jeremiasz, a później Zachariasz (Ezech. 1:3). W księdze noszącej jego imię ponad 90 razy nazwano go „synem człowieczym”, na co warto zwrócić uwagę podczas studium jej treści, gdyż w Chrześcijańskich Pismach Greckich prawie 80 razy użyto określenia „Syn Człowieczy” w stosunku do Jezusa (Ezech. 2:1; Mat. 8:20). Imię Ezechiel (po hebrajsku Jechezkéʼl) znaczy „Bóg wzmacnia”. Jehowa powołał go na proroka w piątym roku wygnania Jehojachina, czyli w roku 613 p.n.e. Z Biblii wynika, że działał jeszcze w 27 roku wygnania, a więc 22 lata później (Ezech. 1:1, 2; 29:17). Był żonaty, lecz jego żona zmarła w dniu, gdy Nebukadneccar rozpoczął ostateczne oblężenie Jerozolimy (24:2, 18). Data i okoliczności śmierci proroka nie są znane.

 3. Kto napisał tę księgę biblijną i co potwierdza jej kanoniczność oraz wiarogodność?

³ Nie ulega wątpliwości, że Ezechiel rzeczywiście napisał księgę noszącą jego imię i że słusznie znajduje się ona wśród ksiąg Pisma Świętego. Do kanonu została włączona za dni Ezdrasza, a wymieniana jest w katalogach wczesnochrześcijańskich, na przykład w kanonie Orygenesa. Za jej autentycznością przemawia też uderzające podobieństwo jej symboliki do symboliki z ksiąg Jeremiasza i Objawienia (Ezech. 24:2-12 — Jer. 1:13-15; Ezech. 23:1-49 — Jer. 3:6-11; Ezech. 18:2-4 — Jer. 31:29, 30; Ezech. 1:5, 10 — Obj. 4:6, 7; Ezech. 5:17 — Obj. 6:8; Ezech. 9:4 — Obj. 7:3; Ezech. 2:9; 3:1 — Obj. 10:2, 8-10; Ezech. 23:22, 25, 26 — Obj. 17:16; 18:8; Ezech. 27:30, 36 — Obj. 18:9, 17-19; Ezech. 37:27 — Obj. 21:3; Ezech. 48:30-34 — Obj. 21:12, 13; Ezech. 47:1, 7, 12 — Obj. 22:1, 2).

 4. Jakiego dramatycznego spełnienia doczekały się proroctwa Ezechiela?

⁴ Dalszym dowodem wiarogodności jest dramatyczne spełnienie się proroctw Ezechiela dotyczących sąsiednich państw, takich jak Tyr, Egipt i Edom. Na przykład przepowiedział on, że Tyr zostanie zburzony, i proroctwo to częściowo się spełniło, gdy Nebukadneccar zdobył miasto po 13-letnim oblężeniu (Ezech. 26:2-21). Zmagania te nie doprowadziły jednak do zupełnego upadku Tyru. Niemniej Jehowa zawyrokował, iż nastąpi całkowita zagłada. Za pośrednictwem Ezechiela oświadczył: „Zeskrobię z niego jego proch i uczynię z niego błyszczącą, nagą skałę. (...) Twoje kamienie i twą robotę ciesielską, i twój proch wrzucą w sam środek wody” (26:4, 12). Wszystko to spełniło się ponad 250 lat później, gdy przeciw Tyrowi położonemu na wyspie wyruszył Aleksander Wielki. Jego żołnierze zgarnęli gruzy ze zburzonej lądowej części miasta i wrzucili je do morza, by usypać mniej więcej 800-metrową groblę aż do miasta na wyspie. W roku 332 p.n.e. przy użyciu wymyślnych machin oblężniczych sforsowali przeszło 45-metrowe mury i zdobyli miasto. Tysiące mieszkańców zginęło, a jeszcze więcej sprzedano w niewolę. Zgodnie z przepowiednią Ezechiela Tyr stał się ‛nagą skałą i miejscem do suszenia niewodów’ (26:14).a Urzeczywistniła się też inna zapowiedź Ezechiela, dotycząca unicestwienia zdradzieckich Edomitów, mieszkających po drugiej stronie Ziemi Obiecanej (25:12, 13; 35:2-9).b Oczywiście sprawdziły się również jego proroctwa o zburzeniu Jerozolimy i odrodzeniu Izraela (17:12-21; 36:7-14).

 5. Jak Żydzi reagowali na pierwsze proroctwa Ezechiela?

⁵ W pierwszych latach swej działalności prorockiej Ezechiel obwieszczał nieodwołalne wyroki Boże przeciw niewiernej Jerozolimie i ostrzegał wygnańców przed bałwochwalstwem (14:1-8; 17:12-21). Ale u pojmanych Żydów nie było widać oznak szczerej skruchy. Ich przywódcy mieli zwyczaj zasięgać rady Ezechiela, nie zważali jednak na przekazywane przez niego słowa Jehowy. Dalej pogrążali się w bałwochwalstwie i materializmie. Chociaż utrata świątyni, świętego miasta oraz dynastii królewskiej była straszliwym ciosem, tylko nieliczni zdobyli się na pokorę i skruchę (Ps. 137:1-9).

 6. Czego dotyczyły późniejsze proroctwa Ezechiela i jak kładły nacisk na uświęcenie imienia Jehowy?

⁶ W późniejszych latach Ezechiel podkreślał w swych proroctwach nadzieję na odrodzenie. Ponadto piętnował okoliczne narody za cieszenie się z upadku Judy. Jehowa je upokorzy, Izraela zaś przywróci do pierwotnego stanu i w ten sposób uświęci się na ich oczach. Krótko mówiąc, niewola i odrodzenie miały służyć następującemu celowi: ‛Zarówno Żydzi, jak i ludzie z narodów będą musieli poznać, że ja jestem Jehowa’ (Ezech. 39:7, 22). Cała ta księga biblijna kładzie nacisk na uświęcenie imienia Jehowy, gdyż co najmniej 60 razy występuje w niej zwrot: „Będziecie [lub „będą”] musieli poznać, że ja jestem Jehowa” (6:7, przypis w NW).

TREŚĆ KSIĘGI EZECHIELA

 7. Na jakie trzy części dzieli się Księga Ezechiela?

⁷ Księgę tę można podzielić na trzy części. Pierwsza obejmuje rozdziały od 1 do 24 i zapowiada niechybne zniszczenie Jerozolimy. Część druga — rozdziały od 25 do 32 — zawiera złowieszcze proroctwa dotyczące różnych narodów pogańskich. Część ostatnia — rozdziały od 33 do 48 — to proroctwa o odrodzeniu, zakończone wizją nowej świątyni i świętego miasta. Większość proroctw występuje w porządku chronologicznym i tematycznym.

 8. Co Ezechiel ogląda w pierwszej wizji?

⁸ Jehowa czyni Ezechiela strażnikiem (1:1 do 3:27). W roku 613 p.n.e. Ezechiel otrzymuje pierwszą wizję: oto wicher z północy oraz kłęby chmur i błyskający ogień. Wyłaniają się z niego cztery skrzydlate żywe stworzenia; wszystkie mają oblicza człowieka, lwa, byka i orła. Wyglądem przypominają płonące węgle. Obok każdego jest koło znajdujące się w innym kole — tak wysokie, że wzbudza strach — a obręcze tych kół są pełne oczu. Poruszają się całkowicie zgodnie w dowolnym kierunku. Nad głowami żywych stworzeń widać coś podobnego do przestworza, a nad nim tron, na którym jest „podobieństwo chwały Jehowy” (1:28).

 9. Jakie zadanie wyznaczono Ezechielowi?

⁹ Leżącemu twarzą do ziemi Ezechielowi Jehowa nakazuje: „Synu człowieczy, stań na nogach”. Następnie czyni go prorokiem dla Izraela i okolicznych buntowniczych narodów. Mniejsza o to, czy usłuchają. Przynajmniej dowiedzą się, że był wśród nich prorok Pana Jehowy. Każe Ezechielowi zjeść zwój księgi, który staje się w jego ustach słodki jak miód. Następnie Jehowa oznajmia: „Synu człowieczy, uczyniłem cię strażnikiem dla domu Izraela” (2:1; 3:17). Ezechiel musi sumiennie ogłaszać ostrzeżenie, bo w przeciwnym razie umrze.

10. Co Ezechiel czyni jako znak dla Izraela?

¹⁰ Zobrazowanie oblężenia Jerozolimy (4:1 do 7:27). Jehowa poleca Ezechielowi wyryć na cegle szkic Jerozolimy i odegrać jako znak dla Izraela scenę oblężenia. Aby uzmysłowić jej znaczenie, ma on leżeć przed cegłą 390 dni na lewym boku i 40 dni na prawym, posilając się bardzo skromnym pożywieniem. Ezechiel usilnie prosi Jehowę o zgodę na użycie innego opału do gotowania, co dowodzi, iż naprawdę odgrywa tę scenę (4:9-15).

11. (a) Jak Ezechiel ilustruje tragiczny koniec oblężenia? (b) Dlaczego nie będzie ratunku?

¹¹ Aby zilustrować tragiczny koniec oblężenia, Jehowa każe Ezechielowi zgolić włosy z głowy i brody. Jedną trzecią ma spalić, jedną trzecią posiekać mieczem, a jedną trzecią rozsypać na wiatr. Oznacza to, że zanim się skończy oblężenie, część mieszkańców Jerozolimy pomrze z głodu i od zarazy, część od miecza, reszta zaś zostanie rozproszona wśród narodów. Jehowa spustoszy miasto. Dlaczego? Bo Go obrażało swoim niecnym, odrażającym bałwochwalstwem. Bogactwo nie zapewni ratunku. W dniu strasznego gniewu Jehowy mieszkańcy Jerozolimy wyrzucą swe srebro na ulice „i będą musieli poznać, że ja jestem Jehowa” (7:27).

12. Jakie obrzydliwości ogląda Ezechiel w wizji odstępczej Jerozolimy?

¹² Wizja odstępczej Jerozolimy (8:1 do 11:25). Jest rok 612 p.n.e. W wizji Ezechiel zostaje przeniesiony do odległej Jerozolimy, gdzie widzi obrzydliwości popełniane w świątyni Jehowy. Na dziedzińcu znajduje się ohydny symbol pobudzający Jehowę do zazdrości. Po przebiciu otworu w murze Ezechiel dostrzega 70 starszych, którzy oddają cześć wyrytym na ścianie wstrętnym zwierzętom i gnojowym bożkom. Usprawiedliwiają się słowami: „Jehowa nas nie widzi. Jehowa opuścił kraj” (8:12). Przy bramie północnej kobiety opłakują pogańskiego boga Tammuza. Ale to jeszcze nie wszystko! U wejścia do świątyni widać 25 mężczyzn, którzy są odwróceni do niej plecami i oddają cześć słońcu. Bluźnią Jehowie w twarz, On więc na pewno będzie działał w swej złości!

13. Jakie rozkazy wykonuje mąż w lnianej szacie oraz sześciu uzbrojonych mężów?

¹³ Lecz oto pojawia się sześciu mężów, mających w rękach broń do rozbijania. Towarzyszy im siódmy, odziany w lnianą szatę i wyposażony w kałamarz sekretarski. Jehowa każe mu przejść przez środek miasta i zrobić znak na czołach ludzi wzdychających i jęczących nad popełnianymi tam obrzydliwościami. Następnie poleca sześciu mężom iść za nim i pozabijać wszystkich, na których nie ma znaku — „starca, młodzieńca i dziewicę oraz małe dziecko i niewiasty”. Wykonują to zadanie, a zaczynają od starców przed domem. Mąż w lnianej szacie oznajmia: „Uczyniłem tak, jak mi kazałeś” (9:6, 11).

14. Co na koniec ukazano w wizji, jeśli chodzi o chwałę Jehowy oraz Jego wyroki?

¹⁴ Ezechiel znowu widzi chwałę Jehowy, unoszącą się nad cherubami. Jeden z nich wyjmuje spomiędzy kół ogniste węgle, a mąż w lnianej szacie bierze je i rozrzuca po mieście. Rozproszonym Izraelitom Jehowa obiecuje, że ponownie ich zgromadzi i da im nowego ducha. A co czeka przebywających w Jerozolimie niegodziwych zwolenników fałszywego kultu? Jehowa oświadcza: „Sprowadzę im na głowę ich własną drogę” (11:21). Chwała Jehowy unosi się znad miasta, a Ezechiel zaczyna opowiadać wygnańcom, co ujrzał w wizji.

15. Jak Ezechiel dodatkowo unaocznił, że mieszkańcy Jerozolimy na pewno pójdą do niewoli?

¹⁵ Dalsze proroctwa o Jerozolimie dane w Babilonie (12:1 do 19:14). Ezechiel występuje jako aktor w następnej symbolicznej scenie. Za dnia wynosi z domu toboły przygotowane na wygnanie, a wieczorem z zakrytą twarzą przechodzi przez otwór w murze (prawdopodobnie chodzi o mur jego mieszkania). Wyjaśnia, że jest to złowieszcza zapowiedź: „Pójdą na wygnanie, w niewolę” (12:11). Ach, ci głupi prorocy, którzy chodzą według własnego ducha! Wołają: „Jest pokój!”, a przecież nie ma pokoju (13:10). Nawet gdyby Noe, Daniel i Hiob przebywali w Jerozolimie, nie uratowaliby żadnej duszy oprócz samych siebie.

16. Jak zobrazowano bezużyteczność Jerozolimy i dlaczego nastąpi odrodzenie?

¹⁶ Miasto przypomina bezwartościową winorośl. Z jej drewna nie można zrobić palików ani nawet kołków! Jest nadpalone z obu końców, a w środku przepalone — bezużyteczne. Jakże niewierna i nic niewarta stała się Jerozolima! Narodziła się w kraju Kananejczyków, a Jehowa podniósł ją jak porzucone niemowlę. Wychował ją i zawarł z nią przymierze małżeńskie. Sprawił, iż stała się piękna, „godna pozycji królewskiej” (16:13). Ona jednak zaczęła uprawiać nierząd z przechodzącymi obok niej narodami. Oddawała cześć ich wizerunkom i paliła w ogniu własnych synów. Czeka ją zagłada z ręki tych samych narodów, jej kochanków. Jest gorsza niż jej siostry — Sodoma i Samaria. Mimo to Jehowa, miłosierny Bóg, dokona za nią przebłagania i zgodnie ze swym przymierzem przywróci ją do poprzedniego stanu.

17. Co Jehowa ukazuje za pomocą zagadki o orle i winorośli?

¹⁷ Jehowa zadaje prorokowi zagadkę, a potem ją rozwiązuje. Ilustruje ona, jak daremne są starania Jerozolimy o pomoc Egiptu. Przylatuje wielki orzeł (Nebukadneccar), który łamie wierzchołek (Jehojachina) wysokiego cedru, niesie go do Babilonu, a na jego miejsce sadzi winorośl (Sedekiasza). Winorośl kieruje swe gałęzie w stronę innego orła (Egiptu), ale czy osiąga coś dobrego? Zostaje wyrwana z korzeniami! Jehowa weźmie delikatną gałązkę z wierzchołka wysokiego cedru i przesadzi ją na wysoką, wyniosłą górę. Tam wyrośnie z niej majestatyczny cedr, pod którym będą przebywać „wszystkie ptaki o wszelakim skrzydle”. Wszyscy będą się musieli dowiedzieć, że uczynił to Jehowa (17:23, 24).

18. (a) Jakie zasady wyłuszczył Jehowa, ganiąc żydowskich wygnańców? (b) Jaki wyrok czeka królów Judy?

¹⁸ Jehowa gani żydowskich wygnańców za ich przysłowie: „Ojcowie jedzą niedojrzałe winogrona, a synom zęby cierpną”. Będzie inaczej — „dusza, która grzeszy, ta umrze” (18:2, 4). Człowiek prawy pozostanie przy życiu. Jehowa nie ma upodobania w śmierci grzesznika. Pragnie, by zawrócił on ze złej drogi i żył. Królowie Judy zostali schwytani przez Egipt i Babilon niczym młode lwy. Ich głosu ‛nie będzie już słychać na górach izraelskich’ (19:9).

19. (a) O jakiej nadziei wspomina Ezechiel, mimo iż zbliża się zagłada? (b) Jakim przykładem zilustrował niewierność Izraela i Judy oraz konsekwencje takiej postawy?

¹⁹ Wyroki przeciwko Jerozolimie (20:1 do 23:49). Nadszedł rok 611 p.n.e. Starsi spośród wygnańców znowu przychodzą do Ezechiela, aby wypytywać Jehowę. W odpowiedzi słyszą opowieść o długich dziejach buntu i odrażającego bałwochwalstwa Izraela, jak również ostrzeżenie, iż Jehowa przywołał miecz, by wykonać wyrok. Uczyni z Jerozolimy „ruinę, ruinę, ruinę”. Jest jednak wspaniała nadzieja! Jehowa zachowa władzę królewską („koronę”), aż przyjdzie ten, kto ma „tytuł prawny”, i przekaże ją właśnie jemu (21:26, 27). Ezechiel przedstawia obrzydliwości popełniane w Jerozolimie, „mieście winnym krwi”. Dom Izraela stał się podobny do „spienionego żużlu”, dlatego zostanie zebrany pośrodku Jerozolimy i stopiony jak w piecu (22:2, 18). Na przykładzie dwóch sióstr ukazano niewierność Samarii (Izraela) i Judy. Samaria, zobrazowana przez Oholę, uprawia nierząd z Asyryjczykami i ginie z ręki swych kochanków. Juda jako Oholiba nie wyciąga z tego żadnych wniosków i postępuje jeszcze gorzej; dopuszcza się nierządu najpierw z Asyrią, a potem z Babilonem. Zostanie całkowicie zniszczona, tak iż „będziecie musieli poznać, że ja jestem Wszechwładny Pan, Jehowa” (23:49).

20. Do czego przyrównano oblężoną Jerozolimę i za pomocą jakiego dobitnego znaku Jehowa zapowiada wyrok, który na nią wydał?

²⁰ Rozpoczyna się ostatnie oblężenie Jerozolimy (24:1-27). Jest rok 609 p.n.e. Jehowa powiadamia Ezechiela, że dziesiątego dnia dziesiątego miesiąca król Babilonu obległ Jerozolimę. Przyrównuje to obwarowane miasto do szerokiego kotła, a jego znamienitych mieszkańców do umieszczonego w nim mięsa. Rozgrzej ten kocioł! Wygotuj wszelką nieczystość obrzydliwego bałwochwalstwa Jerozolimy! Tego samego dnia umiera żona Ezechiela, ale prorok, posłuszny Jehowie, nie pogrąża się w żałobie. Jest to znak, że ludowi nie wolno okrywać się żałobą z powodu zburzenia Jerozolimy, gdyż dzieje się tak z wyroku Jehowy, aby mogli Go poznać. Jehowa pośle uciekiniera, który przyniesie wieść o zniszczeniu „pięknego obiektu ich radosnego uniesienia”; dopóki on nie przybędzie, Ezechiel nie ma już przemawiać do wygnańców (24:25).

21. Jak narody będą zmuszone poznać Jehowę i odczuć na sobie Jego pomstę?

²¹ Proroctwa przeciw narodom (25:1 do 32:32). Jehowa przewiduje, że okoliczne narody będą się cieszyć z upadku Jerozolimy i potraktują to jako okazję do urągania Bogu Judy. Nie ujdą jednak kary! Ammon zostanie wydany mieszkańcom Wschodu i to samo czeka Moab. Edom będzie spustoszony, a Filistynów dosięgnie straszna pomsta. O wszystkich tych wrogach Jehowa mówi: „Będą musieli poznać, że ja jestem Jehowa, gdy wywrę na nich swą pomstę” (25:17).

22. Co szczególnego powiedziano o Tyrze i jak Jehowa zostanie uświęcony w związku z Sydonem?

²² Szczególną uwagę poświęcono Tyrowi. Dumny ze swego kwitnącego handlu, przypomina piękny okręt na morzach, ale wkrótce będzie wrakiem pogrążonym w głębinach. „Ja jestem bogiem” — chełpi się jego wódz (28:9). Jehowa każe prorokowi zaintonować pieśń żałobną o królu Tyru: Jako piękny, namaszczony cherub przebywał w Edenie, ogrodzie Bożym, ale Jehowa usunie go ze swej góry jako zbezczeszczonego i wywiedzie z niego ogień, który go strawi. Zamierza też uświęcić siebie przez sprowadzenie zagłady na szyderczy Sydon.

23. Co będzie musiał poznać Egipt i jak to się stanie?

²³ Następnie Jehowa mówi Ezechielowi, by zwrócił swe oblicze przeciw Egiptowi oraz faraonowi i by prorokował przeciwko nim. „Mój Nil należy do mnie i ja go sobie uczyniłem” — chełpi się faraon (29:3). Zarówno on, jak i Egipcjanie, którzy mu wierzą, także będą musieli poznać, że Jehowa jest Bogiem, gdy dostaną nauczkę w postaci 40-letniego spustoszenia. Tu Ezechiel wtrąca informację, którą w rzeczywistości objawiono mu później, w roku 591 p.n.e. W nagrodę za wyniszczającą walkę z Tyrem Jehowa da Nebukadneccarowi Egipt. (Nebukadneccar zdobył w Tyrze niewiele łupów, gdyż Tyryjczycy z większością bogactw uciekli do miasta na wyspie). W pieśni żałobnej Ezechiel oznajmia, iż Nebukadneccar splądruje dumny Egipt, a jego mieszkańcy też „będą musieli poznać, że ja jestem Jehowa” (32:15).

24. (a) Co ma czynić Ezechiel jako strażnik? (b) Co Ezechiel oznajmia wygnańcom po otrzymaniu wiadomości o upadku Jerozolimy? (c) Na jakie obiecane błogosławieństwa wskazuje rozdział 34?

²⁴ Strażnik dla wygnańców; zapowiedź odrodzenia (33:1 do 37:28). Jehowa wyjaśnia Ezechielowi, co ma czynić jako strażnik. Ludzie mawiają: „Droga Jehowy nie jest słuszna”. Ezechiel musi więc im wykazać, jak bardzo się mylą (33:17). Ale jest już rok 607 p.n.e., piąty dzień dziesiątego miesiąca.c Z Jerozolimy przybywa uciekinier i powiadamia proroka: „Miasto zostało zdobyte!” (33:21). Teraz Ezechiel może znowu mówić do wygnańców, toteż oświadcza, że wszelkie ich nadzieje na oswobodzenie Judy są daremne. Chociaż przychodzą do Ezechiela, aby słuchać słowa Jehowy, jest on dla nich tylko jakby śpiewakiem pieśni miłosnych, kimś, kto ma piękny głos i dobrze gra na instrumencie strunowym. Nic nie biorą sobie do serca. Ale gdy słowo Jehowy się spełni, poznają, że pośród nich był prorok. Ezechiel gani fałszywych pasterzy, którzy zapominają o stadzie, a pasą samych siebie. Jehowa, Doskonały Pasterz, zgromadzi rozproszone owce i poprowadzi je na żyzne pastwiska na górach izraelskich. Tam ustanowi nad nimi jednego pasterza — ‛swego sługę Dawida’ (34:23). Sam Jehowa będzie ich Bogiem. Zawrze z nimi przymierze pokoju i będzie im zsyłał deszcze błogosławieństwa.

25. (a) Jak i dlaczego Jehowa upodobni tę krainę do Edenu? (b) Co zapowiada wizja suchych kości, a co wizja dwóch lasek?

²⁵ Ezechiel jeszcze raz zapowiada spustoszenie góry Seir (Edomu). Jednakże spustoszone miejsca w Izraelu zostaną odbudowane, gdyż Jehowa zmiłuje się nad swym świętym imieniem, aby je uświęcić na oczach narodów. Da swemu ludowi nowe serce i nowego ducha, a jego kraj znowu będzie „jak ogród Eden” (36:35). Następnie Ezechiel ogląda wizję Izraela, zobrazowanego przez dolinę pełną suchych kości. Ezechiel prorokuje nad nimi. Wówczas za sprawą cudu kości powlekają się ciałem, wraca oddech i życie. Podobnie Jehowa otworzy grobowce niewoli w Babilonie i przyprowadzi Izraela do jego ziemi. Ezechiel bierze dwie laski przedstawiające oba domy Izraela: Judę i Efraima. W jego ręku stają się one jedną laską. Kiedy więc Jehowa pozwoli wrócić Izraelitom, zjednoczą się dzięki przymierzu pokoju, respektując władzę Jego sługi „Dawida” (37:24).

26. Dlaczego Gog z Magog przypuści atak i z jakim skutkiem?

²⁶ Atak Goga z Magog na odrodzonego Izraela (38:1 do 39:29). Potem nastąpi inwazja z zupełnie innej strony! Gog z Magog, sprowokowany pokojem i dobrobytem odrodzonego ludu Jehowy, przypuści szalony atak. Nadciągnie, by pochłonąć Jego sług. Wówczas Jehowa powstanie w ogniu swego gwałtownego gniewu. Skieruje miecz każdego człowieka przeciwko jego bratu, a ponadto sprowadzi na nich zarazę i krew, jak również zatapiającą ulewę, bryły gradu, ogień i siarkę. Ludzie będą ginąć, świadomi, że Jehowa jest „Świętym w Izraelu” (39:7). Potem Jego lud rozpali ogniska z roztrzaskanego oręża nieprzyjaciół i pogrzebie ich kości w „Dolinie Tłumu Goga” (39:11). Padlinożerne ptaki i inne zwierzęta zjedzą ciała zabitych i wypiją ich krew. Odtąd Izrael będzie mieszkać bezpiecznie, nikt nie będzie go przyprawiał o drżenie, a Jehowa wyleje nań swego ducha.

27. Co widzi Ezechiel, gdy w wizji odwiedza ziemię izraelską, i jak się ukazuje chwała Boża?

²⁷ Wizja świątyni (40:1 do 48:35). Dochodzimy do roku 593 p.n.e. Jest to już 14 rok od zburzenia świątyni Salomona, dlatego wygnańcy okazujący skruchę potrzebują zachęt i nadziei. W wizji Jehowa przenosi Ezechiela do ziemi izraelskiej i stawia go na bardzo wysokiej górze. Prorok widzi tu świątynię, a „po stronie południowej było coś jakby zbudowane miasto”. Anioł mówi mu: „Powiedz domowi Izraela o wszystkim, co widzisz” (40:2, 4). Pokazuje Ezechielowi każdy szczegół świątyni i jej dziedzińców, przy czym mierzy mury, bramy, wartownie, jadalnie i samą świątynię z jej Miejscem Świętym i Miejscem Najświętszym. Następnie zabiera Ezechiela do bramy wschodniej. „I oto chwała Boga Izraelskiego przybywała od strony wschodniej, a jego głos był niczym odgłos ogromnych wód; i ziemia zajaśniała od jego chwały” (43:2). Anioł przekazuje Ezechielowi szczegółowe informacje o Domu (czyli świątyni), o ołtarzu i składanych na nim ofiarach, o prawach i obowiązkach kapłanów, lewitów i naczelnika oraz o podziale ziemi.

28. Co Ezechiel ujrzał w wizji strumienia wypływającego z Domu i co objawiono w związku z miastem i jego nazwą?

²⁸ Anioł prowadzi Ezechiela z powrotem do wejścia Domu, gdzie prorok widzi wodę wypływającą spod progu Domu ku wschodowi, na południe od ołtarza. Początkowo woda tylko się sączy, ale stopniowo wzbiera, aż powstaje potok, który płynie do Morza Martwego, przywracając rybom życie i zapewniając zajęcie rybakom. Drzewa rosnące wzdłuż brzegów potoku dostarczają ludziom pokarmu i umożliwiają uzdrawianie. Następnie pokazano w wizji dziedzictwa 12 plemion, nie pomijając przy tym osiadłego przybysza ani naczelnika. Opisano też leżące na południu święte miasto z 12 bramami, noszącymi nazwy poszczególnych plemion. Będzie ono miało nader wspaniałą nazwę: „Jest tam Jehowa” (48:35).

DLACZEGO POŻYTECZNA

29. Jaki pożytek z proroctwa Ezechiela odnieśli żydowscy wygnańcy?

²⁹ Ezechiel wiernie przekazał żydowskim wygnańcom wszystkie wypowiedzi, wizje i obietnice otrzymane od Jehowy. Wprawdzie niejeden drwił i szydził z proroka, lecz niektórzy uwierzyli. Odnieśli z tego wiele pożytku. Obietnice o odrodzeniu dodały im sił. W przeciwieństwie do innych zniewolonych ludów zachowali swą tożsamość narodową, a w roku 537 p.n.e. Jehowa spełnił swą zapowiedź i przyprowadził z powrotem ostatek Żydów (Ezech. 28:25, 26; 39:21-28; Ezd. 2:1; 3:1). Odbudowali oni dom Jehowy i wznowili tam prawdziwe wielbienie.

30. Jakie zasady wyłuszczone w Księdze Ezechiela mają również dla nas wielką wartość?

³⁰ Zasady wyłuszczone w Księdze Ezechiela mają nieocenioną wartość również dla nas. Odstępstwo, bałwochwalstwo i bunt prowadzi jedynie do utraty łaski Jehowy (Ezech. 6:1-7; 12:2-4, 11-16). Każdy odpowie za swój własny grzech, ale Jehowa przebaczy temu, kto zawróci ze złej drogi. Człowiek taki dostąpi miłosierdzia i zachowa życie (18:20-22). Słudzy Boży muszą wzorem Ezechiela być wiernymi strażnikami, nawet gdy otrzymują trudne zadania oraz znoszą szyderstwa i zniewagi. Nie możemy dopuścić, by niegodziwi umarli nie ostrzeżeni, bo wówczas ich krew spadłaby na nasze głowy (3:17; 33:1-9). Na pasterzach ludu Bożego spoczywa poważny obowiązek troszczenia się o trzodę (34:2-10).

31. Jak Ezechiel zapowiedział przyjście Mesjasza?

³¹ Księga Ezechiela zawiera doniosłe proroctwa o Mesjaszu. Wyjawia, że to właśnie on otrzyma tron Dawida, gdyż posiada do niego „tytuł prawny”. Dwukrotnie nazwano go ‛moim sługą Dawidem’, a ponadto „pasterzem”, „królem” i „naczelnikiem” (21:27; 34:23, 24; 37:24, 25). Dawid od dawna już nie żył, prorok miał więc na myśli Tego, który był zarówno Synem, jak i Panem Dawida (Ps. 110:1; Mat. 22:42-45). Ezechiel, podobnie jak Izajasz, mówi o zasadzeniu delikatnej gałązki, którą Jehowa umieści wysoko (Ezech. 17:22-24; Izaj. 11:1-3).

32. Co wynika z porównania wizji świątyni oglądanej przez Ezechiela z wizją „miasta świętego” opisanego w Księdze Objawienia?

³² Warto porównać otrzymaną przez Ezechiela wizję świątyni z opisaną w Księdze Objawienia wizją „świętego miasta Jerozolimy” (Obj. 21:10). Można dostrzec pewne różnice — na przykład świątynia oglądana przez Ezechiela stoi osobno, na północ od miasta, natomiast świątynią miasta z Księgi Objawienia jest sam Jehowa. W obu wypadkach jest jednak mowa o wypływającej rzece wody życia, o drzewach, które co miesiąc wydają owoc i których liście służą do uzdrawiania, jak również o obecności chwały Jehowy. Obie wizje pomagają bardziej doceniać królewską władzę Jehowy oraz Jego działania na rzecz wybawienia tych, którzy pełnią dla Niego świętą służbę (Ezech. 43:4, 5 — Obj. 21:11; Ezech. 47:1, 8, 9, 12 — Obj. 22:1-3).

33. Co Ezechiel podkreśla w swej księdze i czego zaznają ci, którzy już teraz uświęcają w swym życiu Jehowę?

³³ Księga Ezechiela uwypukla świętość Jehowy. Wyjawia, że uświęcenie Jego imienia jest ważniejsze niż cokolwiek innego. „Uświęcę swoje wielkie imię (...) i narody będą musiały poznać, że ja jestem Jehowa — brzmi wypowiedź Wszechwładnego Pana, Jehowy”. Jak wynika z tego proroctwa, uświęci On swe imię przez zniszczenie każdego, kto je bezcześci — nie wyłączając Goga z Magog. Mądrze czynią wszyscy, którzy już teraz uświęcają w swym życiu Jehowę, oddając Mu cześć w sposób określony przez Niego. Tacy zostaną uleczeni i dostąpią życia wiecznego dzięki rzece, która wypływa z Jego świątyni. Jakąż niezrównaną chwałą i pięknością odznacza się miasto noszące nazwę: „Jest tam Jehowa”! (Ezech. 36:23; 38:16; 48:35).

[Przypisy]